Sonunda benim de kızım dünyayay geldi. Hikayemiz başından beri anlatacak olursak , Normal doğum bekleyen ben Epidural Sezeryana alındım 1 Nisan günü.
Sabah saat 8 de yatışım verildi hastaneye. Derken biraz beklendi. Doktorumun 3 tane Sezeryanı vardı o gün. Beni en sona bıraktı olurda belki Normal Doğum gerçekleşir diye. Damar yolu açıldı hemen mavi amelyat önlüğü giydirildi. Derken bekleyiş başladı. Saat 11.30 gibi beni amelyata doğru götürdüler. Eşiminde benimle amelyata girecek olması beni rahatlatmıştı. Amelyatta beni epidurale hazırladılar. Eşimide amelyata girebilmesi için giydirdiler. Derken amelyat başlamak üzereiken ne var ne yok soydular beni önüme bir perde gerdiler. Vucudumun alt tarafını hissetmiyor ama dokunuşları hissediyordum. Derken eşim daha gelmedi diye biraz gerildim... sonra eşim geldi başladılar beni dürtmeye vs. etrafta büssürü doktor hemşire ve çocuk dr. bulunuyordu. Anestezi uzmanıda başımda eşimle konuşuyor beni lafa tutuyorlardı. Birden kaburgamda yoğun bir baskı hissettim. Canım acıdı... Ahh kaburgam dedim.. Dr da bağrıyordu evetttt geliyorrr... babası görmek istermisin... Eşim perdenşn üstünden kafasını uzattı.. Ve o muhteşem ağlama sesi ile benimde gözümden yaşlar akmayabaşladı. Hemen perdenin üstünden gösterdiler prensesimi. Yan tarafta çocuk dr. ve hemşireler hemen muayne etti miniğimi. Ben tabi akan yaşlarımı durduramadım. Bebekle beraber eşimde çıktı dışarı. Benim dikişlerim dikildi vs derken biraz ayılma odasına alındım 10 dk. kadar. Ordan odama çıkartıldım. Herkes beni bekliyor. Annem beni görürü görmez ağlamaya başladı... ee tabi doğal olarak bende... Sonra beni odaya yerleştirdiler... Arkasından bebğim yıkanmış paklanmış olarak geldi... Ve ben yine başladım ağlamaya... (hatta bunları yazarkene o anı tekrar yaşıyor ve gözlerim doluyor...). Kızım ve ben şuan gayet iyiz. Kızım 52 cm ve 4004 gr. olarak dünyaya geldi... Allah Nazarlardan saklasın her ikimizide... Çok güzel bir duyguymuş meherse... Ama insan bunu yaşayınca daha çok anlıyor...
Sabah saat 8 de yatışım verildi hastaneye. Derken biraz beklendi. Doktorumun 3 tane Sezeryanı vardı o gün. Beni en sona bıraktı olurda belki Normal Doğum gerçekleşir diye. Damar yolu açıldı hemen mavi amelyat önlüğü giydirildi. Derken bekleyiş başladı. Saat 11.30 gibi beni amelyata doğru götürdüler. Eşiminde benimle amelyata girecek olması beni rahatlatmıştı. Amelyatta beni epidurale hazırladılar. Eşimide amelyata girebilmesi için giydirdiler. Derken amelyat başlamak üzereiken ne var ne yok soydular beni önüme bir perde gerdiler. Vucudumun alt tarafını hissetmiyor ama dokunuşları hissediyordum. Derken eşim daha gelmedi diye biraz gerildim... sonra eşim geldi başladılar beni dürtmeye vs. etrafta büssürü doktor hemşire ve çocuk dr. bulunuyordu. Anestezi uzmanıda başımda eşimle konuşuyor beni lafa tutuyorlardı. Birden kaburgamda yoğun bir baskı hissettim. Canım acıdı... Ahh kaburgam dedim.. Dr da bağrıyordu evetttt geliyorrr... babası görmek istermisin... Eşim perdenşn üstünden kafasını uzattı.. Ve o muhteşem ağlama sesi ile benimde gözümden yaşlar akmayabaşladı. Hemen perdenin üstünden gösterdiler prensesimi. Yan tarafta çocuk dr. ve hemşireler hemen muayne etti miniğimi. Ben tabi akan yaşlarımı durduramadım. Bebekle beraber eşimde çıktı dışarı. Benim dikişlerim dikildi vs derken biraz ayılma odasına alındım 10 dk. kadar. Ordan odama çıkartıldım. Herkes beni bekliyor. Annem beni görürü görmez ağlamaya başladı... ee tabi doğal olarak bende... Sonra beni odaya yerleştirdiler... Arkasından bebğim yıkanmış paklanmış olarak geldi... Ve ben yine başladım ağlamaya... (hatta bunları yazarkene o anı tekrar yaşıyor ve gözlerim doluyor...). Kızım ve ben şuan gayet iyiz. Kızım 52 cm ve 4004 gr. olarak dünyaya geldi... Allah Nazarlardan saklasın her ikimizide... Çok güzel bir duyguymuş meherse... Ama insan bunu yaşayınca daha çok anlıyor...