Muhtemelen bundan, benimseyemediniz evi. Tüm hayatınız değişmiş çok normal aslında. Şehir dışında okumaya, çalışmaya gidenler daha kolay adapte oluyor evlilik hayatına ama bizim gibi aileden çok uzaklasamayanlar zorlanıyor.Hayır hiç uzaklaşmadım
AptalımSizi sürekli terk etmiş biriyle neden evlendiniz
Bence siz esinizin sizi gecmiste uzdugu konulari guya affedip kabullenip evlenmissiniz ama aslinda icten ice affetmemissinizSebep sadece benim olmuyor olduramıyorum. Bu evde durduğum süre boyunca nefes alamıyorum.
Anlayışlı o aynı yani zaten çok kibar romantik vs bi adam değildi neyse o yaniPeki eşiniz nasıl davranıyor size?
Mutlu olmamanız o kadar normal ki. Hevessiz isteksiz bir insanı evliliğe ikna etmişsiniz. Tabi ki kafasına silah dayamadınız ama sizin kadar istekli de değilmiş, sizin ifadelerinize göre yazıyorum. 6 yıl içinde yorulmuşsunuz, şu an diplerde olmanız çok normal. Kendinize yüklenmek yerine eşinizle duygularınızı konuşup terapi alabilirsiniz. Geri dönülmez bir yol değil. Boşanabilirsiniz hayatın sonu değil. Aynı eve girince olmayacağını anladım der geçersiniz. Ama nefes alamıyorum falan diyorsunuz bence bir psikiyatriye gidin.
Belki de yaşadıklarım net karar almamın önüne geçti bilmiyorum ama düzeleceğine değişeceğine dair umudum hiç yokSizin yasınızda bir kadının böyle ciddi bir konuda net karar alabilmesi gerekirdi. O yüzden çok garip geldi.
Eşinizle konuşuyor musunuz bu durumu?
6 seneyi boşuna geçirmişsino' o zaman..Sürekli bi evde yaşama fikri hayatımın geri kalanını hep onunla geçireceğim düşüncesi bile beni deli gibi gezdiriyor ortada günüm gecem yok
Eşinizle oturup konuşun icinizdekileri dökün illaki size yardımcı olur alismaniz için, bir orta yolu bulursunuz Başka türlü çözülmez ki. Bunlara rağmen hala ayniysaniz o zaman çaresine bakarsınız.Belki de yaşadıklarım net karar almamın önüne geçti bilmiyorum ama düzeleceğine değişeceğine dair umudum hiç yok
Herkese merhaba.
Ben çok çaresiz ve çok kötü durumdayım.
1 ay önce evlendim hem de sevdiğim adamla ama evlendiğim günden beri mutlu bir günüm yok. Onun yaptığı herhangi bi kötülük ya da sorun yok ama ben bir türlü kendimi bu eve bu evliliğe ait hissedemiyorum. 6 yıldır birlikteyiz ama hep ayrıl barış ayrıl barış ve hep o terk etti beni çok acı çektirdi sonunda evlendik ama hiç bişey düşündüğüm gibi değil. Sığamıyorum bu eve göğsüm sürekli bi yangın söndüremiyorum geceleri uyuyamıyorum gündüzleri ruh gibiyim. Kendimi sürekli test ediyorum onu kaybetsen naparsın diyorum hatta başkasıyla gittiğini düşünüyorum zerre canım acımıyor. Düzeleceğime zerre kadar inancım yok. Napmalıyım ben nolur akıl verin.
Evli kalmayı da hırs yaparsınız şimdiBelki de bilmiyorum ki onu evliliğe ikna etmek benim için amaç olmuştu artık.
Hep o terk etti beni çok acı çektirdi dedikten sonra evlendiyseniz söylenecek bir şey yok zaten.Herkese merhaba.
Ben çok çaresiz ve çok kötü durumdayım.
1 ay önce evlendim hem de sevdiğim adamla ama evlendiğim günden beri mutlu bir günüm yok. Onun yaptığı herhangi bi kötülük ya da sorun yok ama ben bir türlü kendimi bu eve bu evliliğe ait hissedemiyorum. 6 yıldır birlikteyiz ama hep ayrıl barış ayrıl barış ve hep o terk etti beni çok acı çektirdi sonunda evlendik ama hiç bişey düşündüğüm gibi değil. Sığamıyorum bu eve göğsüm sürekli bi yangın söndüremiyorum geceleri uyuyamıyorum gündüzleri ruh gibiyim. Kendimi sürekli test ediyorum onu kaybetsen naparsın diyorum hatta başkasıyla gittiğini düşünüyorum zerre canım acımıyor. Düzeleceğime zerre kadar inancım yok. Napmalıyım ben nolur akıl verin.
Tamam zamanında sizi çok üzmüş ama bunun karşılığında onunla evlenmişsiniz.Daha önce yaşadıklarımızdan dolayı bi acaba hep vardı tabiki aklımda . Çünkü zamanında çok üzdü beni.
Sevmiyormussunuz. Keşke sevginizden emin olsaydınız önce.Sürekli bi evde yaşama fikri hayatımın geri kalanını hep onunla geçireceğim düşüncesi bile beni deli gibi gezdiriyor ortada günüm gecem yok
Evlilik kolay iş değil. İnsan hemen adapte olamıyor. Bende çok sevdiğim adamla evlendim. İlk aylar bende çok korktum. Uyuyamadım mutsuzdum kavgalar çıkardım ama zamanla oturuyor. Bi süre sonra evini benimseyip başka bi evde rahat edemiyceksin. Düzen oturcak herşey yolunu buluyo sadece sabret benceHerkese merhaba.
Ben çok çaresiz ve çok kötü durumdayım.
1 ay önce evlendim hem de sevdiğim adamla ama evlendiğim günden beri mutlu bir günüm yok. Onun yaptığı herhangi bi kötülük ya da sorun yok ama ben bir türlü kendimi bu eve bu evliliğe ait hissedemiyorum. 6 yıldır birlikteyiz ama hep ayrıl barış ayrıl barış ve hep o terk etti beni çok acı çektirdi sonunda evlendik ama hiç bişey düşündüğüm gibi değil. Sığamıyorum bu eve göğsüm sürekli bi yangın söndüremiyorum geceleri uyuyamıyorum gündüzleri ruh gibiyim. Kendimi sürekli test ediyorum onu kaybetsen naparsın diyorum hatta başkasıyla gittiğini düşünüyorum zerre canım acımıyor. Düzeleceğime zerre kadar inancım yok. Napmalıyım ben nolur akıl verin.
Arkana bakarak önünü göremezsin. Geçti artık bitti o günler. Eğer tekrarlarsa o zaman bir hal çaresine bakarsın. Evine de alışamamışsın. Üzülmeni anlıyorum seni çok iyi anlıyorum. Ama sürekli böyle düşünmek depresyona sebep olur. Bak en güzel zamanların iyi düşün iyi olsun. Kimseye güvenmemen gerektiğini unutma. Lütfen çocuk yapmak için acele etme,korunmaya dikkat et..Daha önce yaşadıklarımızdan dolayı bi acaba hep vardı tabiki aklımda . Çünkü zamanında çok üzdü beni.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?