- Konu Sahibi antikaynana
-
- #1
kızlar bu yazdıklarım kimine göre sorun kimine göre basit yakınmalar olabilir ama ben çok sıkıldım ve depresyona girdim bu an için değil geleceğimi düşündüğüm için o yüzden eleştiride çok içtenlikle cevap vermenizi rica ediyorum
1 sene önce evlendim onun öncesi 4-5 yıllık bir ilişkimiz mevcut ama eşim düğün yaklaştıkça kabuk değiştirmeye başladı hızla değişti belki sevgisi aynıydı ama siniri farklı beni o kadar sinirliydiki hayatımda yapmayı istediğim özlemini çektiğim şeyleri yapmanın zamanı gelince ağzımın tadıyla yapamadım eşyalarımı kalp çarpıntısıyla seçtim her an sinirlenecek annemin yanında kavga çıkıcak diye.çünkü eşya öncesi abiye ve gelinlik alırken sorun çıkardı fiyatlarından dolayı sırf 100 tl değilde 150 tl lik abiyeyi aldım diye işitmediğim laf kalmadı ama kimsye söyleyemedim çünkü düğüne 20 gün kaldı geri dönemedim çeyizim eve yerleşmişti evlendik ve eşimi dahada iyi tanımaya başladım annesinin bebek gibi sevdiği bi ana kuzusu görüyorum artık karşımda...balayımız tam bi kabustu rahatsızlandı hastanelerden çıkamadık eve gitmek için sabırsızlandım çünkü oradada kötü şeyler oldu hastalandığından dolayı ilişki yaşamak istediği halde gerçekleştiremedi sinirini benden aldı kahvaltıya gitti benideodada bıraktı
bundan sonrada anlık sinir ve hakaretler oldu ama gönlümü alıyordu bi şekilde bende olaylar büyümesin diye affediyordum alışma süreci diyordum 1 seneyi iyi kötü geçirdik ama geleceğim beni endişelendiriyor neden mi en ufak bi eleştiriye gelemiyor hemen gerizekalı yada salak diye diye cümleye başlayıp bi kaç şey söyleyip kesitirip atıyor ailesinin yanında daha farklı davranıyor evde sinirli olduğu anlar dışında sevecen davranır ama onların yanında farklı bide kendi ailesinin yanındayken onlarla sohbet muhabbet bizimkilerin yanında bir iki hava atıp övüneceği bişeyler varsa bahsedip kalkar gider annemler ona karşı iyi olmasına rağmen.belki ufak tefek sorunlar ama bende baş ağrısı oldu sürekli kafa kuruyorum yada her an yanlış yapma korkusu yaşıyorum sanki mayınlı tarlada yürüyorum resmen korkak oldum bu arada cinsel olarakda çok uyumsuzuz yeni evliyiz ama haftada 1 yada 2 haftada bir o da öylsine hiç bi heycan yok kızlar ne yapmayılım şimdilik idare ediyorum ama ilerde enerjim sabrım tükenirse işler kötüye gidebilir düzelmezsek mutsuz bir eve bi de çocuk eklenirse ne olur sorumluluk sahibi bi eksiğimiz yok ama bunlar evliliği yürütmek için yeterli mi yoksa yol yakınken baba evine dönmem mi gerekir açıkcası bu fikir ağır basmaya başladı hayatımı korkuyla tüketmektense ailemin yanında huzurlu geçirip bi işe girip çalışıp onlara destek mi olmak mantıklı(şu an maddi açıdan zor bi dönemdeler)kafam allak bullak ne yapmalyım sizce bunlar küçük sorunlar mı benmi abartıyorum kimseyle paylaşmadım anneme anlatmalı mıyım ne bana yol gösterin....ne kadınlığımı hissedebilirim ne huzuru buluyorum...
1 sene önce evlendim onun öncesi 4-5 yıllık bir ilişkimiz mevcut ama eşim düğün yaklaştıkça kabuk değiştirmeye başladı hızla değişti belki sevgisi aynıydı ama siniri farklı beni o kadar sinirliydiki hayatımda yapmayı istediğim özlemini çektiğim şeyleri yapmanın zamanı gelince ağzımın tadıyla yapamadım eşyalarımı kalp çarpıntısıyla seçtim her an sinirlenecek annemin yanında kavga çıkıcak diye.çünkü eşya öncesi abiye ve gelinlik alırken sorun çıkardı fiyatlarından dolayı sırf 100 tl değilde 150 tl lik abiyeyi aldım diye işitmediğim laf kalmadı ama kimsye söyleyemedim çünkü düğüne 20 gün kaldı geri dönemedim çeyizim eve yerleşmişti evlendik ve eşimi dahada iyi tanımaya başladım annesinin bebek gibi sevdiği bi ana kuzusu görüyorum artık karşımda...balayımız tam bi kabustu rahatsızlandı hastanelerden çıkamadık eve gitmek için sabırsızlandım çünkü oradada kötü şeyler oldu hastalandığından dolayı ilişki yaşamak istediği halde gerçekleştiremedi sinirini benden aldı kahvaltıya gitti benideodada bıraktı
bundan sonrada anlık sinir ve hakaretler oldu ama gönlümü alıyordu bi şekilde bende olaylar büyümesin diye affediyordum alışma süreci diyordum 1 seneyi iyi kötü geçirdik ama geleceğim beni endişelendiriyor neden mi en ufak bi eleştiriye gelemiyor hemen gerizekalı yada salak diye diye cümleye başlayıp bi kaç şey söyleyip kesitirip atıyor ailesinin yanında daha farklı davranıyor evde sinirli olduğu anlar dışında sevecen davranır ama onların yanında farklı bide kendi ailesinin yanındayken onlarla sohbet muhabbet bizimkilerin yanında bir iki hava atıp övüneceği bişeyler varsa bahsedip kalkar gider annemler ona karşı iyi olmasına rağmen.belki ufak tefek sorunlar ama bende baş ağrısı oldu sürekli kafa kuruyorum yada her an yanlış yapma korkusu yaşıyorum sanki mayınlı tarlada yürüyorum resmen korkak oldum bu arada cinsel olarakda çok uyumsuzuz yeni evliyiz ama haftada 1 yada 2 haftada bir o da öylsine hiç bi heycan yok kızlar ne yapmayılım şimdilik idare ediyorum ama ilerde enerjim sabrım tükenirse işler kötüye gidebilir düzelmezsek mutsuz bir eve bi de çocuk eklenirse ne olur sorumluluk sahibi bi eksiğimiz yok ama bunlar evliliği yürütmek için yeterli mi yoksa yol yakınken baba evine dönmem mi gerekir açıkcası bu fikir ağır basmaya başladı hayatımı korkuyla tüketmektense ailemin yanında huzurlu geçirip bi işe girip çalışıp onlara destek mi olmak mantıklı(şu an maddi açıdan zor bi dönemdeler)kafam allak bullak ne yapmalyım sizce bunlar küçük sorunlar mı benmi abartıyorum kimseyle paylaşmadım anneme anlatmalı mıyım ne bana yol gösterin....ne kadınlığımı hissedebilirim ne huzuru buluyorum...