Bugün az önce dişçiye gittim sıcaklarda hiç çekilmiyor ama ihmâle gelmez diş bu.
İyi ki evime kısa mesafede, dışarı çıkınca sanki fırından geçip gittim dişçiye. oh! orasıda klimalı.işim bitti evime döndüm o kadar sıcak ki denize gitmek bile istemedi bu gün canım
Sıcaklarda gidilmeyecek ne zaman gidilecek.. Ne bileyim..
Kapımda, karşı komşumla karşılaştım.Çocukları küçük ilk öğretim henüz. Bazı sorunlar yaşıyor kızlarıyla. Fikrimi almak için bir şeyler sordu, söyledim tabi ki.
Bir anda aklıma " nasihat etmekle " ilgili yazım geldi gülümsedim." Ne oldu ablacığım " dedi. Alınmasını istemem " Hiç, aklıma bir şey geldi de canım. Ben durup dururken nasihatı sevmem, ama sorduklarında fikirlerimi içtenlikle söylerim darılmaca yok tamam mı " diye sorduklarına cevaplar verdim.
Hatalıysa, fikir soruyorsa dürüstçe ,kırmadan fikirlerimi söylemek hoşuma gidiyor.
Bakalım komşu kızım ne kadarını tatbik edecek :):)
İşte nasihat ile ilgili yazım
NASİHAT ETMEYİ SEVEMEDİM
Nasihat etmeyi öğrenemedim, sevemedim de. Yanlışlar sırası gelince bir örnekle anlatılabilir. Çocukken yüz yüze nasihat ederken büyükler, birde kendilerinden geçip, işaret parmağını gözünüze gözünüze “ Sakın ha!.. Sende onun gibi yapma, onun gibi olma.”.. Sadece kafa sallayıp “ hım!..” ne dediklerini anlamadan ve tekrarlanırsa nasihatler, içimizden “ Öf!... Yine mi başladı ” derdik.
Neden nasihat ederlerdi ki YAŞADIKLARIYLA, DURUŞLARIYLA, HAYATA TUTUNUŞLARIYLA öğretselerdi..
Hepimiz yaşayarak öğrenmiyor muyuz, Atalarımızın o güzel sözlerine hayran kaldık ta, hangi birini tatbik edebildik, şu zor şartlarda. İyisiyle kötüsüyle yaşadık, yaşadık, gördük, olgunlaştık.
Doğruyu, eğriyi bulmaları için SÖZLERİN UÇUP GİTTİĞİNİ, DAVRANIŞLARIN KALICI OLDUĞUNU öğrendim. Çocukların, hayatın içinden DUYMAK İSTEDİKLERİ DEĞİL, GÖRMEK İSTEDİKLERİDİR.
Bak şimdi nasihat gibimi oldu?? Hayır parmağımı gözünüze sokmadan, yüzünüze bakmadan, sadece yazılarımla paylaşmak istedim..Övünmeden.
Yeşilimin duyguları
İyi ki evime kısa mesafede, dışarı çıkınca sanki fırından geçip gittim dişçiye. oh! orasıda klimalı.işim bitti evime döndüm o kadar sıcak ki denize gitmek bile istemedi bu gün canım
Sıcaklarda gidilmeyecek ne zaman gidilecek.. Ne bileyim..
Kapımda, karşı komşumla karşılaştım.Çocukları küçük ilk öğretim henüz. Bazı sorunlar yaşıyor kızlarıyla. Fikrimi almak için bir şeyler sordu, söyledim tabi ki.
Bir anda aklıma " nasihat etmekle " ilgili yazım geldi gülümsedim." Ne oldu ablacığım " dedi. Alınmasını istemem " Hiç, aklıma bir şey geldi de canım. Ben durup dururken nasihatı sevmem, ama sorduklarında fikirlerimi içtenlikle söylerim darılmaca yok tamam mı " diye sorduklarına cevaplar verdim.
Hatalıysa, fikir soruyorsa dürüstçe ,kırmadan fikirlerimi söylemek hoşuma gidiyor.
Bakalım komşu kızım ne kadarını tatbik edecek :):)
İşte nasihat ile ilgili yazım
NASİHAT ETMEYİ SEVEMEDİM
Nasihat etmeyi öğrenemedim, sevemedim de. Yanlışlar sırası gelince bir örnekle anlatılabilir. Çocukken yüz yüze nasihat ederken büyükler, birde kendilerinden geçip, işaret parmağını gözünüze gözünüze “ Sakın ha!.. Sende onun gibi yapma, onun gibi olma.”.. Sadece kafa sallayıp “ hım!..” ne dediklerini anlamadan ve tekrarlanırsa nasihatler, içimizden “ Öf!... Yine mi başladı ” derdik.
Neden nasihat ederlerdi ki YAŞADIKLARIYLA, DURUŞLARIYLA, HAYATA TUTUNUŞLARIYLA öğretselerdi..
Hepimiz yaşayarak öğrenmiyor muyuz, Atalarımızın o güzel sözlerine hayran kaldık ta, hangi birini tatbik edebildik, şu zor şartlarda. İyisiyle kötüsüyle yaşadık, yaşadık, gördük, olgunlaştık.
Doğruyu, eğriyi bulmaları için SÖZLERİN UÇUP GİTTİĞİNİ, DAVRANIŞLARIN KALICI OLDUĞUNU öğrendim. Çocukların, hayatın içinden DUYMAK İSTEDİKLERİ DEĞİL, GÖRMEK İSTEDİKLERİDİR.
Bak şimdi nasihat gibimi oldu?? Hayır parmağımı gözünüze sokmadan, yüzünüze bakmadan, sadece yazılarımla paylaşmak istedim..Övünmeden.
Yeşilimin duyguları