Fotolara yorum yapan herkese teşekkür ederiz.. Evriş tiyzeye ayriyeten teşkür ederiz :)
Tracy teyzenin yolundan gidenlere :
Kitabı almıştım daha Defne 1 aylık bile değildi.. Ama oradaki çoğu yöntem bizim atalarımızdan alışılagelmiş yöntemlerle pek uyuşmadığından ve de ben devamlı yanımda bir aile büyüğümüzle kaldığımdan çoktaaan rafa kaldırmıştım kitabı.. Zaten ilk 3,5 ay yeterki ağlamasın, sussun diyerekten her türlü sallamaya, hoplatmaya maruz kalmıştı kızım. Bende de yok kitap böyle demiyor diyecek ne güç, ne de sabır vardı.. 4. ay kontrolümüzde doktora devamlı sallayarak uyuttuğumuzdan bahsettim. Bizim doktor da zaten Amerikan metotlarına yatkın, okuduklarını teoridekilere uygulatmaya çalışan bir tip olduğundan "aa sallamayın, kucağınıza almadan yattığı yerde uyumaya alıştırın" demişti.. Ben bu şekilde çok ağlayacağını, çok ağlamanın onun psikolojisine zarar vermesinden korktuğumu söyledim ama adam "elini tutun, ona dokunun, şarkılar mırıldanın o zaman bişi olmaz " dedi. Bu durum üzerine evde yalnız olmanın verdiği özgürlükle (sonuçta kimse bana karışamayacaktı ya), ben kızımı ayakta sallamadan uyutmaya çalıştım.. Yarım yamalak da olsa başarılı olduk.. Ama ben Tracy teyzenin anlattığını tıpa tıp uygulamıyorum.. mesela ağlamasının şiddetine göre, emzirme pozisyonunda kucağıma alıp sallamadan ninni söyleyerek sakinleştiriyorum, hatta biraz da uykuya dalar pozisyona gelmesini bekleyip yatağına öyle bırakıyorum. Yatağına bıraktığımda gözünü açıyor bir kere, ağlamaya hazırlanıyor ama benim telkinlerimle toparlıyor.. toparlayamayıp çığlığı bastığı da oluyor ya keratanın, idare ediyoruz işte..