- 24 Nisan 2013
- 5.848
- 9.870
- 178
- Konu Sahibi Led_BiR_Vele_DisTiri
-
- #21
30 yasındayım ben
Ben ikinci çocuk sırf ilkine arkadaş olsun diye yapılmasına karşıyım. Yaşadığınız zorlukları anlayabilyrm, zor bir doğum ve sonrasında zorlu bir döndmden geçmiş bir anne olarak. 2.çocuğunuzu da ilkini istediğiniz sebeplerle karar verip öyle yapmanın daha doğru olduğuna inanıyrm. Sırf biri yalnız kalmasın diye dünyaya getirmek... Bana yanlış geliyor.Teşekkür ederim degerli yorumun için
benim çevremde de bolca sorumsuz baba örnekleri doluydu..
Eşim onların aksine çok ilgili bir baba
Zannediyorum ben rahatıma düşkün bir kadınım ve gözüm kesmiyor
yaşınız uygunmuş. ayrıca kardeş peşpeşe olmadıktan sonra yas farkının bir önemi yok. yani ya iki üç yaş olacak ki birlikte büyüsünler ya da 6 olmuş 9 olmuş farkı yok. bu durumda sartlarınızı ayarlayıp rahat rahat anne olmanız daha mantıklı görünüyor.30 yasındayım ben
Ayy valla ben evliyim 2. Çocuğu düşünmüyorum açıkçası Allah isteyene versin.ben abimle görüşmüyorum bile.ne arar ne sorar ya düğüne gidiceklerdi karısıyla kendi akrabamızın annem kardeşinide götür dedi yok efendim arabaya sığamayız 2 çocuk var demiş al sana abi.sen ölünceyimi düşünüyorsun şimdi.hangi kardeş hangi kardeşe yardım ediyor borç bile vermiyor,şuan hazır değilsin istemiyorsanda yapma ilk önce ev alın.çok zor 2 çocuk büyütmek.ille yapıcaksın diye bişey yok yaniMerhaba çok sevgili hanımlar..
Ben artık iyice psikopata bagladım..
Dün eşim istiyorum kız okula başlıyor bu sene artık bu fikre alış kontes ölüp gittigimizde onun akrabaları dışında kimsesi olmayacak akraba ile kardeş farklıdır dedi ve ben sessiz kaldım sonra odaya bir hışımla girerek olmaz dedim doguracak olan benim istemiyorum diye atarlandım adam öyle kumanda elinde suratıma saf saf baktı ve delirdin mi dedi ?
Yatak odasına girdim agladım,agladım,agladım...Buna mı agladın be kızım ? diyeceksiniz belki..Hayır tabiki sadece buna değil içimde biriktirdigim tortularımı gözümden yaş yolu ile boşaltma gayreti belkide neyse bunu geçelim..
Asıl mesele
Niye böyleyim ? Niye bu kadar tepkiliyim ?
4 kardeş olup kedi köpek gibi birbirimizi ufaklık zamanlarımızda yedigimiz için mi ?
Hamilelik sırasında yaşanması muhtemel olan bebek anomalileri mi ?
Maddi olarak yetememe korkusu mu ?
Diyorum daha bir evim bile yok..Burası İstanbul 2.bir çocuk ciddi anlamda masraf demek benim için..Lütfen anneligi maddiyatla ölçüyor bu ne biçim kadın demeyin aklıma takılıyor işte elimde değil..
Ben mali muşavir olarak sınavlara hazırlanmak istiyorum daha..Bir sürü planım var kendime göre..
Ehliyet kursuna gidecegim,kanun ya da gitar ögrenmek için kurslara gidecegim
İşten çıkıyorum bu sene kızımın okul meselesi yüzünden bir sürü kitap alıp okumak gezmek tozmak kızımla faaliyetler eşliginde eglenmek istiyorum..
İlk gebeligimde çok kilo aldım ben 49 ile hamile kalıp 80'e yakın bir kilo ile doguma gittim ve sezeryanla kucagıma aldım göbegim türkiye'nin fiziki haritası gibi artık takmamayı ögrendim desem de tabi aynalarla pek barışık olamıyorum maalesef..Göbekten yukarısı ile hemhal olunca koy g... gitsin sen annesin artık olacak o kadar diyerek zügürt tesellisi veriyorum kendime..
4 ay boyunca lohusa depresyonundan çıkamadım dezavantajım ailem uzakta idi..Tek basına büyüttüm ben kızımı tabi bu benim için hiç kolay olmadı ama başardım hamdolsun..
Artık sürekli bana annem babam hariç ailemin bütün efradı 2.çocuk için ikna yöntemine girişti..Telefonlaşıp halini hatrını sordugum ve çok deger verdigim halalarım teyzelerim bana sürekli kızımın bir kardeş ihtiyacının oldugu telkinleri ile beni sürekli gazlıyor..
Sonrası ?
Muamma ! Yok işte ben gerçekten neyi isteyip neyi istemedigimi bilmiyorum artık..
Tamam kardeşsiz kalmasın kızım ama ya benim korkularım ?
Nasıl yapmalıyım hanımlar..
Nasıl gider benden bu korkular ?
Düşününce neden olmasın olabilir dedigim şey için ertesi gün asla olmaz dememeyi nasıl başabilirim.
Deneyimlerinize,düşüncelerine ihtiyacım var..
benzer durumdayızMerhaba çok sevgili hanımlar..
Ben artık iyice psikopata bagladım..
Dün eşim istiyorum kız okula başlıyor bu sene artık bu fikre alış kontes ölüp gittigimizde onun akrabaları dışında kimsesi olmayacak akraba ile kardeş farklıdır dedi ve ben sessiz kaldım sonra odaya bir hışımla girerek olmaz dedim doguracak olan benim istemiyorum diye atarlandım adam öyle kumanda elinde suratıma saf saf baktı ve delirdin mi dedi ?
Yatak odasına girdim agladım,agladım,agladım...Buna mı agladın be kızım ? diyeceksiniz belki..Hayır tabiki sadece buna değil içimde biriktirdigim tortularımı gözümden yaş yolu ile boşaltma gayreti belkide neyse bunu geçelim..
Asıl mesele
Niye böyleyim ? Niye bu kadar tepkiliyim ?
4 kardeş olup kedi köpek gibi birbirimizi ufaklık zamanlarımızda yedigimiz için mi ?
Hamilelik sırasında yaşanması muhtemel olan bebek anomalileri mi ?
Maddi olarak yetememe korkusu mu ?
Diyorum daha bir evim bile yok..Burası İstanbul 2.bir çocuk ciddi anlamda masraf demek benim için..Lütfen anneligi maddiyatla ölçüyor bu ne biçim kadın demeyin aklıma takılıyor işte elimde değil..
Ben mali muşavir olarak sınavlara hazırlanmak istiyorum daha..Bir sürü planım var kendime göre..
Ehliyet kursuna gidecegim,kanun ya da gitar ögrenmek için kurslara gidecegim
İşten çıkıyorum bu sene kızımın okul meselesi yüzünden bir sürü kitap alıp okumak gezmek tozmak kızımla faaliyetler eşliginde eglenmek istiyorum..
İlk gebeligimde çok kilo aldım ben 49 ile hamile kalıp 80'e yakın bir kilo ile doguma gittim ve sezeryanla kucagıma aldım göbegim türkiye'nin fiziki haritası gibi artık takmamayı ögrendim desem de tabi aynalarla pek barışık olamıyorum maalesef..Göbekten yukarısı ile hemhal olunca koy g... gitsin sen annesin artık olacak o kadar diyerek zügürt tesellisi veriyorum kendime..
4 ay boyunca lohusa depresyonundan çıkamadım dezavantajım ailem uzakta idi..Tek basına büyüttüm ben kızımı tabi bu benim için hiç kolay olmadı ama başardım hamdolsun..
Artık sürekli bana annem babam hariç ailemin bütün efradı 2.çocuk için ikna yöntemine girişti..Telefonlaşıp halini hatrını sordugum ve çok deger verdigim halalarım teyzelerim bana sürekli kızımın bir kardeş ihtiyacının oldugu telkinleri ile beni sürekli gazlıyor..
Sonrası ?
Muamma ! Yok işte ben gerçekten neyi isteyip neyi istemedigimi bilmiyorum artık..
Tamam kardeşsiz kalmasın kızım ama ya benim korkularım ?
Nasıl yapmalıyım hanımlar..
Nasıl gider benden bu korkular ?
Düşününce neden olmasın olabilir dedigim şey için ertesi gün asla olmaz dememeyi nasıl başabilirim.
Deneyimlerinize,düşüncelerine ihtiyacım var..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?