ben 3 yıldır evliyim, aralıkta anlaşmalı boşanma için duruşma günü aldık. şimdi 14 aylık bir oğlum var ve 6 aylık da hamileyim. ben de eşimin ailesi yüzünden boşanıyorum. aynı sizin gibi eşim de en küçükleri.. zaten evde hem kadın hem koca ben idim. maddi- manevi herşey bende idi.. eşime ne ikinci ne üçüncü.. bir sürü şans verdim. kaç kez evden gitti. bazen ben kovmuştum.. bana birgün dedi ki, biz ayrılmayız, ayrılsak da yne birleşiriz.. eşimin bana yaptıklarının artık hata ve yanlış olmadğını tamamen gözden çıkartıldığımı anladım. tükenmiştim. ikinci çocuk isteyerek olmadı. eşimle cinsel anlamda da soğukluk yaşıyordum. onca yaptıklarıma rağmen eşimin hep ailesiyle birlikte olmak istemesi, benim arkamda durmaması, bana saip çıkmaması, değer göstermemesi, sadece ailesiyle zaman geçirmek istemesi,onca alınan terapilere ( bir sürü para döktüm) rağmen kendinde suç görmemesi.. seviyorum kelimesini sadece söz ile söyleyip hiç bir zaman uygulamaya geçirmemesi.. bütün bunları bana yapmasına nasıl izin verdim.. ben mi yaşadım onunla 3 yıl boyunca nasıl yaptım deyip kendimi o kadar suçluyorum ve aptal gibi hissediyorum ki..
eşim babalığı hak etmeyen bir insan. ben ailesiyle hiç görüşmyordum, çocuğumu da göstermiyordum. hiç kimse de benle muhattap olmuyordu. eşim evde tel ile konuşmuyordu ama ben uyuduğumda harıl harıl mesajlaşmalar yapıp sildiğini, iş için gittiği yollar boyunca ablalarıyla sürekli dedikodu yaptığını biliyordum. ne zaman arasam teli meşguldü. ikinci hamilelikten sonra bu beni hiç bırakamaz deyip, önce gizli gizli yaptığı şeyleri artık normalmiş gibi yapmaya başladı. balkondan eşyalarını attım. evden kovdum. bana yine dön diyeceksin ama ben seni affetmeyeceğim dedi. 3 ay oldu onu evden kovalı.. anlaşmalı boşanma için imza attı. bence halen blörf yaptığımı, onsuz olamayacağımı düşünüyor. ama bende hiç birşey kalmadı. ne sevgi, ne umut. bu evlilik bitti. bir kaç kez mesaj attı. bu yuvayı sen yıktın diye.. bende evet ben kötü bir bayanım, biraz gururun varsa bu yaptığın horozluğu devam ettirir ve duruşmaya gelip boşanırsın benden ne kadar nefret edersen ben o kadar mutlu olurum, senden tiksiniyorum deyip sonlandırdım. gerçekten tiksiniyorum. ne yüzünü ne sesini duymak istemiyorum. çok uğraştım yola gelmesi, yuvasına sahip çıkması, çocuklarımın babasızlık yaşamaması için, ama o asla yola gelmeyeccek biri.. keşke o kadar şans vermeseymişim. pişmanım daha önce boşanmadığıma.
ben artık ailesinde suç bulmuyorum. ailesini tamamen elini eteğini çekmişti zaten.. biliyorlardı çocuklarının kendilerine bağımlı olduklarını.. çok çirkin bir güç yarışına girildi.. eşim acaba hangi safta yer alacaktı. bende girdim bu çirkin oyuna.. ve dedim ki alın verdim size tepe tepe kullanın.. vazgeçerek kurtuldum..
cengiz kurtoğlunun bir şarkısı var. " ben mağlubum ama sen de kaybettin, ben hayatı, sen de beni.... "
pişmanım 3 yılıma, hataydı, sevgim nefret oldu, dilerim kıymetimi ikinci eşinde anlar.. gelen gideni aratırmış.. allah yüzünü görmeyi duruşmadan sonra bir daha nasip etmesin.
ilk 2 ay zordu ama son 1 ay sadece kendime yoğunlaştım nasıl izin verdim bunca şeye? nasıl bu adamla aynı havayı soludum.