şenaycım sonunda ağlamayacağınız bi doğum hikayesi demişsin ama ben genede ağladım
yarın bende kucağıma alırım inşallah..
en duygusalı değil belki ama en maceralısı bizim hikayemiz galiba
30 mart günü kontrole gittik tabi benim durumum malumunuz feci kalpdamardan consultasyon istedi dr oda manyak bi adam çıktı niye bana geldiniz anlamadım madem çok merak ediyosunuz bi ultrason çekilsin gibi abuk bi laf etti benim tırnaklar hafiften uzamaya başladıııııııııı neyse ultrason için elimizde acil kağıdıyla aşagı indik çok zeki insanlar bana çarşamba perşembe cuma gibi abuk ultrason tarihleri vermeye kalktılar benim tırnaklar baktım az daha boy atıyo soluğu kendi drumun yanında aldım neyse konuştu dr falan gelsin kapıda beklesinler çağırıp alıcaz hemen dediler bekle bekle içerden zillinin biri çıkıyo başkalarını çağırıp çağırıp duruyo bi üç beş derken baktım benim tırnaklar tam kıvamında yıkıverdim ortalığı sonuç ultrasonum süper sonic bi hızla çekildi gittik dr gösterdik adam beni eve göndermeye cesaret edemedi hastaneye yatırdı ama ameliyatı bu gün yapmayalım geç olur yeterince ilgilenemem yarın sabah yapalım dedi bunada şükür dedik yattıkkkkkk neyse akşam anestezi uzmanı geldi salak arkadaşınız ben yarın bu herif canıma tükürür demeden ukala ukala tartıştım mı adamla epiduraldi geneldi diye oldumu ertesi sabah ben bekler kurbanlık koyun gibi aç susuz ama ölecem susuzluktan o kadar yani 8:00 8:30 9:00 9:30 derken bi haber acil beyin ameliyatı var nezaman alınacaksın belli diil diye ben çıldırır kafayı yer susuzluktan neyse bi haber daha saat13:00 de başlıyoruz 12 oldu gelen giden beni hazırlayan yok 12:30 oldu yok 13:00 oldu yok sen benim dr yazıcıoğlunun cenazesi yüzünden kızılayda mahsur kallllllllllllll delikafadulden
ben başladım ağlamaya ay doğuramıcam nedir benim kaderim diye dr yürüyorum başka araç bulmaya çalışıyorum modunda bu arada doğumdan çoktan çıkmış olmam lazım yaa çiçekler geliyo tebrik ederiz diye şaka gibiiii:roflol: saat oldumu üçççççççççç beni aldılar ben yusuf yusuf ameliyathaneye indik koçişe gelemezsin dedilermiiiiiiiii ben başladımmı ağlamaya kocamı isterim bayılana kadar yanımda dursun diyeeeeeeee canavar anestezi uzmanı izin vermez ben ağlar adam tınlamaz yapmıyoz ameliyatı çıkarın bunu demezmi delikafaduldendelikafaduldendelikafaduldendelikafadulden neyse beni kapıya götürdüler koçiş ikna etti beni ağlaya ağlaya tekrar ameliyathane dr piyasada yok bu arada delikafadulden neyse beni hazırladılar dr um geldi nasılsın dedi korkuyorum koçişide almadılar dedim konuşuyoz dr la o arada canavar anestezi uzmanı araya girip senin kocana özel değil kimseyi almıyoz hadi bye bye demezmiiiiiiiiiiiiiii benim şalterler kapandı birdennnnnnnnnnnnn hiç bişey demeden çakmış ilacı :mymeka: sonra hadi uyan ikiside kız dediler ben belki 100 kez kuvöze koyuldularmı diiye sayıkladım gözümle görene kadar sordum duyduğum hiç bi cevaptan tatmin olmadım fazlacada narkoz aldığım için gözlerimi çok geç açtım açar açmaz koçişe göster onları bana dedim ilk zereni gördümmmm öyle masum ve muhtaç bakıyorduki gözlerimin içinee 9 ay boyunca çektiğim herşeyi sildi geçtisenağlama senağlamasenağlama iyiki herşeye rağmen doğurmuşum yavrularımı Allah isteyen bekleyen herkese nasip etsin:Saruboceq::Saruboceq::Saruboceq:
şenay hikaye süper film gibi ama sonu süper. megulcüm hadi hayırısı olsun yarın çok heyecanlısındır sen kesin
Canım çok eğlenceli bir şekilde bebğine kavuşmuşsunBizim hikayemiz 9 larla dolu.. Sıcak bi 9 Ağustos sabahı kendi kendime sadece 2 günlük bi geçikme olmasına rağmen test yaptım, eşim işe gitmek üzere hazırlanıyodu 2 çizgi sanki kafama güm diye vurdu, evin içinde çığlık çığlık kooooooşşşş diye bağırmaya başladım. Zavallı kociş sanmışki bonyoya pencereden güvercin girdi bende korkudan onu çağırıyorum:))) Geldi bak dedim, şok geçirdi tabi bu ne dedi dedim 2 çizgi nası yani dedi? Dedim 3 kişi oluyoruz. Bi teste baktı bi bana baktı bu çocuk erkek dedi:))) Hani ben bekliyorumki sarılsın öpsün beni sevinsiz falan yani, nerdeeeee... Sonra ben bi gülüyorum bi ağlıyorum resmen şok hali. Hemen dr.a gidiyoruz dedim...kapıdan girdim selam sabah yok testi adamcağızın önüne koydum bu ne dedim? kahkaha attı öncelikle tebrik ederim dedi, sonrada sakin olmamı söyledi bu şekilde 9 ay geçmez dedi. Nası yani? dedim. Ultrasona girdim, henüz erken dedi, bu ne acele daha belli belirsiz sen git 4 gün sonra gel. Garip oldum tabi sanki heyecanım yarım kaldı. 4 gün sonra gittiğimizde benim mucizem artık içimdeki evine taşınmıştı, minik bi ışık gibi gözüküyodu. Sonra tabi klasik herkeslere haber verildi, düğün dernek gibi kutlandı bebişimin haberi. Hemen KK. ya üye olundu, herbiri birbirinden özel olan 2009 NİSAN ANNELERİYLE tanışıldı. İyisiyle kötüsüyle zorluklarıyla, heyecanlarıyla koskocaman bi 39 hafta geride bırakıldı (sayı yine 9) Sabah kocama endişeler ve heyecanlarla kocişim, annem, babam, kardeşim, kayınvalidem, dayımlar, kuzenlerim eşimin teyzeleri, arkadaşlarımız kısaca cümbür cemaat hastaneye gittik. 609 numaralı odaya yerleştik (sayı yine 9) Bu arada tarih 9 Nisan 2009 perşembe:)) yani tam 1 hafta önce. Önce nst, ardından hazırlıklar ben inanılmaz mutlu ve neşeliyim. İçimde tek bir olumsuz duygu yok. Sadece ona layık bi anne olabilecek miyim? sorusu var. Kociş yerinde duramıyo, montunu bile çıkarmadı üzerinden saatlerce. Benim tercihimle epidural sezeryan olucaktım. Anestezi uzmanı bayan geldi, kadına hayran oldum. Hem insanlığına hem mesleğindeki başarısına. Dr.um zaten tek kelimeyle muhteşem insan. Gerekli konuşmalar yapılıp aile fertleri epidural konsunda rahatlatıldıktan sonra:)) beni hazırladılar ve yürüyerek hatta hoplaya zıplaya ameliyathanenin yolunu tuttuk. Kocişimi öptüm elimde serum şişem, ameliyat önlüğümle herkese el sallayaak asansöre bindim. Bu sahnede hem hıçkırarak ağlarım diyodum ama benden başka herkes ağlıyodu bi ben nerdeyse göbek atıcaktım insanlara ben sakin olun dedim:)) Neyse aşağı indik beni kapıda dr.um karşıladı. Masaya oturdum epiduralim yapıldı. Tüm işlermler olurken nokta kadar bile canım acımadı. Masaya yattım uyuşuklğum başladı örtüler örtüldü. Bu arada sohbet muhabbet sanki arkadaşlarımla kafede buluştukda muhabbet ediyoruz. Dr.um sürekli benle dalga geçiyo gelip gidip resmimi çekiyo, anestezist bayanda aynı şekilde hep sohbet ettik, bebek hemşiresi, hastabakıcılar. Bi yanda türk sanat musikisi çalan bi radyo bi ara dedim daha eğlenceli bişeyler yok mu bu ne gıy gıy gıy:)) Neyse uyuşma başladı yani ameliyat da başladı. bu arada cenem bi düştü nası eğleniyorm nası gülüyoruz... Anladım bi an onu çıkaıyolar, dr. çıkmıyo büyük biraz dedi 2 kişi geldi onlarda el attı olaya hadi hoop derken bi ses eeeıııee.... bikez daha eeeıııee bu arada ben o çıkarılma anında ALLAHIM TÜM ANNE OLMAK İSTEYENLERE NASİP ET BU DUYGUYU, HERKESİN EVLADINI BAĞIŞLA dedim çoook yüksek sesle hemde, bütün ameliyathane AMİN dedi:))) ordada koptum gülmekten. derken o eeııııeee diyen sesin sahibini masaya koydular gözüm onda, hemen pipisivar mı diye baktım:) Ultrasona hiç güvenmedim çünkü hep erkek istiyodum hatta kimselere cinsiyetini söylemedim bile. Bu niye ağlamıyo dedim, ağladı ya dediler, gözüm onda ama hemşire gerekli ilk şeyleri yaptı bu bidaha eeeıııeee yaptı sonra yanıma getirdiler burnunu öptüm yüzüme baktı sen benim misin şimdi dedim bana dil çıkardıBen bu sahnede de çok ağlarım diyodum ama ben nası gülüyorum yüzünü gördüğümde, kahkahalarla... Sonra yanımdan alıp yukarıya çıkarmak üzere götürüyolardıki bir kıyameti kopardı ıngaaaa diye hastane inledi. Hah dediler ağlamıyo diyodum bak erkek oldu hemen:)) Tabi o gitti benim içim içime sığmıyo biran önce kalkıp yukarı çıkmak istiyorum. Aklım kocişte, kimbilir nasıl endişelendi, nasıl korktu bizim için diyorum. Bu arada muhabbet devam ediyo yukarıdan haber geldi 3350 kilosu, 51cm. boyu diye. Sonra hemşire ve hastabakıcıları dedektif yaptımşakkıdı kendime kocam napıyomuş? bebeği görünce herkes ne yapmış? beni soruyolar mı? sürekli yukardan insanlarla ilgili bilgi aldım:))) Neyseki ameliyat bitti ben güle oynaya asansörde bonemi çıkarıp saçımı düzeltmeye uğşarak yukarı çıkarıldım. Herkes kapıda, kocişin elini tuttum "çok güzel dimi" dedim "evet" dedi "muhteşem" Sonra beni yatağıma yatırdılar hemen kurdelemi taktım, minik sıpamı EMİR'imi kucağıma verdiler ve hikaye esas o zaman başladı...
Hayatımın en özel ve en eğlenceli 1,5 saatini yaşadım oğluma kavuşurken. Hiç ağlamadım o da ağlamadı. İyikide onu istemişim, Allahıma bize nasip etmiş, iyikide kocişimle beni birleştirip bu büyük mutluluğu bize vermiş. Herşey için şükürler olsun. Allah herkese nasip etsin. Kocacım SENİ ÇOK SEVİYORUM:asigim: ve bu mucize için teşekkür ediyorum. Beni yalnız bırakmayan tüm 2009 NİSAN ANNELERİ'ne burada bizleri buluşturan KADINLAR KÜLÜBÜne herşey için çok teşekkür ederim...a.s. "Emir'in Annesi"
Bizim hikayemiz 9 larla dolu.. Sıcak bi 9 Ağustos sabahı kendi kendime sadece 2 günlük bi geçikme olmasına rağmen test yaptım, eşim işe gitmek üzere hazırlanıyodu 2 çizgi sanki kafama güm diye vurdu, evin içinde çığlık çığlık kooooooşşşş diye bağırmaya başladım. Zavallı kociş sanmışki bonyoya pencereden güvercin girdi bende korkudan onu çağırıyorum:))) Geldi bak dedim, şok geçirdi tabi bu ne dedi dedim 2 çizgi nası yani dedi? Dedim 3 kişi oluyoruz. Bi teste baktı bi bana baktı bu çocuk erkek dedi:))) Hani ben bekliyorumki sarılsın öpsün beni sevinsiz falan yani, nerdeeeee... Sonra ben bi gülüyorum bi ağlıyorum resmen şok hali. Hemen dr.a gidiyoruz dedim...kapıdan girdim selam sabah yok testi adamcağızın önüne koydum bu ne dedim? kahkaha attı öncelikle tebrik ederim dedi, sonrada sakin olmamı söyledi bu şekilde 9 ay geçmez dedi. Nası yani? dedim. Ultrasona girdim, henüz erken dedi, bu ne acele daha belli belirsiz sen git 4 gün sonra gel. Garip oldum tabi sanki heyecanım yarım kaldı. 4 gün sonra gittiğimizde benim mucizem artık içimdeki evine taşınmıştı, minik bi ışık gibi gözüküyodu. Sonra tabi klasik herkeslere haber verildi, düğün dernek gibi kutlandı bebişimin haberi. Hemen KK. ya üye olundu, herbiri birbirinden özel olan 2009 NİSAN ANNELERİYLE tanışıldı. İyisiyle kötüsüyle zorluklarıyla, heyecanlarıyla koskocaman bi 39 hafta geride bırakıldı (sayı yine 9) Sabah kocama endişeler ve heyecanlarla kocişim, annem, babam, kardeşim, kayınvalidem, dayımlar, kuzenlerim eşimin teyzeleri, arkadaşlarımız kısaca cümbür cemaat hastaneye gittik. 609 numaralı odaya yerleştik (sayı yine 9) Bu arada tarih 9 Nisan 2009 perşembe:)) yani tam 1 hafta önce. Önce nst, ardından hazırlıklar ben inanılmaz mutlu ve neşeliyim. İçimde tek bir olumsuz duygu yok. Sadece ona layık bi anne olabilecek miyim? sorusu var. Kociş yerinde duramıyo, montunu bile çıkarmadı üzerinden saatlerce. Benim tercihimle epidural sezeryan olucaktım. Anestezi uzmanı bayan geldi, kadına hayran oldum. Hem insanlığına hem mesleğindeki başarısına. Dr.um zaten tek kelimeyle muhteşem insan. Gerekli konuşmalar yapılıp aile fertleri epidural konsunda rahatlatıldıktan sonra:)) beni hazırladılar ve yürüyerek hatta hoplaya zıplaya ameliyathanenin yolunu tuttuk. Kocişimi öptüm elimde serum şişem, ameliyat önlüğümle herkese el sallayaak asansöre bindim. Bu sahnede hem hıçkırarak ağlarım diyodum ama benden başka herkes ağlıyodu bi ben nerdeyse göbek atıcaktım insanlara ben sakin olun dedim:)) Neyse aşağı indik beni kapıda dr.um karşıladı. Masaya oturdum epiduralim yapıldı. Tüm işlermler olurken nokta kadar bile canım acımadı. Masaya yattım uyuşuklğum başladı örtüler örtüldü. Bu arada sohbet muhabbet sanki arkadaşlarımla kafede buluştukda muhabbet ediyoruz. Dr.um sürekli benle dalga geçiyo gelip gidip resmimi çekiyo, anestezist bayanda aynı şekilde hep sohbet ettik, bebek hemşiresi, hastabakıcılar. Bi yanda türk sanat musikisi çalan bi radyo bi ara dedim daha eğlenceli bişeyler yok mu bu ne gıy gıy gıy:)) Neyse uyuşma başladı yani ameliyat da başladı. bu arada cenem bi düştü nası eğleniyorm nası gülüyoruz... Anladım bi an onu çıkaıyolar, dr. çıkmıyo büyük biraz dedi 2 kişi geldi onlarda el attı olaya hadi hoop derken bi ses eeeıııee.... bikez daha eeeıııee bu arada ben o çıkarılma anında ALLAHIM TÜM ANNE OLMAK İSTEYENLERE NASİP ET BU DUYGUYU, HERKESİN EVLADINI BAĞIŞLA dedim çoook yüksek sesle hemde, bütün ameliyathane AMİN dedi:))) ordada koptum gülmekten. derken o eeııııeee diyen sesin sahibini masaya koydular gözüm onda, hemen pipisivar mı diye baktım:) Ultrasona hiç güvenmedim çünkü hep erkek istiyodum hatta kimselere cinsiyetini söylemedim bile. Bu niye ağlamıyo dedim, ağladı ya dediler, gözüm onda ama hemşire gerekli ilk şeyleri yaptı bu bidaha eeeıııeee yaptı sonra yanıma getirdiler burnunu öptüm yüzüme baktı sen benim misin şimdi dedim bana dil çıkardıBen bu sahnede de çok ağlarım diyodum ama ben nası gülüyorum yüzünü gördüğümde, kahkahalarla... Sonra yanımdan alıp yukarıya çıkarmak üzere götürüyolardıki bir kıyameti kopardı ıngaaaa diye hastane inledi. Hah dediler ağlamıyo diyodum bak erkek oldu hemen:)) Tabi o gitti benim içim içime sığmıyo biran önce kalkıp yukarı çıkmak istiyorum. Aklım kocişte, kimbilir nasıl endişelendi, nasıl korktu bizim için diyorum. Bu arada muhabbet devam ediyo yukarıdan haber geldi 3350 kilosu, 51cm. boyu diye. Sonra hemşire ve hastabakıcıları dedektif yaptımşakkıdı kendime kocam napıyomuş? bebeği görünce herkes ne yapmış? beni soruyolar mı? sürekli yukardan insanlarla ilgili bilgi aldım:))) Neyseki ameliyat bitti ben güle oynaya asansörde bonemi çıkarıp saçımı düzeltmeye uğşarak yukarı çıkarıldım. Herkes kapıda, kocişin elini tuttum "çok güzel dimi" dedim "evet" dedi "muhteşem" Sonra beni yatağıma yatırdılar hemen kurdelemi taktım, minik sıpamı EMİR'imi kucağıma verdiler ve hikaye esas o zaman başladı...
Hayatımın en özel ve en eğlenceli 1,5 saatini yaşadım oğluma kavuşurken. Hiç ağlamadım o da ağlamadı. İyikide onu istemişim, Allahıma bize nasip etmiş, iyikide kocişimle beni birleştirip bu büyük mutluluğu bize vermiş. Herşey için şükürler olsun. Allah herkese nasip etsin. Kocacım SENİ ÇOK SEVİYORUM:asigim: ve bu mucize için teşekkür ediyorum. Beni yalnız bırakmayan tüm 2009 NİSAN ANNELERİ'ne burada bizleri buluşturan KADINLAR KÜLÜBÜne herşey için çok teşekkür ederim...a.s. "Emir'in Annesi"
benimki çok ağlamaklı bi hikaye deil ama yazcam:)
sabah 5 de kalktık eşimle çantalar bagajdaydı zaten dooğru duş alıp giyinip hastaneye gittik bende heyecan dorukta tabiiki. 8 e 20 kala ameliyathaneye indik anestezist geldi doktorumla şakalaştık derken bana bi korku geldi epidural takılırken korkuyorum ben dedim doktora neyse masaya yatırdılar. tabii bu arada hafif sakinleştirici vermişler doktor şimdi o bölgeyi temizlioruz dedi meğerse kesmiş bile ben aa iyi diorum bu arada eşimi gördüm kamerayla veeeeeeeeeeee bi baktım bi ağlama ve yukardan bana bakan cingöz oğlum tabii bu esnada ameliyathanede çalan Kenan Doğulunun sen benim başıma gelen en güzel şeysin şarkısının etkisiyle ağladım azıcık:) sonra temizleyip kucağıma verince o ağlayan bıcırık da sustu bakıştık uzun uzun hayatımın en anlamlı en değerli anlarıydı gerçekten:) hala bakışıyoruz arada gözlerim doluyo. Allah minişlerimizi korusun hakikaten başıma gelen en güzel şey o artık ötesi yok.
bu arada tüm bunlar 18 dakikada oldu dikişlerim dahil şaka gibi sonra oğluşumu alıp götürdüler yıkamaya aşı ve kontrollerini yapmaya. amaaaaaaaaaan rüya gibi geçti o gün işte. şimdi birbirimize alışıoruz evde yarın 1 haftalık olucak ne çabuk geçio anlamıyo insan.
Bizim hikayemiz 9 larla dolu.. Sıcak bi 9 Ağustos sabahı kendi kendime sadece 2 günlük bi geçikme olmasına rağmen test yaptım, eşim işe gitmek üzere hazırlanıyodu 2 çizgi sanki kafama güm diye vurdu, evin içinde çığlık çığlık kooooooşşşş diye bağırmaya başladım. Zavallı kociş sanmışki bonyoya pencereden güvercin girdi bende korkudan onu çağırıyorum:))) Geldi bak dedim, şok geçirdi tabi bu ne dedi dedim 2 çizgi nası yani dedi? Dedim 3 kişi oluyoruz. Bi teste baktı bi bana baktı bu çocuk erkek dedi:))) Hani ben bekliyorumki sarılsın öpsün beni sevinsiz falan yani, nerdeeeee... Sonra ben bi gülüyorum bi ağlıyorum resmen şok hali. Hemen dr.a gidiyoruz dedim...kapıdan girdim selam sabah yok testi adamcağızın önüne koydum bu ne dedim? kahkaha attı öncelikle tebrik ederim dedi, sonrada sakin olmamı söyledi bu şekilde 9 ay geçmez dedi. Nası yani? dedim. Ultrasona girdim, henüz erken dedi, bu ne acele daha belli belirsiz sen git 4 gün sonra gel. Garip oldum tabi sanki heyecanım yarım kaldı. 4 gün sonra gittiğimizde benim mucizem artık içimdeki evine taşınmıştı, minik bi ışık gibi gözüküyodu. Sonra tabi klasik herkeslere haber verildi, düğün dernek gibi kutlandı bebişimin haberi. Hemen KK. ya üye olundu, herbiri birbirinden özel olan 2009 NİSAN ANNELERİYLE tanışıldı. İyisiyle kötüsüyle zorluklarıyla, heyecanlarıyla koskocaman bi 39 hafta geride bırakıldı (sayı yine 9) Sabah kocama endişeler ve heyecanlarla kocişim, annem, babam, kardeşim, kayınvalidem, dayımlar, kuzenlerim eşimin teyzeleri, arkadaşlarımız kısaca cümbür cemaat hastaneye gittik. 609 numaralı odaya yerleştik (sayı yine 9) Bu arada tarih 9 Nisan 2009 perşembe:)) yani tam 1 hafta önce. Önce nst, ardından hazırlıklar ben inanılmaz mutlu ve neşeliyim. İçimde tek bir olumsuz duygu yok. Sadece ona layık bi anne olabilecek miyim? sorusu var. Kociş yerinde duramıyo, montunu bile çıkarmadı üzerinden saatlerce. Benim tercihimle epidural sezeryan olucaktım. Anestezi uzmanı bayan geldi, kadına hayran oldum. Hem insanlığına hem mesleğindeki başarısına. Dr.um zaten tek kelimeyle muhteşem insan. Gerekli konuşmalar yapılıp aile fertleri epidural konsunda rahatlatıldıktan sonra:)) beni hazırladılar ve yürüyerek hatta hoplaya zıplaya ameliyathanenin yolunu tuttuk. Kocişimi öptüm elimde serum şişem, ameliyat önlüğümle herkese el sallayaak asansöre bindim. Bu sahnede hem hıçkırarak ağlarım diyodum ama benden başka herkes ağlıyodu bi ben nerdeyse göbek atıcaktım insanlara ben sakin olun dedim:)) Neyse aşağı indik beni kapıda dr.um karşıladı. Masaya oturdum epiduralim yapıldı. Tüm işlermler olurken nokta kadar bile canım acımadı. Masaya yattım uyuşuklğum başladı örtüler örtüldü. Bu arada sohbet muhabbet sanki arkadaşlarımla kafede buluştukda muhabbet ediyoruz. Dr.um sürekli benle dalga geçiyo gelip gidip resmimi çekiyo, anestezist bayanda aynı şekilde hep sohbet ettik, bebek hemşiresi, hastabakıcılar. Bi yanda türk sanat musikisi çalan bi radyo bi ara dedim daha eğlenceli bişeyler yok mu bu ne gıy gıy gıy:)) Neyse uyuşma başladı yani ameliyat da başladı. bu arada cenem bi düştü nası eğleniyorm nası gülüyoruz... Anladım bi an onu çıkaıyolar, dr. çıkmıyo büyük biraz dedi 2 kişi geldi onlarda el attı olaya hadi hoop derken bi ses eeeıııee.... bikez daha eeeıııee bu arada ben o çıkarılma anında ALLAHIM TÜM ANNE OLMAK İSTEYENLERE NASİP ET BU DUYGUYU, HERKESİN EVLADINI BAĞIŞLA dedim çoook yüksek sesle hemde, bütün ameliyathane AMİN dedi:))) ordada koptum gülmekten. derken o eeııııeee diyen sesin sahibini masaya koydular gözüm onda, hemen pipisivar mı diye baktım:) Ultrasona hiç güvenmedim çünkü hep erkek istiyodum hatta kimselere cinsiyetini söylemedim bile. Bu niye ağlamıyo dedim, ağladı ya dediler, gözüm onda ama hemşire gerekli ilk şeyleri yaptı bu bidaha eeeıııeee yaptı sonra yanıma getirdiler burnunu öptüm yüzüme baktı sen benim misin şimdi dedim bana dil çıkardıBen bu sahnede de çok ağlarım diyodum ama ben nası gülüyorum yüzünü gördüğümde, kahkahalarla... Sonra yanımdan alıp yukarıya çıkarmak üzere götürüyolardıki bir kıyameti kopardı ıngaaaa diye hastane inledi. Hah dediler ağlamıyo diyodum bak erkek oldu hemen:)) Tabi o gitti benim içim içime sığmıyo biran önce kalkıp yukarı çıkmak istiyorum. Aklım kocişte, kimbilir nasıl endişelendi, nasıl korktu bizim için diyorum. Bu arada muhabbet devam ediyo yukarıdan haber geldi 3350 kilosu, 51cm. boyu diye. Sonra hemşire ve hastabakıcıları dedektif yaptımşakkıdı kendime kocam napıyomuş? bebeği görünce herkes ne yapmış? beni soruyolar mı? sürekli yukardan insanlarla ilgili bilgi aldım:))) Neyseki ameliyat bitti ben güle oynaya asansörde bonemi çıkarıp saçımı düzeltmeye uğşarak yukarı çıkarıldım. Herkes kapıda, kocişin elini tuttum "çok güzel dimi" dedim "evet" dedi "muhteşem" Sonra beni yatağıma yatırdılar hemen kurdelemi taktım, minik sıpamı EMİR'imi kucağıma verdiler ve hikaye esas o zaman başladı...
Hayatımın en özel ve en eğlenceli 1,5 saatini yaşadım oğluma kavuşurken. Hiç ağlamadım o da ağlamadı. İyikide onu istemişim, Allahıma bize nasip etmiş, iyikide kocişimle beni birleştirip bu büyük mutluluğu bize vermiş. Herşey için şükürler olsun. Allah herkese nasip etsin. Kocacım SENİ ÇOK SEVİYORUM:asigim: ve bu mucize için teşekkür ediyorum. Beni yalnız bırakmayan tüm 2009 NİSAN ANNELERİ'ne burada bizleri buluşturan KADINLAR KÜLÜBÜne herşey için çok teşekkür ederim...a.s. "Emir'in Annesi"
Bizim hikayemiz 9 larla dolu.. Sıcak bi 9 Ağustos sabahı kendi kendime sadece 2 günlük bi geçikme olmasına rağmen test yaptım, eşim işe gitmek üzere hazırlanıyodu 2 çizgi sanki kafama güm diye vurdu, evin içinde çığlık çığlık kooooooşşşş diye bağırmaya başladım. Zavallı kociş sanmışki bonyoya pencereden güvercin girdi bende korkudan onu çağırıyorum:))) Geldi bak dedim, şok geçirdi tabi bu ne dedi dedim 2 çizgi nası yani dedi? Dedim 3 kişi oluyoruz. Bi teste baktı bi bana baktı bu çocuk erkek dedi:))) Hani ben bekliyorumki sarılsın öpsün beni sevinsiz falan yani, nerdeeeee... Sonra ben bi gülüyorum bi ağlıyorum resmen şok hali. Hemen dr.a gidiyoruz dedim...kapıdan girdim selam sabah yok testi adamcağızın önüne koydum bu ne dedim? kahkaha attı öncelikle tebrik ederim dedi, sonrada sakin olmamı söyledi bu şekilde 9 ay geçmez dedi. Nası yani? dedim. Ultrasona girdim, henüz erken dedi, bu ne acele daha belli belirsiz sen git 4 gün sonra gel. Garip oldum tabi sanki heyecanım yarım kaldı. 4 gün sonra gittiğimizde benim mucizem artık içimdeki evine taşınmıştı, minik bi ışık gibi gözüküyodu. Sonra tabi klasik herkeslere haber verildi, düğün dernek gibi kutlandı bebişimin haberi. Hemen KK. ya üye olundu, herbiri birbirinden özel olan 2009 NİSAN ANNELERİYLE tanışıldı. İyisiyle kötüsüyle zorluklarıyla, heyecanlarıyla koskocaman bi 39 hafta geride bırakıldı (sayı yine 9) Sabah kocama endişeler ve heyecanlarla kocişim, annem, babam, kardeşim, kayınvalidem, dayımlar, kuzenlerim eşimin teyzeleri, arkadaşlarımız kısaca cümbür cemaat hastaneye gittik. 609 numaralı odaya yerleştik (sayı yine 9) Bu arada tarih 9 Nisan 2009 perşembe:)) yani tam 1 hafta önce. Önce nst, ardından hazırlıklar ben inanılmaz mutlu ve neşeliyim. İçimde tek bir olumsuz duygu yok. Sadece ona layık bi anne olabilecek miyim? sorusu var. Kociş yerinde duramıyo, montunu bile çıkarmadı üzerinden saatlerce. Benim tercihimle epidural sezeryan olucaktım. Anestezi uzmanı bayan geldi, kadına hayran oldum. Hem insanlığına hem mesleğindeki başarısına. Dr.um zaten tek kelimeyle muhteşem insan. Gerekli konuşmalar yapılıp aile fertleri epidural konsunda rahatlatıldıktan sonra:)) beni hazırladılar ve yürüyerek hatta hoplaya zıplaya ameliyathanenin yolunu tuttuk. Kocişimi öptüm elimde serum şişem, ameliyat önlüğümle herkese el sallayaak asansöre bindim. Bu sahnede hem hıçkırarak ağlarım diyodum ama benden başka herkes ağlıyodu bi ben nerdeyse göbek atıcaktım insanlara ben sakin olun dedim:)) Neyse aşağı indik beni kapıda dr.um karşıladı. Masaya oturdum epiduralim yapıldı. Tüm işlermler olurken nokta kadar bile canım acımadı. Masaya yattım uyuşuklğum başladı örtüler örtüldü. Bu arada sohbet muhabbet sanki arkadaşlarımla kafede buluştukda muhabbet ediyoruz. Dr.um sürekli benle dalga geçiyo gelip gidip resmimi çekiyo, anestezist bayanda aynı şekilde hep sohbet ettik, bebek hemşiresi, hastabakıcılar. Bi yanda türk sanat musikisi çalan bi radyo bi ara dedim daha eğlenceli bişeyler yok mu bu ne gıy gıy gıy:)) Neyse uyuşma başladı yani ameliyat da başladı. bu arada cenem bi düştü nası eğleniyorm nası gülüyoruz... Anladım bi an onu çıkaıyolar, dr. çıkmıyo büyük biraz dedi 2 kişi geldi onlarda el attı olaya hadi hoop derken bi ses eeeıııee.... bikez daha eeeıııee bu arada ben o çıkarılma anında ALLAHIM TÜM ANNE OLMAK İSTEYENLERE NASİP ET BU DUYGUYU, HERKESİN EVLADINI BAĞIŞLA dedim çoook yüksek sesle hemde, bütün ameliyathane AMİN dedi:))) ordada koptum gülmekten. derken o eeııııeee diyen sesin sahibini masaya koydular gözüm onda, hemen pipisivar mı diye baktım:) Ultrasona hiç güvenmedim çünkü hep erkek istiyodum hatta kimselere cinsiyetini söylemedim bile. Bu niye ağlamıyo dedim, ağladı ya dediler, gözüm onda ama hemşire gerekli ilk şeyleri yaptı bu bidaha eeeıııeee yaptı sonra yanıma getirdiler burnunu öptüm yüzüme baktı sen benim misin şimdi dedim bana dil çıkardıBen bu sahnede de çok ağlarım diyodum ama ben nası gülüyorum yüzünü gördüğümde, kahkahalarla... Sonra yanımdan alıp yukarıya çıkarmak üzere götürüyolardıki bir kıyameti kopardı ıngaaaa diye hastane inledi. Hah dediler ağlamıyo diyodum bak erkek oldu hemen:)) Tabi o gitti benim içim içime sığmıyo biran önce kalkıp yukarı çıkmak istiyorum. Aklım kocişte, kimbilir nasıl endişelendi, nasıl korktu bizim için diyorum. Bu arada muhabbet devam ediyo yukarıdan haber geldi 3350 kilosu, 51cm. boyu diye. Sonra hemşire ve hastabakıcıları dedektif yaptımşakkıdı kendime kocam napıyomuş? bebeği görünce herkes ne yapmış? beni soruyolar mı? sürekli yukardan insanlarla ilgili bilgi aldım:))) Neyseki ameliyat bitti ben güle oynaya asansörde bonemi çıkarıp saçımı düzeltmeye uğşarak yukarı çıkarıldım. Herkes kapıda, kocişin elini tuttum "çok güzel dimi" dedim "evet" dedi "muhteşem" Sonra beni yatağıma yatırdılar hemen kurdelemi taktım, minik sıpamı EMİR'imi kucağıma verdiler ve hikaye esas o zaman başladı...
Hayatımın en özel ve en eğlenceli 1,5 saatini yaşadım oğluma kavuşurken. Hiç ağlamadım o da ağlamadı. İyikide onu istemişim, Allahıma bize nasip etmiş, iyikide kocişimle beni birleştirip bu büyük mutluluğu bize vermiş. Herşey için şükürler olsun. Allah herkese nasip etsin. Kocacım SENİ ÇOK SEVİYORUM:asigim: ve bu mucize için teşekkür ediyorum. Beni yalnız bırakmayan tüm 2009 NİSAN ANNELERİ'ne burada bizleri buluşturan KADINLAR KÜLÜBÜne herşey için çok teşekkür ederim...a.s. "Emir'in Annesi"
kızlar benim hikayem asla benim başıma gelmez dediğim bi hikaye kontrol manyağı bi insan olduğum için doğumuda kontrol edebileceğimi düşünmüştüm galiba :))
hamileliğimin başından sonuna kadar herşey çok normaldi tabi bizde gününde ve normal bi doğum olacağını düşünüyorduk derken doğuma 28 gün kala gece 3.15 ben tuvalete kalktım ve nişanım geldi 5 saat sonra suyum ve sancı hatta gece 3 civarı nisan annelerinin bir kaçını buldumda konuştuk beni rahatlattılar suyumun gelmesiyle ben şok daha hastane çantamı hazırlayalı 2 gün olmuş..eşime bi kaç eşya toplattım duşa girdim elimden geldiğince sakin olmaya çalışarak sonra izmire yola çıktık 2 saatlik yolumuz vardı yolun yarısındaa bi sancı daha..dr nst ye aldı ordan ultrasona ordan da hastane odasına ben hala normal doğurabilirim diye düşünürken sezeryana( erkendi istemediğim halde ameliyata giriyordum ama olsun sonunda bebeğimi sağsağlim kucağıma aldım çok şükür küvezede girmedi 36. haftamızı o gün doldurmuştuk kesem incelmiş suyum gelmişti ama fooş diye gelir denen suyun azar azar gelmişti :) tüm bunları bu kadar kısa sürede kaldırmak çok zor oldu benim için benim daha 1 aylık planlarım vardı yapacağım o şoku hala tam atlatabilmiş bile değiliz eşim ve ben çünkü şu an 2 haftalığız ve 38. haftamızı bugün bitirecektik neyse olaylıda olsa çok şükür allahıma çocuğum sağlıklı kucağımda allah herkesin yavrusunu bağışlasın
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?