asıl ben teşekkür ederim hepinize. sonuçta öyle ya da böyle hepimiz sorunlar yaşıyoruz bu hayatta.. önemli olan bunları paylaşabilmek...
onu bunu boşver bu aşamadan sonra... sen üzerine düşen vazifeyi en güzel şekilde layıkıyla yapmışsın.vicdanen rahat olmalısın! kendini daha fazla sıkıntıya sokma cünkü sana cok ama cok ihtiyacı olan bir miniğin olacak kısa bir zaman sonra kollarında
sağlıkla inşallahhhh
moralini hep yüksek tutmaya çalış.. gör bak miniğin doğunca en büyük yorgunlukların,en büyük üzüntüler onun en ufak hareketinde nasılda unutuluveriyor...bak sana küçük bir örnek vereyim.. ben evden hamile halimle ayrılmışım..elimde annemden kalan mirasın parası... ama öyle cok değil işte anca bir göz oda ev tutmaya ve azıcıkda olsa esya almaya yeticek kadar...neyse evi tuttum temizledim pakladım oturdum.. ev öyle boşki yankı üstüne yankı duyuyorum düşün artık ...neyse zor hamilelik geçirdim dediğim gibi.. hep yattım ama hep iyi düşündüm. ben bugünleri atlatmalıyım kızımı sağ salim kollarıma almalıyım diye! 7. ay bi gece tansiyonum fırladı 27/14
gece zor hastaneyi aradım ambulans geldi aldılar gittik doğum vs. derken ilk 2-3 günü hatırlamıyorum bile..neyse uzun lafın kısası 3 gün sonra kızımı ilk kez kollarımda hissetigimde tüm acılar,tüm sıkıntılar bitivermişti...tarifi imkansız bir mutluluk ve keyif vardı bende..hemşire başımda hic ağrın yokmu kızım hic sızın yokmu evladım diyip duruverdi.. yokkk dedim yok... sağ salim kurtulduk ya ne ağrısı ne sızısı dedim.. neyse 2 gün sonra evimize geldik... bikaç ay sonra bende ki paralar suyunu cekti.. borç yüzünden eve haciz geldi..dımdızlak kalıverdik bigöz odada... bi yatagımız vardı kızımla paylaştıgımız.. cok üzüldüm önce cok gücendim... nasıl anneyim ben dedim... ağlaya ağlaya kızıma sarıldım uyuya kalmışız...bi uyandım ki kızım mırıldanıyor elini kolunu hareket ettiriyor.. kokusu misss gibi burnumun ucunda... sonra kendime geldim aniden fırladım ... dedim ki ben bunca kötülüğe rağmen yenik düşemem... minicik kızımın bana ihtiyacı var... kalktım ve kendime geldim.. sonra herşey yavaş yavaş yoluna girmeye başladı... evde iş yapmaya başladım önceleri... kızımın ilk gülücükleri,ilk dişi,ilk yaygaraları hep güç kuvvet verdi bana... hergeçen gün daha da kuvvetlendim.. onun sabah uyandıgındaki ekşi ekşi ter kokusu beni hala tarifi imkansız bir durum içine sokmaya yetti de arttı.. cok uzattım biliyorum ama demem o ki: miniginin sana cok ihtiyacı var canım... bak gör zaten o dünyaya gelince herşey bambaşka olacak! bu sebeple moralini asla ama asla bozma...senin sevigine&şefkatine ve sütüne cok ihtiyacı var bebişinin..hem unutma o gülücükler,o koku,o pirinç tanesi dişler nasılda hayata bağlıyor insanı hayata
en uykusuz ,en yorgun,en zor günün bile onun bi gülücüğüyle kaybolup gidecek geçmişe...
elbette bunları yaşayan ne ilk ne de son sen olacaksın canım malesef... keşke evet keşke bunları hiç yaşamasaydın