- 1 Eylül 2014
- 26.112
- 30.481
- 798
- 35
- Konu Sahibi adiguzelkadin1919
-
- #41
Aile ile yasamak kötü bşy değil bence ama hayatınızda biri olsun istiyorsunuz illa ki
Aile ile yasamak kötü bşy değil bence ama hayatınızda biri olsun istiyorsunuz illa kiÇok güzel olurdu ama ailem artık benimle gelir nereye atanırsam. Seni yalnız bırakmayız diyorlar.
Yani boşanmış olabilir ama çocuk olursa çok sıkıntı çekerim ben. Çünkü eski eşle görüşmesini kesinlikle istemem. Çok kıskanç biriyim ben.
Bu konuda çok akıl aldığım kimse yok. Onun için sizlere yazıyorum.kimse demedi mi size asik olmayi bekleme bak bu duzgun insan kacirma vs diye anneniz veya kardesiniz?
Evime dönme olayı yok. Ben virüsden önce zaten ailemin yanına gelmiştim.Başlığı görünce aklıma abim geldi ondan girdim. Tüm gün yatıyor, uyuyor, kendi kafasına göre takılmaca. Alakası yokmuş başlıkla. Neyse ablacım bunlar nasıl sözler az daha sık dişini virüs inşallah bitecek yakında o zaman evine dönersin. Ailenle, özellikle annenle biraz daha vakit geçirmeye bak. Şimdiden iyi eğlenceler dilerim. Hoşça kallll
yalnız ben 41 yaşındaki adama takıldım, kendisi sanki çok mu genç de daha genç birini istiyormuş? bu erkeklere sinir oluyorum ya sinir!Şu karantina beni mahvetti kızlar. Yaşım 37. 15 yıl yalnız başıma İstanbul’da yaşadıktan sonra tekrar memlekete döndüm ve ailemle yaşamaya başladım. Bu duruma alışmakta zorlanıyorum. Annem bana çok düşkün. Yalnız hiçbir yere gidemiyorum. O da benimle gelmek istiyor. Bana güvenmediğinden veya beni yalnız göndermek istemediğinden değil, kendine yoldaş olarak beni görüyor. Ben de ona kıyamıyorum ama hiç yalnız kalamıyorum. Evimi ayırsam annem çok üzülür biliyorum. Odamda mesela oje sürücem paldır küldür giriyor. Giyinirken pat dalıyor. Hiç özelim kalmadı anlayacağınız. Evlenemedim de. Yaşım da geçti. Bu yaştan sonra kimse bakmıyor bana. Arkadaşlar aracı oldu, biriyle görüştüm. Beyfendi daha genç istiyormuş. Onun yaşı 41. Artık evliliğe de umudum kalmadı. Bilmiyorum benim yaşımda mutlu evlilik yapanlarınız oldu mu? Bana bir umut verin ne olur. Karantinadan dolayı da evdeyiz. İyice sıkıntı bastı. Dışarı da çıkamıyorum. Psikolojim iyice bozulmaya başladı. Kızlar akıl verin ne olur. Sevgiler.
En fazla 35 olsun demiş. 2 yaşla kaybettik yani.yalnız ben 41 yaşındaki adama takıldım, kendisi sanki çok mu genç de daha genç birini istiyormuş? bu erkeklere sinir oluyorum ya sinir!
gerizekalının tekiymiş boşver, iyi ki olmamış..En fazla 35 olsun demiş. 2 yaşla kaybettik yani.
Ben olsam ben de istemem . Benim dediğim kadin da boşanmış ama çocuksuz bir adamla evlendi. O ağır bir şey zaten hem çocuk hem eski esYani boşanmış olabilir ama çocuk olursa çok sıkıntı çekerim ben. Çünkü eski eşle görüşmesini kesinlikle istemem. Çok kıskanç biriyim ben.
Aynennn canım. Anne baban çok yaşlanmadan evlilik planı yap. 37 de bişey yok da. Ailenin beklentisi evlenmemen yönünde. Benim bir yakınımın annesi 2 yıl görüşmedi 42 yaşında evlendi diye. O kendini onunla yaşamaya alıştırmış çünkü. Benden sonra naparsa yapsın diyebiliyorlar yaş geçince. Bencillik tavan oluyor.Kardeşim başka şehirde yaşıyor. Benden başka kimseleri yok. Babam biz sana kaldık diyor. Hayatım sanırım bu. Aileme bakmak, onlara sahip çıkmak benim kaderim gibi hissediyorum. Sonra Allah korusun onlara bişi olsa bana ne olacak yalnız başıma diyorum.
Ailenize kalırsa zaten hiç yuvanız olmaz ön yargılı olmayın gerçekten iyi birisi olması yeterli olsun sizde evlnesenıx boşanmayacagınzn karantisi varmıBilmiyorum. Ailemin de bunu onaylayacağını sanmıyorum.
Erken yaşlanan bence bakın bence diyorum erkekler. Ailenize yavaş yavaş set çekmeniz lazım. Yaşınız da hiç de büyük değil evlilik için. Aldırış etmeyin öyle diyenlere.Bilmiyorum. Ailemin de bunu onaylayacağını sanmıyorum.
Ne güzel. Benim etrafımda yaşıtlarım 2. Çocukları bile okula gidiyor. Bana da herkes acınası bakıyor. Sanki bir kusurum varmış gibi, hastalığım varmış gibi.
Ay çok güzel. Ya ne bileyim ben kendimden genç olsun da demiyorum. Ama denk olan birisiyle evlenmek isterim.Eltim 38 yaşındayken kendisinden 8 yaş küçük olan kaynımla ikinci evliliğini yaptı. Yani kısmetinizin nereden geleceği belli olmaz.
Aslında anneme söylüyorum. Odama öyle girme diye. Aman ne olacak kızım diyor. Evlenmek istiyorum. Aslında evlenip gitsem herşey güzellikle olacak ama. Ne bileyim bu konuda bayağı umutsuzum. Etrafımda kimse yok. Yani bekar olarak. Arkadaş çevrem var ama hepsi düzenini kurmuş. Hatta bazen insanlar nasıl buluyor böyle eşleri, nereden çıkıyorlar diye düşünüyorum. Çünkü sanki herkes evli, ben olayı kaçırmışım gibi geliyor.Ben yazdıklarınıza bakarak birey olamamis aile bağımlısı biri gördüm.
37 yaşında yetiskin bir kadınsınız. Belirtmeseniz hiç ayri evde yasadiginizi ve çalıştığınızı düşünmezdim. Kendinizi ailenize adamayi siz seciyorsunuz. Kardesiniz neden evli, neden o da aman annem babam ileride ne olur diye düşünüp evde yanlarinda kalmadi? Çünkü hayat devam ediyor, herkes kendi düzenini bir sekilde kurmak ister.
Öncelikle yetiskin bir birey olarak hayatiniza bakmanız gerek, korona sonrasi is arayın o kadar tecrübeniz var madem, illa ki bir is bulursunuz.
Bir de karsiniza cikan erkekleri de kategorize etmeyin bu evlenmiş olmaz, bu beni beğenmez vs. Elbette ilk kez evlenecek biri kendisi gibi biriyle evlenmek ister, hak veriyorum. Ama hayatın kime ne getirecegi belli değil ki, kaliplarla yaşanmıyor. Çocuklu biriyle belki yapamazsiniz eski esle bag olsun istememenizi anlarim ama cok detaylara takildiginiz izlenimine kapıldım.
Ben de 34 yaşındayım, ailemden uzakta yalniz yaşıyorum. Elbette ben de mutlu bir yuva kurmak isterim, anne olmak isterim ama bu kadar umutsuz degilim. Ha diyelim ki nasibimde evlilik yok, eee ben ne yapabilirim ki? Hayata küsüp aman ben evlenemedim anne olamadim diye karalar mi bağlamak lazim?
Annenizin yalnızlık duygusunu siz dolduramazsiniz, babaniz onun eşi/hayat yoldaşı. Yani siz evlenseniz de o yalnız olmayacak, hasta olsalar illa ki yanlarinda olursunuz. Onlara bir sey olur diye kendinizden neden vazgeciyorsunuz ki?
Annenizle konuşun, odama izinsiz girmezsen sevinirim.annecigim deyin, rahatsiz olduğunuz kısımları konusarak halledebilirsiniz diye düşünüyorum.
Benim de kısıtlı bir cevrem var küçük bir yerde oldugum için. Insan sosyallik arıyor haklisiniz ama bence olaya evlilik olarak degil de arkadas edinmek olarak baksaniz daha iyi olur. Hobileriniz varsa onlara yönelin, korona sonrasi sosyal.ortamlara da girin derim, arkadasin arkadasi falan bile vesile olabilir. Odak noktaniz kendiniz olsun. Siz kendinizle mutlu olmayı ogrendikce, hayatınıza da sizinle aynı frekansta insanlar girer.Aslında anneme söylüyorum. Odama öyle girme diye. Aman ne olacak kızım diyor. Evlenmek istiyorum. Aslında evlenip gitsem herşey güzellikle olacak ama. Ne bileyim bu konuda bayağı umutsuzum. Etrafımda kimse yok. Yani bekar olarak. Arkadaş çevrem var ama hepsi düzenini kurmuş. Hatta bazen insanlar nasıl buluyor böyle eşleri, nereden çıkıyorlar diye düşünüyorum. Çünkü sanki herkes evli, ben olayı kaçırmışım gibi geliyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?