selam arkadaşlar,
şu an size karantinadan yazıyorum. maalesef domuz gribine yakalanmışım. bugün 3.günüm. 2 gündür ateşim 39 un altına inmiyordu. neyse ki birkaç saattir 37 küsüre düştü. galiba iyileşmeye başladım. ilaç filan kullanmıyorum minoset dışında. abartıldığı kadar vahim bir hastalık değilmiş. sadece yüksek ateş mahvetti beni. uzun süre ateşin 39 un üzerinde olması insanı kamyon altında kalmış gibi hissettiriyor. sanki kemiklerim ezilmiş gibi.
bu hastalığın en kötü yanı bircik yavrumdan uzak kalmak zorunda olmam. 3 gündür kucaklayamıyorum kuzumu. onu o kadar çok özledim ki anlatamam. emziremiyorum. süt sağıp veriyoruz. maskemi takıp uzaktan bakıyorum arasıra.... bana garip garip bakıp gülüyor. eşim kameraya çekiyor arasıra ben de onu kameradan izliyorum. aslında doktor maskeyle emzirebileceğimi söyledi ama ben cesaret edemiyorum. bi iyileşeyim sımsıkı sarılacağım cerenime. içeriden sesi geliyor bazen gülüşleri sevinç çığlıkları, içim gidiyor.... nasıl oynuyor ablamla nasıl mutlu anlatamam. allahtan ablam burdaydı da hemen geldi baktı cerene. gerçi eşim de bakabiliyor ama ablam da olunca hem bana hem ceren bakma işi eşimin üstüne kalmamış oldu. düşünsenize eşim hem bana hem kıza nasıl bakardı?
yarın da kayınvalidem gelecek bursadan. inşallah biriki güne kadar iyileşirim ben de...