Yurtdisi hengamesi, içim sıkılıyor.

Bilmiyorum, bosuna o kadar para almiyor. Orasi tehlikeli bir bölge.
Ben yollamazdim. Hani avrupa ülkesi yada amerika felan olsa beraber giderdiniz.

Üstüne çoçuklarin gelecegi içinde iyi olurdu, neticede orda gelecektede kalma olanaginiz olurdu.

Ancak Irakta olmaz bence. Hiçbir meblag yada para, hayattan daha önemli degil.
 
Esimm yazın ailesine yardım etmek için bulunduğumuz yerde kaldı.. Bağ bahçe işi vardi.15 günlük bir ayrılıkti.Ben ailemin yanına gittim . Elimizde olmayan sebeplerden dolayı bir ay oldu. İnanılmaz zorlandım ve özledim eşimi.. bu kadarını tahmin etmezdim.. benim çocuklar küçük ama onlar da çok zorlandı..

Meblag kadar olursa olsun ben istemezdim. Üstelik Irak ve 2 yıl..
 
cocugunuz buyukmus, kucuk olsa asla derdim ama 12 yasinda bir cocuga durum cok iyi anlatilabilir, hele onun gelecegi soz konusuysa... 2 yilda en az 250 bin birikim demek bu ki muazzam bir mebla. 2 yil katlanilabilir. kariyeri icin de iyi olacaksa...

coi yakin bir arkadasimin esi borclarin alindan kalkamadigi icin gemilere calismaya gitti. 6 ay denizlerde ustelik 2,5 yasinda kizi var. onunla konustum, alistim ona gore bir duzen kurdum dedi. 1 yil icinde borclarini kapattilar araba aldilar. birikim yapip birakmayi dusunuyor o da bu isi.
 
Duygusal davranmak da bir tercih sonucta ama projesi bitecek ve yeni bir proje de yok simdilik demissiniz Türkiye icin.Bu durumda aylik 25 -30 bin tl cok iyi bir rakam geleceginiz adına ben olsam duygusal davranmazdim ve git derdim esime.Sonucta teknoloji , ulasim vs. cok gelisti.Rahatca ve sık sık görüsebilirsiniz.Ama ırak demissiniz bu kısmı düşündürücü iste.Tam olarak nerde calisacakmis ,calisacagi yer guvenlik acisindan ne durumdaymis ,istediginiz anda gorusebilecekmisiniz bu konularda ne cevap veriyorlar bu önemli.Yani ben olsam özlemek kismiyla degilde risk kismiyla degerlendirip karar alirdim.Kararimi benim sartlarim degil de esimin sartlarinin ne olacagi belirlerdi.Eger bu sorularima olumlu cevap verirlerse hic dusunmem git derdim.
 
Dünyadaki en kıymetli şey sevdiklerinizle geçirilen zamanlardır. Eşim böyle bir teklifle gelse, ben bunu bilmem kaç liralık bir kazanç olarak değil, 2 senelik büyük bir kayıp olarak görürüm. Ha, çok zor şartlar altında yaşıyorsunuzdur, yiyecek alacak paranız yoktur, iki yakanız bir araya gelmiyordur, son çare olarak böyle bir şey yapılabilir belki. Onda bile Irak gibi bir yere gitmek için cesedimi çiğnemesi lazım, orası ayrı. Canının güvenliği yoksa, huzur içinde olmayacaksak, ne yapayım parayı? Hepimiz çocuklarımız için daha iyi bir gelecek istiyoruz da, bu uğurda aile düzenini dağıtmaya, birbirimizden mahrum kalmaya değer mi? Onu düşünmek lazım. Bence değmez.
 
Irak konusunda orda yaşamamış olanların yorumlarına kulak asmayın, evet türkiye gibi tek bir merkezi yönetim yok ama güvenlik şartları her bölgesi için farklı ve her yeri korkutucu değil. Zaten gideceği yer yeterince güvenli olmasa şirket o kadar risk alıp yatirim yapmazdı.

Önemli olan şirketin ücret, çalisma sartlari ve izinler konusundaki güvenilirliği. Mesleki olarak da katkı sağlayacaksa 2 yıl sabredilebilir. Hatta siz de ziyaret için gidebilirsiniz.
 
Bakın belki çok soğuk kanlı görüneceğim ama fikrimi söyleyeyim.

Türkiye’de kalsın,az kazansın ama benimle olsun.
Karnımız doyuyor v.s bunlar bana göre bir sebep değil.
Tamam çocuk var babaya düşkün.
Ama teknoloji çağındayız.
Ulaşım zaten söylemiyorum bile.
Bindin 2-3 saat sonra istediğin yerdesin.
Önemli olan bir araya gelindiğinde,kaliteli vakit geçirmek.

Çocukların isteği bitiyor mu?
Yada ihtiyaçları?
Malum Türkiye’nin son durumları..
Ama bu çocuklar anlar mı? Hayır.
İstediğini veremeyince biz bile bir buruk oluruz.
Daha iyi eğitim hayatı ve yaşamı için bu meblağ sizi rahat ettirecek mi ona bakın.

Çocuğunuzla çok iyi iletişim kurarsınız bunun üstesinden gelirsiniz.

Özleyeceksiniz ama düşünün ki,
Bu bile size iyi gelecektir.
Güven,saygı var ise.
Özlemek bazen iyidir.
Özellikle evliyseniz.

Eşim ile 2.5 yıl ayrı kaldık.
Kendisi yurtdışındaydı.
Evlenmiştik. Vizemi çok zor aldım uzun sürdü.
Ben bu durumu çok iyi yönettiğimizi düşünüyorum.
Arada özlemin verdiği tartışmalar da oldu tabi.

Hakkınızda hayırlısı olsun.
 

Ya mesela benim Dayım Irak’ta 3 yıl çalıştı.
Gerçekten kendisi ve ailesi için çok faydalı oldu.
Türkiye’de asla bişey yapamadı.
Olmadı da olmadı yani.
Daha 15 gün önce döndü.
Gayet güvenilir,kargaşadan uzak bir yerdeydi.
İyiki gitmişim diyor.
 
Gozunu korkutmayim ama.. kimisi gidiyor donmuyor bildigin 2 farkli aile ediniyor.. kimiside efendi gibi isine bakiyor donup geliyor. 2 sene baya uzun.. 2 senede cok sey olabilir
 
Çok yıpratıcı:/
Biz eşimle iki yıl ayrı kaldık. Yurtdışına çıkan bendim. İkinci yılda ben hamileydim ve şartları çok zorlayıcı bir ülkedeydim. Ben dayandım ama eşim çok zorlandı. Maddi olarak çok çok iyi geldi, evimizi kredisiz alabildik. Bizim için Geldi geçti ama siz kendinizi tanırsınız dayanabilecekseniz “evet” deyin.
 
Eşiniz asker sanırım.Eger askerse aldıgı aylık size yeter.Paradan daha degerlı seylerın oldugunu hatırlatın eşinize
 

Bekar olsa tamam ama evli ve çocuklu bir insanın üstelik aileleriniz başka bir şehirdeyken gitmesi çok iyi bir fikir gibi gelmedi bana. 1-2 ay değil 2 sene diyorsunuz, zor bi süreç.
 

Tabiki göz göre göre sıcak çatışma bölgesine kimse gitmek istemez ama dünya öyle saçma bir duruma geldi ki en sakin yerlerde bile hiç akla gelmeyecek terör saldırıları olabiliyor, yani avrupa ve amerikanin da garantisi yok. O nedenle ortadoğu ülkesi diye direkt kestirip atmak yanlış olabilir.

Konu sahibinin çocuğu da küçük değil, daha bağımsız hareket edecek yaşta, babasının neden uzakta olduğunu da daha sağlıklı idrak edebilir, bu yönden de avantajlı.
 
Irak da sokağa çıkma yasağı falan var şu an, haberleri falan okumuyor musunuz. Sende çalışıyormuşsun geçinmeye yeterli ne diye yollayasın ki çocuğun geleceği diyorsunuz da bu hasretle çocuğun geleceği diye birşey kalmaz.
 
12 yasında.
Ben de aynı şeyi düşünüyorum.
Doktorcum valla karar vermene yardımcı olacak bir şey diyemeyeceğim çünkü bende senin gibi hissederdim, herkes eşine düşkündür ama ne bileyim senelerdir evde home-office çalışmasından dolayı olsa gerek, her an etrafımda görmeye o kadar alışığım ki iş nedeniyle birkaç aylığına şehir dışına çıkınca bile kötü olmuştum, o zamanlar kızım 10 yaşındaydı, babaya aşırı düşkündür, iş için gittiğini bildiği için babasına duygularını belli etmezdi ama ne zaman babası işten fırsat bulup 2 günlüğüne yanımıza kaçsa ve ayrılık vakti gelse, babası kapıdan çıktığı gibi boynuma sarılır ağlardı.

2 yıl uzun bir süre, arada belki gelme imkanı bulabilir ama bu özleminizi gidermeye yeterli olur mu bilmiyorum, öte yandan geleceğe yatırım için eşin kadar sizin de özverili olmanız lazım, bir yanda maddi imkanların daha iyi hale gelmesi, bir yanda hasret.

Mantık mı duygular mı bilemedim
 
Kesinlikle katılıyorum.
 

Temmuz 2019 tarihli bir sayfadan alıntılıyorum: "Türkiye İnsan Hakları Vakfı, 16 Ağustos 2015’ten bugüne dek toplam 11 il ve en az 51 ilçede tespit edilebilen en az 369 resmi sokağa çıkma yasağı ilan edildiğini açıkladı."

Bu yasaklar türkiyenin diğer sehirlerindeki insanların yaşamini ne ölçüde etkiledi? Kendi yaşamımızdan pay biçelim.

Irak ve Türkiyeyi tabiki bir tutmuyorum ama dışardan bir ülkeye bakarken bu tip haberler yanıltıcı olabiliyor. Bir süre özellikle bbc'nin tek bir iyi haber yapmadığı ve ön yargıyla bakılan bir ülkede yaşadım, medyada felaket haberleri varken biz gayet normal yaşıyorduk. Yani bu kadar gözümüzün korkmasına gerek yok. Sanırım protesto ve olaylar bağdat ve daha çok güney şehirlerinde.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…