- Konu Sahibi colormatik
-
- #1
Selamlar.
Öncelikle 33 yaşındayım, 3 sene kadar önce 3 ay kadar bir nişanlılık yaşadım. Öyle kötüydü ki, "onun gibi biriyle olacağıma sonsuza kadar yapayalnız kalmayı tercih ederim" dedim. İşim gücüm gelirim iyi, ailem iyi, çevremde hep güzel ve alımlı bulundum, etrafımdan hep saygı ve sevgi görürüm. Malumunuz sürekli etrafımda beni birileriyle tanıştırmak isteyen insanlar çıkıyor. Sadece kısa bir sürenin özetini geçeceğim size.Ekim ayından beri sadece yüz yüze 1er kez görüştüğüm 3 kişiden hiç hoşlanmadım. Yüz yüze görüştüğüm bir doktor müsveddesi "üzerine kayıtlı evin var mı, araban var mı, araziniz filan var mı?" gibi enterasan meraklarıyla erkek algıma yeni sıfatlar yükledi. :) Bir tanesi (hiç görüşmediğim ) telefon ile aradı gayet normal konuştuk, "tel numaram bu görüşmek istediğinde beni ararsın" dedi :) aramadım tabii, sildim gitti numarayı.
Bir tanesi (hiç görüşmediğim ) 1 hafta kadar internetten gayet güzel muhabbet ettik, konuştuk, profillerimizi gördük ilk hafta sonu görüşelim filan demesini bekliyorum, pazar akşamı netten yazıyor "1 saat sonra buluşalım mı?" Önemsizmiş gibi davrandığını düşündüm ilk görüşme teklifine bak. "Akşamlar genelde çıkmam." dedim. O da "Ben de genelde gündüzleri çıkmam" dedi. Çok kızdım ama önyargılı olmamak adına biraz daha sebrettim, normal muhabbete devam ettim, 3- 5 gün sonra baktım yine hafta sonu için bir plan yok "Seninle iletişimi kesmeye karar verdim" dedim, sebebimi de söyledim."Yanlış anladın ben şaka yapmıştım, seninle görüşmeyi çok istiyorum ama çekiniyorum" falan dedi. Ama ben çoktan soğumuştum. Kestim iletişimi.
Bu da en son olay. Bir arkadaşım, bir arkadaşının arkadaşı ile beni tanıştırmak istediğini söylüyor,bu anlattıklarımın dışında en az 6-7 kişiye de hiç düşünmeden hiç iletişime geçmeden "hayır " demişim. Hayatımda kimse yokken o kadar huzurlu ve mutluyum ki, çok zor "evet" diyorum. "Tamam" dedim, sırf kendime ket vurmamak adına. pzt akşam arkadaşlık isteğini kabul ettim. Profilini inceledim gayet hoş ve sempatik birine benziyor, ama bana hiç msj filan atmadı. salı günü bekliyorum mesaj filan yok, beklediğim için kızıyorum tabii kendime, sonra "bu sefer gurur yapma, belki çekingen biridir" dedim kendime ben msj attım, havadan sudan 1 saat kadar yazıştık kibar saygılı seviyeli biri gibi. Bu sabah istanbul'a iş gezisine gideceğini söylemişti bana.
Bu akşam yine bekledim mesaj atar mı diye netten, yok, online dı halbuki.Ben de yazmadım. Hem kendime hem ona şans tanımak istiyorum, ama ukala kendini beğenmiş biri olduğunu düşünmeye başladım, benim adım atmamı istiyor sanki, ya da hiç niyeti yok kabalık etmek istemiyor.
Ben gerçekten böyle saçmalıklarla uğraşmak istemiyorum. O eski zamanın dürüst, cesur kendine güvenen erkekleri nerede merak ediyorum. Haksız yanlarım da vardır belki, sizin gözünüzden görüneni görmek istiyorum.
Öncelikle 33 yaşındayım, 3 sene kadar önce 3 ay kadar bir nişanlılık yaşadım. Öyle kötüydü ki, "onun gibi biriyle olacağıma sonsuza kadar yapayalnız kalmayı tercih ederim" dedim. İşim gücüm gelirim iyi, ailem iyi, çevremde hep güzel ve alımlı bulundum, etrafımdan hep saygı ve sevgi görürüm. Malumunuz sürekli etrafımda beni birileriyle tanıştırmak isteyen insanlar çıkıyor. Sadece kısa bir sürenin özetini geçeceğim size.Ekim ayından beri sadece yüz yüze 1er kez görüştüğüm 3 kişiden hiç hoşlanmadım. Yüz yüze görüştüğüm bir doktor müsveddesi "üzerine kayıtlı evin var mı, araban var mı, araziniz filan var mı?" gibi enterasan meraklarıyla erkek algıma yeni sıfatlar yükledi. :) Bir tanesi (hiç görüşmediğim ) telefon ile aradı gayet normal konuştuk, "tel numaram bu görüşmek istediğinde beni ararsın" dedi :) aramadım tabii, sildim gitti numarayı.
Bir tanesi (hiç görüşmediğim ) 1 hafta kadar internetten gayet güzel muhabbet ettik, konuştuk, profillerimizi gördük ilk hafta sonu görüşelim filan demesini bekliyorum, pazar akşamı netten yazıyor "1 saat sonra buluşalım mı?" Önemsizmiş gibi davrandığını düşündüm ilk görüşme teklifine bak. "Akşamlar genelde çıkmam." dedim. O da "Ben de genelde gündüzleri çıkmam" dedi. Çok kızdım ama önyargılı olmamak adına biraz daha sebrettim, normal muhabbete devam ettim, 3- 5 gün sonra baktım yine hafta sonu için bir plan yok "Seninle iletişimi kesmeye karar verdim" dedim, sebebimi de söyledim."Yanlış anladın ben şaka yapmıştım, seninle görüşmeyi çok istiyorum ama çekiniyorum" falan dedi. Ama ben çoktan soğumuştum. Kestim iletişimi.
Bu da en son olay. Bir arkadaşım, bir arkadaşının arkadaşı ile beni tanıştırmak istediğini söylüyor,bu anlattıklarımın dışında en az 6-7 kişiye de hiç düşünmeden hiç iletişime geçmeden "hayır " demişim. Hayatımda kimse yokken o kadar huzurlu ve mutluyum ki, çok zor "evet" diyorum. "Tamam" dedim, sırf kendime ket vurmamak adına. pzt akşam arkadaşlık isteğini kabul ettim. Profilini inceledim gayet hoş ve sempatik birine benziyor, ama bana hiç msj filan atmadı. salı günü bekliyorum mesaj filan yok, beklediğim için kızıyorum tabii kendime, sonra "bu sefer gurur yapma, belki çekingen biridir" dedim kendime ben msj attım, havadan sudan 1 saat kadar yazıştık kibar saygılı seviyeli biri gibi. Bu sabah istanbul'a iş gezisine gideceğini söylemişti bana.
Bu akşam yine bekledim mesaj atar mı diye netten, yok, online dı halbuki.Ben de yazmadım. Hem kendime hem ona şans tanımak istiyorum, ama ukala kendini beğenmiş biri olduğunu düşünmeye başladım, benim adım atmamı istiyor sanki, ya da hiç niyeti yok kabalık etmek istemiyor.
Ben gerçekten böyle saçmalıklarla uğraşmak istemiyorum. O eski zamanın dürüst, cesur kendine güvenen erkekleri nerede merak ediyorum. Haksız yanlarım da vardır belki, sizin gözünüzden görüneni görmek istiyorum.