- 4 Temmuz 2016
- 3.335
- 10.503
- 208
- Konu Sahibi Coconutoil
-
- #1
Onun ailesiyle olan konularda bazen uyarma gereği hissediyorum ama genelde ses etmiyorum, kendi aralarındaki ilişki beni ilgilendirmez. Şu anda onları aramak istemiyorum, aramız iyi aslında ama bu tip konularla ilgili kırgınlıklarım var. Aramam o yüzden.Eğer aranız iyiyse belki eşinizin yerine kayınvalide ve kayınpederinizle siz konuşsanız, anneannenizin vefatını bildirseniz onu aradan çıkarmış topu ailesine atmış olursunuz. Onun kendi ailesiyle iletişimsizliği sizi etkilediği noktada müdahil olun bence, onun dışında ilgilenmeyin ailesi de alışmıştır zaten. Bu arada başınız sağ olsun.
Annemsiz olmaz :) Babam hayatta değil annem yalnız, aramadan yapamam.başın sağolsun.
ama anlamsız bu tavrın. sen eşine söyliycen o kendi ailesine vs. ne gerek var bunlara. sen ara söyle. olmuyo mu?
bana göre her gün iki kere anne ile konuşmak da normal değil. kocan için de normal olmasa ve sana annenle her gün konuşma dese ne hissederdin? aynı hesap. adamı zorlamayı bırak.
Benim gibiler varmış demek. En hoşlanmadığım şey bir insana direktif vermek ama bazen mecbur kalıyorum işte.basiniz sagolsun , mekani cennet olsun
bence takilmayin bu mevzuya , bende esime hatirlatirim hep
o ben soylemesem de arar ama zamanlamasini yapamiyor , benim ailem erkrn saatlerde bekler bende onlarin huyunu bildigim icin bu tarz konularda sabah hatirlatirim hatta arayana kadar surekli hatirlatirim
insanlari oldugu gibi kabul edin :) sizin hassasiyetinizin herkeste olmasini beklemeyin , sizin icin 9nemli bir mevzuysa hatirlatacaksiniz baska yolu yok bunun
Annemsiz olmaz :) Babam hayatta değil annem yalnız, aramadan yapamam.
Başınız sağolsun eşiniz bunu bilerek yapmadığı için ben olsam sinirlenmezdim adam ailesinde görmemiş sonuçta kendinin de düşüneceği yok madem böyle köprü olmaya devam edeceksiniz gibiMerhaba herkese, iyisinizdir umarım.
Derdim öyle büyük değil ama sık sık beni huzursuz eden, nasıl idare edeceğimi bilmediğim bir durum.
Ben iletişimi kuvvetli olan bir aileden geliyorum. Örneğin annemle günde en az 2 defa konuşurum. Abimle de öyle. Kim nerede ne yapıyor, hayatında neler olup bitiyor herkesin haberi olur.
Eşim bunun tam tersi. Anne babasını aramaz sormaz, kardeşiyle yılda 1, bilemedin 2 kez konuşur.
Hem benim ailem, hem de kendi ailesiyle olan iletişimsizliği, dayanışma gerektiren durumlardaki pasifliği ve ilgisizliği beni sinir ediyor. Yol yordam bilmeyen 35 yaşındaki bir adam düşünün. Biri mi öldü, başsağlığı dilenir. Hastalık mı oldu, geçmiş olsun de! Ama yok, her zaman hatırlatmak lazım çocuk gibi. Ben hiç sevmiyorum bu durumu, sanki zorluyormuşum gibi oluyor.
Konunun aslı da şu, bugün zaten çok uzun zamandır bitkisel hayatta olan anneannemi kaybettim. Nur içinde yatsın benim güzelim. Eşimin kendi anne babasına haber vermesi, onların da annemi aramaları gerekir. Annem bunu bekleyecek tipte bir kadın. Yani herkes bekler herhalde ama annem 10 katı bekler. Aranmadığı her saat kafasında bu konunun yer edeceğine eminim.
Bu tip konularda kendi ailem ve eşimin arasında köprü vazifesi görmekten bıktımZaten moralim bozuk, üstüne bir de bunu düşünmek zorunda kalıyorum. Bazen umursamayayım diyorum, bazen kavga edesim geliyor. Siz bu durumu nasıl idare ediyorsunuz? Objektif bakış açısı lazım bana
Sevgiler..
Aslında aynen senin gibi düşünüyorum. Tek farkla, annem “kocan aramıyor” dediği vakit yüzüne gülüp geçsem de içten içe sinir basıyor galiba. Kendime itiraf edemediğim bi durum var sanırım bu tip şeylere ben de önem veriyorum ama vermek istemiyorum o nasıl olacak? :)neyse ki bu konuda eşimle çok uyumluyuz. daha bir kere o bana ben ona dememişizdir annemi ara babamı ara şunu bunu ara vs. ararsa arar aramazsa aramaz , küsen küssün banane. annem arada laf sokardı eşin de bir kere aramıyor vs diye aramasın ne işin var onla , ben ona seni aratayım zorla da o da bana anasını mı aratsın derdim. şimdi kendi ailemle de görüşmüyorum zaten.
hele insanlar böyle acı zamanlarında o aradı bu aramadı derdine düşüyor ya inanın çok çok acaip geliyor bana. üzüntüsünü yaşasın, kimler aramışın çetelesinin tutulacağı zaman mı bu?
Altına imzami atabilir miyim :)neyse ki bu konuda eşimle çok uyumluyuz. daha bir kere o bana ben ona dememişizdir annemi ara babamı ara şunu bunu ara vs. ararsa arar aramazsa aramaz , küsen küssün banane. annem arada laf sokardı eşin de bir kere aramıyor vs diye aramasın ne işin var onla , ben ona seni aratayım zorla da o da bana anasını mı aratsın derdim. şimdi kendi ailemle de görüşmüyorum zaten.
hele insanlar böyle acı zamanlarında o aradı bu aramadı derdine düşüyor ya inanın çok çok acaip geliyor bana. üzüntüsünü yaşasın, kimler aramışın çetelesinin tutulacağı zaman mı bu?
neyse ki bu konuda eşimle çok uyumluyuz. daha bir kere o bana ben ona dememişizdir annemi ara babamı ara şunu bunu ara vs. ararsa arar aramazsa aramaz , küsen küssün banane. annem arada laf sokardı eşin de bir kere aramıyor vs diye aramasın ne işin var onla , ben ona seni aratayım zorla da o da bana anasını mı aratsın derdim. şimdi kendi ailemle de görüşmüyorum zaten.
hele insanlar böyle acı zamanlarında o aradı bu aramadı derdine düşüyor ya inanın çok çok acaip geliyor bana. üzüntüsünü yaşasın, kimler aramışın çetelesinin tutulacağı zaman mı bu?[/QUOTEmesaj tekrarı
Merhaba herkese, iyisinizdir umarım.
Derdim öyle büyük değil ama sık sık beni huzursuz eden, nasıl idare edeceğimi bilmediğim bir durum.
Ben iletişimi kuvvetli olan bir aileden geliyorum. Örneğin annemle günde en az 2 defa konuşurum. Abimle de öyle. Kim nerede ne yapıyor, hayatında neler olup bitiyor herkesin haberi olur.
Eşim bunun tam tersi. Anne babasını aramaz sormaz, kardeşiyle yılda 1, bilemedin 2 kez konuşur.
Hem benim ailem, hem de kendi ailesiyle olan iletişimsizliği, dayanışma gerektiren durumlardaki pasifliği ve ilgisizliği beni sinir ediyor. Yol yordam bilmeyen 35 yaşındaki bir adam düşünün. Biri mi öldü, başsağlığı dilenir. Hastalık mı oldu, geçmiş olsun de! Ama yok, her zaman hatırlatmak lazım çocuk gibi. Ben hiç sevmiyorum bu durumu, sanki zorluyormuşum gibi oluyor.
Konunun aslı da şu, bugün zaten çok uzun zamandır bitkisel hayatta olan anneannemi kaybettim. Nur içinde yatsın benim güzelim. Eşimin kendi anne babasına haber vermesi, onların da annemi aramaları gerekir. Annem bunu bekleyecek tipte bir kadın. Yani herkes bekler herhalde ama annem 10 katı bekler. Aranmadığı her saat kafasında bu konunun yer edeceğine eminim.
Bu tip konularda kendi ailem ve eşimin arasında köprü vazifesi görmekten bıktımZaten moralim bozuk, üstüne bir de bunu düşünmek zorunda kalıyorum. Bazen umursamayayım diyorum, bazen kavga edesim geliyor. Siz bu durumu nasıl idare ediyorsunuz? Objektif bakış açısı lazım bana
Sevgiler..
Karakter meselesi. Konuyu saptırmak olmasın ama annem oğlak burcu :) Mantık her daim ön planda ve çıkar gözetir. Annem sonuçta ne yapayım bu haliyle kabul ettim.bi de şu var. yani benim annem vefat etse kim aradı kim aramadı derdine düşmem, beklentiye de girmem. bana o da saçma geliyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?