izin vermiyorum, vermek istemiyorum ama olmuyor
uzaklaşsam bile dönüp dolaşıp aynı insana geliyor. eşin değilki boşayasın, sevgilin değilki ayrılasın. baban o senin. uzaklaşınca yine bi müddet sonra muhattap olmak zorunda kalıyorm
bu ülkede paran varsa her şekilde el üstünde tutulursun. ilkokul mezunu doktora mezunu, patavatsız saygılı saygısız farketmez
26 yasında ona neden sorasın ki calısacagın yeri izin vermesin?
ben İstanbul’da yaşamıyorum. küçük şehirde yaşıyorum. burda benim mesleğimde çok fazla açık yok. aradım iş ama bulamadım. mesleğim genelde kendi iş yeri açmakla oluyor. benim hedefim üniversitede öğretim görevlisi olmak ama torpil lazım bu ülkede! kriz var, üniversite mezunları işsiz. odtü mezunu arkadaşım yurtdısına kaçtı garson, itü mezunu arkadaşım yine yurtdısında dönerci. ülke böyle!! ha bende düşündüm yurtdısına gidip garson, tezgahtar veya küçük işlerde çalışmak, en azından yaşam standartları yüksek. ama yine baba devreye giriyor: senin orda ne işin var?!!
Ben de yıllarca baba şiddeti gördüm. Anlıyorum yani seni. En iyi çözüm bir daha görüşmeyecek şekilde iletişimi kesmek. Tek çocuk musunuzBaşlıktanda anlaşılacagı gibi kendimi bildim bileli şiddet ve zorbalıkla büyüdüm (26 yaşımdayım) ve bunları yapan babam... çalıştığım ofis bizim kendi ofisimiz. sürekli başkalarının yanında aşağılamalar, pis pis konuşmalar, kalk şurayı temizle, kalk bunu yap, param sana haram olsun gibi sözler, üstüne üstlük ağıza alınmayacak kelimeler. Kendimi geliştirmiş okumuş biri olarak üstelik bi kadın olarak bunları kaldıramıyorum, kendime yakıştıramıyorum, utanıyorum, babam olmasında yanında durmaktan utanıyorum. kendisi ilkokul mezunu bile değilken benim master diplomama çöp diyor. sürenecekmişim, aç kalacakmışım. Para göz olduğumu, onun ölmesini bekleyip bütün herşeyi yiyecekmişim. tüm bunları ofis çalışanlarının önünde söylüyor ve çok utanıyorum.. onlarda boşver birgün hayat sana gülecek diyor, beni teselli ediyorlar ama bilmiyorlar ki birde evde yıllarca şiddet gördüm...
Bu anlattıklarım ofiste geçen her günüm
Belki bir kaç tavsiye beni daha güçlü kılar.. sevgiler
hayır değilim ortancayım.
büyük evlendi (sırf kurtulmak için yaptı çünkü o da zamanında aynı yerde idi, şimdi de kocasınla anlaşamıyor işte) küçük olan lisede, o daha yaşamadı zorbalık
mutlaka okuyacagım..
Herkes anne baba olmasın ya nolur olmasın.... Çok üzüldüm durumunuza... Atılan satılan türden değiller ancak tepkin olmalı artık ve bunu en kısa zamanda yapmalısın...Başlıktanda anlaşılacagı gibi kendimi bildim bileli şiddet ve zorbalıkla büyüdüm (26 yaşımdayım) ve bunları yapan babam... çalıştığım ofis bizim kendi ofisimiz. sürekli başkalarının yanında aşağılamalar, pis pis konuşmalar, kalk şurayı temizle, kalk bunu yap, param sana haram olsun gibi sözler, üstüne üstlük ağıza alınmayacak kelimeler. Kendimi geliştirmiş okumuş biri olarak üstelik bi kadın olarak bunları kaldıramıyorum, kendime yakıştıramıyorum, utanıyorum, babam olmasında yanında durmaktan utanıyorum. kendisi ilkokul mezunu bile değilken benim master diplomama çöp diyor. sürenecekmişim, aç kalacakmışım. Para göz olduğumu, onun ölmesini bekleyip bütün herşeyi yiyecekmişim. tüm bunları ofis çalışanlarının önünde söylüyor ve çok utanıyorum.. onlarda boşver birgün hayat sana gülecek diyor, beni teselli ediyorlar ama bilmiyorlar ki birde evde yıllarca şiddet gördüm...
Bu anlattıklarım ofiste geçen her günüm
Belki bir kaç tavsiye beni daha güçlü kılar.. sevgiler
