Veeee ben bugün 5 yıldır hep isteyip hiç yapamadığım o şeyi yaptım kıslar..
Aldım beyaz şarabımı (sadece kankamla içerdik) çat kapı gittim evine..(gerçi apartmanın kamerasından görmüş ve yukarı çıkana kadar ilk şoku atlatmış) ama yinede bir şok anını yaşadık..saçma sapan ne yapcağımızı,ne konuşcağımızı bilemeden..
o asrına ben onun sıpalara saldırdık önce sonra içeri geçtik ve bir sarıldık o zaman aktı gözyaşları işte! çok özlemişim onu çokkk..ona da dedim hep rüyalarımda bu anın değişik versiyonlarını görüyordum şimdi nihayet gerçek oldu diye:)) (ayrılan sevgililer gibi:))
13.00 gibi bıraktı eşim ve akşam 22.30 kadar ordaydık muhabbet et et bitmedi,o 5 yılın eksiklerini puzzle gibi doldurmaya çalıştık ara ara..kırgınlıklarımıza çok fazla girmedik çünkü girmeye kalkınca baktım girecez birbirimize:)) neyse herşey çok güzeldi yeniden dostluğunu hissetmek süperdi..hiç ayrılık yaşanmamışcasına muhabbetimiz aynıydı bi tek 3 çocuk girmiş hayatımıza meğer,ayrı evlerde aynı şeyleri yapmışız..(anne olmuşuz!)
neyse bundan sonra hiç izin vermiyeceğim bu dostluğun yıpranmasına yeteri kadar hırpaladık zaten..
ama sonuç olarak huzurluyum ve mutluyum..üstümden tonla yük kalktı sanki!hihoyyyt