1.5 yıllık fedakarlık ile evliliğimi sürdürdüm ama çok mutsuzum

Fedakarlık çok da iyi bir şey değildir aslında. Hem sen sürekli kendinden taviz verirsin hem de karşıdaki kişi sürekli sana karşı minnet altında hisseder. Burada ikincisi yok ama. Sadece siz tükenmişsiniz.
 
merhabalar herkese. hiç buraya bunu yazacağımı hayal etmezdim ancak kendi kendime düşünmekten bunaldım. 29 yaşındayım, çocuğum yok, çalışıyorum, 1.5 yıldır evliyim eşimle evlilik öncesinde de 1 yılıık sevgililik sürecimiz oldu. herşey sevgiliyken gayet güzeldi. ancak evliliğimizle beraber sıkıntılar başladı. eşim neredeyse ilk günden ilgisiz davranmaya başladı. birlikte yaptığımız aktivite yok, benimle zaman geçirmiyor, sohbet dahi etmiyoruz , varsa yoksa işi. çok yoğun çalışıyor ama insan 1.5 yılda hiç mi zaman bulamaz yani eşiyle vakit geçirmeye, birşeyler paylaşmaya. işim gereği ben eve geç geldiğim zaman dönüp yüzüme bile bakmıyor. sarılıp öpmez, güzel bir çift laf etmez. gözümün içine bakıp da seni seviyorum bile demiyor evlendiğimizden beri. düzenli bir cinsel yaşamımız yok. bazen 1 ayda sadece 2 kez birlikteliğimizin olduğu zamanlar oluyor. çalıştığı için eve geç saatlerde geldiği, hatta bazen hiç gelmediği oluyor. ben bu durumları istemediğimi kaç kere söyledim. gidip ben sarıldım, ben öptüm. ama bunların sonucunda bana işim bitmeden seninle ilgilenemem, konuşamam, benden ilgi bekleme diyor. sorunları çözmeye bile yanaşmıyor. gerçekten boğuluyorum. evin içinde tamamen yalnızım. yürürken, kahve içerken, tv izlerken , alışveriş yaparken, evi temizlerken, hatta uyurken. hep yalnızım. böyle olsun diye evlenmedim ki ben. çook çook mutsuzum. boşanmayı düşünüyorum. ama onu hala seviyorum. en son bana çok istiyorsan boşanabilirsin ama ben mahkemeyle uğraşamam, onun için bile vaktim yok sadece kendin uğraşırsın dedi. kızlar sizlerden bişeyler duymak istiyorumm .
Son bi kez mahkemeyle uğrasırım. Sonra da onun değerli vaktini ona bırakırım. Zaten yanlızsınız. En azından eşim var yanlızım demezsiniz
 
merhabalar herkese. hiç buraya bunu yazacağımı hayal etmezdim ancak kendi kendime düşünmekten bunaldım. 29 yaşındayım, çocuğum yok, çalışıyorum, 1.5 yıldır evliyim eşimle evlilik öncesinde de 1 yılıık sevgililik sürecimiz oldu. herşey sevgiliyken gayet güzeldi. ancak evliliğimizle beraber sıkıntılar başladı. eşim neredeyse ilk günden ilgisiz davranmaya başladı. birlikte yaptığımız aktivite yok, benimle zaman geçirmiyor, sohbet dahi etmiyoruz , varsa yoksa işi. çok yoğun çalışıyor ama insan 1.5 yılda hiç mi zaman bulamaz yani eşiyle vakit geçirmeye, birşeyler paylaşmaya. işim gereği ben eve geç geldiğim zaman dönüp yüzüme bile bakmıyor. sarılıp öpmez, güzel bir çift laf etmez. gözümün içine bakıp da seni seviyorum bile demiyor evlendiğimizden beri. düzenli bir cinsel yaşamımız yok. bazen 1 ayda sadece 2 kez birlikteliğimizin olduğu zamanlar oluyor. çalıştığı için eve geç saatlerde geldiği, hatta bazen hiç gelmediği oluyor. ben bu durumları istemediğimi kaç kere söyledim. gidip ben sarıldım, ben öptüm. ama bunların sonucunda bana işim bitmeden seninle ilgilenemem, konuşamam, benden ilgi bekleme diyor. sorunları çözmeye bile yanaşmıyor. gerçekten boğuluyorum. evin içinde tamamen yalnızım. yürürken, kahve içerken, tv izlerken , alışveriş yaparken, evi temizlerken, hatta uyurken. hep yalnızım. böyle olsun diye evlenmedim ki ben. çook çook mutsuzum. boşanmayı düşünüyorum. ama onu hala seviyorum. en son bana çok istiyorsan boşanabilirsin ama ben mahkemeyle uğraşamam, onun için bile vaktim yok sadece kendin uğraşırsın dedi. kızlar sizlerden bişeyler duymak istiyorumm .
Ne işle uğraşıyor sizde yardım edin işi bitsin vakit ayırın birbirinize
 
Çocuk da yokmuş hazır.
Sevgi yok
Cinsellik yok
İlgi yok
Adam boşanmaya bile ilgisiz.
Neyini seviyosun bunun yol yakınken ayrıl gitsin.
 
Evlenmeye nasıl vakit bulmuş? Ne güzel ya evlen, sonra böyle hayat yaşat ama boşanmaya vakit bulma. Ego tavan.
 
Adam ruhen sizi terk etmiş gibi görünüyor. Evlendikten hemen sonra boyle bir degisim korkutucu geliyor
kesinlikle öyle. acaba psikolojik bir problemi var da ben mi anlamadım veya anlamıyorum? düşünmekten kafa , beyin kalmadı. pandemiden önce gece de üniversitede odasında çalışıyordu. pandemiden sonra evde çalışmaya geçildi ama ben dikkatini dağıtırmışım diye yine üniversitedeki odasında çalışmaya gidiyor.
 
Anladığım kadarıyla adam işkolik.
Haz aldığı şeyler bunlar.
Hayatında kadına, aşka ihtiyaç duymuyor ki..
Şişme bebek yetermiş ona boşuna evlenmiş.
Aynen bu yazdigimi okutun.

Bir zahmet de anlaşmalı boşanma başvurusu için mahkemeye 5 dk birlikte uğrasın.
Demezsem de çatlarım pardon. "Salak herif!"
evet kesinlikle işkolik. ve işi ve aile hayatını birarada götüremeyen birisi eğer bunun için çabalamazsa bundan sonra da götüremez. hayatta hiçbir zaman iş, koşuşturmaca bitmiyor, bitmeyecek de. bunun farkında olup anı güzel geçirmek gerekiyor ama yıllarca böyle yaşamış birisini nasıl değiştirebilirim ki. ve sıkıntı şurada, sevgili olduğumuz dönemde ilgi, alaka en üst düzeydeydi her iş çıkışı beni alırdı. birlikte çay, kahve içer veya yemek yerdik, yürüyüş yapardık birlikte. ama şimdi hiçbirisi yok.
 
Bence size vakit ayırmamasının nedeni işinin yoğunluğu değil. Sizi sevmemesi, değer vermemesi. Daha doğrusu kendisini, yaptığı işi çok üst düzeyde görüp sizi kendisinden çok alt düzeyde görmesi. Terazide o ve işi 'değer' olarak üstte, siz alttasınız.

Yıllar geçtikçe düzelir, çocuk olur düzelir diye düşünüyorsanız. Bence yanılıyorsunuz. Seven, ilgi gösteren adam ilk günden yapar. Evlenmiş olmak için evlenmiş bir erkek.

Çözüm? Ya evlilik içinde yalnızlığınızı ve mutsuzluğunuzu kabullenerek kendinize tek kişilik bir dünya kurup devam edeceksiniz ya da cesur olup ayrılacaksınız.
size kesinlikle katılıyorum. bana verilen bir değer yok bu evde, olsam da olur, olmasam da olur. ama nasıl bu duruma gelindi anlayamıyorum, bi insanın bu kadar değişebilmesi için çift kişilikli filan olması gerekiyor.
 
Bu adam sorumluluklarini yerine getiremeyecekse neden evlenmis? Kendine kinfor saglayan, camasirini yıkayıp ütüsünü, yemeğini yapan arada sevistiği bedava hizmetcim olsun diye evlenmiş.
Ben bu kadar yogun oldugunu sanmiyorum. Geceleri gelmemesi zaten kafa karistirici. Kimli nerede vakit geciriyor acaba? Hic goruntulu konustunuz mu geceleri gelmediginde? Bir de ogretim gorevlisi ise zaten derslere giriyordur sadece. Onun arastirma yapma yukumlulugu yok. Ogretim uyesi mi ogretim gorevlisi mi esiniz?
 
en son bana çok istiyorsan boşanabilirsin ama ben mahkemeyle uğraşamam, onun için bile vaktim yok sadece kendin uğraşırsın dedi.
Sanırım hayatımda duyduğum en kIrıcı cümlelerden biri. Adam sizinle konuşmak şöyle dursun, sizden boşanmaya "BİLE" tenezzül etmiyor.

Adamin genel halini "ilgisizlik" kelimesi açıklamıyor, çok sığ kalıyor. Adamın durumu size tenezzül etmemek.

Evin bir odasında bayılıp kalsanız,orda ölseniz haberi olmaz.

Banyoda kayıp düşseniz kalkıp bakmaz.

Sizden boşanmaya bile vakti olmayan bir adamın, evlilik yürütmeye vakti olur mu?

Üniversitede çalışmayı da abartma sebebi işkolik olması değil. Sizi sevmiyor olması.

Sevdiği birkadın bulsa... ve siz de onun sevdiği kadına verdiği vakit ve ilgiye şahit olsanız ancak o zaman anlarsınız beni.

Kalbinizi kırmak istemiyorum ama... eşinizin sorunu ilgisizlik değil.

Biz nişanlıyken eşim 12 saat uzakta 1 şehirde görev yapıyordu. Tek tatili pazar günüydü. Cumartesi akşam iş çıkışı yola çıkıp yanıma geliyordu. Pazar gündüz benimle oluyordu. Pazar gece yola çıkıp hic uyumadan işe gidiyordu.

Ve inanın bunu seven bütün adamlar yapar . Inanın yapar.
 
Çok önemli bir sınava mı hazırlanıyor bu aralar. Ve lütfen oturum ve iyice düşünün ya bu adam beni seviyor dediğiniz hiç biran olmadı mı? Bazı insanlar mesleklerine aşıktır ve istemeden de olsa sevdiklerini değer verdiklerini gösteremezler. Bazen ben de işime çok yogunlasirim o aralar eşim beni uyarır bazen de eşim kendini işine kaptırır ben onu uyarım
 
kesinlikle öyle. acaba psikolojik bir problemi var da ben mi anlamadım veya anlamıyorum? düşünmekten kafa , beyin kalmadı. pandemiden önce gece de üniversitede odasında çalışıyordu. pandemiden sonra evde çalışmaya geçildi ama ben dikkatini dağıtırmışım diye yine üniversitedeki odasında çalışmaya gidiyor.
Ay yaşlanınca da işiyle oturur muhabbet eder, sevgiyi de isinden alsin. Ne iş sevdaliligi bu ya tamam biz de işimize dikkat ediyoruz ama özel hayatimiz da var onu da ayni zamanda götürüyoruz. İsterseniz tekrar oturun konuşun ama boşanmak umrunda olmayan bir adamla ilerlemenin de bir anlami yok
 
Evin bir odasında bayılıp kalsanız,orda ölseniz haberi olmaz.

Banyoda kayıp düşseniz kalkıp bakmaz.

Sizden boşanmaya bile vakti olmayan bir adamın, evlilik yürütmeye vakti olur mu?

Üniversitede çalışmayı da abartma sebebi işkolik olması değil. Sizi sevmiyor olması.

Sevdiği birkadın bulsa... ve siz de onun sevdiği kadına verdiği vakit ve ilgiye şahit olsanız ancak o zaman anlarsınız

bana karşı sevgisi var mı artık bilmiyorum :KK43: çünkü seven insan elinden geleni yapar ama ben bir çaba göremiyorum. haklısınız belki de sevmiyor bile. tenezzül bile etmiyor bana farklı bir yön gösterdiniz belki de en acı nokta da bu ya. 2 yıl önce seven adam şimdi tenezzül bile etmiyor.
 
Sizde etmeyin o zaman.
Siz ettikçe cünkü kendini bulunmaz hint kumasi sanip, sizi daha cok yok sayacaktır.
Bu hayatta öğrendiğim bir sey varsa, o da sudur: Herkes sana ne kadar deger veriyorsa, o kadarını vereceksin.
Ne eksik, ne fazla. Siz daha fazla deger verdikçe, kendinize hakaret etmiş olacaksınız ve özgüveninizi kendiniz kiracaksiniz.
Insan kendisinin düşmanı olmamalı. Düzeltmek icin elinizden geldigini yapmissiniz. Simdi top onda. Onun ugrasmasi lazım.
Yapmiyorsa da, keyfi bilir deyip, yolunuza devam etmeye cesaret edebilecek kapasitede bir kadın oldugunuzu hicbir zaman unutmayın.
Tartip bicin, yolunuzu bulun.
 
Bence şöyle yap !
önce hiç boşanmadan falan bahsetme 1 ay ya da 2 ay kadar aşırı güzell ve bakımlı oll Sonra onu pat diye blşa aklında güzelliğin kaldın içi içinii yesin Ama mutlaka kurtul ondan
 
Cocuk yokken ayrilin ,kiymet bilmeyen size deger vermeyen biri icin omrunuzu curutmeyin
 
merhabalar herkese. hiç buraya bunu yazacağımı hayal etmezdim ancak kendi kendime düşünmekten bunaldım. 29 yaşındayım, çocuğum yok, çalışıyorum, 1.5 yıldır evliyim eşimle evlilik öncesinde de 1 yılıık sevgililik sürecimiz oldu. herşey sevgiliyken gayet güzeldi. ancak evliliğimizle beraber sıkıntılar başladı. eşim neredeyse ilk günden ilgisiz davranmaya başladı. birlikte yaptığımız aktivite yok, benimle zaman geçirmiyor, sohbet dahi etmiyoruz , varsa yoksa işi. çok yoğun çalışıyor ama insan 1.5 yılda hiç mi zaman bulamaz yani eşiyle vakit geçirmeye, birşeyler paylaşmaya. işim gereği ben eve geç geldiğim zaman dönüp yüzüme bile bakmıyor. sarılıp öpmez, güzel bir çift laf etmez. gözümün içine bakıp da seni seviyorum bile demiyor evlendiğimizden beri. düzenli bir cinsel yaşamımız yok. bazen 1 ayda sadece 2 kez birlikteliğimizin olduğu zamanlar oluyor. çalıştığı için eve geç saatlerde geldiği, hatta bazen hiç gelmediği oluyor. ben bu durumları istemediğimi kaç kere söyledim. gidip ben sarıldım, ben öptüm. ama bunların sonucunda bana işim bitmeden seninle ilgilenemem, konuşamam, benden ilgi bekleme diyor. sorunları çözmeye bile yanaşmıyor. gerçekten boğuluyorum. evin içinde tamamen yalnızım. yürürken, kahve içerken, tv izlerken , alışveriş yaparken, evi temizlerken, hatta uyurken. hep yalnızım. böyle olsun diye evlenmedim ki ben. çook çook mutsuzum. boşanmayı düşünüyorum. ama onu hala seviyorum. en son bana çok istiyorsan boşanabilirsin ama ben mahkemeyle uğraşamam, onun için bile vaktim yok sadece kendin uğraşırsın dedi. kızlar sizlerden bişeyler duymak istiyorumm .
Aynılarını bende yaşıyorum inanın buralarda zaman geçiriyorum psikolojim bozuldu artık gerçekten çocuk yapmak istedim o da olmadı çok iyi anlıyorum sizi ama boşanmak da çözüm değil ailem arka çıkmaz bana ailemin de yanına dönemem istemiyorum onları da eşimle de mutlu değilim sanırım kafayı yiyip ölecğm
 
Aynılarını bende yaşıyorum inanın buralarda zaman geçiriyorum psikolojim bozuldu artık gerçekten çocuk yapmak istedim o da olmadı çok iyi anlıyorum sizi ama boşanmak da çözüm değil ailem arka çıkmaz bana ailemin de yanına dönemem istemiyorum onları da eşimle de mutlu değilim sanırım kafayı yiyip ölecğm
Çocuk yapmak mı çözüm? Mutsuz bir evliliğe çocuk yaparak ne olacak zannediyorsunuz?
 
X