- Konu Sahibi karamsar_uzgun
- #1
Neden bize bunları yapıyor babam? neden bizi sürekli üzüyor. neden hiçbir sebep yokken evde sorun, sıkıntı, gözyaşı oluyor ???????
Ben anlatmaktan yaşamaktan bıktım, o bize bunları yaşatmaktan bıkmadı.......
insanların babalarına bakıp, gıpta ediyorum. onların babalarıyla iyi ilişkilerini görünce kıskanıyorum. sürekli etrafımdaki insanlarla kendimi kıyaslıyorum çünkü ben ne yaptımda babam böyle davranıyor diye. ama bir cevap bulamıyorum. aslına buluyorum ama o cevap bizim sorunlarımızı düzeltmeye yetmiyor. çünkü sorunun tek kaynağı "BABAM" ..............
Bu güne kadar hep o bağırmasın, sebepsiz yere kavga çıkarmasın diye annemle ben kendimizden ödün vere vere kendine güvensiz, içine kapanık, hep diken üstünde oturan, gece uykularında gizli gizli ağlayan insanlar olduk..... ne güzel bişeye sevincimiz tam oldu, ne de gerçek üzüntülerimize üzülebildik. hep onın istediği hayatı, hep onun istediği şekilde yaşadık....sonunda da böyle mutsuz insanlar olduk annemle
((((
Ben anneme üzülüyorum o da bana. böylece üzüntülerimiz ikiye katlanıyor.
Benim babam biz hata yapmadan sürekli bağırıyor, küfür ediyor, kavga ediyor, surat yapıyor, kısacası huzurumuzu bozacak herşeyi yapıyor...çevremdekilere bakıyorum ne rahat insanlar. gerçekten bir hata yapsalar dahi babaları bağırıp-çağırmıyor, kavga edip, küfürler edip onları ağlatmıyor. aksine onlara yol gösteriyor dertlerine ortak oluyor.... biz bugüne kadar ne derdimizi söyleyebildik ne de sevincimizi
((( hep bu yüzden yarım kaldık annemle
((((
Eşimle evde huzurlu bir ortam yaratma çabam, herşeyi dört dörtlük isteme sebebim ve aslında insanları kıskanmam hep bu yüzden....
Çok şey istemiyorum ama babam yüzünden mutluluk bizim için sadece sözcük olarak var. eylem olarak yok
((((
Ben anlatmaktan yaşamaktan bıktım, o bize bunları yaşatmaktan bıkmadı.......
insanların babalarına bakıp, gıpta ediyorum. onların babalarıyla iyi ilişkilerini görünce kıskanıyorum. sürekli etrafımdaki insanlarla kendimi kıyaslıyorum çünkü ben ne yaptımda babam böyle davranıyor diye. ama bir cevap bulamıyorum. aslına buluyorum ama o cevap bizim sorunlarımızı düzeltmeye yetmiyor. çünkü sorunun tek kaynağı "BABAM" ..............
Bu güne kadar hep o bağırmasın, sebepsiz yere kavga çıkarmasın diye annemle ben kendimizden ödün vere vere kendine güvensiz, içine kapanık, hep diken üstünde oturan, gece uykularında gizli gizli ağlayan insanlar olduk..... ne güzel bişeye sevincimiz tam oldu, ne de gerçek üzüntülerimize üzülebildik. hep onın istediği hayatı, hep onun istediği şekilde yaşadık....sonunda da böyle mutsuz insanlar olduk annemle

Ben anneme üzülüyorum o da bana. böylece üzüntülerimiz ikiye katlanıyor.
Benim babam biz hata yapmadan sürekli bağırıyor, küfür ediyor, kavga ediyor, surat yapıyor, kısacası huzurumuzu bozacak herşeyi yapıyor...çevremdekilere bakıyorum ne rahat insanlar. gerçekten bir hata yapsalar dahi babaları bağırıp-çağırmıyor, kavga edip, küfürler edip onları ağlatmıyor. aksine onlara yol gösteriyor dertlerine ortak oluyor.... biz bugüne kadar ne derdimizi söyleyebildik ne de sevincimizi


Eşimle evde huzurlu bir ortam yaratma çabam, herşeyi dört dörtlük isteme sebebim ve aslında insanları kıskanmam hep bu yüzden....
Çok şey istemiyorum ama babam yüzünden mutluluk bizim için sadece sözcük olarak var. eylem olarak yok

Son düzenleme: