Ben bir hata yaparak 18 yaşındayken kendimden baya büyük bir adamla görüştüm. Ben onu 36 sanıyordum ama 38 falanmış galiba. Avustralyalıydı bu adam. Dilciyim ve oturup İngilizce konuşmak çok güzeldi. Hiç yaşıtlarımla anlaşamazdım o zamanlar, hepsi çok çocuk gelirdi ama bu adam görüştüğüm en çocuk insandı. Film zevklerimiz benzerdi. Beni yetişkin bir birey olarak dinlerdi. Bana yetişkinmişim gibi davranırdı. Görüşlerimi sürekli önemser, farklı bakış açıları sunabilmem hoşuna giderdi.
Hayat olarak ben sorumluluk sahibi bir öğrenciydim, iş sahibi olmak meslek edinmek için çabalıyordum. O adam da anadilini bilmek dışında hiçbir vasfı olmadan benim mesleğimi yapıyordu (College denen önlisans tarzı iki yıllık temel eğitimi dahi bitirmemiş lise mezunu adam özelde çalışırken benim aldığımın onlarca katını kazanıyordu anadilinden dolayı -ki ben de anadil düzeyindeyim sadece Türkiye sınırlarında doğmuş olmam gibi bir durum dezavantaj oluyor).
Abisiyle yaşıyor kira ödemiyordu (Abisi üniversite personeliydi kendisi özel dil kursunda öğretmenlik yapıyordu). Eve hiçbir katkısı yoktu. Bu yaşta bu sorumsuzluğu bende hanesine eksi puan olarak yazılmıştı. Ben evde oturup ders çalışırken bu adam o bar senin bu bar benim geziyordu. Spor yapıyordu, benden çok daha aktif bir hayatı vardı. Birlikte olsaydık beklenenin tersi şekilde sıkıntı olurdu. Genç olan ben evden çıkmak istemez yaşlı olan o bardan bara gezmek isterdi.
Sevgili olmadık ama fiziksel az bir şeyler yaşadık. Başından itibaren emindim ilk ilişkimi o adamla yaşasaydım buna pişman olacağımdan. Zamanla fark ettim ben onu sevmemişim. Fikri olarak hoşuma gitmiş. Farklı bir kültür, yabancı oluşu, kendim kadar iyi İngilizcesi olan birisi olması; beni ciddiye alması, yetişkin gibi davranması vs hoşuma gitmiş, bunları sevmişim.
Hata diyorum ama aslında iyi ki de olmuş. Kötü şeyler yaşanmış da olsa hayattan ne istediğimi görmemi sağladı bu deneyim. Bu adamdan sonra iki kişiyle görüştüm. İkisi de yaşıtımdı. İlki yine aşırı çocuktu ve hiç olgun değildi. Diğeri de şimdiki görüştüğüm insan. Benden sadece 6 ay büyük. Hiçbir ilişkimde mutlu olmadığım kadar mutluyum. İlk ve tek uzun süren ilişkim zaten, 5. yılımızdayız. Evlenmek için atama durumları ve borç ödemelerini bekliyoruz.
Erkek arkadaşımla yaşıt olmanın en çok şu kısmını seviyorum, birbirimizin hayatına her anına tanıklık edebiliyoruz. Yaşantılarımız paralel ve asla konuşacak şeyimiz bitmiyor.
Öbür adamlayken bir yandan üzülüyordum. Sanki onun hayatının yarısından fazlasını kaçırmış gibi hissediyordum. Kim ne kadar yaşar bilinmez tabi ama benim yaşlarımdaki halini görememek, bunu kaçırmış gibi hissetmek güzel değildi.
şuan gayet uyumluyuz şükür..
