2010 Mart Anneleri Paylaşım Alanı


Ne günaydını huuuuuu... Öğlen oldu bacım..?
Seninde nevrin dönmüş anlaşılan :)))
 
Yazgış, kızlara kesinlikle katılıyorum, biraz dinlenmen lazım. Bir güncük çorbasını zamanında içmese, seni özlese bişi olmaz. Ama senin asabi halinden daha çok zarar görür çocuk... Biz çalışan anneler olarak hiç bir gün bilmiyoruz naptıklarını, sen sadece bir kaç gün bir kaç saat uzak kalacaksın, çok normal bu... Emin ol, eve döndüğünde sabrın tahammülün daha yüksek olacak, yemediğini oynamadığını telafi edecek gücün olacak. Hem Alpiş'in artık sensizlikle tanışması lazım...

Ateşli bebelerden bir tane de bizde var, ben örtüyorum o açıyor, açamazsa da sinirlenip bağırıyor... Kendi yeme isteği de var, hatta bir kendi yiyip bir bana yedirme isteği var, bırakıyorum ne isterse yapıyor, yaz geldi nasıl olsa, sürekli banyodayız :)
 

Hiç sorma, çalışan anne olmak deyince bile cinim çıkıyor. Geceleri yattığımda resmen vücudum sızlıyor. Alışveriş yep, getir, yerleştir, çamaşır as, topla, yerleştir, bulaşık yıka, mutfağı ertesi gün için temiz bırak, ertesi günün kıyafetini hazırla, duş yap, yat, 10 dk sonra bebe uyansın, uyut, bitik halde yeniden yat, kocan horlasın, tepikle öbür odaya gönder, uykun kaçsın yatakta tepin, ayyy, yazmaya bile gücüm yetmiyor bea !
Allah bütün annelere yardım etsin, güç versin...



Kendimle beraber dediğine göre, sizin geceler de uzun sürüyor yine?

Ne günaydını huuuuuu... Öğlen oldu bacım..?
Seninde nevrin dönmüş anlaşılan :)))

Daha kahvaltı da etmemiştir bacım bu Merolayn :)
 
sabır dilekleriniz için teşekkürler
yani bazen bende diyorum hadi bırakayım,çıkalım dışarı diye.sonra hemen başlıyorum kendimi kemirmeye,ya beni özlerse,ya onu bıraktım sanırsa,yemezse,uyumazsa,üzülürse diye.biliyorum normal değil bu düşüncelerim,niye böyleyim bilmiyorum.hatta Alp ten önce arkadaşlarıma hep ben derdim bırak çocuğu,azıcık dinlen diye.bu yanlış bişey,yani böyle olmak.çocuğuda kendime bağımlı hale getiriyorum böyle yapınca.biran önce biraz olsun esneyebilmeyi ümit ediyorum.
 
Yorgunluktan bacaklarım ağrıyor, sürekli dolanıyorum evin içinde tabi, bu sıralar sol gözümde bir dert var, doktora gitmem lazım gidemiyorum, kızın kontrolü geldi, ona randevu alınacak daha, birde biz kadınlar her şeyi planlayarak yaşamak zorundayız, tüm yük bizim omuzlarımızda aslında, eşimin düşüncesiz hareketlerine sinir oluyorum bu konularda, evden en son çıkan ben olmalıyım mutlaka, yoksa ya kapıyı açık bırakır ya pencereyi, mutlaka bişeylerini evde unutur, offf offf çok dertliyim çokkk, hepsini yazmaya kalksam oturup hep birlikte ağlarız halimize :)))
Eşimin arkasını toplamaktan, evi derleyip toplamaktan, şirkette işleri toparlamaktan çok sıkıldım ben yaaa.. Hayatım hep böyle mi geçecek..?
 
evet burcum doğru bildin henüz kahvaltı etmedim, uyusun sonra edicem:))
walla hakkını yemeyeyim eyonun bugünlerde 4-5 kez kalkıyo sadece, inşallah yarım saatte bi dilkildiği zamanlara geri dönmez diye temenni ediyorum
 

Ben de senin gibiydim, hatta sen de gayet iyi biliyorsun, çok konuştuk bu konuyu... Hala çok farklı sayılmam, mümkün olduğu kadar kaçınıyorum iş dışı bırakmaktan. Ama benim bir sebebim var, bütün gün yokum zaten yanında. Yine de bir kaç haftada bir, 1-2 saat uzak kalmak iyi geliyor, tazeliyor insanı... Üzülmez 2 saat bıraktın diye, üzülse de unutur gider, napalım, bizimkilerin canı yok mu :) bu hafta sonu bırakın babaanneye, gidin kocanla bi yemek yiyin, biraz yürüyün, dönün gelin sonra, Alpiş'i e alıp etkinliğe devam edin. Farkı fark edeceksin
 

Yazgıcım, kesinlikle bu huyundan bir an evvel vazgeçmelisin, ömrünü bu şekilde geçirme anacım, seninde nefes almaya ihtiyacın var, üstelik Alp in de seni arada özlemesi lazım, sürekli dip dibe yaşamayacaksınız ki, aslında farkındasın ne yaptığının ama uygulamaya geçemiyorsun, en kısa zamanda uygulamaya başla, çok rahatlarsın gör bak, dinç kafayla daha iyi ilgilenirsin o zaman Alpişle..
 
Yasemin walla kadın olmak zor zanaat sahiden hele ki biraz sorumluluık sahibiysen, titizsen iki kat daha zor oluyo..bazı kadınlar çok rahat oluyo anacım, sabah evden çıkıyolar akşama kadar dışarlarda geziyolar, akşama ne yicez derdi yok evi toplayayım derdi yok..çok komşum var öyle
 

Yaaaa, Yasemin, hayatım hep böyle mi geçecek dedin, bitirdin beni, ben de sık sık aynı şeyi soruyorum kendime. Çocuk biraz büyüyünce rahatlarsın diyorlar, ama emin değilim. Bütün yük benim üzerimde dediğin gibi, her yere yetişmem gerekiyor, kimse gece uyumadın diye, kocanla tartıştın diye ya da iş yerinde canın sıkıldı diye gözünün yaşına bakmıyor, hep aynı ilgiyi, performansı bekliyor senden. Doğumdan 1 yıl sonra kontrole gel demişti doktor, daha gitmedim, tiroid kontrolüm var, epilasyonum geldi de geçiyor, Doruk'un kontrolleri var, kocamın gömlekleri 15 gündür ütücüde, bu saydıklarımın hepsi beni bekliyor ve benim kımıldayacak halim bile yok... Bak yine umutsuzlaştım


Aman maaşallah, dilimizi ısıralım :)
İştahı nasıl cücüğümün peki?
 
yapacağım,söz.biryerden başlayacağım.sağolun canlar.
uygulamaya geçtiğim an size bildiririm,sizlerin doğru söylediğinizin farkındayım.yani bilincindeyim yaptığımın.dedim ya düzeleceğim inşallah:97:
 

Niye öyle dedin şimdi, nasıl alındım
Hafta sonları Doruk'u yiyebleceği bişi varsa eğer, yemek konusunu hiç düşünmüyorum, sabahtan akşama kadar geziyorum, hatta misafir bile gelecekse dert etmiyorum, ev yemekçisinden alıp koyuyorum önlerine... O kadarcık da nefes almazsam çıldırabilirim. Hepinize tavsiye ederim, hiç olmazsa haftanın 1-2 günü, bazı işleri, ikamesi olanları, savsaklayıverin, hep ömürden gidiyor valla kızlar, 30 sene sonra gün yüzü görmemiş anneannem gibi olmak istemiyorum.
 

Aynen, benimde var öyle tanıdıklarım, çok şaşıyorum inan, nasıl başarıyorlar böyle gamsız olmayı, şimdi bile şirkette bir taraftan proje çizerken bir taraftan da akşam ne yapacağımın, hafta sonu hangi işleri yapacağımın planını yapıyorum, her hafta sonu evi dört dörtlük temizleyemiyorum mesela, ya bir yere gidiyorum işler kalıyor, ya iş yapıyorum kızla ilgilenemiyorum, ya kızla ilgileniyorum başka bişey kalıyor, her yere her şeye yetişmeye çalışmaktan yoruldum valla, birde çevre faktörü var ki hiç sorma, yok camlar kirliymiş komşular laf edermiş, yok balkonu yıkamamışım ne derlermiş, yok kaç gün olmuş kv yi hiç aramamışım, bu liste uzaarrr gider..
 
Son düzenleme:

Çocuk biraz büyüyünce de başka şeyler çıkacak, ne olacak sanki, ne eşim, ne ailem, ne de eşimin ailesi beni anlamıyor hakkaten, hiç takdir görmüyorum, burda size yazınca biraz rahatlıyorum, umutsuz değilim ama hayatımın geri kalanını bu şekilde koşturmaca içinde yaşamak istemiyorum sadece, belki de benim elimdedir bazı şeyleri değiştirmek, gamsız olmayı öğrenmem lazım...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…