- 16 Eylül 2014
- 77
- 71
- 23
- 36
- Konu Sahibi YalnizlikPaylasilmazmis
- #1
Merhaba arkadaşlar,
Ben 3 yıllık evliyim, henüz çocuğumuz yok, açık konuşmak gerekirse düşünmüyorum da.. Çocukları severim elbet ama hiçbir zaman da çok fazla istemedim çocuk sahibi olmayı. Bunu eşim de biliyordu evlenmeden önce. O zamanlar "zamanla değişir düşüncen" demişti...
Bayramda kayınvalideme gittik, başka akrabalar da vardı, orada başladı "bi torunum olsa" demeye.. Yaşlı kadın, torun istemesi doğal tabii ama başka insanların içinde demesi sinir etti. Her neyse, sonra misafirler gitti, biz bize kaldık, beni oturttu karşısına, başladı kızmaya... yok evleneli onca zaman olmuş, herkesin çocuğu oluyormuş bi biz kalmışız, insanlar yanlış anlarmış, "kusurlu" sayarlarmış. Ne alakası var dedim, bu bir "kusur" değil ki... kaldı ki cidden bu yönde bir rahatsızlığımız olsa (allah korusun) bu da bi kusur değil. Ben öyle deyince sesini daha da yükseltti, torun istiyomuş da, en büyük oğlunun çocuğu olmayacak mıymış, göremeyecekmiymiş o günleri, utanmam lazımmış onun karşısında öyle konuştuğum için. Niye evlenmişiz o zaman, boşuna mı o kadar düğün falan yapılmış.
Kan beynime sıçradı, evlilik illa çocuk doğurmak için midir ? Ayrıca bu bizim özelimiz, hatta en özelimiz. Bizden başka kimse karar veremez. Çocuğu doğuracak olan bensem, en başta benim bunu istemem lazım. Kimsenin zoruyla olacak iş değil dedim. Sonra kayınbabam geldi odaya, konuyu hemen kapattı. Her neyse o mesele orada kapandı sandım, bu sefer de eşim üstüme gelmeye başladı.. Denesek olmaz mıymış, sonradan alışırmışım.. onu da anlıyorum. Yani çocuk istemesi elbette doğal ama ben istemiyorum. Belki de gariplik bende ama cidden hiç düşünemiyorum kendimi o halde. Hem çok büyük bi sorumluluk, hem de hayatımızın baştan sona değişmesi demek. İşime ara vermem lazım, eve kapanmam lazım ve ben buna hiç alışkın değilim. 2 gün evde otursam bunalımda gibi hissederim. Ayrıca tam da bu zamanda, işimde yükselme şansım varken bu konunun açılması... kafam çok karşık, KVyi geçtim ama eşime acıyorum, çocuk istemesi çok doğal ve içimde çok az heves olsa bile tamam diyeceğim ama inanın yok. Hiç yok. Şimdi ne yapayım bilmiyorum... Akıl verirseniz çok sevinirim.
Ben 3 yıllık evliyim, henüz çocuğumuz yok, açık konuşmak gerekirse düşünmüyorum da.. Çocukları severim elbet ama hiçbir zaman da çok fazla istemedim çocuk sahibi olmayı. Bunu eşim de biliyordu evlenmeden önce. O zamanlar "zamanla değişir düşüncen" demişti...
Bayramda kayınvalideme gittik, başka akrabalar da vardı, orada başladı "bi torunum olsa" demeye.. Yaşlı kadın, torun istemesi doğal tabii ama başka insanların içinde demesi sinir etti. Her neyse, sonra misafirler gitti, biz bize kaldık, beni oturttu karşısına, başladı kızmaya... yok evleneli onca zaman olmuş, herkesin çocuğu oluyormuş bi biz kalmışız, insanlar yanlış anlarmış, "kusurlu" sayarlarmış. Ne alakası var dedim, bu bir "kusur" değil ki... kaldı ki cidden bu yönde bir rahatsızlığımız olsa (allah korusun) bu da bi kusur değil. Ben öyle deyince sesini daha da yükseltti, torun istiyomuş da, en büyük oğlunun çocuğu olmayacak mıymış, göremeyecekmiymiş o günleri, utanmam lazımmış onun karşısında öyle konuştuğum için. Niye evlenmişiz o zaman, boşuna mı o kadar düğün falan yapılmış.
Kan beynime sıçradı, evlilik illa çocuk doğurmak için midir ? Ayrıca bu bizim özelimiz, hatta en özelimiz. Bizden başka kimse karar veremez. Çocuğu doğuracak olan bensem, en başta benim bunu istemem lazım. Kimsenin zoruyla olacak iş değil dedim. Sonra kayınbabam geldi odaya, konuyu hemen kapattı. Her neyse o mesele orada kapandı sandım, bu sefer de eşim üstüme gelmeye başladı.. Denesek olmaz mıymış, sonradan alışırmışım.. onu da anlıyorum. Yani çocuk istemesi elbette doğal ama ben istemiyorum. Belki de gariplik bende ama cidden hiç düşünemiyorum kendimi o halde. Hem çok büyük bi sorumluluk, hem de hayatımızın baştan sona değişmesi demek. İşime ara vermem lazım, eve kapanmam lazım ve ben buna hiç alışkın değilim. 2 gün evde otursam bunalımda gibi hissederim. Ayrıca tam da bu zamanda, işimde yükselme şansım varken bu konunun açılması... kafam çok karşık, KVyi geçtim ama eşime acıyorum, çocuk istemesi çok doğal ve içimde çok az heves olsa bile tamam diyeceğim ama inanın yok. Hiç yok. Şimdi ne yapayım bilmiyorum... Akıl verirseniz çok sevinirim.
