Herkese günaydın, dün son mesajı yazdıktan sonra apar topar çıktım, yolun yarısını hıçkıra hıçkıra ağlayarak gittim, bir ara arabayı sağa çekip duracaktım o kadar ağladım yani, sonra yolun 2. yarısında düşünüp sakinleşip şuna karar verdim, ben Kerem i oraya bırakıp gittiler diye onlara sinirimden ağlamıyordum, ben Kerem şu an bir başkasının evinde garip gibi terkedilmiş gibi kaldı diye ağlıyordum, sonra sakinleştim, dedim ki işi bırakabilecek misin hayır, anan geliyor mu bakmaya hayır, o zaman herşeyde olduğu gibi yine tek başına üstlen bu durumu, bu çocuğu sen zaten kimseye güvenerek doğurmadın...
Neyse gittim kadın Kerem e çorbasını yedirmiş oynuyorlardı, Kerem hayatından memnundu sonra uyuyana kadar yanında durdum kalktım işlerimi hallettim sonra 5.30 gibi tekrar gittim, uyanmış yoğurdunu yemiş kadının liseye giden kızına gülücükler saçmakla meşguldü, sevindim böyle olmasına, aldım onu eve geçtim...
Tabi bendeki surattan kaynana anladı bir durum olduğunu, ben de anlattım, kadını ilk günden denetlermiş gibi olmasını istememiş, zaten biz öyle anlaşmamış mıyız (kesinlikle öyle anlaşmamıştık ), düşünmüş ki akşam 5 gibi meyvesini götürme bahanesiyle gider orda durur sonra ben 6.30 da gelip onları alıp Kipa ya götürürmüşüm (tüm gün pazardaydı hala akşam da Kipa ya gitmenin hesabını yapıyormuş)