Yine bir anne meselesi...

Benim sütüm gelmedi diye çok üzüldüm yıprandım. Sürekli söylüyor zaten keşke ben emzirseydim, o ne kötü memeler falan diye. Benimkiler kız memesi gibi hala der.

ay nolur bana kızmayın ama bildiğiniz kahkaha attım.
annenizin şu cümlesini annemden duysam, ay yazık aklını kaçırmış der geçerim.
o kadar ciddiye almam ki o da sıkılır benimle sidik yatıştırmaktan
bırakın kendi haline takılsın.
siz kendinizi biliyorsunuz, evladınızı biliyorsunuz.
ayda 1-2 görme ile bildiği her şeyi annenizden öğrenmesi imkansız
boşverin gitsin. madem görüşüyorsunuz görmezden gelin.
 
Tek çocuk musunuz? Anneniz çocuk kaybetmiş mi?(ölu dogum, düşük vs.) Annenizin travmaları oldugunu düsündum. Bunlar yaş ilerleyince davranışlara yansiyor sanirim.
Hayır 4 kardeşiz. İlk çocuğum ben. Hiç kaybı yok çocuk konusunda.
 
Hayır 4 kardeşiz. İlk çocuğum ben. Hiç kaybı yok çocuk konusunda.
Huy o zaman. Benim kv de benzer davranışlar sergiliyor. Elden gelen bir sey yok. Idare etmek gerekiyor sanırım. Çocuklar etkilenmesin de gerisi önemli değil.
 
İnanın birisi anneme 'kızında çok güzelmiş kime benzemiş ki acaba' dediği zaman hemen, anne sen daha güzelsin amaaan benimki makyaj güzelliği derim. Yani yarışmasını gerektirecek en ufak bir davranışım bile yoktur. Boşverdim zaten
 
Huy o zaman. Benim kv de benzer davranışlar sergiliyor. Elden gelen bir sey yok. Idare etmek gerekiyor sanırım. Çocuklar etkilenmesin de gerisi önemli değil.
Öyle gerçekten. Bozulup kırılıyorum falan ama, üzerinde durmuyorum.
 
Anneniz kaç yaşında evlenmiş? Şimdi en büyük evlat siz olduğunuz için size sarmış belli. Kıyaslama yapmasının bir sebebi de bu gibi geldi bana. Menopoz etkisiyle eski yaşlarına duyduğu özlemi böyle bastırıyor da olabilir. Dediği şeyler bir annenin evladına söyleyebileceği şeyler değil çünkü.
 
19 yaşında evlenmiş. Özgüveni çok mu yoksa çok az mı acaba diyorum bazen, çünkü kendini över hep, gelinimizden falan güzel bulur. Bende belki övülmeye ihtiyacı vardır diye överim bazen ama hiç tevazu göstermez, tabiki ben öyleyim diye üsteler mesela.
 
Benim sütüm gelmedi diye çok üzüldüm yıprandım. Sürekli söylüyor zaten keşke ben emzirseydim, o ne kötü memeler falan diye. Benimkiler kız memesi gibi hala der.

Demediniz mi "Anne toz mama öyle kuru kuru verilmez illaha su ile karıştırılması lazım" diye. Tövbe estağfurullah. Tabi annedir, candır, ama bununki sınırları aşmış çoktan
 
O zaman anneniz övgü almaya alışkın bir insan ve kendini hâlâ 19'luk zannettiği için bu kıyaslamaları yapıyor.
Ben fark ettim erken yaşta evlendiğini yine de sormak istedim.
 
Anneye bak sanki kendi akranı veya dengiymiş gibi kızını kendiyle kıyaslıyormuş. Bazen anne de olsa güzellikten anlamıyorsa çatır çatır konuşacaksın. İçinize atıp kendinize zarar verirsiniz.
 
2-3 haftada bır 1-2 saatlıgıne oturmaya gıdın araya resmıyet koyun bu ıs cozulur
annem bıle olsa kımse cocuguma ve bana mudahale edemez herkesın bır yerı var yerını bılmelı karakterınıze laf soyleyemez ne munasebet
 
Fikrinize saygı duyuyorum ama bu bakış
açısını çok sağlıklı bulmuyorum.
Hem anneyim hem evlat.
Profesyonel olarak da çocuklarla çalışıyorum.
Uzmanlık alanım PDR.
Artı inançlı biriyim.
Bunlarla birlikte anne olmanın,
bir çocuğu doğurup büyütmüş olmanın,
hiç bir kadına,doğurduğuna,
duygusal ve/veya fiziksel zarar verme hakkını vermediğine inanıyorum.

İnsan ebeveynleri de dahil olmak üzere,
kendisine zarar veren kim olursa olsun,
buna sınır koymalı,itiraz etmeli,
gerekirse ilişkiyi sınırlandırmalı.
Aksi takdirde kişi,hem özsaygısını yitirir
hem de iç dünyasında biriken bu olumsuz duygular ve geçmişin olumsuz tortuları,beklenmedik zamanda,
beklenmedik bir şekilde,
hatta bazen uygunsuz bir halde dışarı taşar.
Bu taşma hali kişiyi ruhen çok örseler ve yıpratır.

O nedenle duyguları tanımak, tanımlamak,
duyguların bedende oluşturduğu duyumları fark etmek ve ihtiyaç halinde dışarı yansıtmak gerektiğini düşünüyorum.
Elbette uygun bir üslupla,tartışmadan,
kavga etmeden.

Konu sahibi arkadaşım şu kitabı okumanızı tavsiye ederim.
Boş Ayna-Dr.Karly McBride
 
Son düzenleme:

sanırım çocuğunuz daha bebek. ilerleyen dönemde iyice büyüdüğünde bu içinize attığınız öfkeler siz ne kadar yapmam deseniz de çocuğunuza karşı öfke patlamaları olarak çıkacak. bunun olmasını istemiyorsanız acilen bir psikologdan yardım almalısınız. kendinizi düşünmüyorsanız çocuğunuz için.
ayrıca annedir/babadır ne yapsalar başımızın üzerindedir gibi bir düşünce yapısını asla kabul etmiyorum. herhangi bir şekilde iyi niyet göstermek, el üstünde tutmak veya görüşmek zorunda değilsiniz. anne babanın evladın üzerinde hakkı olduğu kadar evladın da ebeveynleri üzerinde hakkı vardır. size bu yapılanları hazmetmek ve öfkelene öfkelene görüşmek zorunda değilsiniz bunu da belirtmek isterim.
 
Teşekkür ederim, zaten bu hayatta en sevdiğim şeydir kitap okumak. Hemen alacağım.
 
Keşke annem yaşasaydı kokusunu bilseydim sesini duysaydim da kizsaydi hayatı zindan atseydi
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…