- 2 Ekim 2014
- 585
- 183
- 33
- 29
- Konu Sahibi Kahvedelisiii
-
- #1
Merhaba.
20 yaşındayım.5.yıllık bir üniversitenin 1.sınıf öğrencisiyim.Ben bugüne kadar ailem ne derse onları yaparak kendi kararları mı hiçe sayarak büyüdüm.Onlar en iyisini biliyordu benim adıma kararlar veriyorlardı ta ki geçen seneye kadar. Aileme kızmıyorum gerçekten iyiliğimi istiyorlar farkındayım.Geçen sene memleketim de bi üniversite kazandım memleketim de oturmuyoruz. Ailem gidemezsin dedi gidicem dedim ve 2 senedir buradayım.Akvaryum da büyüdüm desem yeri şimdi tabiri caizse denizde yüzmeye çalışıyorum. Ama bazen boğuluyormuşum gibi hissediyorum.Bu hissin başında erkek arkadaşım konusunda kararsızlığım geliyor.Erkek arkadaşım 22 yaşında ortaokul mezunu, 5 yıldızlı bir otelde aşcı.Peki neden kafam karışık ? Neden boğuluyorum ? Sorumun cevabı ise şöyle; acaba üniversite mezunu ile orta okul mezunu hayata aynı açıdan bakabilir mi? 4,5dır çıkıyoruz. 2 sene öncede 7 aylık çıkmışlığımız var. Hikayeyi başa sararsak babamın çalıştığı iş yerinde çalışıyordu bende orda staj yapıyordum öyle tanıştık. 7 ay çıktık fakat o çok olgun ve çabuk sinirlenen bir karakterken ben liseli bi karakter ve sürekli alttan alan bir bireydim. Babam öğrendi diye ayrıldık bunun yanında siniri katlanılmaz hal almıştı. Askere gitti, aradı.Askerden geldi aradı o kadar güzel cümle kurup kendini ifade ediyor ki,duygularının esiri oldum. İlk önce çok karşı çıktım ama askerlik onu bir hayli değiştirmişti.Olaylara eskisi kadar tepki vermiyor yani çabuk sinirlenmiyor. Benim için sigarayı bıraktı ki sigara içmese krize giren bir insandı. Alkollü bıraktı. Biraz kilolu, sağlığın için kilo vermelisin dedim. Allah nasip ederse öbür ay diyetisyene gidecek. Benim için açık öğretime yazıldı şu an güya okuyor.Ona her türlü desteği sağlamaya çalışıyorum sigarayı bıraksın diye çeşitli süprizler yaptım, bir dönem işsizdi ve evine para götüremedikçe ağrına giden bir insan kafası dağılsın diye çeşitli filmler gönderdim.En son rahat ders çalışsın diye ders notları gönderdim.Çalışmayı sevmiyormuş bende böyle yaparsa hayata farklı bakış açısıyla bakabileceğimizi anlattım. Eşim olacak insanın beynimi de doyurmasını istiyorum çeşitli konular üzerinde fikir sahini olup tartışmak istiyorum.En son olarak ona onu iteklemekten sıkıldığımı yanımda yürümesini istediğimi söyledim. Sınav sonuçlarına göre bizim için çabalayıp çabalamadığımızı göreceğimi ve buna göre hayattımıza devam edeceğimizi dile getirdim. Yani okumazsa bu iş biter. Sizce nankörlük mü ediyorum ? Çok iyi bir insan benim için bizim için birçok şey yapıyorum tabii ben de yapıyorum beni çok seviyor.Resmen üzerime titriyor. Sırf benim için okuyor. Ama kafam karışık mecburiyetten okuyor. O benim için doğru insan mı ? Zamanla ben zorlamadan okumayı sever mi ? Hayata aynı yönden bakabilir miyiz ? Yazım biraz uzun oldu ama okuduğunuz için çok teşekkür ederim. Görüşleriniz benim düşüncelerime yön verecektir.
20 yaşındayım.5.yıllık bir üniversitenin 1.sınıf öğrencisiyim.Ben bugüne kadar ailem ne derse onları yaparak kendi kararları mı hiçe sayarak büyüdüm.Onlar en iyisini biliyordu benim adıma kararlar veriyorlardı ta ki geçen seneye kadar. Aileme kızmıyorum gerçekten iyiliğimi istiyorlar farkındayım.Geçen sene memleketim de bi üniversite kazandım memleketim de oturmuyoruz. Ailem gidemezsin dedi gidicem dedim ve 2 senedir buradayım.Akvaryum da büyüdüm desem yeri şimdi tabiri caizse denizde yüzmeye çalışıyorum. Ama bazen boğuluyormuşum gibi hissediyorum.Bu hissin başında erkek arkadaşım konusunda kararsızlığım geliyor.Erkek arkadaşım 22 yaşında ortaokul mezunu, 5 yıldızlı bir otelde aşcı.Peki neden kafam karışık ? Neden boğuluyorum ? Sorumun cevabı ise şöyle; acaba üniversite mezunu ile orta okul mezunu hayata aynı açıdan bakabilir mi? 4,5dır çıkıyoruz. 2 sene öncede 7 aylık çıkmışlığımız var. Hikayeyi başa sararsak babamın çalıştığı iş yerinde çalışıyordu bende orda staj yapıyordum öyle tanıştık. 7 ay çıktık fakat o çok olgun ve çabuk sinirlenen bir karakterken ben liseli bi karakter ve sürekli alttan alan bir bireydim. Babam öğrendi diye ayrıldık bunun yanında siniri katlanılmaz hal almıştı. Askere gitti, aradı.Askerden geldi aradı o kadar güzel cümle kurup kendini ifade ediyor ki,duygularının esiri oldum. İlk önce çok karşı çıktım ama askerlik onu bir hayli değiştirmişti.Olaylara eskisi kadar tepki vermiyor yani çabuk sinirlenmiyor. Benim için sigarayı bıraktı ki sigara içmese krize giren bir insandı. Alkollü bıraktı. Biraz kilolu, sağlığın için kilo vermelisin dedim. Allah nasip ederse öbür ay diyetisyene gidecek. Benim için açık öğretime yazıldı şu an güya okuyor.Ona her türlü desteği sağlamaya çalışıyorum sigarayı bıraksın diye çeşitli süprizler yaptım, bir dönem işsizdi ve evine para götüremedikçe ağrına giden bir insan kafası dağılsın diye çeşitli filmler gönderdim.En son rahat ders çalışsın diye ders notları gönderdim.Çalışmayı sevmiyormuş bende böyle yaparsa hayata farklı bakış açısıyla bakabileceğimizi anlattım. Eşim olacak insanın beynimi de doyurmasını istiyorum çeşitli konular üzerinde fikir sahini olup tartışmak istiyorum.En son olarak ona onu iteklemekten sıkıldığımı yanımda yürümesini istediğimi söyledim. Sınav sonuçlarına göre bizim için çabalayıp çabalamadığımızı göreceğimi ve buna göre hayattımıza devam edeceğimizi dile getirdim. Yani okumazsa bu iş biter. Sizce nankörlük mü ediyorum ? Çok iyi bir insan benim için bizim için birçok şey yapıyorum tabii ben de yapıyorum beni çok seviyor.Resmen üzerime titriyor. Sırf benim için okuyor. Ama kafam karışık mecburiyetten okuyor. O benim için doğru insan mı ? Zamanla ben zorlamadan okumayı sever mi ? Hayata aynı yönden bakabilir miyiz ? Yazım biraz uzun oldu ama okuduğunuz için çok teşekkür ederim. Görüşleriniz benim düşüncelerime yön verecektir.