Deniyicem .Teşekkürler.Bende eleştiriye tahammül edemiyorum.Birde herşeyimi ona anlatma hastalığı oldu bende.Bir günde yasadiğim olayı en ince ayrıntısina kadar ona anlatiyorum.Onun onayı olmadan yaptigim seylerde aşırı bir korku oluyorBen anladim ki onlar degismez, onlari degistiremezsin. Ancak kendini degistirebilirsin. Tamamen degisemezsin belki ama en azindan kendini daha ozgur hissedebilirsin.
Annenin kanatlarindan cikman gerek artik kendini bulman icin.
Oncelikle hata yapma luksun oldugunu unutma. Hata yaparak ogreniyoruz aslinda. Bu yuzden hata yapmaktan korkma.
Annene herseyini anlatma. Bazi seyler senin ozelin olsun, sende kalsin.
Kendinle daha fazla zaman gecir.
Sacini kirmiziya mi boyamatmak istiyorsun, boyat. Begenmedin mi, olsun, denedin ve icinde ukte kalmamis oldu. Anladin ki kirmizi sana yakismiyor.
Negatif insanlari yavas yavas temizle hayatindan. Yapamiyorsan da biraz daha az zaman gecir onlarla.
Ben bazi seyleri duzelttim. Sadece hala elestiriye tahammulsuzlugum var, bir de bir sey soylendiginde aciklama yapma luzumu hissediyorum hala. Yine de eskisine gore daha iyiyim, prangalardan kurtulmus, daha ozgur hissediyorum kendimi.
Tum bunlar ozguvenini yikiyor. Anben bir onur yaninda olamaz. Kendi kanatlarinla ucmayi ogrenmelisin.Deniyicem .Teşekkürler.Bende eleştiriye tahammül edemiyorum.Birde herşeyimi ona anlatma hastalığı oldu bende.Bir günde yasadiğim olayı en ince ayrıntısina kadar ona anlatiyorum.Onun onayı olmadan yaptigim seylerde aşırı bir korku oluyor
Düşünsenize o olmadan elbise , ayakkabi bile almaya çekiniyorum.Bu halde nasıl kendime birini bulucam , nasıl doğru adayı seçicem?Evlenince nasıl koltuk takımı , gelinlik vs alıcamAnnenizle alakali kesinlikle cekingenligoniz. Annenizi alin karsiniza konuşun boyle boyle diye. Artik salsin bi sizi. Sizi kendi kalimına sokmus resmen buyük kötulük yapmış. Kendiniz olamamissıniz en güzel yıllarinizda. Daha dogrusu en kendiniz gibi olmaniz gereken yillarda annenizin kalibina girmissiniz. Buna bir dur deyin uoksa es secimi evlilik cocuk yetistirme herseyinizde bunu yapar
Aynen öyle.Mesela işe başladım bana diyorki erkeklere dikkat et , kimsenin seni kandırmasına izin verme .vs .Yoktur, çünkü anneniz her arkadaşınız için sizi uyarmıştır. Hım?
Derin paylaşımlar yapamazsınız başkalarıyla, çünkü tembihlisinizdir çocukluktan beri, aşırı tembihli. :) Çoğu arkadaşınıza bir kulp bulmuştur anneniz, mutlaka bir şeyini beğenmemiştir, onun onayından geçen yoktur desem olur değil mi?
Öyle ki bir psikiyatra bile anlatamaz haldesinizdir kimliğiniz belliyken, hep bir ayak geride durursunuz şüpheyle.
Doğru mu tahmin ettim?
Parça parça bu bağımlılıklardan kurtulabilirsin, aniden kessen sana daha çok acı verecek zaten. Hayatı yeniden keşfedin kitabında bağımlılıkla ilgili bir bölüm var adım adım anlatıyor yapmanız gerekeni.Oda ona çok bağlı olduğumun farkında.Hatta bana kendin düşün , taşın , herşeyi bana sorma , yeter vs diyor.Ama böyle yetişmişim.Diyelim kaban alıcam , pahalı bir kıyafet alıcam .O olmadan asla alamam.O olmasa bile fotografinı cekip onun onayını alma ihtiyacında hissediyorum kendini.Artik oda bu durumdan rahatsız
Hadi çocuk olsam neyse.Kaç yasıma geldim hala aynı.Hepimizin annesi biraz böyle, arkadaş beğenmez vb. ki kendim de bir anne olarak bir noktaya kadar bunu anlayabiliyorum. Çocuğun için endişelenirsin, işte bazı arkadaşların onu kötü etkileyeceğini düşünür, uyarırsın. Ancak bu farklı bir boyut işte. :)
Bazen söylüyorum.Kabul etmiyor.Çekingenliğininin suçunu bana atıyorsun diyor.Ben sizi elestirmesem yanlış şeyler seçmiştiniz diyor.Kendisinin farkında degil .Burada yazdiklarinizi annenize de soyleyin. Kac yasina geldim, is guc sahibiyim, ben de artik nerede ne yapacagimi veya ne soyleyecegimi biliyorum diye konusun annenizle. Kizsa da kusse de siz tavirlarinizda net oldukca o da alisacaktir bir sure sonra.
Teşekkürler, deneyecegimParça parça bu bağımlılıklardan kurtulabilirsin, aniden kessen sana daha çok acı verecek zaten. Hayatı yeniden keşfedin kitabında bağımlılıkla ilgili bir bölüm var adım adım anlatıyor yapmanız gerekeni.
Yaş kaç ? Sizin gibi arkadaşlar hep zor evlendi ya da bekar halaİyi günler arkadaşlar .Anlatacaklatım biraz uzun , kusura bakmayın, kimseye içimi dökemiyorum normalde.Öncelikle ailemi çok seviyorum.Maddi manevi herzaman yanımda oldular.Ve Allah onları başımdan eksik etmesin diyorum herzaman.Ben oldukça muhafazakar ve dini kuralları olan bir ailede yetiştim .Ve ailem özellikle annem herzaman nerde nasıl davranmam gerektiğini banada ablamada söyleme ihtiyacında hisseder kendini.Şöyle davranma şöyle etme , efendim şuna gittiğimizde şöyle ilgili ol ,o kişiyle şu tarz konular konuşma vs hep bir eleştiri ve yönlendirme içerisindedir .Kaş göz hareketi yapar sürekli yönlendirir.Geçmişte falan kişiyle şöyle bir muhabbete girmiştin.Hatirlıyormusun .Birdaha o konu hakkında konuşma der bana ve ablama. Mantıklı şeyler konuş .İlgili alakalı ol gibi konuşur.Şöyle giyinmek , şöyle davranmak bizim ölçülerimize yakışmaz falan der.Küçüklüğümden beri hep bizi şöyle yetiştirdi."Falan öyle giyinebilir , öyle yapabilir.Ama senin yapman doğru olmaz , biz seni öyle yetiştirmedik.vs."Buarada aileside böyle.Teyzem , vs de çocuklarına karşı aynıdir.Onlarda genetik olduğunu düşünüyorum.Yıllar geçti iş güç sahibi olduk ikimizde kaç yaşına geldik.Ama onun bu telkinleri hiç degişmedi.Zaten nerde nasıl davranmam gerektiğini biliyorum.Saygıli , kibar bir kızım.Agzı var dili yok kategorisine geldim artık.Birşey konuşurken iki düşünüp bir konuşan bir insanım.Sürekli eleştirel bir üsluptadır.Yıllar önceki hatalarımı bile unutamaz .Dönüp dolaşıp anlatır , bak öyle yapmıştın , etmiştin der.Oyüzdenmi bilmiyorum bende ablamda toplum içinde konuşmaya çekinen , silik , çekingen insanlar olduk.Mesela onun ve arkadaşlarının olduğu bir toplumda birgün kuruyemis yiyorduk.O yiyişimi bile elestirmişti sonradan .Şöyle daha yavaş ye vs diye.Şunları giyme , dışarda şöyle şöyle giymen daha doğru tarzında bir yaşantıda yetiştim.Zaten muhafazakar bir insanım.Giyinis olarakta istediği gibi giyinirim.Buna rağnen herzaman daha dindar olmamızı ister.Daha iyi bir evlat olmamızı ister.Genel bir tatminsizlik , memnuniyetsizlik , beğenmeme durumu söz konusudur.Ve çok dindar ailelerde yetişenler bilir Herşeyi dine bağlama olayı söz konusudur.Şehir dışında üniversite okuduğum zamanlarda daha bi kendime özgüvenim vardı , çevrem vardı .Kendimi daha rahat , kendim gibi hissediyordum.İstediğim gibi kafama göre alışveriş yapar, çevre edinirdim.Üniversitem bitti aynı şehirdeyiz ve iş hayatına atıldım.Yine aynı hale döndüm.Onlarin istediği gibi biri olmayıncada zıtlaşma ve huzursuzluk söz konusu olabilir.Böyle huzursuzluk yaşamak istemiyorum.Onlardan başka kimsem yok çünkü.Mesela bir karşı cinsle arkadaş olmak , yazışmak ,onlar için asla kabul edilemez şeyler.Buyüzden şuana kadar hiç flörtüm , konuştuğum biri olmadı.Hep ürkek , çekingen , utangaç oldum.Bir arkadaşım vardı.Şuana kadar hiçbir erkekle yazışmamama , telefon numarasını bile almamama şaşırırdı.Ailemle tanıştıktan sonra bence ailenden kaynaklı dedi.Ne biri bana adam akıllı adım atabildi.Ne ben hoşlandığim bir insana duygularımı ifade edebildim.Birinin benden hoşlandığını farketsem yabani gibi kaçıyordum.Flört edemezdim ,çünkü bunu biliyordumki aileme söylesem karşı çıkarlardı , söylemesem benim içim rahat etmeyecekti.Ve kendimi ilişkilerden uzak tutarak bu durumu atlatmaya çalıştım.Arkadaşlarımsa tam tersiydi. Ya sınıftan ya işten vs birisini bulup flört yaşayıp evlenen kisilerdi.Annemle babam ikiside eğitimli insanlar .Onlarda üniversite hayatlarını benim gibi geçirip sonra görücü usulüyle evlenmişler.Sanırım bendende bekledikleri bu.Benimle aynı durumu yaşayan yada bu konuda öneride bulunmak isteyen özeldende yazabilir.Daha detaylı konuşuruz.Bu durumda napabilirim sizce.Buarada sosyal çevresi olan bir insan değilim.Sessiz , çekingen , özgüvensiz bir insanım .Sizce bu yetiştirilme tarzındanmıdır?Annemede çok bağlıyım...Dertlerimi hep onunla paylaşırım.Benim iyi bir arkadaşımdır aynı zamanda.Ama dediğim gibi eleştirel, yönlendirmeyi seven , baskın bir insandır.Ne tavsiye edebilirsiniz?Vakti olan özelden yazabilirmi
Evet ben de öyleyimDeniyicem .Teşekkürler.Bende eleştiriye tahammül edemiyorum.Birde herşeyimi ona anlatma hastalığı oldu bende.Bir günde yasadiğim olayı en ince ayrıntısina kadar ona anlatiyorum.Onun onayı olmadan yaptigim seylerde aşırı bir korku oluyor
Bende aynı durumdayım.Bende çevredwn ezilip anneme sığınıyorum.Onu çok seviyorum.Sadece beni eleştirmesini istemiyorum artıkEvet ben de öyleyim
Özgüven problemi, suçluluk duygusu vs çok fazla hissediyorum ben.
Aslında annem sizin anneniz gibi değildi, tabi onun da çok vardı böyle huyları da, ben çevremden çok çektim. Çok ezildim, hep anneme sığındım. Şu an bile en ufak bir şeyi bile ona anlatma ihtiyacı duyuyorum, aldığım bir elbise bile eğer fiyatı yüksekse ona sormadan alamıyorum. Üstelik evliyim
Ben de annemi çok seviyorum. Annem de bazen eleştiriyor, işte aldığım bir kaç bir şeye karışıyor, niye aldın vs gibi.Bende aynı durumdayım.Bende çevredwn ezilip anneme sığınıyorum.Onu çok seviyorum.Sadece beni eleştirmesini istemiyorum artık
Bende aynı durumdayım.Bende çevredwn ezilip anneme sığınıyorum.Onu çok seviyorum.Sadece beni eleştirmesini istemiyorum artık
Benimkiside birsey alirken fiyatını söylemeye cekinirim.Çünkü bu fiyata bunu niye aldın vs der.Mantıksız bulur bazen.Peki sizin evlenmeniz nasıl oldu ? Görücü usulü ilemiydiBen de annemi çok seviyorum. Annem de bazen eleştiriyor, işte aldığım bir kaç bir şeye karışıyor, niye aldın vs gibi.
Gibi gibi. Pek görücü usulü sayılmaz ama tanışma süreci kısa sürdü. İşte nişan atma noktasına geldim, annem üzülmesin diye devam ettiğim oldu hatta. Çevreyi çok takan biri annem. Okul da okumadım ben, mesleğim yok. Küçük yaşta evlendim 21 yaşımda.Benimkiside birsey alirken fiyatını söylemeye cekinirim.Çünkü bu fiyata bunu niye aldın vs der.Mantıksız bulur bazen.Peki sizin evlenmeniz nasıl oldu ? Görücü usulü ilemiydi
Peki evlendikten sonra kendinizi yenebildinizmi ?Gibi gibi. Pek görücü usulü sayılmaz ama tanışma süreci kısa sürdü. İşte nişan atma noktasına geldim, annem üzülmesin diye devam ettiğim oldu hatta. Çevreyi çok takan biri annem. Okul da okumadım ben, mesleğim yok. Küçük yaşta evlendim 21 yaşımda.
Annem evlilik konusunda çok karışmıyordu, hani kiminle evlendim falan. Ama sevgili vs kısımlarına karışırdı, ben de çok çekinirdim zaten. Özgüvensizin tekiydim, batırırdım herşeyi.
Hayır. Diyorum ya hâlâ öyleyim diye. Psikolojik kitaplar okuyup, videolar falan izledim. Psikoloji ile ilgilenen arkadaşlarım ile konuştum falan ama hâlâ iyi değilim.Peki evlendikten sonra kendinizi yenebildinizmi ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?