Oda ona çok bağlı olduğumun farkında.Hatta bana kendin düşün , taşın , herşeyi bana sorma , yeter vs diyor.Ama böyle yetişmişim.Diyelim kaban alıcam , pahalı bir kıyafet alıcam .O olmadan asla alamam.O olmasa bile fotografinı cekip onun onayını alma ihtiyacında hissediyorum kendini.Artik oda bu durumdan rahatsızYazdıklarınızdan yola çıkarak Mümkünse profesyonel yardım almanızı öneririm.
Annenize bağlı olduğunuzu sanmanız sizi sürekli yönlendirmesinden ve
üzerinizdeki gücünden kaynaklanıyor olabilir bir nevi Stockholm sendromu yani
Evet , dediğiniz gibi kendim karar veremiyorum.Hatta birisi bana beynini annene bağlamışsın tarzında birşey söylemişti.Birde ailem hep iyi kötü günümde yanımda olan insanlar.Küçüklüğümden beri hep bolluk bereket içinde yetiştim.Bundan dolayıda onlara karşı gelmek nankörlükmü acaba diye düşünüyorum bazen.Evet şikayet ediyorum ama annemden başkada dertlerimi anlatabildiğim , danısabildigim kimsem yok.Psikologa gitmek istiyorum diyorum.Diyorki insanlar öğrenir , rezil oluruz.Bak iyi bir işin var.Vs .Adın psikolojik sorunlu çıköcak gitme diyor.Hala insanlar ne der diye yaşıyorum Değişik bir durumdayım aslında.Tam anlamiyla anlatamiyorumda.Kitap listesi için tesekkur ederim buarada.Duygu durumunuz görmezden gelinmiş ve başkalarının (olası) düşünceleri üzerine yaşamayı öğrenmişsiniz. Basit bir kuruyemiş yerken dahi düzeltilmişsiniz. Orangutan gibi mi yiyordunuz da uyarılmanız gerekiyordu sanki?
Anneniz kolunuzu kanadınızı kırmış, kendi kollarını takmış, ona bağımlılığınız da bundan.
Muhtemelen ona danışmadan pek karar da alamıyorsunuzdur, içiniz sıkılıyordur kendi kararınızı verirken sanki yanlış bir şey yapıyor gibi, çünkü her şeyin iyisini o biliyordur. :)
Bu derece olmasa da, benzer bir yerden geçtim ve asi çıktığımda da suçluluk duygum üzerine bol bol gidildi. Çünkü ailem, maddi-manevi hep destekti; sanki nankörlük ediyormuşum gibi hissederdim onların çizdiği kalıbın dışında bir şeyler yaptıkça. "Şöyle giyin, hanım hanımcık, şunları tak takıştır, saçını şöyle yap" bunlardan geçtim. O kaş göz işaretleri annemle iletişim biçimimizdi insanların içinde, bir şey diyeceğimde dudağının altını ısırırdı "Söylediğin ayıp" manasına gelirdi bu. :) Bunu çoğumuzun annesi yapmıştır, ancak geriye dönüp baktığımda annemin dozu aştığını, fazlasıyla aştığını söyleyebilirim. Kendi doğrularınca, evladının en iyisini olmasını istedi sadece bu, ancak zarar verdi.
Sosyal fobi değil ama, bir süre insanlarla konuşmada çok çekindiğimi, aşırı kibar kaldığımı hatırlarım. Aşırı kibar ki benim mayamda o yok, o kadar düşünüp, kibar kalmaya çalışınca insan omurgasından oluyor (Ki buna da ayrıca sinirlenirdim ahshs). Dik duracağı yerlerden tavizler vermeye başlıyor, hakkından yediriyor ve yanlış anlaşılmamak için farkında olmadan saçma çırpınışlara giriyor ya da sizin gibi sessizliği tercih ediyor, hata yapmaktan korkuyor.
Seneler sonra (Zannedersem 20li yaşlarımın sonlarına doğru), kendimi ispatlama ihtiyacı içine çok sık girdiğimi fark ettim annemle konuşurken bilhassa. Bir eleştiri geldiğinde, hayır, öyle değil diye anlatırdım... Ne gerek var? "He öyle düşünüyorsan öyle, naapim seni iknaya uğraşamam, senin sorunun" eşiğine erişmeniz gerekiyor sizin de. Biraz psikolojik destek, biraz kişisel gelişim kitapları (Şu saçma güç içinde filan denilenlerden değil de, bilimsel altyapısı olan kitaplardan edinseniz hoş olur) filan derken halledersiniz bence.
Benim eski bi kitap listem var; oradan sizin konunuza uygun olanları vereyim:
1)Hayatı yeniden keşfedin-Jeffery E. Young
2)Hayır dediğimde kendimi suçlu hissediyorum-Manuel J. Smith
3)İletişim becerileri-Dr.Maathew Mckay
4)Adım adım kendinizi ortaya koyun-Dr. Windy Dryden
5)Ne hissettiğiniz kendinize bağlı-Gary D. Mckay
6)Eleştirel içsesinizi yenin-Dr. Robert W. Fireicone
7)Seninle başlamadı-Mark Wolynn
Oda artık herşey sormamdan rahatsız.Beni bunaltma herşeyi sorarak diyor ama bizim ailede biri eve birsey aldığında yada kendine birsey aldiginda defalarca elestirmistir.Bu paraya bunu almak saçma , bu fiyata bu haketmiyor , tarzında kızdığıda olmuştur.Şimdi ben nasıl kendi irademle birsey aliyim.Hep bir bilinçalti oluşmuş bende.Kıramıyorum o zincirleri artıkZincirinizi kendiniz kirmalisiniz. Ufak ufak. Mesela kiyafet alirken onay istemeyin, begendin mi diye sormayin. Anneniz begenmedim, bana niye sormadin gibi birseyler derse "ben begendim" deyip, gecin. Yazdıklarım basit gorunebilir ama kendi kararlarinizi kendiniz vermeye baslayip, onay beklemediginizde ozguveniniz yeniden gelecektir.
Plan yapin. Mesela yarin avmye gidecegim ve kendime anneme sormadan elbise/etek vb alacağım diye telkin edin. Mesela yarin gittiniz ve cesaret edip alamadimiz diyelim. Sali gunu tekrar gidin. Sormadan alana kadar mutlaka deneyin.Oda artık herşey sormamdan rahatsız.Beni bunaltma herşeyi sorarak diyor ama bizim ailede biri eve birsey aldığında yada kendine birsey aldiginda defalarca elestirmistir.Bu paraya bunu almak saçma , bu fiyata bu haketmiyor , tarzında kızdığıda olmuştur.Şimdi ben nasıl kendi irademle birsey aliyim.Hep bir bilinçalti oluşmuş bende.Kıramıyorum o zincirleri artık
Evet , dediğiniz gibi kendim karar veremiyorum.Hatta birisi bana beynini annene bağlamışsın tarzında birşey söylemişti.Birde ailem hep iyi kötü günümde yanımda olan insanlar.Küçüklüğümden beri hep bolluk bereket içinde yetiştim.Bundan dolayıda onlara karşı gelmek nankörlükmü acaba diye düşünüyorum bazen.Evet şikayet ediyorum ama annemden başkada dertlerimi anlatabildiğim , danısabildigim kimsem yok.Psikologa gitmek istiyorum diyorum.Diyorki insanlar öğrenir , rezil oluruz.Bak iyi bir işin var.Vs .Adın psikolojik sorunlu çıköcak gitme diyor.Hala insanlar ne der diye yaşıyorum Değişik bir durumdayım aslında.Tam anlamiyla anlatamiyorumda.Kitap listesi için tesekkur ederim buarada.
Annem ve beni anlatmissiniz.Yoktur, çünkü anneniz her arkadaşınız için sizi uyarmıştır. Hım?
Derin paylaşımlar yapamazsınız başkalarıyla, çünkü tembihlisinizdir çocukluktan beri, aşırı tembihli. :) Çoğu arkadaşınıza bir kulp bulmuştur anneniz, mutlaka bir şeyini beğenmemiştir, onun onayından geçen yoktur desem olur değil mi?
Öyle ki bir psikiyatra bile anlatamaz haldesinizdir kimliğiniz belliyken, hep bir ayak geride durursunuz şüpheyle.
Doğru mu tahmin ettim?
Annenizle alakali kesinlikle cekingenligoniz. Annenizi alin karsiniza konuşun boyle boyle diye. Artik salsin bi sizi. Sizi kendi kalimına sokmus resmen buyük kötulük yapmış. Kendiniz olamamissıniz en güzel yıllarinizda. Daha dogrusu en kendiniz gibi olmaniz gereken yillarda annenizin kalibina girmissiniz. Buna bir dur deyin uoksa es secimi evlilik cocuk yetistirme herseyinizde bunu yaparİyi günler arkadaşlar .Öncelikle ailemi çok seviyorum.Maddi manevi herzaman yanımda oldular.Ve Allah onları başımdan eksik etmesin diyorum herzaman.Ben oldukça muhafazakar ve dini kuralları olan bir ailede yetiştim .Ve ailem özellikle annem herzaman nerde nasıl davranmam gerektiğini banada ablamada söyleme ihtiyacında hisseder kendini.Şöyle davranma şöyle etme , efendim şuna gittiğimizde şöyle ilgili ol ,o kişiyle şu tarz konular konuşma vs hep bir eleştiri ve yönlendirme içerisindedir .Kaş göz hareketi yapar sürekli yönlendirir.Geçmişte falan kişiyle şöyle bir muhabbete girmiştin.Hatirlıyormusun .Birdaha o konu hakkında konuşma falan der bana ve ablama. Mantıklı şeyler konuş .İlgili alakalı ol gibi konuşur.Buarada aileside böyle.Teyzem , vs de çocuklarına karşı aynıdir.Onlarda genetik olduğunu düşünüyorum.Yıllar geçti iş güç sahibi olduk ikimizde kaç yaşına geldik.Ama onun bu telkinleri hiç degişmedi.Zaten nerde nasıl davranmam gerektiğini biliyorum.Birşey konuşurken iki düşünüp bir konuşan bir insanım.Sürekli eleştirel bir üsluptadır.Oyüzdenmi bilmiyorum bende ablamda toplum içinde konuşmaya çekinen , silik , çekingen insanlar olduk.Mesela onun ve arkadaşlarının olduğu bir toplumda birgün kuruyemis yiyorduk.O yiyişimi bile elestirmişti sonradan .Şöyle daha yavaş ye vs diye.Şunları giyme , dışarda şöyle şöyle giymen daha doğru tarzında bir yaşantıda yetiştim.Şehir dışında üniversite okuduğum zamanlarda daha bi kendime özgüvenim vardı , çevrem vardı .Kendimi daha rahat , kendim gibi hissediyordum.Üniversitem bitti aynı şehirdeyiz ve iş hayatına atıldım.Onlarin istediği gibi biri olmayıncada zıtlaşma ve huzursuzluk söz konyu oluyor.Benimle aynı durumu yaşayan yada bu konuda öneride bulunmak isteyen özeldende yazabilir.Daha detaylı konuşuruz.Bu durumda napabilirim sizce.Buarada sosyal çevresi olan bir insan değilim.Sessiz , çekingen , özgüvensiz bir insanım .Sizce bu yetiştirilme tarzındanmıdır?Annemede çok bağlıyım...Dertlerimi hep onunla paylaşırım.Benim iyi bir arkadaşımdır aynı zamanda.Ama dediğim gibi eleştirel, yönlendirmeyi seven , baskın bir insandır.Ne tavsiye edebilirsiniz?Vakti olan özelden yazabilirmi
Annem ve beni anlatmissiniz.
Evet.Kolay kolay beğenmeyen birisi.Yoktur, çünkü anneniz her arkadaşınız için sizi uyarmıştır. Hım?
Derin paylaşımlar yapamazsınız başkalarıyla, çünkü tembihlisinizdir çocukluktan beri, aşırı tembihli. :) Çoğu arkadaşınıza bir kulp bulmuştur anneniz, mutlaka bir şeyini beğenmemiştir, onun onayından geçen yoktur desem olur değil mi?
Öyle ki bir psikiyatra bile anlatamaz haldesinizdir kimliğiniz belliyken, hep bir ayak geride durursunuz şüpheyle.
Doğru mu tahmin ettim?
Hepimizin annesi biraz böyle, arkadaş beğenmez vb. ki kendim de bir anne olarak bir noktaya kadar bunu anlayabiliyorum. Çocuğun için endişelenirsin, işte bazı arkadaşların onu kötü etkileyeceğini düşünür, uyarırsın. Ancak bu farklı bir boyut işte. :
Evet.Kolay kolay beğenmeyen birisi.
Burada yazdiklarinizi annenize de soyleyin. Kac yasina geldim, is guc sahibiyim, ben de artik nerede ne yapacagimi veya ne soyleyecegimi biliyorum diye konusun annenizle. Kizsa da kusse de siz tavirlarinizda net oldukca o da alisacaktir bir sure sonra.
Haklısınız.Psikolog , psikiyatriste gitmemede sıcak bakmıyor.Yarın adın psikolojik sorunlu çıkıcak diyor.Senin bir hastalığın yok , kendini aşabilirsin , korkularinın ustüne git diyorYazdıklarınızdan yola çıkarak Mümkünse profesyonel yardım almanızı öneririm.
Annenize bağlı olduğunuzu sanmanız sizi sürekli yönlendirmesinden ve
üzerinizdeki gücünden kaynaklanıyor olabilir bir nevi Stockholm sendromu yani
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?