Çok acıBenden 7 yaş küçük erkek kardeşim var ben büyüttüm,annem çalışıyordu (evden uzaklasmak için kendi itirafı ) ona anne oldum, abla oldum, öğretmeni, arkadaşı, sırdaşı oldum...
Ogrendigim- yapabildiğim, yapamadığım- öğrenemediğim her şeyi öğrenmesini ve yapabilmesini sağladim...
Sonuç mu 2 haftada bir 5 dakika göstermelik arayan gorevmis gibi konuşup kapatan derdini halini sormayan bi insan nankör, vefasız samimiyetsiz...
Al sana kardeş, al sana bağ
O bağı istemeyen gelistirmeyen bir taraf da sizsiniz.
Tek taraflı ne kadar olur bilmiyorum abim ben üniversite okurken de hiç aramazdı hayatımın dönüm noktalarında da hiç varlığını hissetmedim şimdi arasam konuşacak konu bulamam o denli uzağız yengem aradığı için onunla iletişim halindeyiz bir de ben yeğenlerimi arayayım göreyim diye aramıyorum onlar arıyor ama yüzyüzeyken her türlü ilgiyi sevgiyi gösterir hediyeler alırım ama doğum günlerinde aramak içimden gelmez mesela , zamanla sevgi ilgi görmedikçe iyice uzaklaştım belki de çünkü çocukken anlaşamayan kardeşler bile evlenince paylaşımları artıyor birbirine bağlılıkları artıyor gibi geliyor , ben ailenin okumuş durumu iyi kızı olmaktan sebep sadece para mevzularında hatırlanan biriyim genelde fakat benim yapım da dediğim gibi mesafeli ve değişmesi çok zor gibi
Ben abimden asla babalık tarzı bir yaklaşım görmedim aramızda iki üç yaş var ama paylaşım sıfır , babam da soğuk ve mesafeliydi üstelik çocukluğum babamdan korkarak geçti vurmazdı ama asabi ve tahammülsüzdü ihtiyaçlarımı hep anneme bildirdim o da babama, şimdi garip bir şekilde babam çok sevecen ilgili oldu yaşlandıkça ama gene de babama olan soğukluğumu aşamadım çünkü tüm karakterimi o yıllar şekillendirdi şimdi gösterdiği sevgi beni daha güçlü yapmıyor
Buna kesinlikle katılıyorum yengemin ailesi inanılmaz bağlıdır birbirine kardeşleri için canlarını verirler çünkü aileden almışlar. Bizde ise annem asla arabulucu olmadı çünkü kendisi de sevgisini gösteren biri değil anneme sarılıp öptüğümü bilmem bayramlar dışında, ihtiyaçlarımı karşılar ama bahsettiğim sevgi ve ilgi bağı olmadı hiç şimdi bakıyorum ebeveynler çocukları için yaşıyor her hatasında yanında oluyor varını yoğunu seriyor , bunun da aşırısı zararlı biliyorum ama sevgisiz çocuklar olmasından iyidir öyle kalabalık sofralarda mutlu ailelere özeniyorum çok büyük bir nimet
Aynen ben de sizin gibi bir ortamda büyüdüm
Okurken aaa ben de diye diye okudum sonuna üzüldümBenden 7 yaş küçük erkek kardeşim var ben büyüttüm,annem çalışıyordu (evden uzaklasmak için kendi itirafı ) ona anne oldum, abla oldum, öğretmeni, arkadaşı, sırdaşı oldum...
Ogrendigim- yapabildiğim, yapamadığım- öğrenemediğim her şeyi öğrenmesini ve yapabilmesini sağladim...
Sonuç mu 2 haftada bir 5 dakika göstermelik arayan gorevmis gibi konuşup kapatan derdini halini sormayan bi insan nankör, vefasız samimiyetsiz...
Al sana kardeş, al sana bağ
canım hiç üzülme. bizde 5 kardeşiz, 4 kız bir erkek. Bizim ailede de hiç bağlılık yok. Ablamın ikisiyle küs değiliz ama yabancı gibiyiz. bayramda seyranda, cenaze, düğün de karşılaşırsak yabancı gibi merhabalaşırız. nasılsan dan sonra sohbet edecek konumuz olmaz. Abim zaten hep bizden soyutladı kendini. onunla bir alakamız yok. sadece şehir dışında olan ablamla telefonlaşırız. Bu durum şundan kaynaklı annemiz, babamiz bize kardeş olmayı öğretmedi. zaten çok anlaşamıyorlardı. evde öyle sıcak bir ortam yoktu. Babam 4 yıl önce vefat etti. eskiden bayramda baba evinde karşılaşırdık. babamın vefatıından sonra annem de artık kalabalık misafire tahammül edemiyorum, yaşlandım dedi. Toplu karşilaşmalar da bitti., babamla beraber. Ama bazı aileleri görünce içim burkuluyor. insan gıpta ediyor. yapacak birşey yok.Selamlar öncelikle çevremde gördüğüm abi kardeş bağları o kadar sıcak ki sorun bende mi diye düşünüyorum. Abimle aramızda birkaç yaş fark var o evli çocuklu şu an hayat şartlarından uzaktayız ama aynı evdeyken de hiç kardeş gibi değil iki yabancı gibiydik. Sarılmayı öpmeyi bırakın sohbet edip dertleştiğimizi bilmem. Genel olarak aile ilişkilerimiz soğuktu ben ve abim annem ve babamla da sevgi dolu değildik belki de annem babam bize bu sevgiyi vermediği için böyle yabani olduk. Şimdi ben yeğenlerime karşı da hiç sıcaklık Özlem hissetmiyorum tamam görüştüğümüzde ilgileniyorum oyun oynuyoruz vs ama bir sene aramasam aklıma gelmez, bakıyorum insanlar yeğenlerine ölüp bitiyor ama ben bi el kadar yabancı hissediyorum onlara karşı , genel bi soyutlanmışlık hissediyorum aile ve kardeş bağlarına , içimi dökmek istedim sadece
