- 30 Aralık 2015
- 47
- 16
- 38
- 40
- Konu Sahibi Koloriferpetegi
-
- #1
2 ay önce tesadüf eseri eşimin telefonunu kurcalarken aldatildigimi öğrendim. O nasıl bir tranvaydi öyle. Vurdum kırdım eşime Tokatlar sinir krizleri vs... sonuna kadar inkar etti.artık yalanları o kadar çok midemi bulandiriyor du ki tiskindim herseyden.ailesine haber verdim.geldiler olmayacağını bunu kaldiramayacagimi bu kadar da gururuz olmadığımı söyledim herkese.kabul etti boşanmayi ama ben seni aldatmadim,sen iyi olacaksan tamam ayrılalım dedi. 15 gün sonra aileme haber verdim geldiler.eşyalarımi topladım ama ailemden destek bile görmedim. Herkes yuva kolay kurulmuyor,mücadele et vs gibi yaklaştı.vazgeçtim. zaten boşan sam ne yapacağım ki param mi var mesleğim mi? Üstelik 1 tanede çocukla.
2 aydır o kadınına dair sorularım bitmedi. Sadece ben samimiyetimi dozunu kaçırdım, cok samimi oldum gibi abuk sabuk cevaplar alıyorum. Üstelik kocam bizim evlilik yıldönümümuzde onunla saatlerce konuşması mevcut. Annem çok zor badireler atlattı ben annemin derdine düşmüştüm o ise o kadının derdine!!!
Biliyormusunuz kızlar kadinlar her zaman bişeylerin ters gittiğini anlar fakat yakistiramaz evliligine! Eşinin dinlediği şarkılardan tutunda, size verdiği cevaplardan. Çok yalnızdim o zamanlar.eşim sakin bir yapısı olmasına rağmen Herseyime bağırarak cevap veriyordu.
Şimdi hangi evredeyim bilmiyorum ama hayattan zevk alamaz,sürekli kendimi suçlamalar, biz o zamanlar çok kus kalıyorduk ya benim yüzümden bunlar eşim benden uzak kalmış diye yaftalanmalar. Daha bugün eşimle konuştuk tekrar ben seni aldatmadim sadece çok samimi olduk yanlış yatıp hata yaptım ,sapittim o zamanlar seninle çok kavga ediyorduk kafa dağıtmak için konuştum ama aldatmadim diye yeminler ediyor. Ve bılıyormusunuz o kadın hala eşimle aynı katta çalışıyor. Geçen gün eşimin yanına gittim o kadini yine gördüm. Kadının güzelliği karşısında kendimden utandım. Ona benzemek istedim ve kendimi kaybettim.
Akşam sinir krizi geçirdim ve ertesi gün kendimi psikiyatri de buldum. Ona benzemek istiyorum dedim hickiriklarla doktora-bunun sonu yok dedi. Ne hissediyorsun dedi kendimi değersiz,çirkin, ne iyi bir eş ne iyi bir anne olabildim dedim. Aldatildigima o da kanaat getirdi ve dediki o aralar eşinin kendini yalnız hissedip böyle bir davranışlarda bulunması daha asalayici birsey dedi. Baya bi konuştuk doktora sonunda 2 tane antidepresanlarla eve döndüm. 1 ay sonra görüşmek üzere. ..
Ahh annem ahh ben daha farklı olabilirdim bu hayatta.keşke sevgini biraz gosterebilseydin bize.keşke hayatın hep bize psikolojik baskı yapıp cokertmeseydin. 31 yaşındayım ve seni tanıdım tanıyalım hep mutsuz hep hastasın.eşimle problemleriniz de bana diyorsun ki senin yüzünden hasta oldum.sen cennet Tutamıyorum. Daha bu olayların arifesinde bana dedin ki eşinde iyi aileside iyi sen KOTUSUN dedin.doğrudur anne dedim. Sana cevap versem yine kendini hastalığa vereceksin ve senin yüzünden oldu diyeceksin. Şimdi hayatta tek başıma kalmış herkese problemleriniz çözmüş numarasi yapıyorum.
Kizlar; o kadar çok canımı acıtan şeyler var ki eşimin bu yaptıkları unutulmuş adım kıskança çıktı. Geçer mi bu süreç,antidepresanlar ses tonumu düzeltti, hicbirsey bagirmiyorum sinirlenmiyorum ama unutamiyorumda. Hayattan ne zevk alıyorum ne ölmek ne de yaşamak istiyorum. Geçer mi kızlar bu acı???
2 aydır o kadınına dair sorularım bitmedi. Sadece ben samimiyetimi dozunu kaçırdım, cok samimi oldum gibi abuk sabuk cevaplar alıyorum. Üstelik kocam bizim evlilik yıldönümümuzde onunla saatlerce konuşması mevcut. Annem çok zor badireler atlattı ben annemin derdine düşmüştüm o ise o kadının derdine!!!
Biliyormusunuz kızlar kadinlar her zaman bişeylerin ters gittiğini anlar fakat yakistiramaz evliligine! Eşinin dinlediği şarkılardan tutunda, size verdiği cevaplardan. Çok yalnızdim o zamanlar.eşim sakin bir yapısı olmasına rağmen Herseyime bağırarak cevap veriyordu.
Şimdi hangi evredeyim bilmiyorum ama hayattan zevk alamaz,sürekli kendimi suçlamalar, biz o zamanlar çok kus kalıyorduk ya benim yüzümden bunlar eşim benden uzak kalmış diye yaftalanmalar. Daha bugün eşimle konuştuk tekrar ben seni aldatmadim sadece çok samimi olduk yanlış yatıp hata yaptım ,sapittim o zamanlar seninle çok kavga ediyorduk kafa dağıtmak için konuştum ama aldatmadim diye yeminler ediyor. Ve bılıyormusunuz o kadın hala eşimle aynı katta çalışıyor. Geçen gün eşimin yanına gittim o kadini yine gördüm. Kadının güzelliği karşısında kendimden utandım. Ona benzemek istedim ve kendimi kaybettim.
Akşam sinir krizi geçirdim ve ertesi gün kendimi psikiyatri de buldum. Ona benzemek istiyorum dedim hickiriklarla doktora-bunun sonu yok dedi. Ne hissediyorsun dedi kendimi değersiz,çirkin, ne iyi bir eş ne iyi bir anne olabildim dedim. Aldatildigima o da kanaat getirdi ve dediki o aralar eşinin kendini yalnız hissedip böyle bir davranışlarda bulunması daha asalayici birsey dedi. Baya bi konuştuk doktora sonunda 2 tane antidepresanlarla eve döndüm. 1 ay sonra görüşmek üzere. ..
Ahh annem ahh ben daha farklı olabilirdim bu hayatta.keşke sevgini biraz gosterebilseydin bize.keşke hayatın hep bize psikolojik baskı yapıp cokertmeseydin. 31 yaşındayım ve seni tanıdım tanıyalım hep mutsuz hep hastasın.eşimle problemleriniz de bana diyorsun ki senin yüzünden hasta oldum.sen cennet Tutamıyorum. Daha bu olayların arifesinde bana dedin ki eşinde iyi aileside iyi sen KOTUSUN dedin.doğrudur anne dedim. Sana cevap versem yine kendini hastalığa vereceksin ve senin yüzünden oldu diyeceksin. Şimdi hayatta tek başıma kalmış herkese problemleriniz çözmüş numarasi yapıyorum.
Kizlar; o kadar çok canımı acıtan şeyler var ki eşimin bu yaptıkları unutulmuş adım kıskança çıktı. Geçer mi bu süreç,antidepresanlar ses tonumu düzeltti, hicbirsey bagirmiyorum sinirlenmiyorum ama unutamiyorumda. Hayattan ne zevk alıyorum ne ölmek ne de yaşamak istiyorum. Geçer mi kızlar bu acı???