- Konu Sahibi Coconutoil
-
- #21
Karakter meselesi. Konuyu saptırmak olmasın ama annem oğlak burcu :) Mantık her daim ön planda ve çıkar gözetir. Annem sonuçta ne yapayım bu haliyle kabul ettim.
Yanlış anladığın bir şey var. Bu durum aramızda muhalefet oluşturmuyor. Yani ona sorsan o bir problem olduğundan bile bihaberdir.e tamam. bu size göre normal başkasına göre değil. siz nasıl kendi normallerinizden vazgeçmiyosanız eşiniz de vazgeçmiyor.
Karakter meselesi. Konuyu saptırmak olmasın ama annem oğlak burcu :) Mantık her daim ön planda ve çıkar gözetir. Annem sonuçta ne yapayım bu haliyle kabul ettim.
Yanlış anladığın bir şey var. Bu durum aramızda muhalefet oluşturmuyor. Yani ona sorsan o bir problem olduğundan bile bihaberdir.
Ben sadece kendim yoruluyorum idare etmeye çalıştıkça.
ben sizi anliyorum , her ailenin yasantisi , beklentisi farkli , hayatimiza sonradan dahil olan eslerimizin de ayni olmasini beklemememiz gerekiyor :) o yuzden brn rahatsiz olmuyorum , hatirlatiyorum cunku ailemin uzulmesini istemiyorum aslinda konu bi nevi annr babayla es arasinda kopru olmak , allah daha buyuk sorun vermesin boyle dusunup takilmayin hicBenim gibiler varmış demek. En hoşlanmadığım şey bir insana direktif vermek ama bazen mecbur kalıyorum işte.
Hep şöyle düşünüyorum. Beni bağlayan şey benim davranışlarım. Ben gerekli olduğunu düşündüğüm her şeyi yapıyorum ve içim rahat. Ama evliliklerde maalesef eşin davranışı da seni bağlıyor bi noktada. Seni temsil ediyor gibi saçma bi durum ortaya çıkıyor. Onu sevmiyorum ben işte. Yoksa bana ne koca adam, ben kontrol edemem ki. Hele baskı falan hayatta yapamam. Ama rahatsız ediyor işte
Merhaba herkese, iyisinizdir umarım.
Derdim öyle büyük değil ama sık sık beni huzursuz eden, nasıl idare edeceğimi bilmediğim bir durum.
Ben iletişimi kuvvetli olan bir aileden geliyorum. Örneğin annemle günde en az 2 defa konuşurum. Abimle de öyle. Kim nerede ne yapıyor, hayatında neler olup bitiyor herkesin haberi olur.
Eşim bunun tam tersi. Anne babasını aramaz sormaz, kardeşiyle yılda 1, bilemedin 2 kez konuşur.
Hem benim ailem, hem de kendi ailesiyle olan iletişimsizliği, dayanışma gerektiren durumlardaki pasifliği ve ilgisizliği beni sinir ediyor. Yol yordam bilmeyen 35 yaşındaki bir adam düşünün. Biri mi öldü, başsağlığı dilenir. Hastalık mı oldu, geçmiş olsun de! Ama yok, her zaman hatırlatmak lazım çocuk gibi. Ben hiç sevmiyorum bu durumu, sanki zorluyormuşum gibi oluyor.
Konunun aslı da şu, bugün zaten çok uzun zamandır bitkisel hayatta olan anneannemi kaybettim. Nur içinde yatsın benim güzelim. Eşimin kendi anne babasına haber vermesi, onların da annemi aramaları gerekir. Annem bunu bekleyecek tipte bir kadın. Yani herkes bekler herhalde ama annem 10 katı bekler. Aranmadığı her saat kafasında bu konunun yer edeceğine eminim.
Bu tip konularda kendi ailem ve eşimin arasında köprü vazifesi görmekten bıktımZaten moralim bozuk, üstüne bir de bunu düşünmek zorunda kalıyorum. Bazen umursamayayım diyorum, bazen kavga edesim geliyor. Siz bu durumu nasıl idare ediyorsunuz? Objektif bakış açısı lazım bana
Sevgiler..
_____________________Arkadaşlar,
Eşimin ailesiyle konuştum. Tabi önce kendisine arayıp haber verdin mi diye hatırlatmam gerekti ama olsun. Annemi de ararlar herhalde.
Farklı ailelelerin yetiştirdiği çocuklar bir aile kurduklarında oluyor maalesef böyle ayrılıklar. Daima uzlaşma olabilse keşke.
Hepinize yorumlarınız ve başsağlığı dilekleriniz için teşekkür ederim. Şimdi biraz eski fotoğraflara bakıp güzel anneannemi düşünücem. Sağlıcakla kalın.
Mune Konum kapanabilir.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?