Zor durumlar

Bildiğimi yapıcam zaten muhtemelen ama onu kaybetmeyi göze alamam. Ya benimle tüm bağlarını koparırsa?
 
Ya kızı başını açtı diye bir anne, bir baba nasıl iletişimi kesebilir evladından?- Afedersiniz ama diyorum...
Bir suç mu işliyorsunuz sanki. Beni öldürürsün, seninle konuşmam gibi laflar nasıl böyle bir durum için annenin söyleyeceği sözler olabilir.

Öncelikle bu durumu kendin istemelisin. Zorla güzellik olmayacağını annen anlamalı ve istemese de sana saygı duymak zorunda. 30 yaşında, maddi özgürlüğü olan reşit bir bireysin sonuç olarak... Reşit olmayan çocukta bile baskı uygulanacak bir konu değil gerçi ama neyse...
 
Ben annemi bu noktada eleştirmiyorum. Kadın 65 yaşında. Köyden şehre gelmiş ama çevresi hep aynı. İlkokul mezunu. Ailesinden nasıl görmüşse bende de onu görmek istiyor. Özgürlükçü değil o kadar.
Saygı duymak zorunda evet ama ben şimdi bunları düşünmek istemiyorum. Tek düşündüğüm onu üzmeden kabullenmesini sağlamak.
 
Anneninizin yaşama sebebi bir başörtüsünden mi ibaret?
Çok doğru sormuşsunuz bu soruyu. Yani saçma geliyor evet ama tanısanız annem çok tatlı kadındır aslında. Ama konu din, başörtüsü vs bunlara gelince asla tavizi yok.
 
Eş ailesi çok da etkilemez herhalde insanı. Ama insan kendi annesine kıyamıyor işte
 
Kabullendiremezsin. Yeni fikirlere ve görüşlere açık olmayan birini ikna edemezsin.
 
Küçüktüm kapandığımda. Çok dogmatik bişi. Anne-abla öyle olunca süreç akışında işledi işte. Annem konuşulamayacak sanırım bu konuda. Alışır mı zamanla bilmiyorum.
Siz nasil acilacaksiniz peki.okadar sene basortulu olunca disari cikinca kendinizi nasil hissedeceksiniz.cevrenize ve ailenize karsi
 
Kaç yaşında yaşadı peki bu süreci?

23 yaşında. 7 senedir kapalıydı. Onun için zor olan kısmı o kendi isteğiyle kapanmış. Gerçekten istedigini ve sevdiğini düşünürek. O yüzden zordu. Hatta onun konuşmaları ve tesettürü sevmesi nedeniyle kapanan arkadaşlarımız bile olmuştu . Açılma düşüncesi uzun bir sorgulama, tartma sonucu karara vardı. Sonrasında tepkiler kısmını nasıl karşılarım diye de uzun uzun düşündü. Çünkü tüm üniversite onu öyle tanıyordu. Çok sevilen, sayılan bir kızdı. Hani sunacak hiç bir bahanesi yoktu onun ailem baskı yaptı vs diye. Tek dediği o zamanki çevrem beni buna yönlendirdi , keşke diğer taraftan da bakan etkin kişiler çevremde olsaydı demek oldu. Velhasıl önce kendisini süzgeçten geçirdi , inceledi , tanıdı. Sonra çevresini.

Dolu dolu bir kız. Derin düşünen, hoşgörülü, güçlü birisi.

Edit : yine ondan sonra açılan arkadaşlarımız oldu. Arayıp akıl soranlar oldu. Yani siz güçlü olup emin adımlarla kendinize güvenerek bir karar alınca insanlarda bu enerjiyi ve özgüveni algılıyor. Karşı olanlarda bir süre sonra alışıyor , normalleşiyor. Arkadaşımın annesi ve akrabalarında olduğu gibi.
 
Haklısınız da 65 yaşında, köyde yetişmiş, o çevreden kopmamış bir kadından bahsediyoruz. Bu kabuğunu nasıl kırıcam onun?

65 yaşindaki kadin intihar etmez. Nasil olacağini bile bilmez. Ki inandiği dine göre günah olan birşey, hiç yapmaz.

Sadece şok yaşadiğindan dolayi öyle söylüyor. Zaman ile oda alişir. Insanoğlu neye alişmiyor ki? Evlat acisina bile bir şekilde alişilip gidiyor. Nasil mutlu olacasan öyle yasa. Hayat çok kisa çünkü.
 
Siz nasil acilacaksiniz peki.okadar sene basortulu olunca disari cikinca kendinizi nasil hissedeceksiniz.cevrenize ve ailenize karsi
Ben o kısmı hallettim kendi içimde. Hazırım buna. Benim meselem annem, onun alışması.
 
Benden küçükmüş. O yaşlarda daha cesur olabilseydim keşke. Şimdiye alışmış olurlardı.
 
Alışır dimi? Kabullenmez belki ama bu kadar üzülmez de.
 
Benden küçükmüş. O yaşlarda daha cesur olabilseydim keşke. Şimdiye alışmış olurlardı.

Bence yaş meselesini kafaya takmayın. Bakın örneğe ihtiyaç duyuyorsaniz o dönemlerde bende onun için çok araştırmıştım;internette bir hanımefendi vardı , Ayşe Arman da röportaj yapmıştı hatta. Yıllarca kapalı bu hanımefendi. Evleniyor, çocuğu oluyor, yine kapalı. Sonra açılmaya karar veriyor ve açıyor başını. Zor geliyor ve kendisini ifade edemediğini dusunuyor. Çünkü bu kişisel bir karar ve direk insanın huzurunu etkileyebiliyor eğer kişi bunu istemiyorsa. Yaşla ilgisi yok. Siz şimdi karar verirsiniz, arkadaşım 23 ünde. Diğeri 40 yaşında.
Aile ve toplum baskısı mi ağır basacak yoksa sizin kendi özgürlüğünüz mü? Buna siz karar vereceksiniz.
 
Bir arkadaşımın annesi 50 yaşından sonra açtı başını. Hiç örtmek istememiş zaten. Eşi vefat edince de "millet ne der" diyerek hiç açamamış. Kadın o yaştan sonra çevre ve aile yapılarına göre büyük cesaret gösterip açtı başını. Şimdi çok mutlu. Çok da hoş, bakımlı bir kadın.

Başkaları ne der, ne hisseder diye düşünürken ömür geçiyor. Siz ne istiyorsunuz, siz nasıl hissediyorsunuz bu önemli. Bir daha bu yaşlara da dönemeyeceksiniz. Bunu düşünerek bir ömür geçirmeyin. Kararınızı uygulayın, anneniz de göre göre alışır. Size psikolojik baskı yapmaya hakkı yok, buna izin vermeyin.
 
Şu an değil burdan tayinim çıkınca, yeni yer yeni yaşm şeklinde düşünüyorum. En azından 6 ayı var. Çok tepki verdi yaa.

Ben de böyle diyecektim tayin isteyip yeni bir yaşam kurun diyecektim

Gidin açılın anneniz de alışır

Halam 1954 doğumlu küçük bir yerde büyümüş açık kadın yok etrafta

Liseye vs gitmiş ama dışarıda örtüp okulda açmış ki liseye giden kız sayısı az çalışan kadın nerede ise yok

Sonra üni kazanıp gitmiş tabii baş kapalı kıyafet ona göre

İlk eve döndüğünde ise açık ve pantolonla dönmüş

Onun annesi de zor alışmış ama 65 yaşına geldi bikinisini vs giyer
 
Woaa hala idolüm şu an. Annem 52 doğumlu. Köyden çıkmış evlenip babamla şehre gelmiş. Çok yönlü bakabildiğini söyleyemeyeceğim.
Babam öyle değil ama. O da ilkokul mezunu ama zihinsel olarak daha farklı.
Allahtan bir de babamın üzülmesine üzülmek zorunda değilim. İkisi birden ağır olurdu.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…