kızlar sizle sıkıntımı paylaşmak istiyorum.ben önceleride panik biriydim ama şimdi bi tuaf oldum.en ufak bişeyi kafama takardım zaten şimdi beteri oldu öyle şeyleri kafama takıyorum ki anlatamam masanın üstünde neden poşet var mesela bunu bile kafaya takabiliyorum örneğin çok sıkılıyorum korkuyorum çok paniğim çocuğa bakarken öreneğin ağlamıycak öksürmüycek kusmuycak ödüm kopuyo hep kötü şeyler geliyo aklıma ii taraftan bakmıyorum hangi çocuk saydıklarımı yapmaz korkuyorum bakamıycam diye eşime çocuğada yansıyo düşünün uyanıyo mama yapçam teklrar uyuyacak yetişteremiycem diye kafama takıyorum iiyce tuaf oldum acep diyom bunalımdamıyım son 4 ayda yaşadıklarım sartı beni tabiki çok mutluyum anne oldum bu duyguyu tatmak için can atanlar var ama neden böle oluyo bu korkularım geçermi çevremem yansıtmamaya çalışıyom ama içimm doluyo bişi yokken ağlıyorum bide benim izmirde kendi tarafımda 1 allahın kulu yok uzun zamandır ailemin yanına gidemedim bursaya ondan mı oluyo diyorum kendimi yalnız garip hissediyorum inanın öle ufak şeylerden tartışıyoru ki eşimle hep hata bende başka adam olsa beni boşardı boş boğaz panik pipirikli bişi oldum allahtan eşim anlayışlı ama onuda bıktırcam diye korkuyorum....ay ne bileyeyim çok tuafım beterin beteri var neden korkuyosun ne istiyosun allah sana en büyük mutluluğu nasip eti diyorum çok şükürde ediyorum halime ama ne bilim oy oy...iyiki varfsınız valla siz benim izmirdeki akrabalarım kardeşim canımsınız....sizi çok seviyorum oğluşuımun teyzeleriii