Merhaba arkadaşlar benim derdimi daha önce kimsede duymamiştim Allah kimseyi böyle insanlarin icine düşürmesin.3 yillik evliyim.biz eşimle severek evlendik ancak ailesinin ve onun icin en önemlisi mesleğimmiş.(keşke bunu baştan anlamak mumkun olsa.) Eşim yakişikli kariyer sahibi kötu aliskanliklari olmayan ve muhafazakar bi aileden olunca hic tereddut etmeden ailemde bende onayladik.nişanliyken biraz tutumlu oldugunu farketmiştim ama bana dayanamaz istedigimi alirdi.evliligimizin ilk zamanlari guzeldi ancak bazi harcamalar yuzunden kavga ettigimiz ve beni hirpaladigi oldu ama sonrasinda hep gonlumu aldi.hakkimi savunan biri oldugum ve onun karsisinda yukses sesle konustugum icin hirpalamasini kendi suçum gibi duşunuyordum.ilk yaz tatilimizde ailesine ne kadar bağimli oldugunu farkettim.bana alinacak şeyleri bile annesine danişiyordu.5 haftalik tatilin sadece 1 haftasini kendi ailemle gecirmemiz gerektigini onlar erkek tarafi oldugu icin benim bazi seyleri alttan almam gerektigi soyleniyordu sürekli.annesine bir derdimi soylesem sorunun hep benim alttan almamamdan kaynaklandigini soyledi.ona gore şiddeti bile hakediodum.sonra hamile kaldim.berbat bi hamilelikti ağlama krizleriyle gecti.ama yavrum olunca duzelir diye umdum.yanimizda cocuga bakacak kimse olmadigi icin ben ucretsiz izin kullanmak istedim fakat ailesi ve eşim bir olup bunu kabul etmwdi.ucretsiz izin alirsan burnundan getiririm dedi eşim ve aldigim 6 aylik izinde cidden de öyle yapti.neyse ben dayanamayip calismaya basladim.calisinca da hicbirsey duzelmedi ne parami rahat harcayabildim ne de izinlerimi rahat kullanabildim.calis derken cocugun kucuk oldugunu dusunmeyen insanlar konu kreş olunca cocuga kiyamadilar ! (Kreş e para kaptirmamak için ) gelip kendileri bakmak isteyince işler iyice çiğrindan çikti.neyse uzatmayayim bu sakin terbiyeli adam konu annesi olunca canavar oldu ve annesine samimi davranmiorim die benimle tum alakasini kesti.yeri geldi emzikli cocugu alip memleketine goturdu.ailem bana destek oluyor beni koruyorlar die onlara düsman oldu halbuki bugune kadar hep ailem aramizi duzeltti.en sonunda da tekrar cocugu kacirmaya tesebbus etti ve babamla aralarinda munakasa oldu.onun üstune yüŕüdü.ben salak gibi hala acaba soyledigim laflar mi agirdi cok mu dik basli davrandim yeterince cabalamadimmi olanlara ben mi sebep oldum die dusunup boşanma konusunda bir adim atamiyorum.şuan ayri eve çiktim ancak karar veremiorum.kendisi birak ozür dilemeyi beni hala tehdit edio ama hayatta en son olmasini istedigim şey bi cocugun babasiz buyumesi
bana kalsa asla arkama bakmam ama cocuguma kiyamiyorum.Hakkini vermem lazim cocuguyla ilgili bir baba.ne yapmam gerekiyor hic bilmiorum.
Babasını öldürmeyeceksiniz konu sahibesi bi sakin olun, sadece boşanacaksınız. Boşanmış aile çocuğu anasız babasız kalmış çocuk demek değildir.
Eğer gerçekten iyi bi babaysa, çocuğunu sözde değil gerçekten seviyorsa, gerçekten çocuğuna sahip çıkmaya, kol kanat germeye hevesliyse boşanmanız durumu değiştirmeyecektir. Belli başlı zorluklar yaşanır elbet ama çözülmeyecek ya da çocuğu perişan edecek bi vaka olmaz ortada. İş vb. sebeplerle yılın çoğunu evden uzakta geçirmek zorunda kalan anne-babaların çocukları ne kadarını yaşıyorsa o kadarı yaşanır.
Ha eğer boşanmanızı babalıktan son çıkış olarak görecekse, boşandığınız için size duydugu kızgınlık ya da kırgınlığı çocuğunuzdan çıkaracaksa da "iyi bi baba" yoktur ortada, hiç olmamıştır. Öyle bi babadan da ne evlilik içinde ne evlilik dışında hayır gelmez.
Demeye çalıştığım şey kendi hayatınızı ve geleceğinizi abartılmış "parçalanmış aile çocuğu" arabesk-fantezi kültürüne kurban etmeyin. Çoğu yaratılmış algıdan ve göz korkutmadan ibarettir sizin konumunuzdaki bi kadın için. Maddi ve manevi desteginiz var. İyi, sizi seven ve kollayan bi aileye ve bi işe sahipsiniz.
Şiddet kurbanı (hırpalamak diyerek yumusatmaya calısıyorsunuz durumu kaldırabilmek adına), sindirilmiş, korkutulmuş, sesi solugu kesilmiş, düşünceleri mühürlenmiş bi annenin çocuğu olarak büyümek istemez hiç kimse. Daha da acısı kimse annesinin zindanının parmaklıkları olmak istemez. Babasının, babaannesinin annesine eziyet ettigini görerek büyümek istemez.
Yapmayın etmeyin o yüzden. Yol yakınken dönün.