cok yoruldum. fikirlerinize ihtyacım var.
4 yıllık bir ilişkim var. cok yıpranmış bir ilişki... yıpranma sebeplerine gelirsem yaz yaz bitmez... (maddiyat aile ilgisizlik gibi sorunlar.....) ortak noktamız ise birbirimizi cok sevmemiz ve ayrılmaya kalktığımızda yaşadığımız acı.... ondan her ayrıldığımda pişman oluyorum cünkü ondaki birtakım özellikleri baskasında asla bulamıcamı düşünüyorum.( örneğin 4 yıldan beri hiç bir kavgamız sadakat üzerine olmadı. ailemi bazen benden daha fazla düşündüğünü hissediyorum. cebindeki cok az parayı bile bana harcamaktan asla kacınmaz..... vs.) iki yıldan beri en büyük sıkıntılarımız ise sunlar. aynı şehirde olmamıza ragmen sık görüşmüyoruz. buluşmalarımız sanki haftalık plan üzerine kurulmuş. haftada bir gün görüşüyoruz. ve her buluşmada aradan iki saat gectikten sonra yanımdan gitmek istiyor. bazen cok özlediğini söylüyor bunu telefonda sesinden bile anlıyorum. ama geldiinde yine sonuç aynı. bir saat özlem giderme sonrası aynı gitme isteği. eskiden bunu birtakım mazeretlere baglıyordu. ben sürekli kavga ettiğim için benim yanımda olmak istemiyormuş... falan filan... kavgaların bunda etkili olacagını düşünerek mümkü,n olduğunca sakin huzurlu vakit geciriyorum ama iki saatin sonunda yine aynı cümle karsımda oluyo. ben kalkiiim artık geç oldu..... ilk başlarda onu bu kadar cok sevmemin en büyük sebepleri arasında beni cok sahiplenmesi vardı. ama suan bundan eser yok. ben istanbulda arkadaslarımla yaşıyorum. yani ailem burada değil.bi yere gideceğim zaman onunla gitmek işlerimi onunla halletmek istiyorum. ama o hep bundan kacıyor. mazeretler uyduruyor. arkadaşlarımın düğüünlerine davetlerine tek basıma gitmek zorunda kalıyorum. bu tarz seylerin benm için önemini anlatmaya calısyorum tamam haklısın diyo. sonra yine aynı seyler.... ben bu kadar baskı yapıp sürekli sikayet ettiğim için mi böle oluyor bilmiyorum. yazdıklarımdan sonra belki diceksiniz bu cocuk seni sevmiyor die. ama durum böle değil. biz bu yaz" evlenmeyi düşünüyoruz. onun beni cok sevdiini biliyorum. ondan ayrılmaya kalktıımda cok acı cekttini biliyorum. her fırsatta deli gibi sevdiini söylüyor ama yaptıklarıyla bu sürekli çelişiyor. bugün yasadığımız kavga sonunda ikimizin de söylediği sey su. biz mutlu olamayız. ayrılalım diorum. beni bırakma dio.
biz sevgiliyken bunları yaşıyoruz. evlendiimizde peki napcaz. ozaman aynı evde olucaz. o zmanda mı benden kacıcak.
napcamı bilmiyorum... ne onla ne onsuz. o da mutlu değil benimle bende mutlu deilim onunla. ama bırakamıyorz birbirimizi.
4 yıllık bir ilişkim var. cok yıpranmış bir ilişki... yıpranma sebeplerine gelirsem yaz yaz bitmez... (maddiyat aile ilgisizlik gibi sorunlar.....) ortak noktamız ise birbirimizi cok sevmemiz ve ayrılmaya kalktığımızda yaşadığımız acı.... ondan her ayrıldığımda pişman oluyorum cünkü ondaki birtakım özellikleri baskasında asla bulamıcamı düşünüyorum.( örneğin 4 yıldan beri hiç bir kavgamız sadakat üzerine olmadı. ailemi bazen benden daha fazla düşündüğünü hissediyorum. cebindeki cok az parayı bile bana harcamaktan asla kacınmaz..... vs.) iki yıldan beri en büyük sıkıntılarımız ise sunlar. aynı şehirde olmamıza ragmen sık görüşmüyoruz. buluşmalarımız sanki haftalık plan üzerine kurulmuş. haftada bir gün görüşüyoruz. ve her buluşmada aradan iki saat gectikten sonra yanımdan gitmek istiyor. bazen cok özlediğini söylüyor bunu telefonda sesinden bile anlıyorum. ama geldiinde yine sonuç aynı. bir saat özlem giderme sonrası aynı gitme isteği. eskiden bunu birtakım mazeretlere baglıyordu. ben sürekli kavga ettiğim için benim yanımda olmak istemiyormuş... falan filan... kavgaların bunda etkili olacagını düşünerek mümkü,n olduğunca sakin huzurlu vakit geciriyorum ama iki saatin sonunda yine aynı cümle karsımda oluyo. ben kalkiiim artık geç oldu..... ilk başlarda onu bu kadar cok sevmemin en büyük sebepleri arasında beni cok sahiplenmesi vardı. ama suan bundan eser yok. ben istanbulda arkadaslarımla yaşıyorum. yani ailem burada değil.bi yere gideceğim zaman onunla gitmek işlerimi onunla halletmek istiyorum. ama o hep bundan kacıyor. mazeretler uyduruyor. arkadaşlarımın düğüünlerine davetlerine tek basıma gitmek zorunda kalıyorum. bu tarz seylerin benm için önemini anlatmaya calısyorum tamam haklısın diyo. sonra yine aynı seyler.... ben bu kadar baskı yapıp sürekli sikayet ettiğim için mi böle oluyor bilmiyorum. yazdıklarımdan sonra belki diceksiniz bu cocuk seni sevmiyor die. ama durum böle değil. biz bu yaz" evlenmeyi düşünüyoruz. onun beni cok sevdiini biliyorum. ondan ayrılmaya kalktıımda cok acı cekttini biliyorum. her fırsatta deli gibi sevdiini söylüyor ama yaptıklarıyla bu sürekli çelişiyor. bugün yasadığımız kavga sonunda ikimizin de söylediği sey su. biz mutlu olamayız. ayrılalım diorum. beni bırakma dio.
biz sevgiliyken bunları yaşıyoruz. evlendiimizde peki napcaz. ozaman aynı evde olucaz. o zmanda mı benden kacıcak.
napcamı bilmiyorum... ne onla ne onsuz. o da mutlu değil benimle bende mutlu deilim onunla. ama bırakamıyorz birbirimizi.
