Hayır çocuğum yok.
Hayatımda eksikliğini en çok hissettiğim şey Anne olamamak...
Yaşım 34 oldu.. Biyolojik saat aleyhime işliyor her gün..
Bunun endişesini de yaşıyorum...
Hayır çocuğum yok.
Hayatımda eksikliğini en çok hissettiğim şey Anne olamamak...
Yaşım 34 oldu.. Biyolojik saat aleyhime işliyor her gün..
Bunun endişesini de yaşıyorum...
Şu anda neden ağlıyorum bilmiyorum. Kendimi öyle çaresiz ve mutsuz hissediyorum ki..
Geçecek biliyorum. Bilmeme rağmen, engel olamıyorum.
14 yıl sürdürdüğüm evliliğim bitiyor..
Önümüzdeki günlerde kendimi güçlü hissettiğim bir gün boşanma davamı açacağım.
Pazar günü orada kalan son eşyalarımı almak için gideceğim.
Az önce babam aradı.. O arayana kadar gayet iyiydim, müzik falan dinliyordum..
Babam sen çok güçlüsün, biz senin hep arkandayız, bu işten hayır gelmeyeceği belliydi elinden geleni yaptın dedi..
Dün en son yaşadığımız eve gittiğimde, kayınvalidem de aynı şeyleri söyledi...
Bu işten artık hayır yok..Sen yolunu çiz, ben sana güveniyorum başaracaksın hayata bir kez geliyoruz kıymetini bil yazık etme kendine daha fazla dedi..
Bunları bilmeme rağmen, neden ağlıyorum ve mutsuzum, neden engel olamıyorum kendime bilmiyorum.
Bekliyorum ki birisi de "şu yolu denemedin bunu da dene" desin diye...ama yok.. Niye bunu bekliyorum, neden bazen korkularım umutlarımı bastırıyor.
Ardından ağlanacak bir evlilik değil biten oysa...
Sadece o kadar çok sabrettim, o kadar çok emek verdim, o kadar çok bekledim.. o kadar çok sorunları çözmeye çabaladım ki...
Elimde kalanın koskoca bomboş 14 yıl olduğunu, gençliğim olduğunu görmek çok acıtıyor canımı...
Aslında her anım böyle değil, belki de bastırıyorum güçlü görünmeye çalışıyorum etrafa ama sanırım değilim..
Şu an berbat haldeyim...karmakarışığım...yazmak istedim sadece...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?