Yurtdışındaki yaşam…yanlızlık…

Evlenip yurtdisina geldim ben de. Cocuk yapmiyorum. Cunku dil ogreniyorum, kurslara gidiyorum, ehliyetimi aliyorum, parttime calisiyorum, calistikca dilim daha da gelisiyor, yabanci arkadaslar ediniyorum, esimle Avrupayi geziyorum.
Ailemi ozledigimde Turkiyeye gidiyorum goruyorum. Zaten artik istediginle istedigin an goruntulu konusabiliyorsun, uzakliklar yakinlasiyor.

Yani hic ozlenmez demiyorum ama bu kadari da abarti diyorum sizin icin.

Keske yurtdisina cikinca gittigi ulkelere entegre olabilecek, ulkenin hakkini verecek vizyondaki insanlar gelse hep.. diger turlu hem gelen kisiye, hem getirene yazik oluyor. Hatta gelmek isteyen o kadar kisiye karsi bile yazik oluyor diye dusunuyorum :)
 
Bende bilmezdim ama yaşayıncs öğrendim… bunu istediğimden değil çocuklarımın istemessinden bu düşünceler var.. aile özlemi var… yazı iple çekiyorlar… şimdiden heyecan plan program… 1 gün arabayla gidiyoruz uyumuyorlar heyecandan
Ben yurt dışında doğdum ailemde okadar yıl orda yaşayıp 4 yaşında aile akraba ülke özleminden buraya döndük vizyon sahibi ailemle Avrupa’nın her ülkesine gitme şansımız varken hala var ama düzen kuruldu bilmem ne derken gitmedik siz bunu başarmış güzelde düzeninizi kurmuşsunuz zamanla da alışacaksınız sonra çocuklar tatilde bile gelmek istemeyecek
 
Çok teşekkür ederim. İnşallah umuyorum
Sonuna kadar zorlayın bence. Buraya gelincede aradığınız ortamı bulabileceğinizin garantisi yok çünkü. Ve dediğim gibi eskidenmiş o komşuluklar falan. Önceliğiniz refah,hayat kalitesi olmalı bence. Çocuklarda zamanla illaki kendi arkadaş grubu kurar.
 
Evet baya iyi hemde… anlamadım bu durumu en son bize geldiklerinde tuhafıma giden. Onların çocukları benim kızıma işte siz zenginsiniz senin baban çok iyi para kazanıyor demişler. Benim kızım sonradan bana soruyor zengin fakir ne demek diye. Evde konuşulanlar mı acaba
Belki çocukları kötü etkilenmiş olabilir durumdan ve bu sebeple mesafe koymuşlardır.
Şhsen ben de istemem çocuğum aramda uçurum olan bir ailenin evine girsin çıksın, orada gördüğünü isteyecek ama alamayacağım vs vs.
Tek yönlü bakmayın olaya, sonuçta düzen kurmuşsunuz birkaç olumsuzluk yaşadınız diye hiç aklınızı bulandırmayın.
Bura bıraktığınız gibi değil, kurtlar sofrası.
Emin olun ancak tatilde tatlı gelir akraba aile vs, dönmeyi denerseniz ne demek istediğimi anlarsınız.
 
Bende bilmezdim ama yaşayıncs öğrendim… bunu istediğimden değil çocuklarımın istemessinden bu düşünceler var.. aile özlemi var… yazı iple çekiyorlar… şimdiden heyecan plan program… 1 gün arabayla gidiyoruz uyumuyorlar heyecandan

Cocuklar kucuk muhtemelen veya farkinda değiller henüz, cocuk akliyla hareket etmeyin derim Turkiyeyi ve akrabalarini az gordukleri icin heyecanlaniyorlar devamli yaşamaya basladiklarinda ve ozellikle biraz buyuduklerinde farkli dusuneceklerdir.
Turkiyede yasasaydiniz ve sadece yazlari yurtdisina gitseydiniz bu seferde emin olun yurtdisina ciktiklari icin o sekilde heyecanlanacaklardi.

Cocugum olsa Turkiyede yaşamazdim ki kendi ailemde yurtdisinda zaten, muhtemelen gideriz ileride biz de. Bunu sadece maddi anlamda soylemiyorum. Ama birden fazla cocugunuz var herhalde coook ust seviyelerde bir geliriniz yoksa ve cok iyi bir egitim aldirmaya kalkarsaniz egitim giderleri bile sikinti olur.
 
Ben sizi anlıyorum çocuğun mutsuzluğu üzüyor sizi bende hassasim bu konuda üzüldüm yavru için yine de ona göre aktiviteler araştırın aklınız karışmasın Turkiyede de farklı olmazdı.

Çocuklarınızın refahı için hiçbir sebepden ötürü dönmeyi düşünmeyin.
 
Bende yurt dışındayım artık yalnızlığı tamamen kabul ettim.Çocuğum yok ama olunca maddi durumum yeterli olursa burada dil öğrendikten sonra kesinlikle kendi ülkemde yetişmesini isterim.Muhafazakar bir ailede büyümedim gayet rahat bir insanımdır ama yurt dışında yetişen gençlerin kültürleri bana çok tuhaf geliyor.Genelleme yapmak doğru olmaz ama benim tüm gördüklerim bu şekilde.Bulunduğum ülkede göçmen ailelerin çocuklarının yüksek öğrenime devam etme oranını araştırdım çok çok düşük bir oran olduğunu gördüm.Bunun yanında çok başka olaylarda var bana göre ama onlar bambaşka konular.Şimdi Türkiye’de yaşanmaz artık diyenler olabilir ama maddi durum iyi olduktan sonra çokta güzel yaşanır.
 
Sorunda o zaten.. hep ben aradım çağırdım davet ettim.. artık kızım ara diyor yok anneciğim diyorum
Başkalarını bu kadar önemsemeyin lütfen. Onlar çağırmadı diye refa düzeninizi bozup buraya mı geleceksiniz?

İyi düşünün.. Arada netten Ülkenin geldiği hale bakın.

Bir de komşuculuk oynayacağınıza, çocuklarınıza da kendinize de farklı aktiviteler bulun ..
 
Iyi gecelet bayanlar,

içimi dökmek için yazmak istedim bu gece.

Eşim ve çocuklarımla 6 yıldır yurtdışında yaşıyoruz.
Kendi ailem paramparça oldu ve çekirdek aile olarak sadece biz ve bir kardeşim kaldı.

Aileden görüştüğümüz tek kişi benim kardeşim.
Annem rahatsızlık nedeniyle yurtdışında.

Çocuklar ve ben bu duruma ne kadar zorda olsa alışmaya başlıyoruz. Bazen çok çekilmez hale geliyor ve eşimden yurda dönelim yorumları geliyor. Düşünüyoruz sonra çok zor olur tekrardan düzen kurmak deyip geçiyoruz.

Bizi bu düşüncelere iten sadece aile bağların olmaması ve çocukların aileyle büyümemesi.
Maddi durumumuz çok iyi. Eşimde bende çalışıyoruz. En büyük çocuğum ilkokula gidiyor. Küçüğü kreşe. Düzen güzel kuruldu çok şükür.

Bu eksiği kapatmak için tatiller türkiyede geçiyor ama yetmiyor. Biz bu çok takıyoruz bilmiyorum 🤷🏼‍♀️

Ailece görüştüğümüz bir kaç aile var ve benim arkadaşlarımda var. Ama o samimiyeti yakayalamadık.

Kızımın sınıfında bir kızla çok iyi anlaşıyor ve ortak arkadaşlarıda komşumuz. Bir kaç kez bi araya geldik çok keyif aldılar ki bende ama artık ne ben ne kızım çağrılmıyoruz. Toplandıklarını dile getirip çağırlmamak kızımı çok üzüyor ve beni yine bu tarz düşüncelere itiyor.

Benimle aynı durumu yaşayan var mı?
Nasıl bir yol gitmem lazım bilmiyorum.
Darılmıyorum neden aramadı çağırmadı ama kızıma bunu nasıl anlatmam lazım bilmiyorum.

Uzun oldu hakkınızı helal edin
Kızınızla beraber dışarda daha çok vakit geçirin. Sinemaya tiyatroya gidin. Ayda bir iki kere dışarda yemek yiyin. Böylelikle diğer kişileri sormak aklına bile gelmez .
 
Buradaki arkadaşların anlamadığı bir şey var o da avrupa ülkelerinin ruhsuz olduğu, gökyüzünün griliği bile insanı depresyona itmesi için yeterli olduğudur. Ben ailem, akrabalarım, eski komşularım ve çok yakın arkadaşlarımın olmasına rağmen 1 hafta sonra sıkılıyorum böyle bir ülkede. O yüzden kimseye ihtiyacın yok, orada ki refah yeter diyemeyiz. Aksine, bu tür ülkelerde çevre her şeyden önemli. Konu sahibi, çevrenizi genişletmek orada da mümkün. Bunu başarabilirsiniz. Bir çok tavsiye verilmiş zaten.
 
ben de yurtdışındayım, buraya gelmek için günde 15 saatlere kadar ders çalışıp muhteşem bir programda yl kopardım, çok şeyimi feda edip yerleştim ve size şunu net diyorum türkiye’deki akrabalarımı yurtdışındaki refah dolu hayatıma tercih etmem, edene de şaşarım. hatta bir hamburgeri bile akrabalarıma tercih ederim.

not: akrabalarım iyidir.
Çok doğru . İnanın imkanımız olsa biz bu çevreden kurtulup yurtdışına yerleşiriz. Çekirdek aileniz size yeter . varsa bir iki komşu bir arkadaş yeter . Tadını çıkartın nerde çokluk orda .... misali ... Yalnızlığı son iki senedir çok sevıyorum
 
Tam tahmin ettiğim gibi. Yurtdışındaki Türkler durumu kendilerinden iyi, eğitimli tahsilli olanları çekemez. Biz de aynı şeyleri yaşadık ama ben erken uyandım ve kestim ayağımı. Bütün gün mal mülk dedikodusu yaparlar, o nereye gitmiş bunların evine kim gelmiş muhabbeti yaparlar. Çocukların önünde konuştukları için onlar da arkadaşlarına tepkili oluyor. Biz bunu şimdi alamayız oğlum kızım biraz biriktirmemiz lazım demezler, onlar zengin alırlar onların parası çok biz alamayız derler çocuklarına. Kendi hasetliklerini çocuklara da aşılarlar. Bırak oynasın çocuklar, onlar için durumun iyi mi kötü mü farketmiyor.

Yılbaşı kutlarsın siz gavur musunuz derler, okul pikniğine gidersin gelir bakar çocuklar domuz etli birşey mi yiyor diye, enstruman kursuna yollarsın niye yabancı çocuklarla tek yolluyorsun derler, okul tatilinde başka ülke için plan yaparsın niye Türkiye'ye gitmiyorsunuz bıkmadınız mı gavur görmekten derler... Arkadaşlar içinizde bana kızanlar olabilir hep kötülüyorsun hiç mi aralarında düzgünü yok deyip. Düzgün normal olanlar da kendilerini çektiği için ortam bunlara kalmış. Ben de kayınvalideme zamanında kızmıştım, çocuklarına dikkat et görüşme dediğinde. Kadın 35 sene yaşadığı için varmış bir bildiği. Hepsi koloni gibi aynı sokakta yaşadıkları için kimse farklı olsun istemiyorlar. Bir kadın daha vardı. İtalyan bir erkekle evlenmiş çocuğuna ikinci ismi yabancı koymuş, o kadını da almıyorlardı aralarına.

Çocukların ilgileneceği aktivitelere yönlendirmezler. Sokakta oynamaları yeter. Yapmadıkları gibi başkasının yaptıklarına laf ederler. Bir iki baktım iletişim kuramıyorum içlerine giremiyorum kestim görüşmeyi. Küçük kızım kreşe başlamıştı, orada yabancı annelerin grubuna katıldım. Dedikodu yok aşırı merak, sorgulama, gereksiz samimiyet yok. Kaç sene görüştüm hiç birbirine şahsi soru soran görmedim. Kimsenin inancı, geliri, malı mülkü diğerini ilgilendirmiyor. Büyük çocuklarımız da aşağı yukarı aynı yaşlarda olduğu için bir iki kez yatılı kamp yapmaya bile gittik kadın kadına. Herkes kibar yardımsever, birinin eksikse diğeri fazlasını verdi.

Ben Türk anneler tarafından hep dışlandım ama gavur denen insanlardan en ufak zarar kötülük görmedim. Ne zaman ihtiyacım olsa ellerinden geleni yaptılar.

Konu sahibi hem kendinizin hem de çocuğunuzun ortamını değiştirin. Çağırmıyorlarsa gitmeyin, davet ettiğiniz halde gelmiyorlarsa çağırmayın. Çocuğunuzla da konuşun. Bizi istemiyorlar değil de, kızım her zaman görüşülmez bazen müsait olmuyor insanlar, başka arkadaşların da olacak deyin. Ben mesela mahalledeki parka değil de başka parka veya kırsalda yürüyüşe götürdüm. Okul sonrası kurslar oluyor, onlara götürün veya sınıfından başka çocuklarla randevu yapın. Bu arada benim eşim yurt dışında doğmuş büyümüş ama ailesinin yanına dönüş yapmıştı. Çocukların kreş, okul öncesi falan başlayıp, ödenecek rakamları görünce adam çıldırıp pes etti. Buna para mı dayanır, dışarda ne okula ne kursa beş kuruş ödenmiyor hem de en kaliteli eğitim veriliyor topla eşyaları gidiyoruz dedi. Dönerseniz gül bahçesi yok şu an maalesef. Yazık millet yemesinden içmesinden kısıyor çocuğu düzgün eğitim alabilsin diye.
 
Yurtdışında yaşamak evet aile bağlarından uzak kalmak, dilinden uzak kalmak bir şeyleri feda etmek demek belki ama yahu geri dönüp ne yapacaksınız? Ekonomi bitik bir ülkede yaşadığın refahı bulabilecek misin? Online çalışabiliyorsanız, maaşı döviz olarak kazabilecekseniz buyrun yaşayın
 
Bende yurt dışındayım artık yalnızlığı tamamen kabul ettim.Çocuğum yok ama olunca maddi durumum yeterli olursa burada dil öğrendikten sonra kesinlikle kendi ülkemde yetişmesini isterim.Muhafazakar bir ailede büyümedim gayet rahat bir insanımdır ama yurt dışında yetişen gençlerin kültürleri bana çok tuhaf geliyor.Genelleme yapmak doğru olmaz ama benim tüm gördüklerim bu şekilde.Bulunduğum ülkede göçmen ailelerin çocuklarının yüksek öğrenime devam etme oranını araştırdım çok çok düşük bir oran olduğunu gördüm.Bunun yanında çok başka olaylarda var bana göre ama onlar bambaşka konular.Şimdi Türkiye’de yaşanmaz artık diyenler olabilir ama maddi durum iyi olduktan sonra çokta güzel yaşanır.

Ben 14 yasimda geldim yurtdisina ve pekala universite bitirdim. Yegenlerim lise okuyorlar ve sukur ki notlari gayet iyi yani yuksek ogrenime devam edecekler. Her gocmen ailenin cocugu dusuk okul okuyacak diye bir kaide yok ki. Her ne kadar yurtdisinda dogmus olsalarda, ilk baslarda bir bocalama olabiliyor ama bunlar ek derslerle giderilebilecek seyler.
Ha Turkiye'de maddi durum iyiyse yasanir ama ben yine de yasamazdim.
 
Ben de evlenip buraya geldim.Esim alman , yasadigim yerde türk yok.Kücük bir köyde yasiyoruz.Kizim simdi 9 yasinda.Tek cocuk .Okulda bir kac arkadasi var.Onlarla görüsüyoruz.Onun disinda köyün futbol takiminda oynuyor, köydeki dans kursuna gidiyor.Burada yapilacak cok fazla aktivite var.Cesitli spor klüplerine üye olabilirsiniz.Hafta sonlari dogaya cikabilirsiniz.

Burda esim ve kizim disinda hic kimsem yok.Hani herkes dogumumda annem gelmedi yanliz dogum yapti diyorlar ya , ben hep yanlizdim ve inanin bana türkiye`ye dönmek aklimin ucundan bile gecmiyor.Yapilacak o kadar cok sey var ki , vakit bulamiyorum.

Size iyi gelmeyen insanlardan uzak durup , alternatif arayin.Sadece kiziniz degil kendiniz de bos zamanlarinizi dolduracak hobiler edinin.Insan özünde zaten yanlizdir.Ben burda kizim dogduktan sonra sosyellesmek icin cok ugrastim.Nedense bir sekilde , caba sarfettigim halde pek iclerine almadilar beni.Önceleri üzülüyordum simdi gayet mutluyum.Kendime yetebiliyorum.

Bu ruh haliniz gececektir.Bu düsüncelere saplanip kalmayin.Siz yeter ki her seye acik olun.Sizi assagi ceken insanlardan uzaklastiginizda , daha iyi olacaksiniz.
 
Birçoğumuz akrabalardan, insanların gereksiz sınır aşmalarından kaçmaya çalışıyoruz siz ise bunu dert ediyorsunuz:110: Kızınız ve kendiniz için çok daha faydalı, eğitici ve eğlenceli aktiviteler bulabilirsiniz. Akraba bağları veya süper yakın çevre ne sizi ne de çocuklarınızın hayatını iyi yönde değiştirecek diye bir garanti yok, aksine az insan çok huzur. Bence bu konu yüzünden yurda dönmeyi veya kızınız için üzülmeyi bırakın.
 
Türkiyede büyükşehirlerde de yaşam ne yazık ki tam da böyle.Sokakta oynanabilen yerler ya işinize 1 saat uzaklıkta 3/ 4 milyon liralık peyzajlı bahçeli ama otoban üstü siteler ..ya gece kondu mahallesinde duyamayacağınız küfürleri kendi kulaklarınızla duymayı tecrübe edeceğiniz yeni yeni kurulan siteler civarı. Pas rengi kuş olur mu? Ankarada gördüğüm kuşlar pas rengi çevre kirliliği yüzünden.Daha önce Deniz kenarı bir tatil bölgesinde yaşıyordum.Çocuğum bisikletle okula gidiyordu.Türkiyenin neresine yerleştiğiniz yaşam kalitenizi mutlaka belirler ama er ya da geç çocuklarınızın eğitimi ya da iş için gerçek Türkiye ye merhaba demek zorunda kalıyorsunuz
 
X