Zihinsel ve bedensel engelli bir çocuğun toplumda dışlanması.

Yuuna_Ra .!.:

Bu konu ne zamandır içime dert oldu. Hatırladıkça üzülüyorum ve keşke birşeyler deme fırsatım olsaydı diyorum. Sizin düşüncelerinizi de merak ediyorum.
Geçenlerde markete gittim. Bir bağırtı oldu ve korktum korkmadım diyemem ses nereden geliyor diye baktığım. Zihinsel ve bedensel engelli bir çocuk gördüğü istediği yiyeceklere heyecanlandığı için bağırıyormuş meğer. Hem bedensel hem zihinsel engelli, konuşamayan bir çocuk ne yapabilir allah aşkına? Yanımda iki çocuğu (5-6 yaşlarda) olan bir kadın agresif bir şekilde görevlilere "çıkarın şunu çocuklar korkuyor." şeklinde şikayet etti. Engelli çocuğun annesini uyardılar ve kadın çocuğu alıp çıktı. Herşey çok ani gelişti birkaç saniye içinde ve ben birşey diyecek fırsat bulamadım. Hiçbir şey almadan çıktılar. Geçekten çok içim burkuldu annesinin görevli uyarırkenki o mahçup bakışını unutamıyorum Ben olaylar karşında ilk önce tepki veremeden donar kalırım. Kadınla engelli çocuk çıktıktan sonra da iş işten geçtiği için şikayet eden kadına tepki vermedim ama keşke bir çift laf etseydim diyorum o günden beri.
Evet çocuklar korkabilir. Ama onların korkmamasını sağlamak zor değil bence. Korkulacak birşey olmadığını empoze etmek gerekmiyor muydu?
Lütfen çocuklarımızı bu konuda bilinçli yetiştirelim. Bizim de çocuğumuz engelli olabilirdi. Biz de o anne gibi muamele görebilirdik.

Genişletmek için tıkla...

Minastrit .!.:

Şu an sahip olduğumuz, çocuklarımızin sahip olduğu sağlığa güveniyoruz ve birer engelli adayı olduğumuzu unutuyoruz. Empatiden, hoşgörüden yoksun bir sürü insanla aynı havayı soluyoruz malesef. Kimi insan anlık durumlarda tepki veremez, kendinizi suçlamayın. Bir sey diyememiş olmanızı dert edinmeniz bile sizin hassas biri olduğunuzu gösteriyor zaten. İnşallah bir daha böyle bir durumla karşılaşmazsınız ama karşılaşırsanız da artık ne yapmanız gerektiğini biliyorsunuz en azından.

Genişletmek için tıkla...