Evet bursaya alıştım bn ailevi durumlara kafam karışık aklım orda olduğu icin yoksa alıştım bence
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Yaşamak istemiyorum artık
- Konu Sahibi Duygu1908
- Başlangıç Tarihi
- Durum
Şükretmeliyim biliyorum o yüzden artık yapmıcam bunu kendime
- 3 Şubat 2018
- 25.879
- 111.361
- 598
Ailevi durumlar olunca burda rahat bi hayatım olsada etkileniyorum ama dışardan anlamıyor kimse zor yoksa alışılmıcak bşy yok
Bende artık dur diyorum buna bu günlerde geçecek diyorum sabrediyorum şükrediyorum eşim anlayışlı olmasa heralde başka biri boşardı bni
Acilen yardım almalısınız zira bu düşünceleriniz hıç normal degil.
Isiniz var esinizi seviyorsunuz ailesi iyi diyorsunuz guzel taraflarından bakmayı deneyin bursa istanbula gore cok daha guzel yasanabilir bir sehir hic kimse is hayatindan cok cok memnun degil.
Kendini oldurmeyi dusunecek kadar sorun goremedim bence destek alın..
Isi olmayanlar atanamayanlar... esinden dayak yiyenler aldatilanlar....sukretmelisiniz...
- 19 Şubat 2007
- 8.459
- 9.530
- 723
kesinlikle katılıyorum bir iki haftaya yine aynı konuyu açar illaki
- 23 Ekim 2014
- 9.394
- 36.123
- 548
Allah şifasını versin ailenizde kim hastaysa.
Ancak sizin durum takıntıya, bağımlılığa dönüşmüş. Sonsuza kadar ailelerimize yapışık yaşayamayız. Kendi hayatlarımızda, bağımsız insanlar olmak zorundayız. Hastalıklara üzülmeniz, yanlarında olmak istemeniz normal ama bunun gündelik hayatınızı, eşinizle ilişkinizi sekteye uğratacak kadar yıkıcı etkileri olması, durumunuzun pek sağlıklı olmadığını düşündürttü bana. Salmış ve tek bir şeye odaklanmışsınız; gitmek, gitmek, gitmek. Elbette gidin, görün, yardıma ihtiyaçları varsa elinizden geleni yapın ama diğer yandan kendi hayatınıza dönmek ve kendi yolunuzda yürümek zorundasınız. Alışamadım diyorsunuz da insan nelere alışıyor bir bilseniz, yeter ki farkındalığı olsun, etrafındaki güzel şeyleri görüp, kıymetlerini bilmeye hevesi olsun. Bunları yapamıyorsanız ailenizin yanına dönmeyi düşünmek yerine, psikologa gitmeyi düşünün. Belki de gidiyorsunuz bilmiyorum ama gitmiyorsanız mutlaka gidin.
Ancak sizin durum takıntıya, bağımlılığa dönüşmüş. Sonsuza kadar ailelerimize yapışık yaşayamayız. Kendi hayatlarımızda, bağımsız insanlar olmak zorundayız. Hastalıklara üzülmeniz, yanlarında olmak istemeniz normal ama bunun gündelik hayatınızı, eşinizle ilişkinizi sekteye uğratacak kadar yıkıcı etkileri olması, durumunuzun pek sağlıklı olmadığını düşündürttü bana. Salmış ve tek bir şeye odaklanmışsınız; gitmek, gitmek, gitmek. Elbette gidin, görün, yardıma ihtiyaçları varsa elinizden geleni yapın ama diğer yandan kendi hayatınıza dönmek ve kendi yolunuzda yürümek zorundasınız. Alışamadım diyorsunuz da insan nelere alışıyor bir bilseniz, yeter ki farkındalığı olsun, etrafındaki güzel şeyleri görüp, kıymetlerini bilmeye hevesi olsun. Bunları yapamıyorsanız ailenizin yanına dönmeyi düşünmek yerine, psikologa gitmeyi düşünün. Belki de gidiyorsunuz bilmiyorum ama gitmiyorsanız mutlaka gidin.
Cok haklısınız artık bu gidişata dur diyeceğim nefes almamız bile şükürken çok taktım kendimi iyileştireceğim
Bu son söz :)))
Okudukça şükretmeye başmadım
Artık normal olmadığını bende biliyorum ara ara böyle atak geçiriyorum sanki aradan 1-2 gün geçiyo düzeliyorum
- 25 Mart 2019
- 814
- 2.797
- 113
- 23 Ekim 2014
- 9.394
- 36.123
- 548
Bu bir döngü halini almış madem, tedavi olun. Birkaç güne geçecek diye öteleyip durmayın sorununuzu, çünkü bu bir çözüm değil.
- 30 Nisan 2019
- 8
- 6
- 1
- 30
- 11 Mayıs 2016
- 2.011
- 1.714
- 83
Aynen ya ne bileyim bursaliyim 4 yıl İstanbul'da yaşadım Rabbim zulumdu benim için .Şimdi doğuya geldik mis gibi valla sakin ,küçük .Dönüşte tekrar İstanbul'a gönderirler se konu sahibinden daha fena olurum
- Durum
Benzer Konular
