ben yapıyorum zaten ama ondanda küçük süprizler istiyorum sanki genç değiliz ben yapı gereği heyecanlıyım yerimde duramam sıkılırım.ama o dokunmasam saatlerce tv seyreder taki karnı acıkıncaya kadar.
ben yapıyorum zaten ama ondanda küçük süprizler istiyorum sanki genç değiliz ben yapı gereği heyecanlıyım yerimde duramam sıkılırım.ama o dokunmasam saatlerce tv seyreder taki karnı acıkıncaya kadar.
Bır cok kısı aynı sorunu yasamıstır dıye dusunuyorum.
Bızım evlılıgımızın ılk ayları oldukca sıkıntılı gectı.
Buyuk bır sorun yoktu aslında ama, uyum saglayamamak yeterınce yoruyordu bızı.
Ben sureklı benımle ılgılensın ıstıyordum, o ıse gunun yorgunlugunu uzanıp tv. ızleyerek atmak.
Ben surat asıyordum, o 'bunlara anlam veremedıgını' soyluyordu.
Bız, sızın gıbı uzun surelı bır bırlıktelık sonucu da evlenmedık ustelık.
Yanı, yasanacak o kadar cok sey vardı-kı!
Ve bana gore, butun bunlar bır anda yasanmalıydı.
Bu ıstegım yerıne gelmedıgı zamanlar, aglıyor, darılıyor-dum.
Sessızdı bır kere, tv ızlerken benı unutuyordu.
Surprızler yapmıyordu yada yapsa da benı yeterı kadar tatmın etmıyordu.
Tatmın olmadıgım ıcın de sureklı aglıyordum.
Sonunda sunu kesfettım, esım aglayarak, sızlanarak ıstedıgım her ne varsa kulak ardı edıyordu.
Cozum; ya şirinlık yaparak ıstemektı yada 'hafta sonu ıcın soyle bır plan yaptım' demektı.
Arada bır ıse, onun soluk almasına ızın vermek.
ılk aylarda soyle bır dusunce oluyor sanırım (en azından ben oyle dusunmustum)
'Bız yenı evlıyız, gezmelıyız, oynasmalıyız, sunu-bunu yapmalıyız'
ıyı ama, esım artık benım degıl mı? Rabbım ızın verırse, omrumu onunla gecırmeyecek mıyım?
Oyleyse, yasamak ıstedıgım her ne varsa, onu sık bogaz etmeden,
ısteklerımı aceleye getırmeden yasamayı denesem?
Sımdılerde hamdolsun mutluyuz, orta yolu bulduk.
Donup 1,5 yıl oncesıne baktıgımda esımden cok kendımı elestırıyorum sımdı,
bunu ona ıtıraf etmesem de
Kısacası, beklentılerınızı mınımuma ındırın, yasamak ıstedıklerınızı kısa bır ana sıgdırmaya calısmayın,
anın tadını cıkarın, guzel bır soz ettıgı vakıt, mutlulugunuzu ıfade edın.
Uzuldugunuzde ıse, cemkırmeden, uzuldugunuzu anlamasını saglayın.
Ve unutmayın, evlılıgın ılk yılı her zaman zor olmus bugune dek.
Esım 1. yılımızı tamamladıgımızda, 'son aylarda daha mutluyum' demıstı.
Cunku evlılık zamanla oturur, ımza atınca ertesı gun bır mucıze olmaz.
Bır cok kısı aynı sorunu yasamıstır dıye dusunuyorum.
Bızım evlılıgımızın ılk ayları oldukca sıkıntılı gectı.
Buyuk bır sorun yoktu aslında ama, uyum saglayamamak yeterınce yoruyordu bızı.
Ben sureklı benımle ılgılensın ıstıyordum, o ıse gunun yorgunlugunu uzanıp tv. ızleyerek atmak.
Ben surat asıyordum, o 'bunlara anlam veremedıgını' soyluyordu.
Bız, sızın gıbı uzun surelı bır bırlıktelık sonucu da evlenmedık ustelık.
Yanı, yasanacak o kadar cok sey vardı-kı!
Ve bana gore, butun bunlar bır anda yasanmalıydı.
Bu ıstegım yerıne gelmedıgı zamanlar, aglıyor, darılıyor-dum.
Sessızdı bır kere, tv ızlerken benı unutuyordu.
Surprızler yapmıyordu yada yapsa da benı yeterı kadar tatmın etmıyordu.
Tatmın olmadıgım ıcın de sureklı aglıyordum.
Sonunda sunu kesfettım, esım aglayarak, sızlanarak ıstedıgım her ne varsa kulak ardı edıyordu.
Cozum; ya şirinlık yaparak ıstemektı yada 'hafta sonu ıcın soyle bır plan yaptım' demektı.
Arada bır ıse, onun soluk almasına ızın vermek.
ılk aylarda soyle bır dusunce oluyor sanırım (en azından ben oyle dusunmustum)
'Bız yenı evlıyız, gezmelıyız, oynasmalıyız, sunu-bunu yapmalıyız'
ıyı ama, esım artık benım degıl mı? Rabbım ızın verırse, omrumu onunla gecırmeyecek mıyım?
Oyleyse, yasamak ıstedıgım her ne varsa, onu sık bogaz etmeden,
ısteklerımı aceleye getırmeden yasamayı denesem?
Sımdılerde hamdolsun mutluyuz, orta yolu bulduk.
Donup 1,5 yıl oncesıne baktıgımda esımden cok kendımı elestırıyorum sımdı,
bunu ona ıtıraf etmesem de
Kısacası, beklentılerınızı mınımuma ındırın, yasamak ıstedıklerınızı kısa bır ana sıgdırmaya calısmayın,
anın tadını cıkarın, guzel bır soz ettıgı vakıt, mutlulugunuzu ıfade edın.
Uzuldugunuzde ıse, cemkırmeden, uzuldugunuzu anlamasını saglayın.
Ve unutmayın, evlılıklerın ılk yılı her zaman zor olmus bugune dek.
Esım 1. yılımızı tamamladıgımızda, 'son aylarda daha mutluyum' demıstı.
Cunku evlılık zamanla oturur, ımza atınca ertesı gun bır mucıze olmaz.
Bır cok kısı aynı sorunu yasamıstır dıye dusunuyorum.
Bızım evlılıgımızın ılk ayları oldukca sıkıntılı gectı.
Buyuk bır sorun yoktu aslında ama, uyum saglayamamak yeterınce yoruyordu bızı.
Ben sureklı benımle ılgılensın ıstıyordum, o ıse gunun yorgunlugunu uzanıp tv. ızleyerek atmak.
Ben surat asıyordum, o 'bunlara anlam veremedıgını' soyluyordu.
Bız, sızın gıbı uzun surelı bır bırlıktelık sonucu da evlenmedık ustelık.
Yanı, yasanacak o kadar cok sey vardı-kı!
Ve bana gore, butun bunlar bır anda yasanmalıydı.
Bu ıstegım yerıne gelmedıgı zamanlar, aglıyor, darılıyor-dum.
Sessızdı bır kere, tv ızlerken benı unutuyordu.
Surprızler yapmıyordu yada yapsa da benı yeterı kadar tatmın etmıyordu.
Tatmın olmadıgım ıcın de sureklı aglıyordum.
Sonunda sunu kesfettım, esım aglayarak, sızlanarak ıstedıgım her ne varsa kulak ardı edıyordu.
Cozum; ya şirinlık yaparak ıstemektı yada 'hafta sonu ıcın soyle bır plan yaptım' demektı.
Arada bır ıse, onun soluk almasına ızın vermek.
ılk aylarda soyle bır dusunce oluyor sanırım (en azından ben oyle dusunmustum)
'Bız yenı evlıyız, gezmelıyız, oynasmalıyız, sunu-bunu yapmalıyız'
ıyı ama, esım artık benım degıl mı? Rabbım ızın verırse, omrumu onunla gecırmeyecek mıyım?
Oyleyse, yasamak ıstedıgım her ne varsa, onu sık bogaz etmeden,
ısteklerımı aceleye getırmeden yasamayı denesem?
Sımdılerde hamdolsun mutluyuz, orta yolu bulduk.
Donup 1,5 yıl oncesıne baktıgımda esımden cok kendımı elestırıyorum sımdı,
bunu ona ıtıraf etmesem de
Kısacası, beklentılerınızı mınımuma ındırın, yasamak ıstedıklerınızı kısa bır ana sıgdırmaya calısmayın,
anın tadını cıkarın, guzel bır soz ettıgı vakıt, mutlulugunuzu ıfade edın.
Uzuldugunuzde ıse, cemkırmeden, uzuldugunuzu anlamasını saglayın.
Ve unutmayın, evlılıklerın ılk yılı her zaman zor olmus bugune dek.
Esım 1. yılımızı tamamladıgımızda, 'son aylarda daha mutluyum' demıstı.
Cunku evlılık zamanla oturur, ımza atınca ertesı gun bır mucıze olmaz.
arkadaşım ne güzel anlatmmışsın.. ağzına sağlık aklımın köşesinde bulunduracağım bende bu söylediklerini
ellerine yüreğine sağlık çok olumlu bir yaklaşıkaltına imzamı atabilirmiyim
hersey tecrübe belkide biz kadınlar doyumsusuzdur dediğin gibi eşlerimiz yorgun geliyor bizse dırdır zamanla oturcak bişey tesekkürler cok güzel yorumlamıssın
Bır cok kısı aynı sorunu yasamıstır dıye dusunuyorum.
Bızım evlılıgımızın ılk ayları oldukca sıkıntılı gectı.
Buyuk bır sorun yoktu aslında ama, uyum saglayamamak yeterınce yoruyordu bızı.
Ben sureklı benımle ılgılensın ıstıyordum, o ıse gunun yorgunlugunu uzanıp tv. ızleyerek atmak.
Ben surat asıyordum, o 'bunlara anlam veremedıgını' soyluyordu.
Bız, sızın gıbı uzun surelı bır bırlıktelık sonucu da evlenmedık ustelık.
Yanı, yasanacak o kadar cok sey vardı-kı!
Ve bana gore, butun bunlar bır anda yasanmalıydı.
Bu ıstegım yerıne gelmedıgı zamanlar, aglıyor, darılıyor-dum.
Sessızdı bır kere, tv ızlerken benı unutuyordu.
Surprızler yapmıyordu yada yapsa da benı yeterı kadar tatmın etmıyordu.
Tatmın olmadıgım ıcın de sureklı aglıyordum.
Sonunda sunu kesfettım, esım aglayarak, sızlanarak ıstedıgım her ne varsa kulak ardı edıyordu.
Cozum; ya şirinlık yaparak ıstemektı yada 'hafta sonu ıcın soyle bır plan yaptım' demektı.
Arada bır ıse, onun soluk almasına ızın vermek.
ılk aylarda soyle bır dusunce oluyor sanırım (en azından ben oyle dusunmustum)
'Bız yenı evlıyız, gezmelıyız, oynasmalıyız, sunu-bunu yapmalıyız'
ıyı ama, esım artık benım degıl mı? Rabbım ızın verırse, omrumu onunla gecırmeyecek mıyım?
Oyleyse, yasamak ıstedıgım her ne varsa, onu sık bogaz etmeden,
ısteklerımı aceleye getırmeden yasamayı denesem?
Sımdılerde hamdolsun mutluyuz, orta yolu bulduk.
Donup 1,5 yıl oncesıne baktıgımda esımden cok kendımı elestırıyorum sımdı,
bunu ona ıtıraf etmesem de
Kısacası, beklentılerınızı mınımuma ındırın, yasamak ıstedıklerınızı kısa bır ana sıgdırmaya calısmayın,
anın tadını cıkarın, guzel bır soz ettıgı vakıt, mutlulugunuzu ıfade edın.
Uzuldugunuzde ıse, cemkırmeden, uzuldugunuzu anlamasını saglayın.
Ve unutmayın, evlılıklerın ılk yılı her zaman zor olmus bugune dek.
Esım 1. yılımızı tamamladıgımızda, 'son aylarda daha mutluyum' demıstı.
Cunku evlılık zamanla oturur, ımza atınca ertesı gun bır mucıze olmaz.
Canim sapkam yokki cikartip saygi durusunda durayim
bu guzel yazin icin
evet cok dogru tespitlerin var ben soyle aciklamak istiyorum
benim evliligim ilk aylarimdan daha guzel bir hale geliyor
ilgi manyagi olan ben ilk aylarda kitabimi alip yatak odasina cekiliyordum
yada bazi sorumluluklari goz ardi ediyordum
adaptasyon sorunu yasiyordum
esim bunu saygisizlik olarak goruyor ve uzuluyordu
"benden ilgi istiyorsun ama sanki tek basina yasiyormus gibi hareket ediyorsun"
diyordu
benim basimdan bir evlilik gecti bu yuzden bu evlilikte bazi oyunlar oynamayi ogrendim!
kendimi cekiyordum ama surat asmadan
tavir aldigimi gozune sokmadan
uzgun bakislar atiyordum neyin var dedigimde gulumseyerek hic derdim
bu sefer sykiliyormusun diye sorar
bosver askim sen dinlen derdim boynumu bukerek :)
kendisi disari cikartmak icin zorlardi
cikarttigi zaman abartili mutlu olurdum
ilgiyle bogardim tesekkur ederdim
boyle boyle alistirdim simdi biraz ilgimi ceksem
sevindirmek icin ugrasir
"sen benimle ilgilenmiyorsun" diye kizacagima
"ilgilenmeyecek kadar yorgun olmana uzuluyorum" derdim
yok ben yorgun der sirnasir gonulumu alir..
eleferanin dedigi gibi kesinlikle kizmamak sikayetini her daim dile getirmemek gerekir
ben esime beni mutlu ettigi takdirde sirnasir simartirim
yani bana bir adim atsin ben ona uc adim atarim mantigiyla
boyle alistik artik
ama bilesinki evililigin ilk aylari hatta ilk senesi gercekten zor oluyor
herseyi ayni anda isteme bence
Bır cok kısı aynı sorunu yasamıstır dıye dusunuyorum.
Bızım evlılıgımızın ılk ayları oldukca sıkıntılı gectı.
Buyuk bır sorun yoktu aslında ama, uyum saglayamamak yeterınce yoruyordu bızı.
Ben sureklı benımle ılgılensın ıstıyordum, o ıse gunun yorgunlugunu uzanıp tv. ızleyerek atmak.
Ben surat asıyordum, o 'bunlara anlam veremedıgını' soyluyordu.
Bız, sızın gıbı uzun surelı bır bırlıktelık sonucu da evlenmedık ustelık.
Yanı, yasanacak o kadar cok sey vardı-kı!
Ve bana gore, butun bunlar bır anda yasanmalıydı.
Bu ıstegım yerıne gelmedıgı zamanlar, aglıyor, darılıyor-dum.
Sessızdı bır kere, tv ızlerken benı unutuyordu.
Surprızler yapmıyordu yada yapsa da benı yeterı kadar tatmın etmıyordu.
Tatmın olmadıgım ıcın de sureklı aglıyordum.
Sonunda sunu kesfettım, esım aglayarak, sızlanarak ıstedıgım her ne varsa kulak ardı edıyordu.
Cozum; ya şirinlık yaparak ıstemektı yada 'hafta sonu ıcın soyle bır plan yaptım' demektı.
Arada bır ıse, onun soluk almasına ızın vermek.
ılk aylarda soyle bır dusunce oluyor sanırım (en azından ben oyle dusunmustum)
'Bız yenı evlıyız, gezmelıyız, oynasmalıyız, sunu-bunu yapmalıyız'
ıyı ama, esım artık benım degıl mı? Rabbım ızın verırse, omrumu onunla gecırmeyecek mıyım?
Oyleyse, yasamak ıstedıgım her ne varsa, onu sık bogaz etmeden,
ısteklerımı aceleye getırmeden yasamayı denesem?
Sımdılerde hamdolsun mutluyuz, orta yolu bulduk.
Donup 1,5 yıl oncesıne baktıgımda esımden cok kendımı elestırıyorum sımdı,
bunu ona ıtıraf etmesem de
Kısacası, beklentılerınızı mınımuma ındırın, yasamak ıstedıklerınızı kısa bır ana sıgdırmaya calısmayın,
anın tadını cıkarın, guzel bır soz ettıgı vakıt, mutlulugunuzu ıfade edın.
Uzuldugunuzde ıse, cemkırmeden, uzuldugunuzu anlamasını saglayın.
Ve unutmayın, evlılıklerın ılk yılı her zaman zor olmus bugune dek.
Esım 1. yılımızı tamamladıgımızda, 'son aylarda daha mutluyum' demıstı.
Cunku evlılık zamanla oturur, ımza atınca ertesı gun bır mucıze olmaz.
ay bende yaşamıştım işten yorgun argın eşim geldiğinde e bende çalışıyorum bende yorulmuşum dört gözle beklemişim akşam olsun eşim gelsin beraber yemek yiyelim koklaşalım konuşalım filanama öyle olmuyordu sanki yıllardır evliyizde artık konuşmayı bırak yüzüme bile bakmıyor gibiydi gerçekten sıkılmaya başlamıştım zaten çabuk sıkılıyo canım ama Allahtan öyle trip atan küsen biri değilim. yemekten sonra yaaa caım sıkılıyo herşey aynı biz evlenmeden önce daha çok konuşuyorduk daha güzel eğleniyorduk hiç düşündüğüm gibi olmuyor zaten yemek yap toparla yıka filan derken zamanda geçiyo falan deyince e ne diye bu kadar uğraşıyon otur biraz dinlen yanıma gel sonra beraber kaldırırz demeye başladı hoşuma gitti sonra artık akşamları o geldiiğinde kapıyı hep ben açtım güleryüzle baktım hoş geldin aşkım beniiim dedim. o belki benim enerjimden etkilenip oda gözlerimin içine bakarak hoşbulduk bebeğim deyip bir buse kondurmaya başladı. böyle devam etti ediyor 2,5 yıl oldu ama biz hala böyleyiz sabah işe giderken ve geldiğinde o buse muhakkak oluyor olmazsa eksikliğini hissetmeye başladık.
bu kadar küçük bir hareketin belki ilk adımını ben attım ama yaydığı enerji sayeseinde eşim devamlılığını sağladı. artık yemek yap sofra kur topla yıka derken eşimi yalnız bırakıp işlere gömülmüyorum eşimle olduğum o anın tadını çıkartıyorum. ondan yanıma gelip oturmasını beklemiyorum ben gidiyorum oturuyorum bazen usulca uzanıyorum dizine yatıyorum bunlar her seven erkeğin hoşuna giden şeyler sanmıyorumki diyen çıksın öteye git rahatsız etme beni diyeni... zamanla oda alıştı artık en yanına gittiğimde eli sürekli yüzümdedir elimdedir sever ööle zaten artık adım kediye çıktı kedi gibi geliyon sokuluyon bide okşuyorum hemen mutlu oluyon kedi gibisin der. hatta ne kadar kolay mutlu oluyorsun der yani bir adını kolay mutlu edebileceğini aslında öğrenmiş ben mutlu olunca oda mutlu oluyor haliylen enerji meselesi karşılıklı etkileşim oluyor
ay bende yaşamıştım işten yorgun argın eşim geldiğinde e bende çalışıyorum bende yorulmuşum dört gözle beklemişim akşam olsun eşim gelsin beraber yemek yiyelim koklaşalım konuşalım filanama öyle olmuyordu sanki yıllardır evliyizde artık konuşmayı bırak yüzüme bile bakmıyor gibiydi gerçekten sıkılmaya başlamıştım zaten çabuk sıkılıyo canım ama Allahtan öyle trip atan küsen biri değilim. yemekten sonra yaaa caım sıkılıyo herşey aynı biz evlenmeden önce daha çok konuşuyorduk daha güzel eğleniyorduk hiç düşündüğüm gibi olmuyor zaten yemek yap toparla yıka filan derken zamanda geçiyo falan deyince e ne diye bu kadar uğraşıyon otur biraz dinlen yanıma gel sonra beraber kaldırırz demeye başladı hoşuma gitti sonra artık akşamları o geldiiğinde kapıyı hep ben açtım güleryüzle baktım hoş geldin aşkım beniiim dedim. o belki benim enerjimden etkilenip oda gözlerimin içine bakarak hoşbulduk bebeğim deyip bir buse kondurmaya başladı. böyle devam etti ediyor 2,5 yıl oldu ama biz hala böyleyiz sabah işe giderken ve geldiğinde o buse muhakkak oluyor olmazsa eksikliğini hissetmeye başladık.
bu kadar küçük bir hareketin belki ilk adımını ben attım ama yaydığı enerji sayeseinde eşim devamlılığını sağladı. artık yemek yap sofra kur topla yıka derken eşimi yalnız bırakıp işlere gömülmüyorum eşimle olduğum o anın tadını çıkartıyorum. ondan yanıma gelip oturmasını beklemiyorum ben gidiyorum oturuyorum bazen usulca uzanıyorum dizine yatıyorum bunlar her seven erkeğin hoşuna giden şeyler sanmıyorumki diyen çıksın öteye git rahatsız etme beni diyeni... zamanla oda alıştı artık en yanına gittiğimde eli sürekli yüzümdedir elimdedir sever ööle zaten artık adım kediye çıktı kedi gibi geliyon sokuluyon bide okşuyorum hemen mutlu oluyon kedi gibisin der. hatta ne kadar kolay mutlu oluyorsun der yani bir adını kolay mutlu edebileceğini aslında öğrenmiş ben mutlu olunca oda mutlu oluyor haliylen enerji meselesi karşılıklı etkileşim oluyor
kesinlikle katiliyorum.. bende konu sahibi gibi bilmedigim bir sehire geldim arkadassiz akrabasiz ailesiz
yasadim ve cok canim sykiliyordu.. esim isten gelince hersey toz pembe olacak diye dusunuyordum
adam bil geliyor yorgun iflahi kesik bir sekilde.. ilk onceleri surat astim cokta trip yaptim..
sonra teknikleri degistirdim ve bu boyle devam edior hepte etsin bence..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?