Eşimle ikimiz de özel sektörde çalışan insanlarız. Asgari ücret bir tık üstü alıyoruz . Bir oğlumuz var. 6 yaşında, İkinciyi yapmıyorum çünkü bırakabilecegim kimse yok. Ana istiyorum . Bakıcı parası dünya para bunun yerine iş biraksam geçinmek aşırı zor.
Bazen yaşlılığı düşünüyorum
Bir evladım var başka kimsem yok anne baba kardeş yok. Bu evladım da hayırsız çıkabilir bana bakmıyorum diyebilir. Ya da bana bakıcı tutacak gücü de olmayabilir. Keza benim de bu gidişle olmaz zaten.
Belki yatalak olacağım .
Huzur evine giderim . Devletin böyle imkanlari var. Ama orası da anlatılanlardan dolayı korkutuyor.
Bilmiyorum ya bu sıralar beni bı gelecek kaygısı yaşlılık kaygısı sardı.
Tabiki çocuk bana baksın diye yapılmaz ama aranıp sorulmak isterim en azından. Biri aramazsa öbürü arar diyebilmek isterdim . İkinci çocuk isterdim ama yapamam.
Öyle bir iç döküş konusuydu . İyi geceler