ayşam tıklayıp kaçmışmıyım bilmiyorum
foruma girdiğimin bile farkında değilimn
dün gece kabus gibiydi çünkü benim için..
ay nasıl bir gündü cumartesi yaa, eve geldim eşim uyuyodu, yanına yattım anahtarımı kapıya takmışım.. sonra annemlere diye çıkıyoruz eşim kapıyı çekti e anahtar iç tarafta kapıda kaldı
market alışverişi yaptık elimizde poşetler kapıdayız
( uğraştık uğraştık açılmıyo, sonra bi kamyon çekti alt kat komşularımız balkonun altına, kamyona merdiven koyup girdi eşim balkondan açtı kapıyı
ama bayaa gerildik yani..
sonra yemek felan yaptım ben eşim maçı izledi..
eşimin laptopunu aldım azcık, geçmişe bakim dedim herşey silinmiş.. hiç bişi yok
çıldırdım tabi.. niye siliyosun silecek nerelere girdin naptın diye..
girmedim diyo eşim, ben senin lepini kullanıyorum, ama dinleyen kim
(
çünkü o akşam girmiş öncesi yok, delirdim
(
yeter artık bıktım sürekli bişi çıkıyo diye, eşim de kızdı ben de bıktım bu kıskançlığından, güvensizliğinden diye..
ama nasıl ağlıyorum böyle bişi yokkk, hiç böyle olmamıştım..
git yanımda durma diyorum, gitmiyor.. sana tahammül edemiyorum şuan dedimm, edemiyosan sen git demez mii.. tutturdum gidiyorum, montumu giydim..kapıyı kilitledi eşim gitmiyceksin saat 11 olmuş diye.. ver anahtarı diye ağlıyorum vermiyo..
sonra naparsan yap al dedi, giydim ayakkabımı tuttu zorla eve soktu
( ben banyoya attım kendimi tabi, nasıl kusuyorummm
( ay noldu bana bilmiyorum
konuşalım sonra naparsan yap dedi, konuştuk.. gerçekten girmemiş internete annesinin üzerine yemin etti kuranı öptü...parçaları birleştirince; evet doğru söylediğini anladım..
bana ne oldu bilmiyorum
( ama benim o an sorun ettiğim int girmesi değil, sayfaları sıfırlamasıydı.. sonra sarıldı konuştu, konuştu.. öyle uyuya kalmışım ben ağlarken.. uyandım barıştık tabisi.. barışma sonrasını tahmin edersiniz.. uyuduk.. sabah 2 yi geçiyodu kalktım, banyo, kahvaltı derken 4-5 oldu..
eşim işe çıkmadan gene rahat durmadı yine banyo yapmak sorunda kaldım, çok üşüyorum şuan galiba hasta olucam..
off ben hiç iyi değilim kızlar, kendimi de eşimi de çok yapratıyorum kıskançlıklarım yüzünden.. ama benim yerime koyun kendinizi, eşiniz gece çalışsa ve ekipte kızlar da osla.. ona söylüyorum, empati yap diyorum..yapamam çünkü sen çalışamazsın o şekilde diyor.. şimdi de tutturmuş işten çıkıyorum pazartesi, evliliğimiz zedeleniyor bu şekilde olmaz diye.. e iş bulmadan çıkmaması gerekiyor.. gelsin konuşucam
çok uzun yazdım, içimi döktüm ama.. :26: