Yurtdışındaki yaşam…yanlızlık…

Yurt dışında turk turke pek dost olmuyor daha aksini görmedim.
Buna pek katılmıyorum, aksini ben yaşıyorum çünkü, belki Avrupa ülkesinde olmayisim, olduğum ülkede ki Türklerin hepsinin mimar, mühendis, doktor olmasından kaynaklı, çekemeyen, sacmalayan falan henüz hiç denk gelmedim. Herkes belli bir eğitim seviyesindeyse çok sıkıntı yaşanmıyor.
 
siz Türkiye'ye yazın 2-3 hafta geliyorsunuz

zaten kış boyu plan-program bir heyecan bir motivasyon
pozitif geliyorsunuz
e bir de döviz bozup harcıyorsunuz
missss

bir de sabah 6da kalkın trafik çekin, çocukları buranın okullarına yollayın, komşunuz apartmanı yıksın, burnın iş hayatına girin...o mis gibi anılar olmayacak emin olun.

çocuklarınaza bunu anlatın
"biz oraya tatile gidiyoruz, normal yaşam tatil gibi değil, bizim yazın gördüğümüz insanlar da kışın çalışıyor bizim gibi" deyin mutlaka.
tatilde pozitif enerjiyle görmediğiniz bin tane sorun var burada, emin olun. çocuklar bunları asla göremez zaten. siz anlatacaksınız.

sonra

türklerle fazla görüşmeyin
iş-güç sahibi türkse tamam değilse oradaki ev hanımlarını özellike, boşverin. ciddiyim.
çok değişik bir altkültür var oralarda, gerek yok.

çocuklarınıza kurs aktivite filan bulun. yollayın teşvik edin. oralarda kendi arkadşalar olsun. o çocukların da aileleriyle görüşmeye çalışın. onlar eve yemeğe gelmez, dışarıda kahve için. doğumgünü kutlamalarına çok önem verirler gidin minik bir hediye alın, etrafınız hep türk olmasın.

ha döncekseniz de hemen dönün.
şunu belirteyim:
orada yetiştikten sonra buraya gelmiş hiçbir çocuk (yani genç daha doğrusu) burada hayata uyamadı, benim gördüğüm.
orada disiplinle, rahat iş ortamıyla ve dürüst olarak yetişen çocuklar burada çıldırmaya ramak kala oluyor. çocuk 2 dil biliyor cumartesi de çalışacaksın 8 bin lira maaş diyorlar. bi bakıyor bi bilet olmuş 500 euro- yani maaşı kadar...
burada yetişen çocuk için bile zor burası orada yetişen çocuklar kuzu gibi...

bizim o gelenler hep geri döndü yani.
ya da zengin müslüman tayfadan, çoook zengin kocaları var (ve çok torpilli yerlerdeler tabii ki) onlar dönmedi bir tek.
 
Buna pek katılmıyorum, aksini ben yaşıyorum çünkü, belki Avrupa ülkesinde olmayisim, olduğum ülkede ki Türklerin hepsinin mimar, mühendis, doktor olmasından kaynaklı, çekemeyen, sacmalayan falan henüz hiç denk gelmedim. Herkes belli bir eğitim seviyesindeyse çok sıkıntı yaşanmıyor.
Kesinlikle eğitim seviyesiyle alakalı
 
siz Türkiye'ye yazın 2-3 hafta geliyorsunuz

zaten kış boyu plan-program bir heyecan bir motivasyon
pozitif geliyorsunuz
e bir de döviz bozup harcıyorsunuz
missss

bir de sabah 6da kalkın trafik çekin, çocukları buranın okullarına yollayın, komşunuz apartmanı yıksın, burnın iş hayatına girin...o mis gibi anılar olmayacak emin olun.

çocuklarınaza bunu anlatın
"biz oraya tatile gidiyoruz, normal yaşam tatil gibi değil, bizim yazın gördüğümüz insanlar da kışın çalışıyor bizim gibi" deyin mutlaka.
tatilde pozitif enerjiyle görmediğiniz bin tane sorun var burada, emin olun. çocuklar bunları asla göremez zaten. siz anlatacaksınız.

sonra

türklerle fazla görüşmeyin
iş-güç sahibi türkse tamam değilse oradaki ev hanımlarını özellike, boşverin. ciddiyim.
çok değişik bir altkültür var oralarda, gerek yok.

çocuklarınıza kurs aktivite filan bulun. yollayın teşvik edin. oralarda kendi arkadşalar olsun. o çocukların da aileleriyle görüşmeye çalışın. onlar eve yemeğe gelmez, dışarıda kahve için. doğumgünü kutlamalarına çok önem verirler gidin minik bir hediye alın, etrafınız hep türk olmasın.

ha döncekseniz de hemen dönün.
şunu belirteyim:
orada yetiştikten sonra buraya gelmiş hiçbir çocuk (yani genç daha doğrusu) burada hayata uyamadı, benim gördüğüm.
orada disiplinle, rahat iş ortamıyla ve dürüst olarak yetişen çocuklar burada çıldırmaya ramak kala oluyor. çocuk 2 dil biliyor cumartesi de çalışacaksın 8 bin lira maaş diyorlar. bi bakıyor bi bilet olmuş 500 euro- yani maaşı kadar...
burada yetişen çocuk için bile zor burası orada yetişen çocuklar kuzu gibi...

bizim o gelenler hep geri döndü yani.
ya da zengin müslüman tayfadan, çoook zengin kocaları var (ve çok torpilli yerlerdeler tabii ki) onlar dönmedi bir tek.
olayin özeti budur
 
Yapmayın. Evlatlarınız iyi şartlarda büyürken, geliriniz iyiyken hele ki şu dönemde türkiyeye dönmek, çok büyük hata olur. Dünya artık küçüldü, uçakla ulaşım var her yere. Akraba için dönülmez buraya. Keşke sizin yerinizde olsam. 🥺
Sevgili Otri,mesaj atar mısın müsaitsen sana birşey sormak istiyorum
 
Sevgili konu sahibesi bocalamanız normal ama çocuklar için bir strateji tutturmak zorundasınız. Şimdi siz ve de kocanız %100 Türksünüz, nereye giderseniz gidin Türk olucaksınız, ben de keza. Her zaman 2ye bölünmüş olarak yaşayacaksınız , kafanızın yarısı her zaman Türkiyede olacak ordaki arkadaşı akrabayı özleyeceksiniz.
Ama çocuklarınız için durum farklı. Oraya küçük yaşta gittiler, uyum sağlama ve gittiğiniz yerin vatandaşı olarak yaşama şansları var. Bu yüzden çocukların oaraya entegre olmasına yardımcı olmanız gerekiyor. Çocukların orda kök salabilmesi için yerlilerle arkadaşlık etmesi gerekiyor. Çocukları ve kendinizi sadece türkülerden oluşan bir balona kapatırsanız çocuklarınız asla o ülkeye ait hissedemez, aksine kültürel olarak arafta kalır. Yapacağınız şey belli, çocuklar okuldan ve sosyal kulüplerden arkadaş bulacaklar siz de onların anneleriyle takılcaksınız.
 
Bacım delimisin sen memleketteki akrabalık ilişkilerinin geldiği noktayı bilseydin asla böyle düşünmezdin. Otur oturduğun yerde. İsimmi bitti kurslara yazıl hobiler edin sizinle görüşmek isteyen görüşür görüşmeyen de gorusmez kendini bilir.
bence zengin oldunuz için kiskanilmissiniz çocuklar ağzıyla söylemiş kiskanlmanin bir alametide sebepsiz ilişkilerin bitirilmesidir neden çünkü hasretlikten cekemiyor bulduğu tek çözüm görüşmemek oluyor.
Bir arkadaş demisya hamburgeri tercih ederim diye aynen bende tercih ederim pizzayı kolayı makarnayı bile tercih ederim. Akrabalar akreptir yeri geliyor öz kardeşin bile akrsp oluyor bunu yaşasaydın anlardın senin yerinde olsam rahatı birakipta asla gelmezdimm.
 
Çocuklarınız dil öğreniyor,vatandaşlar ya da olacaklar…bunlarla motive edin kendinizi.Şimdi üzülüyorlar ama dönerseniz büyüyünce size söverler😄
 
Kari koca ikiniz de turk oldugunuz icin yalniz kalmanizi anliyorum. Su siralar dondunuz dondunuz, yoksa cocuklara iskence olur turkiyeye yerlesmek. onlar orali olmustur iyicene cunku. Bir kere dunyaya geliyoruz. bu gecen zamani geri alamazsiniz. orda kazandiklarinizla turkuyeden guzel bir ev araba, vs alabilecekseniz ve rahat yasayacaksaniz, donun.

Ben de yurt disindayim. 13 yasindan beri de burdayim. icimde hic turkiye ozlemi yok. zaten baya benimsedim burdaki hayati. burali biriyle de evlendim. coluk cocuk derken biraz asimile oldum galiba. ama kendi cekirdek ailem icindeyken onlarin turkiye asagi turkiye yukari laflari, ozlemleri, herseyi turkiyeyle kiyaslamalari beni cok geriyordu. siz de cocuklarinizin yaninda surekli onlari "gurbette" hissettirecek yorumlar yapmayin bence
 
Ben de yurt disindayim ve bazi Türk ortamlarindan özellikle uzak duruyorum , cünkü bir insanin evinde toplanildi diyelim ve daha kapidan cikar cikmaz dedikodu döndürdüklerine sahit oldum kac kez , hemen iletisimi kestim..
pandemi senesi epeyce bosluga düstüm hicbir aktivite olmadigi icin, fakat su an yalnizlik hissini yasamiyorum . kurslara gidiyorum oralardaki arkadaslarimla bir kahve icip, lafliyorum. cocuklari aktivitelere götürüyorum , kendi cekirdek ailemle geziler yapiyoruz her firsatta..
ha kafa ve egitim olarak denk olacagim bir türk arkadasim olursa güzel olur mu olur, fakat yok diye de kendimi kahretmiyorum..
bir de ben artik tatillere türkiyeye gidince bile akrabalara zor dayaniyorum. iyi ki kurtulmusum yanlarindan diyorum. cogu tuhaf olmus. insani kendi kardesi bile cikari varsa seviyor cogu zaman, ne yapayim boyle akrabalari.. yukarida arkadaslarin dedigi gibi bizimkilerin ulkede gavur dedikleri adamlar benim akrabama bin basar, en azindan insanlari oldugu gibi kabul ediyorlar ve medeniler..
siz daha sanslisiniz , orada buyumussunuz, dile ana dil seviyesinde hakimsiniz.. yerinizde olsam part-time bir ise girerim, boylece cocuklar, onlarin aktiviteleri ve part time is derken kendime bunalacak bosluk birakmam,
benim yasadigim yerde ileri yastaki cogu kisi, sadece sosyallesebilmek icin marketlerde vs yarim zamanli calisiyorlar.
umarim gonlunuzce arkadaslariniz olur, mutluluklar dilerim ailenizle..
 
Tam tahmin ettiğim gibi. Yurtdışındaki Türkler durumu kendilerinden iyi, eğitimli tahsilli olanları çekemez. Biz de aynı şeyleri yaşadık ama ben erken uyandım ve kestim ayağımı. Bütün gün mal mülk dedikodusu yaparlar, o nereye gitmiş bunların evine kim gelmiş muhabbeti yaparlar. Çocukların önünde konuştukları için onlar da arkadaşlarına tepkili oluyor. Biz bunu şimdi alamayız oğlum kızım biraz biriktirmemiz lazım demezler, onlar zengin alırlar onların parası çok biz alamayız derler çocuklarına. Kendi hasetliklerini çocuklara da aşılarlar. Bırak oynasın çocuklar, onlar için durumun iyi mi kötü mü farketmiyor.

Yılbaşı kutlarsın siz gavur musunuz derler, okul pikniğine gidersin gelir bakar çocuklar domuz etli birşey mi yiyor diye, enstruman kursuna yollarsın niye yabancı çocuklarla tek yolluyorsun derler, okul tatilinde başka ülke için plan yaparsın niye Türkiye'ye gitmiyorsunuz bıkmadınız mı gavur görmekten derler... Arkadaşlar içinizde bana kızanlar olabilir hep kötülüyorsun hiç mi aralarında düzgünü yok deyip. Düzgün normal olanlar da kendilerini çektiği için ortam bunlara kalmış. Ben de kayınvalideme zamanında kızmıştım, çocuklarına dikkat et görüşme dediğinde. Kadın 35 sene yaşadığı için varmış bir bildiği. Hepsi koloni gibi aynı sokakta yaşadıkları için kimse farklı olsun istemiyorlar. Bir kadın daha vardı. İtalyan bir erkekle evlenmiş çocuğuna ikinci ismi yabancı koymuş, o kadını da almıyorlardı aralarına.

Çocukların ilgileneceği aktivitelere yönlendirmezler. Sokakta oynamaları yeter. Yapmadıkları gibi başkasının yaptıklarına laf ederler. Bir iki baktım iletişim kuramıyorum içlerine giremiyorum kestim görüşmeyi. Küçük kızım kreşe başlamıştı, orada yabancı annelerin grubuna katıldım. Dedikodu yok aşırı merak, sorgulama, gereksiz samimiyet yok. Kaç sene görüştüm hiç birbirine şahsi soru soran görmedim. Kimsenin inancı, geliri, malı mülkü diğerini ilgilendirmiyor. Büyük çocuklarımız da aşağı yukarı aynı yaşlarda olduğu için bir iki kez yatılı kamp yapmaya bile gittik kadın kadına. Herkes kibar yardımsever, birinin eksikse diğeri fazlasını verdi.

Ben Türk anneler tarafından hep dışlandım ama gavur denen insanlardan en ufak zarar kötülük görmedim. Ne zaman ihtiyacım olsa ellerinden geleni yaptılar.

Konu sahibi hem kendinizin hem de çocuğunuzun ortamını değiştirin. Çağırmıyorlarsa gitmeyin, davet ettiğiniz halde gelmiyorlarsa çağırmayın. Çocuğunuzla da konuşun. Bizi istemiyorlar değil de, kızım her zaman görüşülmez bazen müsait olmuyor insanlar, başka arkadaşların da olacak deyin. Ben mesela mahalledeki parka değil de başka parka veya kırsalda yürüyüşe götürdüm. Okul sonrası kurslar oluyor, onlara götürün veya sınıfından başka çocuklarla randevu yapın. Bu arada benim eşim yurt dışında doğmuş büyümüş ama ailesinin yanına dönüş yapmıştı. Çocukların kreş, okul öncesi falan başlayıp, ödenecek rakamları görünce adam çıldırıp pes etti. Buna para mı dayanır, dışarda ne okula ne kursa beş kuruş ödenmiyor hem de en kaliteli eğitim veriliyor topla eşyaları gidiyoruz dedi. Dönerseniz gül bahçesi yok şu an maalesef. Yazık millet yemesinden içmesinden kısıyor çocuğu düzgün eğitim alabilsin diye.
Yurtdışı yaşamım olmadı, sadece gözlemlerimden yola çıkarak buna yakın yorum yapacaktım. Ama siz canlı canlı yaşamışsınız, içimden geçenleri ne güzel anlattınız. K Kiraz_Mevsimi_54 bu yoruma tamamen katılıyorum, size de bu yönden bakmanızı tavsiye ederim.
 
Tam tahmin ettiğim gibi. Yurtdışındaki Türkler durumu kendilerinden iyi, eğitimli tahsilli olanları çekemez. Biz de aynı şeyleri yaşadık ama ben erken uyandım ve kestim ayağımı. Bütün gün mal mülk dedikodusu yaparlar, o nereye gitmiş bunların evine kim gelmiş muhabbeti yaparlar. Çocukların önünde konuştukları için onlar da arkadaşlarına tepkili oluyor. Biz bunu şimdi alamayız oğlum kızım biraz biriktirmemiz lazım demezler, onlar zengin alırlar onların parası çok biz alamayız derler çocuklarına. Kendi hasetliklerini çocuklara da aşılarlar. Bırak oynasın çocuklar, onlar için durumun iyi mi kötü mü farketmiyor.

Yılbaşı kutlarsın siz gavur musunuz derler, okul pikniğine gidersin gelir bakar çocuklar domuz etli birşey mi yiyor diye, enstruman kursuna yollarsın niye yabancı çocuklarla tek yolluyorsun derler, okul tatilinde başka ülke için plan yaparsın niye Türkiye'ye gitmiyorsunuz bıkmadınız mı gavur görmekten derler... Arkadaşlar içinizde bana kızanlar olabilir hep kötülüyorsun hiç mi aralarında düzgünü yok deyip. Düzgün normal olanlar da kendilerini çektiği için ortam bunlara kalmış. Ben de kayınvalideme zamanında kızmıştım, çocuklarına dikkat et görüşme dediğinde. Kadın 35 sene yaşadığı için varmış bir bildiği. Hepsi koloni gibi aynı sokakta yaşadıkları için kimse farklı olsun istemiyorlar. Bir kadın daha vardı. İtalyan bir erkekle evlenmiş çocuğuna ikinci ismi yabancı koymuş, o kadını da almıyorlardı aralarına.

Çocukların ilgileneceği aktivitelere yönlendirmezler. Sokakta oynamaları yeter. Yapmadıkları gibi başkasının yaptıklarına laf ederler. Bir iki baktım iletişim kuramıyorum içlerine giremiyorum kestim görüşmeyi. Küçük kızım kreşe başlamıştı, orada yabancı annelerin grubuna katıldım. Dedikodu yok aşırı merak, sorgulama, gereksiz samimiyet yok. Kaç sene görüştüm hiç birbirine şahsi soru soran görmedim. Kimsenin inancı, geliri, malı mülkü diğerini ilgilendirmiyor. Büyük çocuklarımız da aşağı yukarı aynı yaşlarda olduğu için bir iki kez yatılı kamp yapmaya bile gittik kadın kadına. Herkes kibar yardımsever, birinin eksikse diğeri fazlasını verdi.

Ben Türk anneler tarafından hep dışlandım ama gavur denen insanlardan en ufak zarar kötülük görmedim. Ne zaman ihtiyacım olsa ellerinden geleni yaptılar.

Konu sahibi hem kendinizin hem de çocuğunuzun ortamını değiştirin. Çağırmıyorlarsa gitmeyin, davet ettiğiniz halde gelmiyorlarsa çağırmayın. Çocuğunuzla da konuşun. Bizi istemiyorlar değil de, kızım her zaman görüşülmez bazen müsait olmuyor insanlar, başka arkadaşların da olacak deyin. Ben mesela mahalledeki parka değil de başka parka veya kırsalda yürüyüşe götürdüm. Okul sonrası kurslar oluyor, onlara götürün veya sınıfından başka çocuklarla randevu yapın. Bu arada benim eşim yurt dışında doğmuş büyümüş ama ailesinin yanına dönüş yapmıştı. Çocukların kreş, okul öncesi falan başlayıp, ödenecek rakamları görünce adam çıldırıp pes etti. Buna para mı dayanır, dışarda ne okula ne kursa beş kuruş ödenmiyor hem de en kaliteli eğitim veriliyor topla eşyaları gidiyoruz dedi. Dönerseniz gül bahçesi yok şu an maalesef. Yazık millet yemesinden içmesinden kısıyor çocuğu düzgün eğitim alabilsin diye.
+++++
 
Iyi gecelet bayanlar,

içimi dökmek için yazmak istedim bu gece.

Eşim ve çocuklarımla 6 yıldır yurtdışında yaşıyoruz.
Kendi ailem paramparça oldu ve çekirdek aile olarak sadece biz ve bir kardeşim kaldı.

Aileden görüştüğümüz tek kişi benim kardeşim.
Annem rahatsızlık nedeniyle yurtdışında.

Çocuklar ve ben bu duruma ne kadar zorda olsa alışmaya başlıyoruz. Bazen çok çekilmez hale geliyor ve eşimden yurda dönelim yorumları geliyor. Düşünüyoruz sonra çok zor olur tekrardan düzen kurmak deyip geçiyoruz.

Bizi bu düşüncelere iten sadece aile bağların olmaması ve çocukların aileyle büyümemesi.
Maddi durumumuz çok iyi. Eşimde bende çalışıyoruz. En büyük çocuğum ilkokula gidiyor. Küçüğü kreşe. Düzen güzel kuruldu çok şükür.

Bu eksiği kapatmak için tatiller türkiyede geçiyor ama yetmiyor. Biz bu çok takıyoruz bilmiyorum 🤷🏼‍♀️

Ailece görüştüğümüz bir kaç aile var ve benim arkadaşlarımda var. Ama o samimiyeti yakayalamadık.

Kızımın sınıfında bir kızla çok iyi anlaşıyor ve ortak arkadaşlarıda komşumuz. Bir kaç kez bi araya geldik çok keyif aldılar ki bende ama artık ne ben ne kızım çağrılmıyoruz. Toplandıklarını dile getirip çağırlmamak kızımı çok üzüyor ve beni yine bu tarz düşüncelere itiyor.

Benimle aynı durumu yaşayan var mı?
Nasıl bir yol gitmem lazım bilmiyorum.
Darılmıyorum neden aramadı çağırmadı ama kızıma bunu nasıl anlatmam lazım bilmiyorum.

Uzun oldu hakkınızı helal edin
Turkiyede de yasasaniz bu sorunlari yasama ihtimaliniz var. Bu sebepten dolayi donulmez bence. Hele ki bir cok insanin firsatini bulsa arkasina bile bakmadan terk edecegi bir ulkeye donmek istemek hic mantikli gelmedi bana.
 
ben de yurtdışındayım, buraya gelmek için günde 15 saatlere kadar ders çalışıp muhteşem bir programda yl kopardım, çok şeyimi feda edip yerleştim ve size şunu net diyorum türkiye’deki akrabalarımı yurtdışındaki refah dolu hayatıma tercih etmem, edene de şaşarım. hatta bir hamburgeri bile akrabalarıma tercih ederim.

not: akrabalarım iyidir.
Ahh darası başımıza inşallah :D Akraba iyi hoş beraber vakit geçirirken her şey çok güzel olulyor ama işin gerçeği kendi hayatında oluyor maalesef iş hayatın özel hayatın tabi ki onlardan daha önemli bir yerden sonra kazanacağın para, yaşadığın ülkenin verdiği huzur, refah seviyesi, sosyallik, geleceğin... Bunları eş dost veremez bende yurt dışına çıkma hayaliyle yaşayan biriyim evet bir taraftan düşünüyorum zor olacak diye ama benim yapım da sürekli seyahat eden farklı insanlarla tanışıp gezmeyi seven bir yapı. Türkiye de eskisi gibi gezemiyorum üniversitede yaptıklarımı kesinlikle yapamıyorum. İlk zamanlar ağlardım buna şüphem yok ama elbet sonrasında da bir o kadar severdim bağlanırdım oraya
 
Ben akrabalarıma , komşularimla iliskilerime, yılların emeği olan dostluklarima çok önem verdiğim için sizi çok iyi anlıyorum. Herkes dönmeyin demiş ama çocuklarınızın kendi kültürü içinde mutlu yetişmeleri bence refahtan daha önemli. Ekonomik durumunuz da biraz iyiyse bir süre deneyin bence. Olmazsa yine oraya dönebilirsiniz sonuçta.
 
ben de yurtdışındayım, buraya gelmek için günde 15 saatlere kadar ders çalışıp muhteşem bir programda yl kopardım, çok şeyimi feda edip yerleştim ve size şunu net diyorum türkiye’deki akrabalarımı yurtdışındaki refah dolu hayatıma tercih etmem, edene de şaşarım. hatta bir hamburgeri bile akrabalarıma tercih ederim.

not: akrabalarım iyidir.
Aynen ben de öyle düsünüyorum. Bu arada ben burda konu sahibinden de yalnizim, es, sevgili de yok, yine de degismem :)
 
Davulun sesi uzaktan hoş gelir. Akrabalar özel hayat bırakmayınca o yalnızlığı çok özlersiniz. Ki Türkiye'de de görüşeceğiniz sayılı insan kalmış zaten. Çocuklarınızın geleceği için yurt dışının daha iyi olduğunu düşünüyorum. Şu an hamileyim. Büyük konuşayım. İnşallah eşimle çocuğumla kurulu düzenimizle sağlıkla yurt dışında ay tüh ne kadar yalnızız deriz. Çünkü şimdiden doğmamış çocuk için her kafadan bir ses çıktığı için stres yaşıyorum.
 
Back
X