kubi merhaba, sırf sana cevap yazmak için girdim umarım okursun.
canım çalışarak eve katkıda bulunmak istemen çok güzel, bebeğin de akıllıymış maşallah.Sana nacizane bir kaç tavsiyem olacak.
Bebeğin çok küçük ve sana çok ihtiyacı olan bir dönemde, tehlikelere açık, bu dönemi yine sana güvenen ve çocuklarını emanet eden bir ailenin yine sana çok ihtiyacı olacak kadar küçüklükte bebeğine bakarken ikisine de haksızlık etmemek için öncelikle iyi düşün derim.
Bebeğin küçük, ilk annelik deneyimin, elinin altında maşallah akıllı uslu bir bebek var, başkalarının bebeği daha çok sabır ve emek gerektirebilir. Karşı tarafın çocuğu küçükmüş tam 2 yaş sendromunu yaşadığı zamanlar olacak, bebeğine istemeden zarar verebilir.
İki çocukla hele ikisinin de yaşı yakınken, yapabileceklerinin tecrübesini edinmediğinden zorlanabilirsin.
İlk bakıcılık deneyimin olacak sanırım, işte sana zor gelebilir. İzin ihtiyacın olur bebek yada kendin için vs.
Karşı taraf sana güvenecek 2 gün sonra ben bakmayı beceremedim yapamıyorum ayrılmak istiyorum dersen inan çok ah alırsın, o yüzden başlarken iyi karar ver.
Aile sadece bebek bakmanı ister ama yanında minimumda olsa ekstraları olur, bebeklere yemek yap, kirlenen önlüklerini yıka, bebek kustu yıka vs. vs elinin altında 2 küçük çocukla bunları yapabileceğine de inanıyorsan okeyle
Ailen ilgi alaka bekleyecek, eşin eve geldiğinde yorgun bir hanım görmek istemeyecek
Gerçekten kendine güveniyorsan, farklı açılardan düşünerek, eşinin yada aile büyüklerinin de görüşlerine değer vererek, uzun soluklu olacaksa başla bence.
Bunları yazma ihtiyacı hissettim, çünki anladım ki ben, bu ülkede kimse bakıcılığı iş olarak görmüyor, oysaki en az diğer işler kadar hatta daha fazla önemli canlarımız söz konusu çünki
sürçü lisan ettimse af ola, sadece senin ve karşı tarafta ki aile için hayırlısı ne ise öyle olmasını dilerim, ben bu konuda ki gözlemlerimi paylaşmak istedim. Umarım en doğru kararı verirsin
sevgilerimle...