- Konu Sahibi Cankiriklarim
-
- #21
Eşimle aynı durumdasınız. Ama bence kıyas yapmayın. Kıyas yaparsak herkes herkesin bi şeyinden eksik kalır. Bende 30 yaşındayım ve ataması yapılmamış bir öğretmenim. Ben de size imrendim mesela.30. Yaşımda nerede olmak istediğimle ilgili hep hayaller kurardım ve şuan bu hayallere çok uzak hissediyorum. Şükürler olsun tek bir şey hayalimden öte güzel, o da 2 evladım. Ama kariyer anlamında, eş ilişkisi anlamında tam bir hayal kırıklığı içindeyim. Biraz daha açıklarsam; çok iyi bir liseden ve akabinde yine çok iyi bir üniversiteden mezun oldum. Okuduğum bölümü 4 senede bitirmekte zorlanırken diğer arkadaşlarım, ben 3 senede dereceyle bitirdim. Herkes ağzı açık bölümümde yeteneklerime imrenirken ben 22 yaşımda koştur koştur kpssye girip türkiye geneli derece yapıp atandım. Atandığım sene de eşimle evlendim. Atanma düşüncem ya da memurluk isteğim yoktu sadece eşimin annesi atanmadan evlenemezsiniz diyince hırs yapmıştım. Şimdi bakıyorum bölümü zar zor bitirenler çok iyi konumlarda. Ya üst düzey yöneticiler beyaz yakanın zirvesi, ya da yurt dışında. Ben kendimi harcamış gibi hissediyorum… Bu his beni cok üzüyor
Meslek neÇok tanıdık geldi hikaye:) kesinlikle aileden görülenler cok önemli… zamanla anlıyor insan…
Merhaba30. Yaşımda nerede olmak istediğimle ilgili hep hayaller kurardım ve şuan bu hayallere çok uzak hissediyorum. Şükürler olsun tek bir şey hayalimden öte güzel, o da 2 evladım. Ama kariyer anlamında, eş ilişkisi anlamında tam bir hayal kırıklığı içindeyim. Biraz daha açıklarsam; çok iyi bir liseden ve akabinde yine çok iyi bir üniversiteden mezun oldum. Okuduğum bölümü 4 senede bitirmekte zorlanırken diğer arkadaşlarım, ben 3 senede dereceyle bitirdim. Herkes ağzı açık bölümümde yeteneklerime imrenirken ben 22 yaşımda koştur koştur kpssye girip türkiye geneli derece yapıp atandım. Atandığım sene de eşimle evlendim. Atanma düşüncem ya da memurluk isteğim yoktu sadece eşimin annesi atanmadan evlenemezsiniz diyince hırs yapmıştım. Şimdi bakıyorum bölümü zar zor bitirenler çok iyi konumlarda. Ya üst düzey yöneticiler beyaz yakanın zirvesi, ya da yurt dışında. Ben kendimi harcamış gibi hissediyorum… Bu his beni cok üzüyor
Ne guzel bide Ben biseyler yapabilsemAh artık geçmiş zaman olan olmuş tabi keşke o kadar erken evlenmeseydiniz. Kariyer hedefi olan hiçbir kimse o kadar erken evlenmemeli. En azından belli bir seviyeye gelip sonrasında o aile hayatına dahil olabilirdiniz. Çünkü evlilik kendi başına çok zor bir müessese. Bence siz tam şu yaşınızda evlenmiş olsaydınız hem kendinizi tamamlamış olacak hem de hiçbir emeğinizin boşuna gitmemiş olmasının gururunu yaşayacaktınız. Ama yine de bundan sonrasını daha da güzelleştirebilirsiniz kendiniz için. Ben İstanbul üniversitesinde okudum ve okurken çalışmaya başlamıştım. Ama o sıralar içimde bir hukuk aşkı oluşmaya başlamıştı. Herkes işin çok güzel çalışmaya devam et kaç yıl oldu liseden mezun olalı yapamazsın dedi. Yapamazsın de ve otur izle insanı olduğum için sınava girdim ve yine İstanbul üniversitesi hukuk fakültesini kazandım ve çoktan mezun olup avukatlık yapmaya başladım bile. Erkek arkadaşım da 2018den beri ( bir 7 ay ayrılığımız oldu) evlenmek için bekliyor. Ama dedim ona ruhumu ne zaman hazır hissedersem o zaman. 32 yaşındayım ve kendimi yeni hazır hissediyorum evliliğe.
Demem o ki bu hayatta artık geçti benden mantığıyla düşünmeyin. 30 yaşında genceciksiniz. Sadece biraz pençelerinizi çıkaracaksınız ve eşinizle sorumlulukları paylaşıp biraz kendi hayatınıza eğileceksiniz. Siz de şimdi istediğiniz şeyleri yaparsınız, istediğiniz pozisyona gelirsiniz ne isterseniz başarmış birisiniz sizin için hiç zor olmaz bence. Sadece kendiniz çıkarmayın o zorluğu yeter.
Bende konu sahibi gibi hissediyorum uzuluyorum Cok okudum ettim iki dil biliyorum ancak calisamiyorum yurtdisindaym burda is bulmak kolay dgl tatmin edici is bulmak en azindan. Cocuk bakiyorum ama turkiyedeki arkadaslarima bakiyorum cogusu memur kimisi yeniden okumhs atanmis Benim sigortam bile yok diye uzuluyorumRabbimden hep hayırlısını dileyin insanların içsel yaşantısında ne yaşadıklarını bilemezsiniz. Belki de başkaları da sizin hayatınıza imreniyordur. Yetinmeyi bilip mutlu olursanız üzülmezsiniz kariyerinizde ilerlemek istiyorsanızda umarım güzel yerlere hayırlıysa gelirsiniz
Konu sahibi uzulmemesi lazim isi vareprasi vareyine okumaya devam edebilir asil bizim gibi issuz evde cocuk bakanlar uzulsun. Ki okudum bende ama yurtdisi hayati zor tatmin edici is bulmak burda daha zor ve hayatim ellerimdeb kayip gidiyor sankiMerhaba kendinizi üzmeyin herkesin yaşam serüveni farklı. ben 30 yaşında öleceğimi düşünürdüm çocukken şükür ölmedim. :)
Doktoraya başlarken 30 yaşında biter diyordum 32 de hala bitmedi
İki çocuğunuz olmuş ve öncelikleriniz değişmiştir. eş ile ilişkinize ve kariyer basamaklarına odaklanmak için doğru zamanı belirleyehilirsiniz. Sürekli başkalarına bakarak kendimizi kıyaslamak ne kadar doğru? O arkadaşlarınız da sizin yaptığınız bazı şeyleri yapamamış olabilir aile kurmak vs gibi
Aynen beni de yokluyor yurtdsina yerlestim evdeym calismiyorum . Burda guzel is bulmak zor maaslar az. Tuekiyede ogretmeb on bin aliyodur burda Bikac bin. Arkadaslrma bakiyorum kac yillik memurlar Benim sigortam yok emeklilk yok yillarm bosa gidiyor sankiBazen böyle hisler beni de yokluyor. O zamanlarda bu düşüncelere dalmamaya çalışıyorum.
Oldu artık, böyle olmasa daha kötüsü olabilirdi diye bakıp, şimdi neler yapabilirim diye bakıyorum.
Kendine kızgın olma sebebin eşin gibi ,sana hakettigin değeri verdiğini düşünmüyor kendini sucluyorsun yaşadığın hayatın güzelliklerine çocuklarına bakıp şükret birazda sorumlulukları eşine bırak sende kendin için mutlu olacağın birşey yap30. Yaşımda nerede olmak istediğimle ilgili hep hayaller kurardım ve şuan bu hayallere çok uzak hissediyorum. Şükürler olsun tek bir şey hayalimden öte güzel, o da 2 evladım. Ama kariyer anlamında, eş ilişkisi anlamında tam bir hayal kırıklığı içindeyim. Biraz daha açıklarsam; çok iyi bir liseden ve akabinde yine çok iyi bir üniversiteden mezun oldum. Okuduğum bölümü 4 senede bitirmekte zorlanırken diğer arkadaşlarım, ben 3 senede dereceyle bitirdim. Herkes ağzı açık bölümümde yeteneklerime imrenirken ben 22 yaşımda koştur koştur kpssye girip türkiye geneli derece yapıp atandım. Atandığım sene de eşimle evlendim. Atanma düşüncem ya da memurluk isteğim yoktu sadece eşimin annesi atanmadan evlenemezsiniz diyince hırs yapmıştım. Şimdi bakıyorum bölümü zar zor bitirenler çok iyi konumlarda. Ya üst düzey yöneticiler beyaz yakanın zirvesi, ya da yurt dışında. Ben kendimi harcamış gibi hissediyorum… Bu his beni cok üzüyor
Sen de daha erken anne olsaydın, hayatın tadını çıkaramadım, kariyer yapamadım, hazır değildim falan diyecektin.hayat böyleYanlış düşünüyorsunuz. 30 yaşınıza 2 çocuk sığdırmışsınız.
Ben hep önce kariyer, maddiyat dedim. Çocuğu hep erteledim. Evet kariyer ve maddiyat olarak hedeflerime ulaştım ama nerdeyse evlat sahibi olamıyordum. 42 yaşında 5 tüp bebek tedavisi sonucu evladıma kavuştum. Hiç kavuşamayada bilirdim. Belli yaştan sonra Hamileliği ayrı zor, doğurması ayrı zor, büyütmesi ayrı zordu.
Siz hiç bir şey için geç kalmamışsınız. Çocuklarınız kreşe başlayınca kariyerinize kaldığınız yerden devam edersiniz. Eşinizin 3. Üniversiteye gitmesi sizin aile ekonominiz için daha faydalı olacaksa ortak bir planlama yapın. Ama eşiniz hep bana hep bana diyorsa orda bir sıkıntı vardır. Dünyanın binbir türlü hali var. Eşinizin başına bir şey gelebilir, boşanabilirsiniz. Sizinde mesleğinizde iyi bir konum elde etmeniz gerekiyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?