ben bişeyi anlamadım
bebek doğunca hemn küvez koydular sora sana mı getirdiler
yani küvezdeki çocuk hiç bi zaman çıkarılmaz diye biliyorum
tabi Rabbim böyle uygun görmüş o ayrı ama
Allah sabırlar versin canım ya
Rabbim sizlere uzun ömürler versin inşallah
Canım arkadaşlarım içim çok acıyor bu acımı sizlerle paylaşarak rahatlamak istiyorum 4 ocak pazartesi günü 35 haftalık hamileliğimin son bulacağı bir günmüş ani doğum sancılarıyla hastaneye kaldırıldım bebeğim doğmaya çalışıyordu tersti normal doğmasına imkan yoktu doktorum onu karnımda tutmak için hastanede yatırdı beni bebeğim çok sağlıklıydı doktorum doğsa bile hiçbir problem olmayacağını ama 1 gün bile olsa orda tutabilmenin yararını an latıp duruyordu çektiğim acılar aldığım ilaçlar annemin eşimin çırpınışları beni öyle görmeye dayanamamaları 7 ocağa kadar serumlar ve ilaçlarla daya ndım fakat doktor yarın sabah alıyoruz bebeğini dediğinde dayanırım düşüncesi düştü içime kendimi suçluyordum ağrılarıma dayanamadığım için bebeğim erken alınacak diyordum ama rahim ağzı açılmaya başlamıştı ve 8 ocak günü sabah 09.20 de sezeryanla zeynebim dünyaya geldi her şey çok güzeldi dünyam değişmişti eşimin gözleri bi başka bakıyordu ben bi başkaydım hele zeynebimiz misler gibiydi çok hareketli cıvıl cıvıldı kalkıp yürüyecek gibiydi tıpkı dedesine benziyordu o kadar güzeldi ki bir an önce eve gitmek istiyordum ama ertesi sabah bi tuhaflık vardı yavrumun yüzü morarmaya sağ eli morarmaya başladı doktora götürün onu dedim bu arada küvöze koymuşlardı zeynebimi oksijen veriliyordu sadece götürdüler onu ve kalkıp onu görmeye ya nına gittim yüzüne baktım meleğimin iç çekti sanki içim yandı birden meğer o yavrumun son nefesiymiş..ben bağırıp çağırmaya başladım doktorlar solunumu durmuş dediler.tam 55 dk geri getirmeye çalıştılar ama o gelmedi neden öldüğünü kimse bilmiyor her şey noormal giderken ne oldu ? sorgulayamam zeynebim karnımda ölmemek için doğdu babasına annesine kokusunu sevgisini tattırdı.kimsenin suçu yok allahım aldı onu yanına ama bir yanım sormuyor da değil neden diye.....o çok güzeldi.Benimdi bizimdi!!! şimdi içimdekileri sığdıramadığım için susuyorum.acımı yaşayan bilir.allah düşmanıma vermesin bunu 22 yaşında hayatımın çok acı bir tecrübesini yaşadım.Cennetteki meleğim annen baban seni çok seviyor sen hep yanımızda sağ omuzumuzdasın seni seviyoruz zeyneppppppp......!!!!!!
allah sabırlar versin canım
okurken içim ürperdi çünkü 1,buçuk yıl önce bende hemen hemen aynı acıyı yaşadım
bebeğim erken doğum falann değil normal tarihinde sezeryanl doğdu
hiç bir sorun yoktu,gayet sağlıklıydı,bembeyaz tenli çok güzel bi bebekti
herşey güzel gidiyordu,gece kaçkere uyandı ve ben onu emzirdim
daha hastaneden çıkmamıştım,doğumun ertesi günüydü
biraz ateşinin olduğunu farkettik,halsizleşmişti
sürekli uyuyordu baygın gibi uyuyodu ateşinin yükseldiğini farkettik
annem kucağına alıp doktora götürdü
arkasından ameliyatlı halimle bende gittim içime kötü şeyler doğuyordu
bi baktım annem ağlıyor ben annemi o halde görünce anladım kötü bişeyler var
ve birden feryat etmeye başladım ve dizlerim yerden kesildi hemşireler tuttu beni
beni makineye bağladılar nefesinde biraz sorun varmış diye oyaladılar
fakat bebeğim doktorun yanına gittiğinde yarım saatlik ölüymüş......
Bu acı beni mahvetti aylarca ağladım gözümün önünden gitmedi nisa bebeğim
ama rabbim bundan daha kötü bi acı yaşatmasın
inan gececek arkadaşım,acın biraz olsun hafiflicek yeterki sabret
bak ben şimdi tekrar hamileyim meleğime kardeş geliyo
mutluyum aklıma kötü günlerimi getirmemeye çalışıyorum
sende öyle yap bebeğinin sana şefaatçi olacağını ve seni cennet kapısının önünde beklediğini düşün.....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?