iki gün önce tekrar gittim ben bu düşüncelerden kurtulamıyorum dedim ilacın dozunu arttırdı ancak ilaç kullanmak benim için sorun yarın bir gün bırakınca yine her şey başa sarıyor benim için uzun vadeli bir çözüm değil kiUzman'ın ne diyor, ilaç kullanmaya ne zaman başladın gul_perisi?
15 -20 günden sonra etkisini hissedebilirsin. İlaçlarını doktorunu değiştirebilirsin.
Tekdüze hayat bunalımı gibi. Yeni bir şeyler yapmaya başlasan.
Allah yardımcın olsun.
benim bütün derdimi çok kısa açık ve net bir şekilde ifade etmişsiniz. ağzım açık kaldı bu kısacık yorumla içinde bulunduğum anlatmaya nereden başlasam bilemediğim problemimi yazmışsınız resmen, peki ya ne yapayım siz söyleyin çözüm neBürünmek istediğin karaktere her acidan yaklasamadigin icin olabilir mi? Basaramadigin icin yenilmis hissediyor olabilir misin? Yani kendini hic bir zaman begenmedin cabaladin ama o kişi olamadin?
Tedavine önyargılı yaklaşma gul_perisi.iki gün önce tekrar gittim ben bu düşüncelerden kurtulamıyorum dedim ilacın dozunu arttırdı ancak ilaç kullanmak benim için sorun yarın bir gün bırakınca yine her şey başa sarıyor benim için uzun vadeli bir çözüm değil ki
Allah IM isyan edenlerden olmak istemiyorum ancak yaşamakta istemiyorum bu hayat bana çok zor geliyor. Herşeyim var ancak bunları yaşayacak özgüvenim yok her gün kendimi işten eve zor atıyorum. Gelir gelmez ağlıyorum yalvarıyorum Rabbime başıma bişi gelsin öleyim ben yaşamak istemezken neden almıyor canımı. Bazen diyorum eşim Polis silahını al gizlice sık kurtul ancak ona bu psikolojik travmayı yaşatmaya anamı babamı arkamda gözü yaşlı bırakmaya ne hakkım var. Hem Alan In verdiği canı almak Bile benim hakkım değil cesaretim yok ölmeyede. Hayat çok karışık anlaşılması zor. Napayım biri beni bu kör karanlıktan kurtarabilir mi psikolojik destek al. Rabbine yönel diceksiniz. Yapıyorum. Çok bunalıyorum namaz kılıyorum. sürekli olmasada. Psikologada gittim. Antidepresan da kullanıyorum ama geçmiyor sabrım yok. ne durumda olan insanlar var benimse iyi bir hayatım var ama ben bir hiçim. Allahım al canımı nolursun dahada girmeyim günaha
Neden böyle birşey istiyorsun ki? Herşeyin varmış peki sorun ne.sağlığında yerindeyse yapacak çok güzel şeyler var hayatta
neden kendinizi bir hiç gibi hissediyorsunuz bilemiyorum ama 7 8 yıl kadar önce her gece dua ederdim, allahım canımı al diye. zor zamanlar geçirdim üstelik sebepsizce yani beni bunaltan şeyin ne olduğunu bilemiyordum. şimdi gayet iyiyim çok şükür.
bundan kurtulmak sizin elinizde kendinizi zorlamayın, herkes iyi falan da değil öyle düşünüp kendinizi iyice dibe itmeyin herkesin bir derdi var kimi gülüyor kimi ağlıyor kimi mutlu rolü yapıyor. çok az sayıda şanslı kişi mutlu.
kendinize telkinde bulunun, mesela neyi yapmak isterdiniz de yapamadınız. sorunlu bir evlilik mi var boşanın, yok boşanamam işim gücüm yok diyorsanız iyi kötü demeyin bir işe girin. açılırsınız çevreniz değişir. aileniz mi sıkıntılı? değiştiremezsiniz kimseyi biraz yok saymayı öğrenin mesela, takmayın her şeyi kafaya. dünyanın düzenini siz tek başınıza değiştiremezsiniz, hayat kısa ve fani zamanı gelmeden kimse ölmez, ölümü aklınızdan çıkarın.
Neden yasamak istemiyosun sorun ne peki ?
Mutlaka bi sorunun var.güllük gülistanlık değil.sorunun ne ise yaz.yaz ak bile rahatla acak seni eminim.çünkü nedenini yazamamışsın bile.yazak iste ediğin kadar büyük belki de olsun.yaz
Sizi bu hale getiren nedir
Kim ya da hangi olay
Durup dururken bu durumda değilsinizdir herhalde
depresyon ilaçlarına inanmıyorum. sizin ilacınız sosyalleşme bence. arkadaş çevreniz nasıl? yeni insanlarla tanışıp arkadaşlık etmeye mecaliniz var mı? hobi edinmeyi deneyin ve optimist olun! çevrenizde sizi seven insanlarla iletişiminizi koparmayın,güçlendirin. mutlu ettikçe mutlu olursunuz...
Allahtan güç isteyin.canınızı almasını değil. Bu dünya sınav ise sınavınız daha da güçleşir böyle yaparsanız.
Hiç dertleşebileceğiniz kimse yok mu ? Ben olabilirim seve seve dinlerim
bazen bende böyle düşünüyorum herşey çok boş geliyor
neden böyle düşünüyorsun seni böyle şeyler düşünmeye iten ne ?eşin mi üzüyor seni?
bugün nasılsınız?merak ettim sizi.biraz daha iyisinizdir inşaallah.
Hayata dair bir amaç edinseniz , madem herseyiniz var ( maddi olarak düşündüm bunu ) muhtaç insanlara yardım edin, birilerinin yüzünü maddi ve manevi güldürmek size iyi gelecektir ..huzurevlerine, yetiştirme yurtlarına gidin , vs vs.ben de sizinle aynı durumdayım sizi o kadar iyi anlıyorum ki. eğer yakınımda silah falan olsaydı hiç düşünmezdim. ben de ilaç kullanıyorum maneviyata yöneliyorum işim gücüm de var ama hiçbir şekilde hayata sarılamıyorum her gün allahım canımı al diye yakarıyorum keşke ölen insanların yerinde ben olsam diye ağlıyorum. bizi kimse anlamıyor ne var güllük gülistanlık hayatınız diyor anlamıyorlar bense sizi çok çok iyi anlıyorum. ben artık geride bırakacağım ailemi de geçtim. keşke sizin gibi yakınlarımda bir silah olabilseydi keşke sizin kadar şanslı olsaydım da bir an önce bu dünyadan göçüp gitseydim. ama her gün dua ediyorum belki de allahım canımı en kısa zamanda alıp beni kurtaracak çünkü bu dünya yaşamaya değmez karma karışık tüm çabalarımız boşuna.
HAYATIMDAKİ HİÇ BİR ŞEY YOLUNDA GİTMİYOR. O KADAR SIKILDIM BUNALDIM Kİ HAYATTAN NEDEN YAŞAR Kİ İNSAN DİYORUM. HAYAT BANA ÇOK ZOR VE KARMAŞIK GELİYOR. ÇEVREMDE OLUP BİTEN HİÇ BİR ŞEYİ ANLAMIYORUM. ÇOK SIKILDIM ARTIK SÜREKLİ AYNI KISIR DÖNGÜYÜ YAŞAMAKTAN. EŞİM VE AİLEM VAR ANCAK BEN ONLARLA MUTLU OLMAYI BAŞARAMIYORUM. O KADAR ÇOK KAÇARAK YAŞADIM Kİ HAYATIMI ŞİMDİ ADEPTE OLMAKTA ZORLANIYORUM. KENDİMİ YAŞITLARIMDAN ÇOK GERİDE HİSSEDİYORUM. ÜNİVERSİTEDEN MEZUN OLDUM ANCAK HALEN 19 YAŞINDAKİ GİBİYİM. BENİMLE BİRLİKTE MEZUN OLANLAR HAYATLARINA BİR ÇOK ŞEY KATTI ANCAK BEN HAYATI KAÇARAK YAŞAMAKTAN HEP GERİDE KALDIM. ŞİMDİ AYNI OKULDAN MEZUN OLDUĞUM ARKADAŞIM İLE GÖRÜŞEMİYORUM. ÇÜNKÜ ONUN ANLATACAKLARI ÇOK BİRİKMİŞ OLABİLİR, GEZDİĞİ GÖRDÜĞÜ YERLER , TANIŞTIĞI İNSANLAR. ANCAK BEN HEP AYNI YERDE SAYDIM , SÜREKLİ KENDİMLE UĞRAŞTIM.
YAŞIYORUM ANCAK VARLIĞIM YOKLUĞUM BİR GİBİ. VARLIĞIM KİMSENİN HAYATINA DOKUNMUYOR. OYSAKİ İYİ NİYETLİ BİRİYİM. KÖTÜLÜK YOKTUR BENİM İÇİMDE ANCAK HAYATTA İYİ BİR YERE SAHİP OLMAK İÇİN TEK BAŞINA İYİ OLMAK YETMİYOR. İÇİMDEKİ VIRVIRCI HİÇ SUSMUYOR. SÜREKLİ BİR KENDİNİ BEĞENMEME HALİ NE YAPSAM OLMUYOR.
KENDİ KENDİMİ GAZA GETİRİP OLUMLU DÜŞÜN OLUMLU OL DİYORUM AMA BU DURUM ÇOK KISA SÜRÜYOR ÇÜNKÜ NE ZAMAN KABUĞUMDAN ÇIKIP HAYATA SARILMAYA ÇALIŞSAM HEP TÖKEZLİYORUM . BU ARALAR EN BÜYÜK SORUNUM BU. ETRAFIMDA OLUP BİTENLERİ , GÜNDEMİ HER ŞEYİ KAÇIRMIŞIM VE ÖĞRENMEM GEREKEN O KADAR FAZLA ŞEY BİRİKMİŞ Kİ YENİDEN HAYATA SARILIP BAŞLAMAYA ÇALIŞMAK ÇOK ZOR GELİYOR VE HER ŞEY ANLAMINI YİTİRİYOR. MUTLU OLMAK İÇİN OKUMAM GEREKEN BİR SÜRÜ KİTAP, GAZETE. İZLEMEM GEREKEN HABER , TV PROGRAMI. GEZİP GÖRMEM GEREKEN BİR SÜRÜ YER. TANIŞMAM GEREKEN BİR SÜRÜ İNSAN VAR. HEPSİ ÇOK BİRİKTİ VE ALTINDAN KALKAMIYORUM. İKİ SENEDİR EVLİYİM AMA KENDİMİ EN BASİT YEMEK YAPMA KONUSUNDA BİLE GELİŞTİRMEDİM. ŞİMDİ YAPMADIKLARIMIN ALTINDA KALIYORUM VE HAYAT OLDUKÇA ZOR GELİYOR. KENDİMİ BU KADAR BEĞENMEZKEN SEVEMEZKEN İÇİMDEN ADIM ATMAK GELMİYOR Kİ . BAZEN DİYORUM ÇARESİZ BİR HASTALIĞIM OLSA AZ Bİ ÖMRÜM KALMIŞ OLSA BELKİ O ZAMAN DAHA ANLAŞILIR OLURUM.
BİRDE BEN DİYE BİR ŞEY YOK BU HAYATTA. EŞİME BİLE ACIYORUM. NEDEN BENLE EVLENDİ Kİ ONU DA KENDİ KARANLIĞIMA ÇEKİYORUM. KENDİNİ HEP YALNIZLIĞA MAHKUM EDEN İNSANLAR İLE GÖRÜŞMEKTEN KORKAN BİRİYİM BEN.
BEN KENDİMDEN BAHSETMEYE ÇEKİNİYORUM. KENDİME SAYGIM YOK.
ben de sizinle aynı durumdayım sizi o kadar iyi anlıyorum ki. eğer yakınımda silah falan olsaydı hiç düşünmezdim. ben de ilaç kullanıyorum maneviyata yöneliyorum işim gücüm de var ama hiçbir şekilde hayata sarılamıyorum her gün allahım canımı al diye yakarıyorum keşke ölen insanların yerinde ben olsam diye ağlıyorum. bizi kimse anlamıyor ne var güllük gülistanlık hayatınız diyor anlamıyorlar bense sizi çok çok iyi anlıyorum. ben artık geride bırakacağım ailemi de geçtim. keşke sizin gibi yakınlarımda bir silah olabilseydi keşke sizin kadar şanslı olsaydım da bir an önce bu dünyadan göçüp gitseydim. ama her gün dua ediyorum belki de allahım canımı en kısa zamanda alıp beni kurtaracak çünkü bu dünya yaşamaya değmez karma karışık tüm çabalarımız boşuna.
HAYATIMDAKİ HİÇ BİR ŞEY YOLUNDA GİTMİYOR. O KADAR SIKILDIM BUNALDIM Kİ HAYATTAN NEDEN YAŞAR Kİ İNSAN DİYORUM. HAYAT BANA ÇOK ZOR VE KARMAŞIK GELİYOR. ÇEVREMDE OLUP BİTEN HİÇ BİR ŞEYİ ANLAMIYORUM. ÇOK SIKILDIM ARTIK SÜREKLİ AYNI KISIR DÖNGÜYÜ YAŞAMAKTAN. EŞİM VE AİLEM VAR ANCAK BEN ONLARLA MUTLU OLMAYI BAŞARAMIYORUM. O KADAR ÇOK KAÇARAK YAŞADIM Kİ HAYATIMI ŞİMDİ ADEPTE OLMAKTA ZORLANIYORUM. KENDİMİ YAŞITLARIMDAN ÇOK GERİDE HİSSEDİYORUM. ÜNİVERSİTEDEN MEZUN OLDUM ANCAK HALEN 19 YAŞINDAKİ GİBİYİM. BENİMLE BİRLİKTE MEZUN OLANLAR HAYATLARINA BİR ÇOK ŞEY KATTI ANCAK BEN HAYATI KAÇARAK YAŞAMAKTAN HEP GERİDE KALDIM. ŞİMDİ AYNI OKULDAN MEZUN OLDUĞUM ARKADAŞIM İLE GÖRÜŞEMİYORUM. ÇÜNKÜ ONUN ANLATACAKLARI ÇOK BİRİKMİŞ OLABİLİR, GEZDİĞİ GÖRDÜĞÜ YERLER , TANIŞTIĞI İNSANLAR. ANCAK BEN HEP AYNI YERDE SAYDIM , SÜREKLİ KENDİMLE UĞRAŞTIM.
YAŞIYORUM ANCAK VARLIĞIM YOKLUĞUM BİR GİBİ. VARLIĞIM KİMSENİN HAYATINA DOKUNMUYOR. OYSAKİ İYİ NİYETLİ BİRİYİM. KÖTÜLÜK YOKTUR BENİM İÇİMDE ANCAK HAYATTA İYİ BİR YERE SAHİP OLMAK İÇİN TEK BAŞINA İYİ OLMAK YETMİYOR. İÇİMDEKİ VIRVIRCI HİÇ SUSMUYOR. SÜREKLİ BİR KENDİNİ BEĞENMEME HALİ NE YAPSAM OLMUYOR.
KENDİ KENDİMİ GAZA GETİRİP OLUMLU DÜŞÜN OLUMLU OL DİYORUM AMA BU DURUM ÇOK KISA SÜRÜYOR ÇÜNKÜ NE ZAMAN KABUĞUMDAN ÇIKIP HAYATA SARILMAYA ÇALIŞSAM HEP TÖKEZLİYORUM . BU ARALAR EN BÜYÜK SORUNUM BU. ETRAFIMDA OLUP BİTENLERİ , GÜNDEMİ HER ŞEYİ KAÇIRMIŞIM VE ÖĞRENMEM GEREKEN O KADAR FAZLA ŞEY BİRİKMİŞ Kİ YENİDEN HAYATA SARILIP BAŞLAMAYA ÇALIŞMAK ÇOK ZOR GELİYOR VE HER ŞEY ANLAMINI YİTİRİYOR. MUTLU OLMAK İÇİN OKUMAM GEREKEN BİR SÜRÜ KİTAP, GAZETE. İZLEMEM GEREKEN HABER , TV PROGRAMI. GEZİP GÖRMEM GEREKEN BİR SÜRÜ YER. TANIŞMAM GEREKEN BİR SÜRÜ İNSAN VAR. HEPSİ ÇOK BİRİKTİ VE ALTINDAN KALKAMIYORUM. İKİ SENEDİR EVLİYİM AMA KENDİMİ EN BASİT YEMEK YAPMA KONUSUNDA BİLE GELİŞTİRMEDİM. ŞİMDİ YAPMADIKLARIMIN ALTINDA KALIYORUM VE HAYAT OLDUKÇA ZOR GELİYOR. KENDİMİ BU KADAR BEĞENMEZKEN SEVEMEZKEN İÇİMDEN ADIM ATMAK GELMİYOR Kİ . BAZEN DİYORUM ÇARESİZ BİR HASTALIĞIM OLSA AZ Bİ ÖMRÜM KALMIŞ OLSA BELKİ O ZAMAN DAHA ANLAŞILIR OLURUM.
BİRDE BEN DİYE BİR ŞEY YOK BU HAYATTA. EŞİME BİLE ACIYORUM. NEDEN BENLE EVLENDİ Kİ ONU DA KENDİ KARANLIĞIMA ÇEKİYORUM. KENDİNİ HEP YALNIZLIĞA MAHKUM EDEN İNSANLAR İLE GÖRÜŞMEKTEN KORKAN BİRİYİM BEN.
BEN KENDİMDEN BAHSETMEYE ÇEKİNİYORUM. KENDİME SAYGIM YOK.
Konumu açarken de yazdım evet her şeyim var dedim. bu benim maddi açıdan her şeye sahip olduğum anlamında değil. ailem var çok şükür hayattalar, beni seven bir eşim var, sahip olduğum bir işim var. evimiz var. maddi açıdan orta halliyiz. ben sizin yaşadıklarınızı yaşamadım. elbette sizin yaşadıklarınız hiç kolay şeyler değilmiş. Rabbim yardımcınız olsun , biliyorum bunları halime şükretmem için yazdınız. ancak beni hiç anlamamışsınız. zaten burda yazdıklarımı kime anlatsam bana kendi kendine hastalık uydurma , haline şükret der. evet bin şükür diyorum. ancak inanın çok zorlanıyorum. yani bak mesela işten çıkıp servise biniyorum o kadar sessizim ki iki senedir bindiğim serviste bi adam bana sen bu servisi mi kullanıyorsun dedi hiç fark edilmiyorum. servise binecek cesaretim yok. çevremde arkadaşım yok. insan arkadaşı ile ne konuşur , nasıl muhabbet eder, nasıl arkadaş edinir diyorum. kardeşlerim var ancak kendimi onların ablası gibi görmüyorum. çünkü dışarda bir ezik gibiyken onlara layık bir abla olamam diyorum. evim var ancak çıkıp bahçesine oturup cesaretim yok, komşuluk kuracak özgüvenim yok. geriye dönüp baktığımda biriktirdiğim iyi arkadaşlıklarım anılarım yok. ilk okulda , lisede , ünide sessiz kız diye tanındım. bilmediklerim sorun değil aslında okumadığım kitaplar vs dediklerim ancak ne zaman kendimi gaza getirsem iki kelam edecek muhabbet kuramıyorum öyle tutuk bir şekilde kalıyorum. benim sorunum bu. ancak eminim bu yazdıklarım size saçma gelmiştir. neyse teşekkürler yorum içinÇok sevdiğim maç ortamında tribünden tanıdığım bir kardeşimi kanserden kaybetmiştim. Git onkoloji servisine orada ki insanların yaşamak için nasıl çabaladığını gör. Gerçekten böyle düşünen insanlara çiçekli böcekli şeyler yazmak gelmiyor içimden, yok gez, yok kitap oku, vs. vb. bunları herkes söyler.. Herkesin acısı kendine ağır ama benim 16 yaşımdan bu yana yaşadıklarımı anlatsam. Kime anlatmışsam bana ben olsam katlanamazdım dedi.
Karşıma çıkan her zorluk, her darbe beni tam tersi çok daha güçlü yaptı. Yıllar önce sevgilimi şehit verdim, ondan önce ki yaşadıklarımı anlatmak dahi istemiyorum çok kötü çok ağır. Yaşıtlarım evlendi çocuk sahibi oldu, ben hala yıllardır onun gelmesini bekliyorum gelmeyecek biliyorum.
Bir kazada kaybetsem kabullenirdim ama şehit oldu ve bu çok kötü bir duygu!! Onu kim şehit etti, şu an nerede yaşıyor mu bilmiyorsun bile! Tek hayalim çocuğumu onunla birlikte GS maçına götürmekti ama olmadı ve olmayacak! Bütün mutluluklarım yarım kaldı. Ama ben hiç bir zaman bunları düşünmedim. Hiç öldür beni Allah'ım diye dua etmedim ki buna dua değil isyan denir.. Ondan gelecek sıkıntının derdin kederin herşeyin başımın üstünde yeri var...
Böyle yaptıkça daha çok mutsuz olacaksın biliyorsun değil mi? Anneannem ben kendimi bildim bileli öldür beni Allah'ım diyor 88 yaşında ve olmayan hastalığı kalmadı. Allah öyle bir dert verir ki yaşat beni diye dua edersin bu sefer. Bir bak insanların yaşamak için verdiği çabaya bak. Gel seni Çapa'da, Cerrahpaşa'da gezdireyim. Yapma Allah şkına ...
ilacı ilk defa kullanmıyorum ki 2009 dan beri kullan bırak kulan bırak oldu ilaçlar benim için . kullanırken de bütün problemlerim bitmedi ancak belki de bu kadar yoğun düşünceler yoktu kafamda. ben yoruldum artık ilaçlar insanı düzeltmiyor ki . çocukluktan geçmişten gelen şeyler insanın üzerine karakter diye yapışıp kalıyor ve gerçek performansını ortaya koymana engel oluyor, zamanla kendini tanıyamaz oluyorsun. sadece başkalarının gözündeki seni düşünür oluyorsun , sonra durup diyorum ki kendime ben gerçekten kimim ya. teşekkürler,,Senin sorunun kendini surekli baskalariyla karsilastirman ve mukemmeliyetci tavrin ama herkesin sinavi farkli, herkes bu tur dusuncelere zaman zaman dusebiliyor.
KK de BDV bolumu disindaki konulara bak, iyi oldugun bir- iki alan bul ve kendini onlarda gelistir. Yavas yavas guvenin kendine gelecek.
Ilac kullaniyorsan kafana gore birakma. Her gun bir adim hatta yarim adim atsan yeterli.
ilacı ilk defa kullanmıyorum ki 2009 dan beri kullan bırak kulan bırak oldu ilaçlar benim için . kullanırken de bütün problemlerim bitmedi ancak belki de bu kadar yoğun düşünceler yoktu kafamda. ben yoruldum artık ilaçlar insanı düzeltmiyor ki . çocukluktan geçmişten gelen şeyler insanın üzerine karakter diye yapışıp kalıyor ve gerçek performansını ortaya koymana engel oluyor, zamanla kendini tanıyamaz oluyorsun. sadece başkalarının gözündeki seni düşünür oluyorsun , sonra durup diyorum ki kendime ben gerçekten kimim ya. teşekkürler,,
benim bütün derdimi çok kısa açık ve net bir şekilde ifade etmişsiniz. ağzım açık kaldı bu kısacık yorumla içinde bulunduğum anlatmaya nereden başlasam bilemediğim problemimi yazmışsınız resmen, peki ya ne yapayım siz söyleyin çözüm ne
ben de aynı şekilde hep iletişim problemi yaşıyorum ben sizi çok iyi anlıyorum. evimin bahçesine bile çıkamıyorum çok içime kapanık olduğum için. kimseyle iletişim kuramıyorum. bakın siz yine işe gidebiliyorusnuz ben üç aydır ilaç kullanıyorum ve işe de gidemiyorum. demek ki siz henüz benim geldiğim sınırda değilsiniz. sizin için hala umut var. bu arada tatile çık falan diyen arkadaşlar bizi anlayamazlar bu olay tatille geçecek bir şey değil ki. zaten tatile çıkacak gücümüz olsa asosyal olmazdık normal insanlar gibi olurduk.Konumu açarken de yazdım evet her şeyim var dedim. bu benim maddi açıdan her şeye sahip olduğum anlamında değil. ailem var çok şükür hayattalar, beni seven bir eşim var, sahip olduğum bir işim var. evimiz var. maddi açıdan orta halliyiz. ben sizin yaşadıklarınızı yaşamadım. elbette sizin yaşadıklarınız hiç kolay şeyler değilmiş. Rabbim yardımcınız olsun , biliyorum bunları halime şükretmem için yazdınız. ancak beni hiç anlamamışsınız. zaten burda yazdıklarımı kime anlatsam bana kendi kendine hastalık uydurma , haline şükret der. evet bin şükür diyorum. ancak inanın çok zorlanıyorum. yani bak mesela işten çıkıp servise biniyorum o kadar sessizim ki iki senedir bindiğim serviste bi adam bana sen bu servisi mi kullanıyorsun dedi hiç fark edilmiyorum. servise binecek cesaretim yok. çevremde arkadaşım yok. insan arkadaşı ile ne konuşur , nasıl muhabbet eder, nasıl arkadaş edinir diyorum. kardeşlerim var ancak kendimi onların ablası gibi görmüyorum. çünkü dışarda bir ezik gibiyken onlara layık bir abla olamam diyorum. evim var ancak çıkıp bahçesine oturup cesaretim yok, komşuluk kuracak özgüvenim yok. geriye dönüp baktığımda biriktirdiğim iyi arkadaşlıklarım anılarım yok. ilk okulda , lisede , ünide sessiz kız diye tanındım. bilmediklerim sorun değil aslında okumadığım kitaplar vs dediklerim ancak ne zaman kendimi gaza getirsem iki kelam edecek muhabbet kuramıyorum öyle tutuk bir şekilde kalıyorum. benim sorunum bu. ancak eminim bu yazdıklarım size saçma gelmiştir. neyse teşekkürler yorum için
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?