Eğer merak ettiğin ayni ortamdan ayrildiktan sonra gorusuluyor mu ise liseden arkadaslarimla da unv.den arkadaslarimla da gorusuyorum ben. Is dunyasinda daha zor olmakla birlikte bağ kurmak, orda taniyp görüştüğüm arkadaslarim da var. Yalniz kim sana dost olabilir diyorsan , bu biraz zor. Cu ku insan yaratilis gereği bencildir. Hamurunda bencillik var. Insanlarin arkadasliklari dahi bir ihtiyactan sebeptir. Hayati paylasma, yasama, konusma bazen de dinleme ihtiyaci.
Dost dediğim tek kisi vardi ondan da beklemiyecegim darbe yedim. Kardesim dediğim kisilerde var. Biri bana daha yakindir ve cok desteğini gormusumdur , sagolsun. Cok defa abudik kubudik meselelerimi dinlemistir of bile demeden... yasadiklarndan sonra ise insan birine dost diyemiyor. Gerci bana gore kardeslik dostluktan ote bisey:)
Senin gibi bu yasima kadar hep arkadasliga onem vermis biriyim. Son olarak sunu diyebilirim ki insanlar karsilikli olarak birbirlerini cekebliyorlarsa arkadaş kalablirler.
Kimse sorsan "ben dost kazığı cok yedim" der evet ama kendi yaptigina dönüp bakmaz. Bu mnada ben kendi yanlislarimi da gormeye calisip, arkadasimin hatasina odaklanmamaya calisirim. Çünkü belki de cok defa ona ters gelen bir seyi bende, gormezden gelmis olablir. Ikincisi ise affedici olmak. Unutamasan da bazi s ey leri gormezden gelmek gerekiyor. Asla affedemem dedigim seyler yasatan insanla hala gorusuyorum.