Durdukça, düşündükçe kafam almıyor. İntihar etmek üzereyim o derece tıkandım. Nefes bile alamıyorum. Hikayemi daha evvel de tam detaylı olmasa da paylaştım. Düşündükçe içim içimi yiyor, herkes bu kadar dertli mi acaba diyorum. Daha evvel yazdıklarımı detaylandıracağım.Eğer okumaya zamanları olursa bu her genç kıza ibret olsun.
Ben gayet yüksek bir bölümü yüksek bir dereceyle bitirmiş üniversite mezunu bir kızım. Geçen sene bir adamla tanıştım.daha ilk görüşte aşık oldum. yakışıklı biriydi, geçmişinde zor şeyler yaşadığını, ailevi problemler geçirdiğini bu yüzden okuyamadığını vs anlattı bana ilerleyen dönemlerde , çok iyi arkadaş olduk. Lise mezunuydu, önceden çok işler yaptığını ama ortaklarıyla arasının bozulduğunu falan anlattı bana onun adına üzüldüm. Sonra bana evlilik vaadiyle sevgili olmamızı teklif etti kabul ettim.
Daha ilk zamanlar bana bir kahve ısmarlar mısın , cebimde param Yok vs diye mevzular başlamıştı. Göremedim. O zamanlar cafeleri giderdik hep ben ısmarlardım bir gün telefonunu bana göstermiyor diye tartıştık cafe çıkışı kalabalık bir sokakta herkesin içinde telefonunu yere çarptı küfrederek. Ben donup kaldım. Bu onun ilk hatasıydı. Dedim ki herkes yapar olur öyle şeyler, belki sinirlendi.
Biraz Zaman geçtikten sonra hep benimle olmak istediğini ayrı kalmak istemediğini belirtti ve beni yakın bir erkek arkadaşının evine götürdü.
O zamanlar pansiyonda kalıyordum. Her akşam pansiyonda kalmak yerine o erkek arkadaşının evine gidip orada vakit geçirmeye başladık. Tüm yemeklik malzemeyi alıyor yemeği ben yapıyordum , yeri geliyordu çocuğun evini temizliyordum. KOSGEB’le iş kuracağım falan diyordu o zamanlar, ben işe gidiyordum , kendi anne babasının evine asla gitmiyor, gün boyu o arkadaşında yatıyordu benim gelmemi sigarasını almamı, yemek yapmamı bekler oldular. Zaman ilerledikçe neden KOSGEB’e falan başvurmuyorsun dedim. Kavga ettik her şeyi kırıp döktü. O zamanlar işten çıkarılma mevzum vardı, işten çıkarılırsan sana işsizlik maaşı bağlanması için başvururuz falan demişti, kendi ben bakarım vs demedi diye alınmıştım.kavga sırasında itişip kakışırken, parmağım kırıldı tam iki ay öyle yaptım işimi gücümü , ayrılmayı istedim o zamanlar . Arar anne babana kızınız akşamları arkadaşımın evine geliyor derim. Seni s..tir ederim bu şehirden falan dedi. Aptal gibiydim.
İlerleyen dönemde hala işsizken aynı eve çıktık. Bu hala yatıyor tabi evde. Ben iş seyahatlerine gidiyorum bu evde yatıyor. Dedi ki çalışacağım ama arabam Yok. Kredi çektim kendi adıma olan bir arabayı aldım bu kullandı bir firmanın getir götürünü yaptı.o zamanlar kendi sigara parasını karşıladı diye çok sevinir olmuştum.
Neyse gel zaman git zaman hakaretler , yol ortasında bağırmalar arttı. Evin faturalarını,yemekleri hep ben karşılıyordum . Ailesiyle beni pikniğe götürüyordu eti falan ben alıyordum. Kendime maaşımla bir kıyafet bile alamıyordum hesap soruyordu. Kendine de kıyafet ayakkabı falan istiyordu, ben almayınca da sana alıyoruz da neden bana almıyoruz diyordu. Kardeşime ve aileme para gönderemez olmuştum. Boğazıma kadar borca batmıştım. Bazen bağırıyor çağırıyor kapıları yumrukluyor evden seni terkediyorum diye çıkıyordu ama arabanın anahtarını da alıp gidiyordu. Geceleri dışarılarda, arkadaşlarına falan veriyordu arabayı, kendi devamlı geziyordu.Ay başında maaşım yattığında paramız yattı mı diyordu hemen. Vermezsem parayı kavga çıkarıyordu.Bu bu şekilde aylar sürdü ben hep korkuyor cesaret edemiyordum ayrılmaya,en son haziran ayında ayrılmak istedim . Arabamı aldı gitti , hesap kartlarım da onda kaldı ev anahtarım da hepsini alıp gidemedim, şartlar yüzünden Manisa’ya bayrama ailemi ziyarete geldim.
Geri döndüğümde benim gönlümü etmeye çalıştı yalanlarla iyi bir iş kuruyorum falan diye. En son bir 15 gün falan evvel, bana dedi ki çok acil iş kurup seni istemem gerek annenlerden çünkü işim iyi gitmeyebilir, karambole getirip evlenmeliyiz. Dedim ki peki evlendikten sonra işin iyi gitmezse kim bakacak bize ben mi çalışacağım yine ? Bağırdı çağırdı sen çok para gözsün dedi.bıktım para isteğinden senin dedi. Benden borç istedi akabinde ben de veremem senin yüzünden kardeşime bile para göndermiyorum dememle evdeki ne varsa kurdı döktü tekmeledi. Paranın da sneinde a.koyayım deyip çekip gitti. Arabamın anahtarını evde unutmuştu. Çok sevindim. Hemen telefonlarımı vs kapattım bir daha kabul etmedim görüşmeyi. Kapıma geldi beni tehdit etti,sen görürsün dedi gitti.
Ve sonra abimin okulunu arayıp abime benimle olan biteni anlatıp kardeşinin bana borcu var demiş. Ödeyin yoksa kötü olur demiş. Geçen gün ablama ulaşmış, ona da kardeşiniz borçlu bana demiş. Şu an işsizim. Onun yüzünden işimden ayrıldım. Kredi borcum var .devamlı ailemi rahatsız ediyor. Savcılığa verdi hem abim hem ablam. Benim elimde delil Yok. Çünkü telefonda bana hakaret vs etmedi. Ama ben de ifademi vereceğim. Ayrıca zaten sabıkalı çıkmış. Neyse kıssadan hissem:
1.Kimseye güvenmeyin.
2.Aile, daima herkesten önde olsun. İnsanlar aç kurt gibi saf buldular mı parçalarlar.
3.Size daima çok saf ve temizsin diyen insanlara ön yargılı olun , genelde sizi alttan alta kullanıyorlar.
4.Sizi gerçekten seven bir erkek arkadaşının evine vs götürmez.genç kızlar gitmeyin şakın.
Ben çok aptallık ettim , hata bende ki kendimi kullandırdım. Maddi manevi kullanıldım. Psikolojik olarak kötü bir haldeyim. Borçlarımı nasıl temizlerim bilmiyorum , ya da bu aptallığımı nasıl unutabilirim? Birileri size vurunca ne yakın arkadaşım dediğiniz kişiler yanınızda duruyor ne de dolardaki insanlar. Olayı , tehdit şantajı bilenler bile bilmezden geldiler. Kısacası düşündükçe dertleniyorum.