Dıdemcım Allah analı babalı buyutsun canım ıcım delındı okurken bi hoş oldum.Allah hepımıze dogum hıkayelerımızı yazabılmeyı nasıp etsın burdaaa....
ayy kızlar hem okudum hem agladım yani...
bu hamileleik hormonları altust edıo gercekten....darısı bızım basımızza...ne gusel ne duygulu anlatmısınız ....
benim hikaye SÜPER
BENCE YANİ TAKDİR SİZİN
akşam 5buçuk gibi ailecek çocuk odasında sohbet ediyoduk babam girince yattığım yerden doğruldum veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee süpriz suyum geldi
aslında 2gündür normalin üstündeydi sancılarım ve artık geliceğini belgelemişti rehababama caktırmadan yüzüm kıpkırmızı BABA DIŞARI ÇIKARMISIN DEDİM NE OLDUĞUNU ANLAMAYAN BABACIM HEMEN CIKTI
ASLINDA GARİP OLAN ŞU O ÇIKINCA BEN GÜLME krizine girdim annem susta ne oldu söyle dedi ama ben heyecandan kendimi tutamıyordum kendime gelince hemen tedbirleri alarak üzerimi değiştim hastane 5dk
ama en cok büyük oğluma sarılamadığıma üzüldüm görmesin diye salona almışlardı
doğumhaneye indiğimizde doktorum doğumdaydı cıktı beni masaya aldılar 5santim acıklık sancın varmı 10dk dedim tabi düştükçe düştü son anda belki 1in altındaydı zor cıktım masaya
gece11 20 gibi girdim doğuma 10dk sonra reha doğdu ama haykırarak doğurdum ve kararımı vermiştim büyük konuşmayım ama kızda kalsın ben almayım reha son olsun
reha yaklaşık 3 4 dk ağlamadı doktor aceleyle boğazını temizledi ben masada ağlıyorum ne oldu oğluma diye bağırıyorum doktor korma şimdi duyacağız sesini diyor ama ben duyana kadar inanırmıyım o 3 4 dk bana bi ömür geldi sonra bebeği ölçüp biçtiler sıra bana geldi temizleyip odama aldılar cok üşüyordum yarım saat sürdü titremem gecti tabi dikişsizimya hemen kalka bildim reha yı emzirdim
yanı ben pek şikayetçi değilim herşey yolunda gitti DARISI BAŞINIZA DOĞURMAYANLAR
işte buda benim doğum hikayemmmmm
kızımla tanışmamız 22 mart pazar günü saat 18:35 te oldu arkadaşlar baştan sölim biraz uzun bir yazı olacak çünkü kendim uzun doğum öykülerini okumaya bayılıyordum bende tüm hissettiklerimi sizlerle paylaşmak istiyorum....
bizim doğum hikayemizin bir enterasan durumu var önce ou paylaşmak istiyorum .... doğum yaptığım 22 mart günü her zamanki gbi uyandım pazar olduğu için eşimle dışarıya kahvaltıya gittik daha doğumuma 10 gün vardı aklımın ucuna bile gelmedi o gün doğum yapacağım ben gezmelerdeyim hihoyyyt kahvaltıya gittiğimiz yerde yan masamızda güzeller güzeli bi r erkek bebek benimle oynuyor gülücükler atıyo v.s. bende onla ilgileniyorum uzaktan uzağa bir süre sonra bebeğin annesi benim kaç aylık hamile olduğumu sordu bende son ayımda olduğumu kısmetse 10 gün sonra doğum olacağını söledim bende bebeğin ne kadarlık olduğunu sordum 11 aylık dedi kadın kadın dedi ki biliyormusun bende 11 ay önce doğuma gitmeden önce buraya kahvaltıya gelmiştim ve buradan doğuma gittim dedi allah sizide bir çırpıda kurtarsın dedi saolun derken 3-4 saat sonra doğumhanede olacağımı asla bilemezdim anneme geldim 1 saat vakit geçirdikten sonra evime gitmek üzere montumu giydiğimde biranda bir ıslaklık hissettim hemen montumu geri çıkarıp tuvalte gittiğimde çamaşırımın ıpıslak olduğunu gfarkettim suyum gelmeye başlamış ama ben konduramadım tabi annemle paylaştım annemde konduramamış hatta içinden altıma kaçırdığımı düşünmüş farketmediğimi düşünmüş hihoyyyt
evime gittim ama kendimi dinlemeye aldım bu olduğunda saat 13:00 gibiydi saat 15:00 gibi rekrar aynı şey oldu tuvalte gittiğimde daha fazlaydı suyum artık iyce inandım suyun geldiğine eşimle konuştum doktoru aramaya karar verdik tam doktorla konuşuyordum kitekrar oldu hastaneye gidip nöbetçi doktorun suyuma bakmasını istedi kendi doktorum durumu kendisine bildirmemi olmazsa hemen geleceğini söledi sancım olmadığı ve bebek hareketli olduğu için sabahı da bekleyebileceğimizi söledi apartopar hastaneye gitttiğimizde doktor muayneyealdı bebeğim hala tersti alttan muaynede 2 cm açıklık olmuştu bebeğin suyunun bittiğini acilen sezeryan olmam gerektiğini söledi doktorumu arayacağımı ve kendisinin geleceğini söledim çabuk hareket edin dedi bebeğin yaşayıp yaşamadığını bilmiyoruz dedi çok korktum kendi doktorumu aradım nöbetçi doktorun sölediklerini anlattım korkmamı doğumhaneyi arayacağını beni hemen doğuma hazırlayacaklarını kendisininde yolda olduğunu ve doğuma kendinin gireceğini söledi ben rahatlamıştım doğumhaneye gittim ve hazırlıklarım başladı nts ye bağladılar bebeğin kalp atışlarını duyunca zaten iyce rahatladım güzelce ameliyat kıyafetlerimi giydim damar yolum açıldı serum bağlandı ve doktorumu beklemeye başladım 2 hanım o arada geldi yanıma hamile nts ye bağlandılar
biri 32 haftalık biri 35 haftalık erken doğum başlamış onları teselli ettim bende öylece yatıp doktorumu bekliyorum keyfime diyecek yok bebek iyi bir kaç saat sonra kollarımda olacak içim içime sığmıyor doktorum geldi son hazırlıklar tamamlanmaya başlandı sondam takıldı ve sedyeye alındım ....
EWET ARTIK GİDİYORUZ...
önce doktorum gitti yanımdan geçerken omzuma dokunarak korkma içerde görüşürüz dedi tamam dedim ilerlemeye başladık ailemle görüştürdüler herkez gelmişti eşim annem kardeşlerim görümcem hepimiz gülüyorduk bebeğime iyi bakmalarını tembih ettim korkmamalarını söledim ben iyiyim dedim el sallayarak ayrıldık birbirimizden doktorum geldi heycanım iyce tırmanmıştı artık kendimi kontrol edemiyordum heycanlydım korkuyordum mutluydum narkoz verilecekti ağzıma bişey takıldı gözlerim kapalı ikinci bebek mi diye sordular hayır ilk bebeğim dedim doktorum sinem korkma sadece temizliyorum dedim ve karnım ıslandı soğukluk hissettim halen bayılmamıştım çok korktum bayılamıycam diye daha bayılmadım sakın kesmeyin dedim anestezist korkma daha başlamadık dedio ara bişey oldu ve uyuyacağımı anladım o ara uyumuşum zaten uyandığımda bebeğim gelmiş babasıyla annanesiyle teyze ve halasıyla tanışmıştı..... onu ilk gördüğümde hissetiklerimi tarif edemem ağrım dinince koyun koyuna yattık hep kızımla....ALLAH İSTEYEN HERKEZE BU DUYGUYU YAŞATSIN...
RUMELİ 'den alıntıdır.
pamuk prensesin tahtı yer ile yeksan oldu kızım doğunca:))
23.03.2009 sabah saatlerinde yeni bir haftaya ve hatta sıkıcı olduğuna kesin kanaat getirdiğim bir haftaya başlamış olmanın verdiği sıkıntı ile yataktan kalktım.....doktorum bana sezaryan için 30.03 tarihini vermesine rağmen benim kızım beklemez tavırlarımda peşimde:)).....hafif sancılar vuruyor belime ama her zamanki sancılardır bunlar deyip yüzde vermiyorum ağrılara.....saatler ilerliyor sanırım saat 15.00 gibi şiddeti biraz artan sancılar başlayınca elime sevdiğim bir kitap ve cep telefonumun kronometresi ile koltuğa uzanıyorum.....oda nesi ben içimden saymasamda her ağrıda kontrol ettiğimde çok dakik olacak şekilde 10 dakikada bir görüyorum.....ve duaları başlıyor Allahım şayet bunlar doğum başlangıcına delaletse bana bir işaret gönder ki hastaneye gitmeme vesile olsun çünkü bu sancılar ara ara 2 haftadır çekiyordum ......saat 5.00 gibi beklediğim işaret geliyor nişanım....:)) kayınvalideme sakin bir dille anne biz hastaneye gidelim diyorum sanırım nişanım geldi....ve 5.15 gibi hastanedeyim meşhur çatı kontrolü ve nst den sonra 1 cm açıklık olduğu ve sancıların 6 dakikada bir geldiği tespit ediliyor ama benim sezaryan tarihim var diyorum ebeye.....doktorunla bağlantıya geçelim sen rahat ol diyerek rahatlatoyor ebe beni....o esnada eşim odaya gelip tamam canım odamız 1309 ve doktor seni 8.00 de alacak diyor...ne 8 mi bu kadar çabuk mu derken odada kendimi buluyorum üstümde mavi önlük ve ailemden haber verdiklerimle odamızdayız.....saat gelince ayrılıyorum herkesten başımda yaşamam sebeplerimden eşim sürekli herşeyin iyi olacağı konusunda telkin ediyor.....ve benim pamuk prensesim 20.20 de dünyaya geliyor ....zamanın nasıl geçtiğini çokta anlamadığım hamilelik sürecimden sonra içimden gelen o şahane varlığa bakıyorum...işte yaşamak dedikleri,insanın burnunu sızlatan,tuvalete bile gittiğimde yüzünün hayaliyle gitiğim evladım,canım,idilim nede güzel bir bebek bu.......hastanede kaldığımız sürece kendisine ufak çaplı bir hayran kitlesi oluşturan kuzumun fotosu ile veda ederken Rabbim herkese bu güzel duyguyu tattırsın........
Meraba ben DEMİR ERVA,
Dünyaya gelmeye karar vermem haziran 2008’le başladı. Annemle babam bebek sahibi olmaya karar verdiklerinde onlara gökten beni yolladı RABBİM. Benden haberdar olmaları ağustos ayıydı. Bir sevinç kapladı herkesi. Ağustos ayına kadar anneme sıkıca tutundum çünkü benden habersiz çıkmadıkları Karadeniz yaylası, gitmedikleri tekne turu kalmadı ayvalıkta. İş bana düştü ve bırakmadım onları…
23-03-2009 da sabah 9:30 (Zübeyde hanım hastanesinde) annemle kucaklaştık, 22 sabahı 5 de beni burada tutmaya çok yarayan tıkacı çıkartmayı başardım, annem gelmeye çalıştığımı anlayarak babama haber verdiyse de babam bu konuda rahat davrandı (hadi gel yat dedi hatta). Sabah annemle uyandık, beraber yıkandık uzun uzun, 10’a kadar ben yoluma koyuldum. Sonra ananemlere gittik, öğlene kadar sancılarımı düzene sokamadığım için annem ve ananem gezmeye gitmeye karar verdiler. Akşam eve geldiğimizde ben hala çalışıyordum kendimi belli etmek için; akşam 10 da sancılarımı 15 dakika arayla getirmeyi başarabildim ve sabah 3 e kadar sancılarımı 3 dakikaya bir düşürdüm. Bu süre de annemle babam evde aylardır izledikleri egzersizleri yaptılar, bana çok yardımcı oldular, derin nefes almak, topta zıplamak ve bol bol sıcak duş almak bana çok iyi geldi, sıkıntıya düşmeden yolun çoğunu tamamlamıştım. Babam bizim elimizi hiç bırakmadı. Gece uykuya yenik düşse de 3 dakikalık aralarda hem uyuduk hem sancı karşıladık. Her sancıyı annemle beraber karşıladı.
Hastaneye gittiğimizde hemşire aylardır içinde bulunduğum evimin suyunu boşalttı ve 8 cm açılma var 1 saate doğar bebek dedi. Biz çok sevindik çünkü aylardır bu anı bekliyorduk, hemen doğum haneye yolladı bizi. Ama burada bir şeyler yanlış gidiyordu, burada ki hemşireler 2 cm daha açılması gerekiyor diye annemi yatağa yatırdılar ve bizi o hiç sevmediğimiz nts ye bağladılar, oysa bizim yatağa değil ayakta kalmaya ihtiyacımız vardı. Sabah 6’ya kadar dayanabildi annem o yatağa ve nts ye sonra onlardan kurtuldu. Ve ayağa kalkmayı başardı, tabi hemşireler panik oldular, hatta bizi rapor mu ne edeceklermiş, annem beni tehlikeye sokuyormuş. Annem hemşireye öyle bir baktı ki teyze korktu, ben ve bebeğim iyiyiz kaldı ki o benim bebeğim ve sıkıntıda değil dedi. Hatta suni sancı vermeye kalkmışlardı sanki ben sancı yaratamıyormuşum gibi, annem onu da istemediği için istenmeyen hasta olmuştu. Oysa ben söylüyordum anneme ayağa kalkmasını, annemin artık dayanacak gücü kalmıyordu hissediyordum, ıkınıyordu ama yanlış yaptığından sadece canını acıtıyordu. Doktoru görmek istediğini söyledi. Doktor uykudan uyanmış olacak ki biraz sinirliydi ve beni görünce de büyük olduğumu düşündü ve hemşirede annemi şikayet edince sezeryana alın dedi. Annemin dayanacak gücü gerçekten kalmamıştı, tek istediği uyumaktı, bana bir şey olabileceği ihtimali onu çok korkutuyordu. Ayağa kalktı babamı aradı ve ananemle konuştu, onların sesini duymak çok iyi geldi. Ama artık ayağa da kalkamıyordu.
8 de tüm personel vardiya değiştirdi. Yeni doktor halimizi görünce az kaldı uyumak yok, doğuracaksın dedi, ve tanıdık bir yüz vardı yanımızda şimdi. Ananem orada çalışan bir arkadaşını bulmuş ve babamdan, teyzemden ve kendisinden mektup yollamıştı bize. Mektuplar bizi bekleyenlerin yanımızda olduğunun işaretiydi. Ve diğer bir işaret; işte o güler yüzlü ebe abla “hadi gel Didem” dedi anneme çok heyecanlandım. Geliyorum dedim. Annemde öyle bir kalktı ki, o nefret ettiği çatal yatakta buldu kendini. Mulise ebe ne derse onu yapacaklardı, anlaştılar, ama ebe durumu pek parlak görmedi. Gece çekilen yanlış sancılar rahmin morarmasına sebep olmuş ama ebe yırtılmadığı için şanslısın dedi. Neyse ben geliyorum, annem ebemiz ne derse onu yaptı ve 2. ıkınmada kendisiyle uzaktan da olsa tanıştık.
Dünyaya geldiğimde ilk hayal kırıklığımı yaşadım çünkü ilk olarak beni anneme değil giydirme masasına verdiler, üstelik 2 de aşı yaptılar bizim fikrimizi almadan. Oysa benim o aşılara değil annemin kokusuna ihtiyacım vardı. Şimdi ben ondan zayıftım. Artık annemi yönlendiremem, o beni koruyacak biliyorum ama bizi bir buluştursalar. Ben çıktım ama anneme hala bir şey yapıyorlar sanırım yaptığım tahribatı düzeltmeye çalışıyorlardı. Ve nihayet annemin kolları arasındayım. Ve hatta göğüsleri
benim hikaye SÜPER
BENCE YANİ TAKDİR SİZİN
akşam 5buçuk gibi ailecek çocuk odasında sohbet ediyoduk babam girince yattığım yerden doğruldum veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee süpriz suyum geldi
aslında 2gündür normalin üstündeydi sancılarım ve artık geliceğini belgelemişti rehababama caktırmadan yüzüm kıpkırmızı BABA DIŞARI ÇIKARMISIN DEDİM NE OLDUĞUNU ANLAMAYAN BABACIM HEMEN CIKTI
ASLINDA GARİP OLAN ŞU O ÇIKINCA BEN GÜLME krizine girdim annem susta ne oldu söyle dedi ama ben heyecandan kendimi tutamıyordum kendime gelince hemen tedbirleri alarak üzerimi değiştim hastane 5dk
ama en cok büyük oğluma sarılamadığıma üzüldüm görmesin diye salona almışlardı
doğumhaneye indiğimizde doktorum doğumdaydı cıktı beni masaya aldılar 5santim acıklık sancın varmı 10dk dedim tabi düştükçe düştü son anda belki 1in altındaydı zor cıktım masaya
gece11 20 gibi girdim doğuma 10dk sonra reha doğdu ama haykırarak doğurdum ve kararımı vermiştim büyük konuşmayım ama kızda kalsın ben almayım reha son olsun
reha yaklaşık 3 4 dk ağlamadı doktor aceleyle boğazını temizledi ben masada ağlıyorum ne oldu oğluma diye bağırıyorum doktor korma şimdi duyacağız sesini diyor ama ben duyana kadar inanırmıyım o 3 4 dk bana bi ömür geldi sonra bebeği ölçüp biçtiler sıra bana geldi temizleyip odama aldılar cok üşüyordum yarım saat sürdü titremem gecti tabi dikişsizimya hemen kalka bildim reha yı emzirdim
yanı ben pek şikayetçi değilim herşey yolunda gitti DARISI BAŞINIZA DOĞURMAYANLAR
kızlar doğumum kolay gibi gelmiş size ama tam 5saat sancı çektim ayrıca rehanın kafasının çıkışıda 10dk sürdü ama bana bi ömür gibi geldi neyse masallah deyin bana doğmam diyorum ama olurda 3ü doğarsam gene böle olsun belki 30umda falan oda kafayı yersem
o anı hatırladıkca ayy ayy sanırım o yüzden anne hakkı ödenemiyor
masada nerdeyse vaz geciyordum ama doktorum HADİ BİZİ YARIYOLDAMI BIRAKACAKSIN COK GÜZEL GİDİYOR HADİİİİİİİ
diye bağırınca ki sesi benden cok cıkıyordu o an toparlandım
YANİ SANDIĞINIZ KADAR KOLAY DEĞİLDİ
ORDAN ÖLE GÖRÜNMÜŞ SİZE
AMA İSTİYORSUNUZ MADEM ALLLAHHEPİNİZE BENİMKİ GİBİ DOĞUM NASİP ETSİN
bu arada içimde kalacak eyşan aslında rumuz ve anlık attığım bi isim benim asıl adım betül
kızlar doğumum kolay gibi gelmiş size ama tam 5saat sancı çektim ayrıca rehanın kafasının çıkışıda 10dk sürdü ama bana bi ömür gibi geldi neyse masallah deyin bana doğmam diyorum ama olurda 3ü doğarsam gene böle olsun belki 30umda falan oda kafayı yersem
o anı hatırladıkca ayy ayy sanırım o yüzden anne hakkı ödenemiyor
masada nerdeyse vaz geciyordum ama doktorum HADİ BİZİ YARIYOLDAMI BIRAKACAKSIN COK GÜZEL GİDİYOR HADİİİİİİİ
diye bağırınca ki sesi benden cok cıkıyordu o an toparlandım
YANİ SANDIĞINIZ KADAR KOLAY DEĞİLDİ
ORDAN ÖLE GÖRÜNMÜŞ SİZE
AMA İSTİYORSUNUZ MADEM ALLLAHHEPİNİZE BENİMKİ GİBİ DOĞUM NASİP ETSİN
bu arada içimde kalacak eyşan aslında rumuz ve anlık attığım bi isim benim asıl adım betül
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?