Yaşamamın hiçbir anlamı yok.

Beni dinleyen kimse yok. Anlayan yok. Umursayan yok. Nasılsın diyen yok. Üzülmeme bile izin yok, duygularımı yaşamama izin yok, üzülürsem azar işitirim. Atak geçiririm, maniye girerim, depresyona girerim, hiç kimseye anlatamam. Yoksa azar işitirim, “her şeyin var mutlu ol artık” derler. Birkaç senedir tedavi görüyorum, ilaçlarımı bıraktım artık. Anlamı yok. Ben ölsem de kimse üzülmez. İlaç içince çok mu mutlu oluyorum sanki? Çok mu normal oluyorum? Herkes gibi olabiliyor muyum? İnsanlar beni seviyor mu? Ailem beni umursuyor mu? İlaç içtim de ne oldu, ne işe yaradı? Kendimi öldürmeyi ciddi şekilde düşünüyorum, daha önce iki kere denedim. Keşke becerebilseymişim. İnsanlar rahat bir nefes alırdı. Anlatacak hiç kimsem olmadığı için buraya yazıyorum. Daha da uzun bir hikaye aslında ama başka konulara da uzun uzun yazmışlığım var, bugün o kadar gevezelik etmeyeceğim. Yemek yemek, uyumak istemiyorum. Uykuya ihtiyaç duymuyorum, yemeğe de. Gözlerimin altı mosmor, hatta maviye yakın bir renk aldı. Gece beşte yattım. Uyuyamıyorum. Hiçbir şey olmayacak benden biliyorum. Sorun bipolar olmak falan değilmiş ben bunu anladım. Ben herkes için bir yükmüşüm. Bipolar olduğu halde herkesin sevdiği, üstüne düştüğü insanlar da var. Benim sevilmeyecek başka taraflarım var belli ki. Keşke hiç doğmasaymışım. Umarım tekrar kendimi öldürmeyi denerim ve bu sefer başarırım. Bilincim yerindeyken böyle bir şeye kalkışmıyorum, ama artık kalkışmak istiyorum. Her an bilinçsiz de olabilirim zaten. Doktorumu aramam gerek ama artık umrumda değil. O da kurtulsun benden, iyi olur. Bir deli eksilir hayatından.

Ne diyorsunuz siz Allah korusun ölüm bir kurtuluş değil... Lütfen ilaçlarınızı kullanmaya devam edin... Ailenizin sizi sevmediğini de nerden anladınız? Hiç bir şey ve hiç kimse sizin hayatınıza son verecek kadar değerli olmamalı ..

İnanın ne yazacağımı bilemedim, ama yazmadan geçmekte istemedim. Siz ilaçlarınızı mutlaka alın, intiharı falan çıkarın aklınızdan, kaç yaşındasınız bilmiyorum ama eminim yaşanacak çok güzel günleriniz vardır önünüzde. Bazen her şey çok zormuş ve çaresizmiş gibi hissediyor insan ama emin olun o zor günler geçiyor, mutlu bir zamanın içinde bulabiliyorsunuz kendinizi.

Şu an çok hassassınız lütfen ama lütfen doktorunuzu arayın. Herkes gibi siz de çok değerlisiniz. Sizin değerinizi herhangi birinin sizi sevip sevmemesi belirlemiyor lütfen bu şekilde düşünmeyin. Her düşüşün muhakkak ki bir yükselişi var, şimdi kötü hissediyorsunuz ama kendinizi toparlayacak çok az güç bulduğunuzda daha iyi hissedeceksiniz. Eminim sizi burada dinleyen, anlayan çıkar. Doktorunuzu arayıp bir parça sakinleştikten sonra yorum yazarak paylaşmak ister misiniz?

Bir zamanlar sizin gibi hissediyordum. Kendimi öldürme düsüncelerim dahil. Insan aslinda ölemeyi degilde, böyle hissetmenin bitmesini istiyor. Sizi ancak siz kurtarabilirsiniz. Zamaninda kendimi öldürsem, bugünümü görmeyecektim, esimi ve cocuklarimi görmeyecektim. Mutlu olmayi tatmicaktim hic. Yazik olmazmiydi. Sizdede cok yazik olur emin olun. Kendinizi birakmayin derim ben

yalnız değilsiniz burada bizler varızzz.çıkarın aklınızdan bu kötü düşünceleri derin bir nefes alınnn .1 kişi vardır güvenebileceğiniz en azından onla iletişime geçin.sakın sakın ölmeyi düşünmeyinnn.

zehyz .!.:

Beni dinleyen kimse yok. Anlayan yok. Umursayan yok. Nasılsın diyen yok. Üzülmeme bile izin yok, duygularımı yaşamama izin yok, üzülürsem azar işitirim. Atak geçiririm, maniye girerim, depresyona girerim, hiç kimseye anlatamam. Yoksa azar işitirim, “her şeyin var mutlu ol artık” derler. Birkaç senedir tedavi görüyorum, ilaçlarımı bıraktım artık. Anlamı yok. Ben ölsem de kimse üzülmez. İlaç içince çok mu mutlu oluyorum sanki? Çok mu normal oluyorum? Herkes gibi olabiliyor muyum? İnsanlar beni seviyor mu? Ailem beni umursuyor mu? İlaç içtim de ne oldu, ne işe yaradı? Kendimi öldürmeyi ciddi şekilde düşünüyorum, daha önce iki kere denedim. Keşke becerebilseymişim. İnsanlar rahat bir nefes alırdı. Anlatacak hiç kimsem olmadığı için buraya yazıyorum. Daha da uzun bir hikaye aslında ama başka konulara da uzun uzun yazmışlığım var, bugün o kadar gevezelik etmeyeceğim. Yemek yemek, uyumak istemiyorum. Uykuya ihtiyaç duymuyorum, yemeğe de. Gözlerimin altı mosmor, hatta maviye yakın bir renk aldı. Gece beşte yattım. Uyuyamıyorum. Hiçbir şey olmayacak benden biliyorum. Sorun bipolar olmak falan değilmiş ben bunu anladım. Ben herkes için bir yükmüşüm. Bipolar olduğu halde herkesin sevdiği, üstüne düştüğü insanlar da var. Benim sevilmeyecek başka taraflarım var belli ki. Keşke hiç doğmasaymışım. Umarım tekrar kendimi öldürmeyi denerim ve bu sefer başarırım. Bilincim yerindeyken böyle bir şeye kalkışmıyorum, ama artık kalkışmak istiyorum. Her an bilinçsiz de olabilirim zaten. Doktorumu aramam gerek ama artık umrumda değil. O da kurtulsun benden, iyi olur. Bir deli eksilir hayatından.

Genişletmek için tıkla...

İnsan önce kendine değer verir, sizde öyle yapın…
İlaçlarınızı düzenli için, hayatı başkaları için değil kendiniz için yaşayın. Ölmeyi düşünmeyin bile.. Yaşamak çok kıymetli.

Böyle örnek vermek istemiyorum ama yaşamak için savaşan milyarlarca insan var.
Neden birinden kabul görmeyi bekliyorsun ? Neden beklentiyle yaşıyorsun ? Bunlar seni daha çok üzer. Her sabah kalk ve aynada bugün çok iyi göründüğünü söyle. Senin gibi depresif kişilerle kimse bir arada kalmak istemez. Bak bende depresyon geçirdim. Panik ataklı hemde ve seni çok iyi anlıyorum. O ruh halimden annem bile etkilendi. 10. Gününde annemde çöktü. Ben kendi kendimi tedavi ettim. Kendinden başka hiç bir şey sana yardımcı olamaz.

Okurken senin adına çok üzüldüm. kendini bu kadar değersiz hissetme lütfen. Şu an kocaman bir bunalımdasın. Ortamını yaşam tarzını değiştirmelisin. Kaç yaşındasın bilmiyorum ama inan geç değil. Ayağa kalkarsan herşey arkası arkasına gelir. İmkanın varsa bir süre ailenden sana mutlu gelmeyen herşeyden uzaklaş kafanı dinle ama olumlu yönde konuş kendinle. Mutlu olduğun şeyleri düşün ve onlara yönel. Duanın gücüne inan bol bol dua et. Hayatın çok değerli olabilir bu senin elinde.

bubendegilim .!.:

Böyle örnek vermek istemiyorum ama yaşamak için savaşan milyarlarca insan var.
Neden birinden kabul görmeyi bekliyorsun ? Neden beklentiyle yaşıyorsun ? Bunlar seni daha çok üzer. Her sabah kalk ve aynada bugün çok iyi göründüğünü söyle. Senin gibi depresif kişilerle kimse bir arada kalmak istemez. Bak bende depresyon geçirdim. Panik ataklı hemde ve seni çok iyi anlıyorum. O ruh halimden annem bile etkilendi. 10. Gününde annemde çöktü. Ben kendi kendimi tedavi ettim. Kendinden başka hiç bir şey sana yardımcı olamaz.

Genişletmek için tıkla...

Yaşamak için savaşan milyarlarca insan olduğunu emin ol ben çok iyi biliyorum. Kendimi de bu şekilde çok suçlamışımdır emin olabilirsin. Ben neredeyse bir senedir böyle bir duruma da gelmemiştim, mutlu mesut yaşıyordum. Benim gibi insanların yanında kimse kalmak istemez ya, ondan söylüyorum ben bütün hayatımı depresif geçirmiyorum. Normalde gayet mutlu bir insanım ben. Sürekli depresif gezen bir tip de değilim, bunun bir de tam zıttı vardır mani denir ona da. Hayatımın bir bölümü de böyle geçiyor, sürekli konuşuyorsun, kafan hiç durmuyor, uyku iştah hiçbir şey kalmıyor, yerinde oturamıyorsun bile. Bu durumlardan dolayı ben hastanede yattım, halüsinasyonlar gördüm sence halüsinasyon görmek de elimde olan bir şey miydi? Bilincimi kaybettiğim dönemler oldu. Emin ol hiç kimse böyle olmak istemez, ben hastanedeki diğer hastalarda bunu çok net gördüm. Panik atak, depresyon geçirmiş biri olarak en iyi senin bilmen lazım aslında. Ben tedavi olmak için çok uğraştım, hatta ailem benim durumumu rahatsızlık olarak görmediği halde sürekli beni doktora götürmelerini söyledim, hep ben talep ettim (biriyle beraber gitmem gerekiyordu yoksa tek başıma gitmeye çalışıyordum). Annem senin deyiminle çökmesin diye her kötüleştiğimde kendimi odama kapadım, görmesin üzülmesin diye. En kötü zamanlarımda bile ben sakinleştirdim kendimi. Sert mi çıktım bilmiyorum öyleyse özür dilerim ama insanlar geçirdiğim süreci bilmeden çabalamadığımı söylediğinde çok kızıyorum, benim daha hafif hastalıkla taburcu olan arkadaşım var, sosyal çevresi desteği öyle iyi ki, bir sürü arkadaşı var arkadaşları hastanede yattığı halde onu eleştirmiyor herkes ona dikkat ediyor sahip çıkıyor anlayış gösteriyor ki onun durumu anksiyete benimki psikotik depresyon ve bipolar. Ona rağmen ne oldu? O hala arkadaşlarının olmadığını söylüyor, üzülüyor, ben sosyalleşmekten çok korksam bile arkadaş edinmeye çalışıyorum ki edindim de, çok yakın değiliz ama var, daha birkaç aydır tanıyorum. Herkesin yaşadığı sıkıntı farklı. Başka bir yerde benden daha kötü şeyler yaşayan insanların olması benim hiçbir problemim olmadığı anlamına gelmiyor kaldı ki isteyerek yaptığım bir şey de değil bu. İsteyerek sanrılar gören, mani geçiren kaç insan tanıdın?
sağol cevabın için

uyelikadi .!.:

Şu an çok hassassınız lütfen ama lütfen doktorunuzu arayın. Herkes gibi siz de çok değerlisiniz. Sizin değerinizi herhangi birinin sizi sevip sevmemesi belirlemiyor lütfen bu şekilde düşünmeyin. Her düşüşün muhakkak ki bir yükselişi var, şimdi kötü hissediyorsunuz ama kendinizi toparlayacak çok az güç bulduğunuzda daha iyi hissedeceksiniz. Eminim sizi burada dinleyen, anlayan çıkar. Doktorunuzu arayıp bir parça sakinleştikten sonra yorum yazarak paylaşmak ister misiniz?

Genişletmek için tıkla...

Doktorumu aramayı çok istiyorum. Ama arayamıyorum. Hastaneye yatıracak gene. Aileme haber verecek, kızacaklar üzülecekler. Çok endişeleniyorum o yüzden. Çok sağolun cevabınız için, çok teşekkürler.

Sizi çok iyi anlıyorum inanın. Teşhisi konmamış olsa dahi ben de yoğun anksiyeteyle birlikte yaşıyorum benzer şeyleri. Lütfen kendinize zarar vermeyin doktorunuzla irtibata geçin bakın size moral vermek için yazmıyorum hayat gerçekten çok güzel, ne olursa olsun güzel. Bir çiçeğin yaprağında, bir kedinin mırıldamasında saklı güzellikler.

İnanın hiçbirimiz ailemizin gülü değiliz ben de annem psikolog olmasına rağmen neler yaşadım. Kendiniz için kalkın ayağa. İlaçlarınızı alın, göz altlarınız düzelir zamanla o dert değil.

Size iyi gelir eğer imkanınız varsa bir kedi ya da köpek sahiplenin. Çok fark eder inanın.

zehyz .!.:

Doktorumu aramayı çok istiyorum. Ama arayamıyorum. Hastaneye yatıracak gene. Aileme haber verecek, kızacaklar üzülecekler. Çok endişeleniyorum o yüzden. Çok sağolun cevabınız için, çok teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

Yarın açın o telefonu merak etmeyin her derdin bir dermanı var. Biz yanınızdayız buraya yazın bunaldığınızda.

ceycey0406 .!.:

yalnız değilsiniz burada bizler varızzz.çıkarın aklınızdan bu kötü düşünceleri derin bir nefes alınnn .1 kişi vardır güvenebileceğiniz en azından onla iletişime geçin.sakın sakın ölmeyi düşünmeyinnn.

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim desteğiniz için

Nastasya flipovna .!.:

İnanın ne yazacağımı bilemedim, ama yazmadan geçmekte istemedim. Siz ilaçlarınızı mutlaka alın, intiharı falan çıkarın aklınızdan, kaç yaşındasınız bilmiyorum ama eminim yaşanacak çok güzel günleriniz vardır önünüzde. Bazen her şey çok zormuş ve çaresizmiş gibi hissediyor insan ama emin olun o zor günler geçiyor, mutlu bir zamanın içinde bulabiliyorsunuz kendinizi.

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim

vivelamour .!.:

Sizi çok iyi anlıyorum inanın. Teşhisi konmamış olsa dahi ben de yoğun anksiyeteyle birlikte yaşıyorum benzer şeyleri. Lütfen kendinize zarar vermeyin doktorunuzla irtibata geçin bakın size moral vermek için yazmıyorum hayat gerçekten çok güzel, ne olursa olsun güzel. Bir çiçeğin yaprağında, bir kedinin mırıldamasında saklı güzellikler.

İnanın hiçbirimiz ailemizin gülü değiliz ben de annem psikolog olmasına rağmen neler yaşadım. Kendiniz için kalkın ayağa. İlaçlarınızı alın, göz altlarınız düzelir zamanla o dert değil.

Size iyi gelir eğer imkanınız varsa bir kedi ya da köpek sahiplenin. Çok fark eder inanın.

Genişletmek için tıkla...

Geçmiş olsun, umarım geçer çok teşekkür ederim. Çok tatlı bir kedim var, dünya güzeli, aşırı derecede yakışıklı, birkaç yıldır bizimle. Hayatta en sevdiğim şeylerden biri o. Hatta bu zamana kadar bana umut veren de hep oydu. Canımdan çok seviyorum onu, birtanem o benim

zehyz .!.:

Geçmiş olsun, umarım geçer çok teşekkür ederim. Çok tatlı bir kedim var, dünya güzeli, aşırı derecede yakışıklı, birkaç yıldır bizimle. Hayatta en sevdiğim şeylerden biri o. Hatta bu zamana kadar bana umut veren de hep oydu. Canımdan çok seviyorum onu, birtanem o benim

Genişletmek için tıkla...

Çok şahane tüyü kadar ömrü olsun inşallah. Ben de çoğu sıkıntımı kedilerimle attım, gerçekten şifacılar. Şu an size herşey bitmiş gibi geliyor ama hayat gerçekten güzel, hem çocuğunuzu sizden mahrum bırakmazsınız size güveniyorum

zehyz .!.:

Geçmiş olsun, umarım geçer çok teşekkür ederim. Çok tatlı bir kedim var, dünya güzeli, aşırı derecede yakışıklı, birkaç yıldır bizimle. Hayatta en sevdiğim şeylerden biri o. Hatta bu zamana kadar bana umut veren de hep oydu. Canımdan çok seviyorum onu, birtanem o benim

Genişletmek için tıkla...

E napicak o garip sen ölürsen, lutfen doktorunla iletisime gec ruh halin ilaclari kestigin icin boyle ablacim, 2 tane yakindan tanidigim bipolar arkadasim var, biliyorum farki ilaci aliyoken ya da almiyoken, inan yalniz degilsin, bak surda bile elini uzattigin an bi sürü insan yüzünü döndü sana

Başkaları için var değilsiniz ki bu hayatta onlar siz gidince sevinsin rahatlasın ya da her ne ise.

Şikayetiniz çevreniz ise, sorunun kaynağından uzaklaşmak için ne duruyorsunuz?
Bir ömrü var insanın, tek!
Başkası ve bir nefes fazlası yok iken, acı bile olsa kanırta kanırta yaşamalı insan her anını.
Lütfen doktorunuzu değiştirin, sizi anlayacak değil sizin onu anlayacağınız ve bambaşka bir bakış açısıyla tanıştıracak insana ihtiyacınız var.

Allah ecelli ölümler versin sakın !!Öyle bir şeye kalkiamayin .İnanın her şey geçici mutluluk da hüzün keder de değer mi hiç