Anlatmıştım daha önce yakın bir arkadaşıma aşığım diye.
Sürekli eve bırakmasından bahsetmiştim, "seni karşıma oturtup bi ömür bakarım, şu tatlılığa bak" gibi iltifatlar ettiğini anlatmıştım.
Benim beğendiğim sayfaları, hemen arkamdan beğeniyordu.
O konuyu açtıktan sonra, niyeyse umutsuzluğa kapılmıştım. (yorumlarınız çok moral verdi gerçi, sağolun)
Amaa gelin görün ki ben yine ümitlendimm
Hiç huyu olmamasına rağmen "İki gündür niye görüşmedik biz, özledim ben " gibi cümleler kurmaya başladı. ( ki bizim tanışmamıza çok yakın bir kız arkadaşım vesile olmuştu. Onla da çok yakın olmalarına rağmen, kıza hiç yazmıyor böyle şeyler.)
Bütün gün beraber geziyoruz, eve bırakırken "bir daha ne zaman görüşücez" diyor.
Geçen gece bir akradaşımıza ulaşamamış, o sırada benimle konuşuyordu bana da söyledi. Ben de merak ettim tabi. Gece iki buçuk gibi çıktı çocuğu aramaya, yarım saat sonra "buldum, uyu hadi " diye mesaj attı. Yalan söylemiş meğer 5te bulabilmiş anca. Niye kandırdın diye sorduğumda meraklandın sen de, sabaha kadar uyumıcan diye kıyamadım dedi
Eve bırakırken de kapının önünde konuştuk baya. İlişkilerden falan bahsettik. "Ben öyle hiç tanımadığı kişiye direk sevgili olmak için yaklaşmayı saçma buluyorum. Arkadaş olursun, vakit geçirdikçe seversin. Mesela en az bir sene geçmeli o arkadaşlığın üstünden, anca tanır insan" dedi. Biz de yaklaşık olarak o kadar zamandır tanışıyoruz :)
Ve sonuç olarak ben yine cesaret edip ağzımı açamadım tabi
ne güzel duygular bunlar. sonunda açılacaktır bence sabret.
sen ümit ver yani duygularını belli et açılır elbet
kafiyeli oldu
sevmenin sevilmenin değerini bil stres yapma her anın tadını çıkar bu zamanlar da güzeldir.
Genelde görüştüğümüzde, ayrılırken sıkı sıkı sarılır öpmeden. 
